เงินอุดหนุนหมื่นล้านเป็นของฉันคนเดียว - บทที่ 152 หมู่ดาราส่องแสงระยิบระยับ

บทที่ 152 หมู่ดาราส่องแสงระยิบระยับ

บนเวที พอหลิวเชียนออกมา ยังคงใส่ไมค์ลอยตามความเคยชิน เขาทักทายผู้ชมก่อน และยังได้เชิญต่งชิงมาร่วมแสดงมายากล ทันใดนั้นหน้าจอยักษ์ที่สร้างขึ้นชั่วคราวแสดงรายละเอียดการแสดง

ผู้ชมแต่ละคนเขย่งเท้าดูการแสดง บางคนยื่นสองมือขึ้นสูงเพื่อให้ถ่ายเก็บบรรยากาศเต็มไว้ได้

บางคนเริ่มโพสต์คลิปการแสดงก่อนหน้านี้ลงTiktok และ Weibo ดึงดูดความสนใจได้ไม่น้อย ต้องยอมรับจริงๆว่า พวกนักข่าวที่ได้รับเชิญแต่ยังไม่มานี่ขาดทุนจริงๆ ขาดโอกาสจับสายตาข่าวหน้าบันเทิงไป

ตอนนี้เฉินห้าวเดินเข้าไป ถามเสี่ยวหลี่ซึ่งเป็นฝ่ายวางแผนว่า พวกเขายังจัดดาราคนไหนออกมาอีก

เสี่ยวหลี่บอก “ตามแพลนคือการแสดงหนึ่งสิบนาทีครับ จะแสดงจนถึงเก้าโมง ต่อไปยังมีอีกสามคน ไฮไลท์สุดท้ายคือจางเสว่โหย่วดาราระดับท็อป พอหลังเก้าโมง จะยกพิธีต่อให้คนทางคุณตัดริบบิ้น พองานตัดริบบิ้นเสร็จ ก็จะถือว่าเสร็จสิ้นสัญญาจัดเก็บข้าวของแล้วครับ”

“ครับ ครั้งนี้พวกคุณทำได้ดีมาก ขอบคุณมากครับ!”

เฉินห้าวจับมือกับเขา “หวังว่าจะมีโอกาสได้ร่วมงานกันอีก ไม่ทราบว่าขอนามบัตรได้ไหมครับ”

เฉินห้าวอยากรู้รายละเอียดตื้นลึกหนาบางของบริษัทสี่ซัวซัวนี้ จะได้อาศัยโอกาสนี้เข้าใจความลึกลับของเบื้องหลังแอพเงินอุดหนุนหมื่นล้านไปด้วย

เสี่ยวหลี่บอก “ขอโทษครับ บริษัทเราตอนนี้ไม่รับงานนอก แต่จะรับผ่านสัญญาลับ ห้ามเปิดเผยข้อมูลบริษัท ดังนั้นขอโทษด้วยครับ”

เฉินห้าวพยักหน้า และไม่ได้คาดคั้นอะไรอีก แอพเงินอุดหนุนหมื่นล้านดูลึกลับมาตลอด มีกำลังทรัพย์และเทคโนโลยีเหนือบริษัทอื่นมากนัก แทบจะเรียกได้ว่ามีความสามารถพิเศษ การสืบค้นมันยากมาก ไม่รีบร้อนในตอนนี้หรอก

ทางนี้กำลังสนทนากัน ด้านนอกกลับมีความโกลาหลเล็กน้อยเกิดขึ้น คล้ายกับว่ามีผู้ชายคนหนึ่งเกิดปัญหากับการ์ดขึ้น

เฉินห้าวไปดู หัวหน้าการ์ดของบริษัทโจวซื่อเข้ามารายงานกับเฉินห้าว พบว่ามีชายหนุ่มท่าทางไม่น่าไว้ใจถือขวดน้ำที่ใส่ของเหลวน่าสงสัยเข้ามา พอค้นพบเข้าผู้ชายคนนั้นก็วิ่งหนีเลย

การ์ดเลยเอาขวดน้ำใส่ของเหลวปริศนายื่นให้เฉินห้าว

ขวดน้ำแร่ยี่ห้อหวาฮาฮานี้บรรจุของเหลวครึ่งขวดสีน้ำตาลเทาไว้ ดูหนืดๆแต่ไม่รู้ว่าคืออะไร

เฉินห้าวรู้สึกระแวงขึ้นมาทันที เขาถือขวดน้ำเข้าห้องน้ำ ใส่ถุงมือยางและค่อยๆเปิดขวดอย่างช้าๆ

สุดท้ายยังไม่ทันเปิดฝาหมด ก็ได้กลิ่นเหม็นฉุนเตะจมูกเข้าอย่างจัง เฉินห้าวรีบปิดฝาให้สนิท แถมด้วยเทปพลาสติกให้แน่นหนา เขารู้แล้วว่าเป้าหมายของผู้ชายคนนั้นคืออะไร เพื่อทำลายพิธีเปิดงานของเขา

สาดน้ำเน่าเหม็นนี่ใส่แขกเหรื่อท่ามกลางสายตาประชาชี งานต้องวุ่นวายแน่ พิธีเปิดงานของเขาโดนป่วนเละแน่ นี่มันเป็นวิธีชั่วร้ายมาก โชคดีที่เขารู้ตัวก่อน

เฉินห้าวเดาได้ถึงตัวการ นอกจากคนเจ้าเล่ห์เลวร้ายอย่างเฮียสือแล้วไม่มีใครอื่นหรอก แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาไปคิดบัญชีกับเขา ตอนนี้สิ่งสำคัญอันดับหนึ่งคือดำเนินการตัดริบบิ้นให้แล้วเสร็จ

อาศัยแค่การ์ดพวกนั้นของบริษัทโจวซื่อยังไม่พอ เฉินห้าวรีบเปิดแอพเงินอุดหนุนหมื่นล้าน และสั่งการ์ดรักษาความปลอดภัยอีกสามสิบคน พวกเขาเป็นการ์ดมืออาชีพ ให้พวกเขารับผิดชอบการตรวจสอบรอบงาน ห้ามมิให้ผู้ไม่หวังดีเข้างาน

ไม่นาน การ์ดรักษาความปลอดภัยสามสิบคนมาถึงงาน ภายใต้การสั่งการของเฉินห้าว มียี่สิบห้าคนเดินตรวจรอบงานด้านนอกหาผู้ต้องสงสัย อีกห้าคนปะปนอยู่ในงานท่ามกลางแขกผู้มีเกียรติอย่างเป็นความลับเพื่อหาตัวผู้ก่อกวน

หลายนาทีผ่านไป ได้ผลจริงด้วย การ์ดรักษาความปลอดภัยพบตัวผู้ต้องสงสัยในหมู่แขกเหรื่อ เดิมทีพวกเขาคิดจะเปิดขวดสาดน้ำเหม็นตั้งนานแล้ว แต่เจ้านี่กลับดูการแสดงเพลิน เลยโดนจับ

เฉินห้าวให้คนเอาเขาไปขังไว้ก่อน รอเสร็จงานแล้วค่อยสอบสวน

พวกการ์ดด้านนอกก็ได้ผล พวกเขาจับชายหนุ่มสองคนที่พกพาน้ำเหม็น พวกมันเห็นท่าไม่ดีรีบเผ่นก่อน เลยไม่ได้ตัวมา

“ประธานเฉิน ประธานเฉิน! ประธานโจวของเราเชิญคุณไปด่วนเลยครับ มีแขกวีไอพีมา!”

พนักงานบริษัทโจวซื่อชายคนหนึ่งวิ่งหน้าตั้งเข้ามารายงานอย่างกระหืดกระหอบ เฉินห้าวให้การ์ดเดินตรวจต่อไป เขาไปหาโจวซีถง และพบว่าเธอกำลังยืนสนทนากับผู้ชายวัยกลางคนอายุราวสี่สิบกว่าปีคนหนึ่ง เฉินห้าวรู้จักผู้ชายคนนั้น นั่นคือ ชุยหย่องปิงประธานสมาคมการค้าที่เคยมอบบุหรี่ให้เขา

“ประธานชุย พวกเราพบกันอีกแล้วนะครับ” เฉินห้าวทักทายเขา

“เถ้าแก่เฉิน คุณนี่คนจริงไม่เผยโฉมจริงๆนะ จัดงานยิ่งใหญ่แบบนี้ออกมา ผมเห็นแล้วยังตกใจเลย” ชุยหย่องปิงพูดกลั้วหัวเราะ

“พอได้มั้งครับ” เฉินห้าวพูดอย่างถ่อมตน

โจวซีถงกลับฉุกคิดได้ มีใครไม่รู้จักประธานชุยคนนี้ในวงการธุรกิจของมณฑลนี้บ้าง และยังเป็นแขกระดับสูงสุดในบรรดาแขกเหรื่อวันนี้ ถ้าเชิญเขาตัดริบบิ้น บรรยากาศต้องยิ่งใหญ่เกินคาดคิดแน่

ดังนั้นโจวซีถงเลยเดินมาพูดเชิญให้ชุยหย่องปิงออกหน้าตัดริบบิ้นให้

เฉินห้าวเองก็พูดเชื้อเชิญด้วยสองคำ ฐานะอย่างชุยหย่องปิงคู่ควรกับการทำหน้าที่ตัดริบบิ้นยิ่ง เขาถ่อมตนไม่กี่ประโยคก็เห็นด้วยแล้ว

เวลาล่วงเลยไปจนถึงเก้าโมง คนของบริษัทสี่ซัวซัวทำหน้าที่สำเร็จแล้ว หลังจากดารานักแสดงทั้งหลายถ่ายรูปร่วมกันเสร็จ ก็ขึ้นรถจากไป

ได้เวลาฤกษ์ดีแล้ว หลังจากพิธีเปิดงานอลังการงานสร้างเสร็จ พิธีตัดริบบิ้นเริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ ชุยหย่องปิงรับกรรไกรจากมือเฉินห้าว มายืนหน้าริบบิ้นแดง

“ว้าว นั่นชุยหย่องปิงไม่ใช่หรอ? เชิญเขามาได้เลยหรอเยี่ย บริษัทห้าวหรานนี่ใหญ่ใช่เล่น!”

“นั่นสิ นี่ยังมีการสนับสนุนของบริษัทโจวซื่ออีกนะ ต่อไปบริษัทนี้ต้องดังแน่!”

ผู้คนที่เดินไปมากับผู้ชมเปลี่ยนทัศนคติที่มีต่อเฉินห้าวอย่างสิ้นเชิง แถมยังเกิดความคิดอยากเข้าไปประจบประแจงด้วยซ้ำ

ที่จริงอย่าเห็นว่าชุยหย่องปิงโด่งดังมีชื่อเสียงมาก ท่าทีภายนอกเขาดูสบายๆ แต่ในใจกลับรู้สึกนับถือเฉินห้าวพอดูเลย เพราะขนาดเขาเองยังไม่สามารถเชิญดาราดังมากมายขนาดนี้ในเวลาเดียวกันเพื่อมาร่วมงานตัดริบบิ้นได้เลย ต่อให้เชิญได้ ก็ตัดใจลงทุนเงินมากมายขนาดนั้นไม่ไหว ดูท่าเงินลงทุนไปไม่น่าจะน้อยกว่าสิบล้านแน่

สังคมสมัยนี้ เงินเปรียบเสมือนอำนาจ และพิธีเปิดอลังการแบบนี้เพียงพอพิสูจน์ว่าเฉินห้าวเป็นคนมีความสามารถแข็งกล้านัก