เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) - ตอนที่ 74 เย่เฉินหวังเจียเหยาไม่ได้หย่ากัน! / ตอนที่ 75 หวังเจียเหยางอนง้อเย่เฉิน

ตอนที่ 74 เย่เฉินหวังเจียเหยาไม่ได้หย่ากัน!

ในเวลานี้เอง ณ บริเวณนอกโรงแรม

แขกผู้ชายท่านหนึ่งที่มาร่วมงานแต่งงานระบายยิ้มออกมา เขากดหาชื่อ ‘โจวเจี้ยนเย่’ จากรายชื่อในโทรศัพท์มือถือแล้วกดโทรออกอย่างรวดเร็ว

 มีอะไร?  โจวเจี้ยนเย่กล่าวเสียงเย็น

ชายหนุ่มกล่าวด้วยน้ำเสียงเจือหัวเราะ  โจวเจี้ยนเย่ ผมจำได้เหมือนว่าคนตระกูลหวังที่อยู่ในอวิ๋นโจวเป็นญาติคุณใช่ไหม หวังเจียเหยาเป็นอะไรกับคุณน่ะ? 

โจวเจียนเย่กล่าว  แม่ผมกับปู่ของหล่อนเป็นพี่น้องกัน หวังเจียเหยาเป็นหลานสาวของผม ทำไมเหรอ? 

ชายหนุ่มคนนั้นกล่าวว่า  ฮ่าๆ คิดไม่ถึงว่าจะเป็นญาติสนิทกัน วันนี้หลานสาวของคุณแต่งงาน ทำไมคุณไม่มาล่ะ? คุณพลาดละครฉากดีๆไปแล้ว 

 อดีตสามีที่แต่งงานเข้าตระกูลหวังก่อนนี้ ที่จริงเป็นประธานบริษัทของบริษัทหัวเซิ่งกรุ๊ปแต่หลานสาวคุณกลับหย่ากับเขาเสียแล้ว 

 วันนี้หลานสาวของคุณแต่งงานกับคุณชายตระกูลฟาง หล่อนเสียใจทีหลังแต่ก็สายไปเสียแล้ว ฮ่าๆ 

ในเวลาเดียวกันนั้นเอง ณ เมืองหยางหนิง

ทันทีที่โจวเจี้ยนเย่กดวางสาย หญิงชราที่เอนตัวอยู่ใกล้ๆ เขาก็โพล่งถามทันที

 เจี้ยนเย่ เจียเหยาเป็นอะไรหรือเปล่า? 

หญิงชราผู้นี้ก็คือมารดาของโจวเจี้ยนเย่ น้องสาวแท้ๆ ของคุณปู่ของหวังเจียเหยา ซึ่งก็คือคุณย่าเล็กของหวังเจียเหยา

โจวเจี้ยนเย่มองหญิงชราที่อ่อนแอ ก็ทำใจพูดความจริงทำร้ายจิตใจอีกฝ่ายไม่ได้จึงกล่าวว่า

 ไม่มีอะไรครับแม่ เจียเหยาสบายดีครับ 

ใครจะรู้หญิงชรากลับพูดความจริงออกมา  เย่เฉินกับหวังเจียเหยาหย่ากันแล้วใช่ไหม? 

โจวเจี้ยนเย่ไม่กล้าปิดบังมารดาอีก เขาจึงพยักหน้าน้อยๆ

 ครับ ที่จริงแล้วเขยแต่งเข้าของบ้านตระกูลหวังที่ชื่อเย่เฉินเขาเป็นประธานบริษัทที่มีมูลค่าหลายพันล้านหยวนเชียว! เฮ้อ เจียเหยาขาดทุนหัวโตเลย! แม่ครับ ผมรู้ว่าแม่เป็นห่วงเด็กคนนี้มาก แต่อย่าเสียใจมากไปเลยนะครับ ต้องรักษาสุขภาพด้วย 

สุขภาพของคุณย่าเล็กผู้นี้ไม่ใคร่สู้ดีนัก ดูไปแล้วเวลาคงเหลือไม่มาก…

คุณย่าหวังไม่ได้ตื่นเต้นแต่อย่างใดกล่าวเสียงเรียบ  สบายใจเถอะ แม่ไม่เป็นอะไรหรอก เจียเหยากับเย่เฉินยังเป็นสามีภรรยากันอยู่ 

ใบหน้าโจวเจี้ยนเย่ฉายแววสงสัย  คุณแม่ แม่เลอะเลือนหรือเปล่าครับ? พวกเขาหย่ากันแล้วจะยังเป็นสามีภรรยากันอยู่ได้ยังไง? อีกอย่างตอนนี้เจียเหยาแต่งกับเด็กแซ่ฟางแล้ว 

หญิงชรายิ้มเจ้าเล่ห์  ที่จริงลุงของแกหรือปู่ของเจียเหยา เขารู้ตัวตนของเย่เฉินนานแล้วถึงได้ให้เขาแต่งเข้าบ้านตระกูลหวัง อีกอย่างเขาคาดเดาเอาไว้แล้วว่าเจียเหยาที่ทั้งหัวดื้อเย่อหยิ่งจะต้องมีสักวันที่ทนไม่ไหวจนต้องขอหย่ากับเย่เฉิน ดังนั้นเขาถึงได้จัดแจงคนให้ไปแฝงตัวอยู่ในสำนักกิจการพลเรือน ใบสำคัญการหย่าของเย่เฉินกับเจียเหยาเป็นของปลอม! แล้วใบทะเบียนสมรสของหล่อนกับคนแซ่ฟางนั่นก็ของปลอมเหมือนกัน! 

โจวเจี้ยนเย่ตกใจอ้าปากค้าง คาดไม่ถึงว่าปู่ของหวังเจียเหยาจะคาดเดาได้แม่นยำราวตาเห็น ก่อนตายได้เตรียมพร้อมทุกอย่างได้ขนาดนี้!

โจวเจี้ยนเย่กล่าวพลางยิ้มอย่างดีใจ  งั้นผมจะรีบโทรบอกหลานเรื่องนี้! 

คุณย่าเล็กหวังกลับเอื้อมมือเหี่ยวย่นแตะแขนโจวเจี้ยนเย่ปรามเขา

 ยังบอกหล่อนไม่ได้ชั่วคราว  สีหน้าคุณย่าเล็กเคร่งขรึมลงง

 หวังเจียเหยา เด็กคนนี้เย่อหยิ่งเกินไป ไม่เคยสนใจใยดีเย่เฉินมาก่อนตอนนี้ปล่อยให้หล่อนเสียดายไปก่อน โดนสั่งสอนก็ถือว่าเป็นเรื่องดี ให้ตัวหล่อนเองคิดหาวิธีงอนง้อเย่เฉิน ถ้าไม่ได้จริงๆ แกค่อยบอกหลาน 

โจวเจี้ยนเย่พยักหน้ารับ  ครับ! 

……

เขตซีซาน

หลังจากหวังเจียเหยาตามฟางเชากลับไปถึงเรือนหอแล้ว หล่อนก็เริ่มเก็บกระเป๋าเดินทางเตรียมจะออกจากเรือนหอไป

ฟางเชาหัวเสียจนทนไม่ไหว  หวังเจียเหยาจะลากกระเป๋าไปไหน! วันนี้เป็นวันแต่งงานวันแรกของเรา คิดจะวิ่งโร่ไปนอนกับเย่เฉินหรือไง! 

หวังเจียเหยากล่าว  ใช่ ฉันจะไปหาเย่เฉิน ฟางเชา เราหย่ากันเถอะ! 

ยังไงเสียในงานแต่งงานเมื่อครู่ หล่อนก็ปฏิเสธเขาแล้ว แถมยังโผเข้าหาเย่เฉินต่อหน้าต่อตาอีกฝ่ายด้วยซ้ำ

หล่อนรู้ว่าฟางเชาในฐานะที่เป็นลูกผู้ชายอกสามศอก เขาทนรับการดูหมิ่นแบบนี้ไม่ได้แน่

และเป็นดังที่หล่อนคิด ฟางเชากล่าวด้วยใบหน้าแดงก่ำด้วยโทสะ  ได้! หย่าก็หย่าสิ! ผู้หญิงสารเลวอย่างเธอ ไม่คู่ควรจะเป็นเมียฉันเลยสักนิด! 

ทั้งสองคนต่างคนต่างถือทะเบียนบ้านไปที่สำนักกิจการพลเรือนอย่างรวดเร็วเพื่อจะไปทำเอกสารสำคัญการหย่า

……………..

ตอนที่ 75 หวังเจียเหยางอนง้อเย่เฉิน

หลังจากจัดการเรื่องใบหย่าเรียบร้อยแล้ว หวังเจียเหยาก็ไปหาซ่งหงเย่ เพื่อขอร้อง ‘กุนซือ’ ให้ช่วยวางแผนให้

ซ่งหงเย่เห็นหวังเจียเหยาอยากจะงอนง้อเย่เฉินก็กล่าวว่า

 ยืนกระต่ายขาเดียวเอาไว้ อย่ายอมรับว่าคืนนั้นเธอมีอะไรกับฟางเชา! 

ไม่ว่าอย่างไรเย่เฉินก็ไม่ได้เห็นกับตา หวังเจียเหยายืนยันหัวเด็ดตีนขาดอย่ายอมรับเป็นใช้ได้

หลังจากนั้นซ่งหงเย่ยังพาหวังเจียเหยาไปโรงพยาบาล เพื่อไปทำหัตถกรรมซ่อมซ่อมบางส่วนของผู้หญิง

……

ห้าทุ่ม

รถแลนดอเล็ตสีขาวปลอดไร้ตำหนิคันหนึ่งขับเข้ามาในวิลล่าเขตเหมยกุยหยวนอย่างเชื่องช้า

จุดหนึ่งที่ทำให้รถคันนี้ต่างจากรถหรูคันอื่นก็คือมันค่อนข้างคล้ายรถม้ามากทีเดียว

เพราะว่าที่นั่งหน้าหลังมีส่วนแบ่งกั้นชัดเจน แถมหลังคารถด้านหลังก็เปิดได้ด้วย

อวิ๋นโจวในเดือนพฤษภาคมอากาศร้อนน้อยๆ แต่ช่วงกลางคืนมีลมเย็นพัดตลอด ทำให้รู้สึกสบาย

เมื่อมองจากที่ไกลๆ ก็จะเห็นว่าส่วนหน้าของตัวรถคันนี้กลับมืดสนิทกลืนไปกับความมืด

ทว่าช่วงหลังของรถกลับเปิดไฟสว่างแถมยังเปิดหลังคาเอาไว้เสียด้วย

แสงไฟที่ลอดมาจากด้านหลังรถนั้นมีกลิ่นอายความหรูหรา

ทำให้คนที่เห็นแล้วก็ต้องทอดถอนใจ นี่หรูหราเกินไปแล้ว

แล้วเหมือนจะเห็นชายหนุ่มในชุดสูทสีขาวที่อยู่นั่งด้านหลังของตัวรถกำลังจิบแชมเปญอยู่

ตลอดทางที่ผ่านมาเหล่าบรรดาสุภาพสตรีที่มองเห็นนั้น ต่างอยากจะอ้อนวอนขอวิธีการติดต่อของเขาอย่างโง่งม

เจ้าชาย!

นี่มันเจ้าชายที่มีแค่ในโลกเทพนิยายเท่านั้น!

ไม่ว่าผู้หญิงคนไหนก็ไม่คู่ควรกับเขา!

 เย่เฉิน! คุณเย่! 

รถเพิ่งผ่านผ่านปากทางวิลล่า ซ่งหงเย่ก็ขวาง ‘รถม้าหรูหรา’ คันนั้น แล้วตะโกนเรียกเย่เฉิน

เย่เฉินหันมองทางซ้ายแล้วลดกระจกลงช้าๆ ถึงแม้ว่าว่าจะเปิดหลังคาอยู่ แต่หน้าต่างรถยังปิดอยู่

 ซ่งหงเย่? 

และแน่นอนว่าไม่ได้มีแค่ซ่งหงเย่แค่คนเดียว คนที่อยู่ด้านข้างเจ้าหล่อนก็คือหวังเจียเหยา

หวังเจียเหยาใส่ชุดกระโปรงแบรนด์ชาแนลสีดำสนิท แต่ยังสวยสะดุดตา ดูสูงส่งและเย่อหยิ่งเหมือนอย่างเคย

คิดไปแล้วความงดงามของคนผู้หนึ่ง ไม่ได้รับผลกระทบจากนิสัยหรืออารมณ์ใดๆ ไม่ว่าจะดีหรือไม่ก็ตาม

 เย่เฉิน…  หวังเจียเหยาเรียกเย่เฉิน

ถึงแม้จะใส่ชุดราคาแสนแพง แต่หล่อนในตอนนี้กลับยืนอยู่ด้านนอกรถราคาหลายสิบล้าน ชวนให้รู้สึกเหมือนเป็นขอทานอย่างไรอย่างนั้น

เย่เฉินที่นั่งในรถราคาแพงขนาดนั้นก็เหมือนเจ้าชายที่หลุดมาจากยุคโบราณจริงๆ

เย่เฉินไม่แยแสหวังเจียเหยาแต่กลับมองไปที่ซ่งหงเย่

พูดกันตามจริงแล้ว ความสัมพันธ์เย่เฉินกับซ่งหงเย่ก็ไม่ได้เลวร้าย

สามารถพูดได้ว่าซ่งหงเย่ปฏิบัติกับเย่เฉินดีที่สุดแล้วในกลุ่มเพื่อนของหวังเจียเหยา

เพื่อนคนอื่นของหญิงสาวดูหมิ่นเหยียดหยามเย่เฉินอย่างยิ่ง ทุกครั้งที่เจอหน้าเขาคนพวกนั้นไม่เคยจะมองเย่เฉินตรงๆ ด้วยซ้ำแถมยังมักจะใช้เขาราวคนใช้

ทั้งถือของตอนเดินช็อปปิ้ง ใช้ไปซื้อขนมให้บ้าง ซื้อน้ำดื่มให้บ้าง โดยรวมคือมองเขาไม่ต่างอะไรกับคนใช้

แต่ซ่งหงเย่ไม่เคยทำให้เย่เฉินต้องลำบาก ในทางกลับกันยังมักจะเลี้ยงเย่เฉินบ่อยๆ ด้วย

บางทีเพราะซ่งหงเย่เป็นคนบ้าผู้ชาย ชอบผู้ชายหล่อ แล้วเย่เฉินดันเข้าตาหญิงสาวพอดี

ซ่งหงเย่เป็นคนใจกว้างไม่คิดเล็กคิดน้อย เพราะเจ้าหล่อนค้อมตัวลงมา เรือนผมยาวสลวยนั้นปรกหน้าโดยไม่รู้ตัวจนบดบังครรลองสายตา

หล่อนจึงสะบัดผมน้อยๆ แล้วกล่าวต่อว่า  ฮ่าๆ เย่เฉิน ฉันคิดว่าพอนายกลายเป็นคุณเย่แล้วจะไม่รู้จักฉันเสียอีก 

เย่เฉินหัวเราะแล้วกล่าวว่า  จะได้ยังไง ผมยังติดข้าวคุณอีกหลายมื้อเลย 

ซ่งหงเย่กล่าวว่า  ฮ่าๆ ที่ฉันกับเจียเหยามาก็เพื่อจะมาทวงข้าวนายนี่แหละ ขอเราไปชมบ้านหรูของนายหน่อยสิได้ไหม? 

แย่เฉินปรายตามองหวังเจียเหยาแล้วกล่าวกับซ่งหงเย่

 คุณหนูซ่งมาบ้านผม ผมย่อมต้อนรับอยู่แล้ว ส่วนคุณหนูหวังน่ะวันนี้เป็นวันมงคลของคุณกับคุณชายฟางดึกดื่นขนาดนี้แล้วอย่าไปบ้านผมเลยจะได้ไม่เข้าใจผิดกัน 

ซ่งหงเย่รีบหยิบใบหย่าออกมาจากกระเป๋าหวังเจียเหยาแล้วส่งให้เย่เฉิน  เข้าใจผิดอะไรกัน เจียเหยาหย่ากับฟางเชาแล้ว! 

เย่เฉินมองใบหย่าของหวังเจียเหยาก่อนผลักมือซ่งหงเย่ แล้วส่ายหน้าไม่พูดอะไร

เขาย่อมรู้ดีแก่ใจว่าทำไมหวังเจียเหยาถึงได้หย่า

เพียงแต่คิดไม่ถึงว่าหวังเจียเหยาจะหย่าในวันแต่งงาน

เห็นเย่เฉินไม่พูดไม่จา ซ่งหงเย่ก็เกาะกระจกรถแล้วขอร้องเขาด้วยน้ำเสียงเว้าวอน

 พี่เย่สุดหล่อ ให้พวกเราไปด้วยเถอะนะ ทำไมล่ะ กลัวพวกเราทำอะไรนายหรือไง? 

เย่เฉินรู้ว่าซ่งหงเย่เป็นคนปากกล้า ถ้าพูดเรื่องอย่างว่าแล้วเย่เฉินไม่ใช่คู่ต่อสู้ของซ่งหงเย่เลยด้วยซ้ำ

เย่เฉินไม่ค่อยชอบซ่งหงเย่ เพราะชีวิตส่วนตัวของหล่อนออกจะวุ่นวายไม่น้อย

ตัวของหวังเจียเหยาเองเป็นคนว่านอนสอนง่าย ใสซื่อบริสุทธิ์เพราะอยู่กับอีกฝ่ายนานเข้า ถึงได้ติดนิสัยเสียมา

ทว่าดูท่าแล้ววันนี้ทั้งสองคนจะต้องเข้าบ้านเขาให้ได้

เย่เฉินเองก็รู้ว่า ต่อให้วันนี้ปฏิเสธหวังเจียเหยาหล่อนก็จะมาหาเขาอีกอยู่ดี

 ขึ้นรถเถอะ  เย่เฉินกล่าว

 ขอบคุณค่ะคุณเย่! 

ซ่งหงเย่รีบเปิดประตูข้างที่นั่งคนขับ เพื่อเปิดโอกาสให้หวังเจียเหยาได้นั่งด้านหลังกับเย่เฉิน

ที่นั่งด้านหน้ากับหลังต่างจากราวฟ้ากับเหว ที่นั่งด้านหน้าปิดทึบ แต่ด้านหลังนั้นแค่แหงนหน้ามองก็จะเห็นดวงดาวพร่างพรายบนท้องฟ้า!

หนำซ้ำที่นั่งบริเวณด้านหลังค่อนข้าวกว้างขวางเหมือนที่นั่งชั้นเฟิร์สคลาสบนเครื่องบิน ที่นั่งบิสสิเนสคลาสบนรถไฟฟ้าความเร็วสูงสะดวกสบายเหลือเกิน!

มีโต๊ะและมีที่วางแก้วแชมเปญ

หลังจากที่หวังเจียเหยาเข้าไปแล้วก็ตื่นเต้นอย่างยิ่ง

 นี่คือรถของสามีฉัน! มายบัครุ่นลิมิตเต็ด! ก่อนนี้ฉันยังไม่เคยเห็นมาก่อนด้วยซ้ำ! สบายจังเลยมีแชมเปญด้วย! 

พอหวังเจียเหยาทรุดตัวนั่งลงแล้ว มือขวาคลำเจอแก้วแชมเปญพอดี หล่อนยกแก้วเปล่าขึ้นมาแล้วกล่าวถามเย่เฉิน

 ช่วยรินแชมเปญให้ฉันหน่อยได้ไหม? 

……………….