เงินอุดหนุนหมื่นล้านเป็นของฉันคนเดียว - บทที่ 114 ช้อปปิ้งศูนย์หยวน

บทที่ 114 ช้อปปิ้งศูนย์หยวน

แน่นอน สิบนาทีหลังจากนี้ สถานีตำรวจในท้องที่ ตำรวจคุ้นเคยกับกิจวัตรนี้มากจริงๆ มุ่งไปหาเฉินห้าวโดยตรง คุยกับเขาแบบส่วนตัวว่า นี่ไม่ใช่คดีทางกฎหมายอาญา พวกเขาทำได้เพียงไกล่เกลี่ย ทางที่ดีที่สุดคือเจรจากับร้านค้าอย่างมติ และร้านนี้แจ้งความด้วยเหตุเหมือนกันนี้ทุกวัน สุดท้ายผู้ซื้ออยากยุติเรื่องนี้ก็ได้แต่ชดใช้ทางร้านไปหลายพันหยวน

เฉินห้าวรู้สึกแปลกใจมาก ร้านค้าอย่างนี้ของพวกเขา ไม่กลัวที่จะโดนไปรายงานที่สำนักอุตสาหกรรมและการพาณิชย์เลยเหรอ？

ตำรวจส่ายหัวแบบพูดไม่ออก เขาบอกว่าสถานการณ์แบบนี้เป็นติดต่อกันมาหนึ่งเดือนแล้ว ฝ่ายตรงข้ามก็ยังเปิดร้านอย่างไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไปรายงานแล้วก็ไม่มีข้อมูลอะไรเพิ่มเติมเลย

“พอตำรวจมาแล้วก็ไม่สามารถที่ไม่มีเหตุผลไม่ได้ ค่าเสียเวลาของเรา และค่าเสื่อมราคาของที่ยกขึ้นยกลง น้อยกว่าห้าพันก็ลงมาไม่ได้”

เถ้าแก่เนี้ยก็ยังเอะอะโวยวายอยู่ตรงนั้น ส่วนพนักงานขนของที่อยู่ชั้นล่างก็หยุดแล้ว นั่งสูบบุหรี่อยู่ตรงหัวมุมอย่างคุ้นเคย จากประสบการณ์ที่ผ่านมา สักพักหากลูกค้าทนไม่ไหวก็จะจ่ายชดเชยหลายพัน จากนั้นพวกเขาจึงจะยกเฟอร์นิเจอร์พวกนี้กลับโกดัง เป็นบทที่ต้องเรียนในทุกวันแล้ว

เถ้าแก่เนี้ยรู้สึกมีความพึงพอใจอย่างมาก ดูเหมือนจับเฉินห้าวอยู่แล้ว

“พวกคุณทำตัวไม่มีเหตุผลแบบนี้ไม่ได้ มีอย่างที่ไหนไม่ซื้อของแล้วมาแบล็กเมล์ พวกเราจะไปคอมเพลนพวกคุณกับการจัดการตลาด！” ฝั่งเฉารุ่ยก็โกรธมาก เธอได้รับผลกระทบจากเฉินห้าว ไม่ยอมเด็ดขาด

เผชิญหน้ากับเถ้าแก่เนี้ยที่ไม่มีเหตุผล จู่ๆเฉินห้าวได้ยิ้มอย่างลึกลับ ขวางเฉารุ่ยไว้

“อย่าไปโกรธคนแบบนี้เลย เดี๋ยวฉันจัดการเอง เชื่อฉัน เธอต้องได้รับโทษแน่นอน” เฉินห้าวยักคิ้วไปที แสดงสายตาให้เฉารุ่ย “วางใจ”

เฉารุ่ยเข้าใจเฉินห้าว รีบถามอย่างแปลกใจ： “ประธานคะ คุณจะจัดการยังไง”

“ก็ต้องซื้อไว้ทั้งหมดไง” เฉินห้าวกล่าว

“ฮะ？ซื้อไว้ทั้งหมดได้ยังไง อย่างน้อยต้องเสียหลายแสนเลย ราคาของร้านนี้มันแพงมากเกินไป” เฉารุ่ยกล่าวอย่างกังวล กลัวเฉินห้าวโดนโกง

“ฉันเคยเสียเปรียบที่ไหน วางใจได้เลย เธอกินเข้าไปยังไง ก็ต้องคายออกมาเท่าตัว”

เฉินห้าวได้ปลอบเฉารุ่ย หยิบบัตรธนาคารออกมาทันที รูดไปที่รูดการ์ด กล่าวว่า： “หยุดเสียงดังได้แล้ว โต๊ะเก้าอี้พวกนี้ฉันซื้อไว้ทั้งหมด รีบจัดส่งของได้เลย”

“ซื้อจริง？ไปดูสิว่ามีเงินเข้าบัญชีไหม？”

ตอนนี้เถ้าแก่เนี้ยดีใจเป็นบ้าเลย แบล็กเมล์มาหลายครั้ง กลับเจอคนที่ยอมจ่ายในราคาเต็มแบบไม่คาดคิด นี่มันกำไรเห็นๆเลย

จากที่แคชเชียร์ไปตรวจเช็คมาเงิน1.24 ล้านเข้าบัญชีแล้ว ใบหน้าของเถ้าแก่เนี้ยดีใจบานเหมือนดอกไม้ ในใจแอบด่าเฉินห้าว “คนโง่”ในขณะเดียวกัน ก็ได้สั่งคนงานขนของต่อไป

และสิ่งที่เถ้าแก่เนี้ยพึงพอใจนั้นไม่รู้ก็คือ เฉินห้าวได้แอบใช้ app เงินอุดหนุนหมื่นล้านรุ่น VR ได้ซื้อบัตรฟรีมา1คะแนน

บัตรฟรีก่อนหน้านั้นเฉินห้าวเคยใช้แล้ว ใช้จ่ายในธุรกิจนั้น จะชดเชยจำนวนเงินที่จ่ายทั้งหมด จำนวนตามจริงที่จ่ายออกคือศูนย์ เป็นการช้อปปิ้งศูนย์หยวนของจริง

แต่เดิมเฉินห้าวก็จะตั้งใจซื้อเฟอร์นิเจอร์แบบปกติแล้ว ไม่เคยคิดที่จะใช้บัตรฟรีเลยแม้แต่นิด เพราะนอกจากนี้ยังต้องเสียคะแนนสะสมที่มีค่านี้สุดท้ายใบหน้าที่น่าเกลียดน่าชังของเถ้าแก่เนี้ยที่มีทีท่าว่าเอาเขาอยู่หมัดอย่างนั้น สถานการณ์ตอนนี้ไม่มีผลต่อตนเอง ก็เลยต้องใช้บัตรฟรีศูนย์หยวนเพื่อซื้อเฟอร์นิเจอร์ที่ราคาเกินจริงนี้แต่เถ้าแก่เนี้ยนี้ก็อย่านึกว่าเขารังแกได้ง่ายๆ เงินที่ได้มาจากการโกง ต้องคายออกมาทั้งต้นทั้งดอก

“ติ๊ก การจ่ายบัตรฟรีสำเร็จ！”

ข้อความจากappแจ้งมาเร็วมาก ส่วนฝั่งของเถ้าแก่เนี้ยก็แสดงขึ้นว่าเงินเข้าบัญชีแล้ว ตอนนี้เถ้าแก่เนี้ยยิ้มอย่างมีความสุขมาก รีบสั่งให้คนงานรีบส่งของต่อไป บิลนี้กำไรเกินคาดแล้ว

เฉินห้าวมองไปที่เถ้าแก่เนี้ยที่กำลังมีความสุขนั้นก็ได้ยิ้มมุมปาก แล้วก็ได้โทรศัพท์ออกไป และจุดหมายนั้นก็คือโจวซีถง

“ซีถง ที่ภาษีธุรกิจนั้นคุณมีคนที่รู้จักไหม？ ไม่ใช่ฉันที่มีธุระ แต่จะให้จัดการลงโทษนักธุรกิจเจ้าเล่ห์คนหนึ่ง”

เฉินห้าวได้ยืนกล่าวอยู่ที่หน้าประตูร้านเฟอร์นิเจอร์นี้ และได้แจ้งชื่อร้านและที่อยู่ไป

“ได้ ฉันรีบไปจัดการให้” โจวซีถงตอบอย่างว่องไว

เฉินห้าววางสายลง ก็ได้ตัดสินใจยืนรอที่นอกประตูสักพัก จะดูว่าร้านนี้จะจบลงยังไง

สุดท้ายใช้เวลาไม่ถึง20นาที ก็แค่เวลาที่ขับรถมา มีเสียงฝีเท้าดังมาจากบันได จากนั้นก็ได้เห็นกลุ่มคนสามสิบกว่าคนที่ใส่ชุดยูนิฟอร์มของเจ้าหน้าที่ผู้บังคับใช้กฎหมายเดินเข้ามาด้วยสีหน้าที่น่าจริงจังมาก

ดูการแต่งกายของพวกเขา โดยทั่วไปสรุปได้ว่าคือสำนักอุตสาหกรรมและการพาณิชย์ ภาษีอากร สำนักราคาของร่วมบังคับใช้กฎหมาย แต่ที่เฉินห้าวคาดไม่ถึงคือ เวลาแค่ไม่นานจะมีคนมาเยอะขนาดนี้ นี่คงเป็นสงครามใหญ่ละ

ผู้ประกอบการร้านค้าที่มุงดูอยู่รอบ ๆ ทันทีที่ได้เห็นเจ้าหน้าที่ในชุดยุนิฟอร์มเหล่านี้ก็ตกใจมาก ทุกคนต่างวิ่งเขาร้านตัวเองอย่างเชื่อฟัง และเจ้าหน้าที่บังคับใช้กฎหมายเหล่านี้ก็ได้มาถึงร้านเฟอร์นิเจอร์ เดินเข้าไปโดยตรงเลย

“สวัสดีครับ คุณคือเถ้าแก่ร้านค้านี้ใช่หรือไม่？”เจ้าหน้าที่บังคับใช้กฎหมายกล่าวถาม

“ใช่ ทำไมเหรอ？”เถ้าแก่เนี้ยที่ร้านงงเล็กน้อย

“เราได้รับรายงานจากมวลชน ร้านของคุณเข้าข่ายการค้าที่ผิดกฎหมาย การซื้อขายที่ไม่เป็นธรรม ราคาที่กลโกงและคดีอื่นๆ ตอนนี้กำลังดำเนินการตรวจยึดตามกฎหมาย”

พูดอยู่นั้น ผู้นำที่สวมถุงมือขาวนี้ได้โบกมือ เจ้าหน้าที่ก็เริ่มเก็บหลักฐาน ยังมีคนเริ่มเคลียร์สถานที่ด้วย เตรียมติดแผ่นประทับ

เถ้าแก่เนี้ยงงไปหมดเลย รีบพูดว่า： “ฉันสนิทกับหัวหน้าหวางในสำนักอุตสาหกรรมและการพาณิชย์มาก มีอะไรเข้าใจกันผิดหรือเปล่าคะ？”

“ครั้งนี้เป็นคำสั่งของผู้อำนวยการจ้าว หัวหน้าหวางคุมพวกเราไม่ได้”

หัวหน้าผู้นำคนนั้นไม่ไว้หน้าเลย ก็ได้สั่งคนปิดร้านเก็บหลักฐานอย่างนี้ ใช้เวลาภายใน20นาทีในการจบการทำงานทั้งหมดนี้ คืนความยุติธรรมแก่ประชาชน

“น่าจะปิดตั้งนานละ ร้านนี้มืดมนมาก！”

“คือมีคนมากน้อยแค่ไหนเคยมีเรื่องกันแล้ว ก็ยังไม่เรียนรู้บทเรียนอีก ทีนี้ไปแหย่รังแตนเข้าล่ะสิ！”

ร้านค้ารอบๆกับลูกค้าที่มาดูความสนุกสนานก็ออกมาชี้หน้าว่า กำแพงที่เรียกว่าถูกผลักลงโดยทุกคน ในโอกาสที่ถูกยึดนั้น คนเหล่านี้ก็ไม่กลัวแล้วแต่ละคนก็ได้ออกมาตำหนิถึงพฤติกรรมของเถ้าแก่เนี้ยร้านเฟอร์นิเจอร์นี้ ดูท่าว่าเธอได้กระตุ้นความโกรธของประชาชีแล้ว