เงินอุดหนุนหมื่นล้านเป็นของฉันคนเดียว - บทที่ 170 นายท่าน ยุคสมัยเปลี่ยนไปแล้ว

บทที่ 170 นายท่าน ยุคสมัยเปลี่ยนไปแล้ว

“สารเลว ไอ้พี่เชินคนนี่ ยังโอ้อวดว่าเป็นผู้มีอิทธิพลในไป๋เหอกับฉันอีก ไอ้ขี้โม้!”

เฉียนหรงข่าย สบถด่าด้วยความโมโห แต่เขาก็ยังมองไปทางเฉินห้าวด้วยความสงสัย จากท่าทางของพี่เชิน มองออกว่า เฉินห้าวคนนี้เหมือนจะมีอิทธิพลมากในเมืองนี้ อย่างน้อยก็อยู่ฐานะที่พี่เซินต้องหวั่นเกรงคนหนึ่ง เขาจำได้ว่าพี่เชินเคยเป็นพวกมู่ต้าเหวย ตามปกติแล้วความสามารถก็มีไม่น้อย

“เจ้าเป็นใครกันแน่?” เฉียนหรงข่ายสอบถามอย่างระแวดระวัง

“อย่างไรเสียก็ตามเป็นคนที่เจ้ายั่วโมโหไม่ได้ก็แล้วกัน” เฉินห้าวพูดเบา ๆ

“โอหัง จะบอกให้เจ้าฟัง ข้าหมายตาหมู่คฤหาสน์จงหัวแห่งนี้แล้ว เจ้าอย่าได้แม้แต่จะคิดเลย!” เฉียนหรงข่ายพูดอย่างมั่นใจ

“อ๋อ? พูดจาตำโตจริงนะ งั้นก็พบกันในคืนวันเปิดประมูลแล้วกัน” เฉินห้าวชำเลืองมองเขา

“ฮี!”

ขณะนี้เฉียนหรงข่ายจะทำอย่างไรก็ไม่สามารถเอาชนะได้ ยิ่งพูดก็ยิ่งแพ้ ทำได้เพียงออกไปจากที่แห่งนั้นพร้อมกับผู้ติดตาม

“คุณเท่มากจริง ๆ แม้แต่เฉียนหรงข่ายยังยอมแพ้ไปเลย!” จูหมิ่นนักข่าวฝึกหัดพูดอย่างตื่นเต้น

“เฮ้ ช่วงนี้ก็ไม่ต้องปล่อยข่าวออกไปล่ะ” เฉินห้าวไม่อยากเป็นข่าว

“วางใจได้ ยังไม่ได้รับอนุญาต ฉันจะไม่เผยแพร่ข่าวออกไป แม้จะปล่อยข่าวไปก็ต้องมีการเซ็นเซอร์ ไม่เปิดเผยสถานะคุณหลอก ไม่ต้องกังวลใจไป” จูหมิ่นพูดปลอบใจ

เฉินห้าวสำรวจดูบ้านยังไม่เสร็จ ด้านในยังมีวัสดุก่อสร้างกองอยู่จำนวนหนึ่ง ถึงอย่างไรก็ต้องตกแต่งเพิ่มเติม แต่ว่าพื้นที่ก็เพียงพออยู่แล้ว ไม่ต้องรีบร้อนตกแต่ง รอถึงเวลาที่ต้องการใช้ค่อยทำก็ยังได้

เฉินห้าวตัดสินใจเลือกที่นี่ ที่นี่เป็นคฤหาสน์ในฝันของเขา ในเมื่อคิดที่จะซื้อคฤหาสน์แล้ว ก็ต้องซื้อในเมืองนี้ และยังต้องดีที่สุดในมณทลแห่งนี้ด้วย การประมูลในคืนนี้ต้องประมูลให้ได้

เฉินห้าวเตรียมจะออกจากสถานที่ และจูหมิ่นเดินตามเขาออกไปด้วย

“เฮ้ ฉันต้องไปทำงาน คุณไม่ต้องมาสัมภาษณ์ ตามฉันมาทำอะไร?” ก่อนที่เฉินห้าวจะขับรถออกไป มองนักข่าวสาวที่ขึ้นรถตามด้วยความประหลาดใจ

“ฉันรู้สึกว่าคุณคือแหล่งข่าวที่ดีที่สุด คุณต้องการประมูลซื้อหมู่คฤหาสน์จงหัวไม่ใช่เหรอ?” ฉันเป็นผู้เข้าชมคนหนึ่ง ตั้งใจทำรายการนี้” จูหมิ่นพูด

“ฉันปฏิเสธในการให้สัมภาษณ์ เชิญคุณลงจากรถ” เฉินห้าวก็ไม่ต้องการให้ตนเป็นข่าว appเงินอุดหนุนหมื่นล้าน อย่างไรก็ถ่อมตนไว้ก่อนจะดีกว่า

มองดูเฉินห้าวมีท่าทีที่ยืนกราน จูหมิ่นมีความกังวลนิดหน่อย ลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วปิดมือถือ เก็บมือถือใส่ในกระเป๋าพูดว่า: “งั้นฉันไม่ถ่ายภาพแล้วได้ไหม? ฉันสามารถกลับไปเขียนบทความในคอลัมน์ ตั้งชื่อสมมุติให้คุณ ไม่เปิดเผยความเป็นส่วนตัวของคุณ ขอร้องเถอะ”

จูหมิ่นยกมือไหว้ อ้อนวอนอย่างน่าสงสาร

“แต่ว่าทำอย่างนี้ไม่มีประโยชน์อะไรกับฉัน?” เฉินห้าวย้อนถามเธอ

จูหมิ่นเชิดหน้าสะบัดผม พูดอย่างมั่นใจว่า: “จะไม่มีข้อดีได้อย่างไรกัน? คุณอย่าลืมว่าฉันเป็นนักข่าว คุณอำนวยความสะดวกให้ฉัน ฉันก็โฆษณาธุรกิจให้คุณ คุณเพิ่งเปิดบริษัทไม่ใช้เหรอ? ต่อไปฉันได้ทำรายการของบริษัทคุณ นี่เป็นค่าโฆษณาราคาหลักหมื่นเลยนะ!”

เฉินห้าวครุ่นคิด เรื่องนี้พูดไปพอมีเหตุผลอยู่บ้าง นักข่าวมีสมญานามว่าราชาผู้ไร้นาม เป็นผู้มีอำนาจในสื่อโฆษณา เป็นเพื่อนกับนักข่าวคนหนึ่งไม่มีอะไรเสียหาย อีกทั้งตั้งแต่คุยกับจูหมิ่นมาตลอดทาง เธอก็นิสัยไม่เลว ไม่ใช่นักข่าวประเภทที่เพื่อข้อมูลข่าวสารแล้วทำเรื่องเลวร้ายได้ทุกวิถีทาง การต่อรองคราวนี้นับว่าคุ้มค่า

ที่สำคัญที่สุดก็คือ เธอสวยและน่ารักมาก มองดูแล้วช่างเย้ายวน ในยุคสมัยนี้จัดว่าสวยที่สุดแล้ว เงื่อนไขแค่นี้ก็พอเพียงแล้ว

“นั้นก็ดี” เฉินห้าวเห็นด้วย “แต่หากไม่ได้รับอนุญาต ห้ามถ่ายภาพฉัน”

“วางใจได้ ฉันมีจรรยาบรรณมากพอ” จูหมิ่นพูดอย่างดีใจ

“จูหมิ่น จูหมิ่น คุณจะไปอย่างไร?”

ช่างภาพที่มาพร้อมกับจูหมิ่นคนนั้น ตะโกนเรียกอยู่ด้านหลัง

“คุณกลับกับไปที่สำนักงานก่อน ฉันจะไปกับแหล่งข่าวคนนี้” จูหมิ่นโบกมือออกจากกระจกรถ ประเดี๋ยวเดียวรถก็วิ่งไปไกลแล้ว

เธอนั่งตรงที่นั่งข้างคนขับหันมองซ้ายมองขวาด้วยความอยากรู้อยากเห็น สัมผัสถึงประสิทธิภาพของรถยนต์ Humvee พูดชมว่า: “รถของคุณนี่ไม่เลว ขับนุ่มห้องโดยสารใหญ่ ไม่กระแทก”

เฉินห้าวมองไปทางเธอ ถามด้วยความสนใจ: “ผู้หญิงอย่างคุณนี้แก่นแก้วมากนะ เพิ่งรู้จักกันกล้าขึ้นรถไปกับคนแปลกหน้า ไม่กลัวว่าฉันจะพาไปทำมิดีมิร้ายหรือ?”

“คนที่ชอบถามคำถามเหล่านี้ ไม่ใช่คนที่มีเจตนาร้าย”

จูหมิ่นไม่กังวลเลยสักนิด เธอจับไปที่เก้าอี้ที่ออกแบบตกแต่งภายในด้วยท่าทีอิจฉา อุทานออกมาว่า: “เป็นเศรษฐีมันดีอย่างนี้นี่เอง”

“คุณก็เป็นไปได้ เพียงแค่ขยันขันแข็ง”

“ช่างมันเถอะ คุณก็ไม่ต้องพูดหลอกฉันเหมือนพวกบทความชวนเชื่อ ฉันมีความสามารถอะไรก็รู้ดี นักข่าวที่มีข้อจำกัดอย่างฉันก็อย่างนั้นแหละ จะไปเทียบกับเถ้าแก่ใหญ่ได้อย่างไร” จูหมิ่นตอบอย่างตัดพ้อ

ทั้งสองคนพูดคุยครู่หนึ่ง เดินทางมาถึงสถานที่จัดงาน เฉินห้าวสอบถาม จนพบสถานที่ตรวจสอบข้อมูลการประมูล

“ขอโทษครับ ช่องตรวจสอบข้อมูลการประมูลปิดแล้ว ไม่รับใบสมัครใหม่แล้ว” เมื่อมาถึงสถานที่รับผิดชอบการประมูลงานนี้ กลับได้รับข่าวที่ไม่ดี

“เพราะอะไร? เห็นได้ชัดว่ายังไม่ถึงเวลา หรือว่าการประมูลขาย ไม่ต้องการผู้เข้าร่วมแข่งขันมากเกินไปเหรอ?” เฉินห้าวถามผู้รับผิดชอบคนนั้น

“ต้องขอโทษด้วย เป็นฉันที่ให้พวกเขาปิดรับใบสมัคร” ทันใดนั้น มีคนที่น่ารำคาญเดินมาด้านหลัง นั้นก็คือ เฉียนหรงข่ายที่เพิ่งแยกทางกันเมื่อครู่ ที่แท้ก็มาเพิ่มอุปสรรคให้กับเฉินห้าว

“น่าสนใจ” เฉินห้าวยิ้มมุมปากจนเผยรอยยิ้มออกมา เฉียนหรงข่ายยังคิดว่าเขาเป็นคนธรรมดา ทำอะไรแบบเด็ก ๆ คงไม่รู้ว่าวันนี้ คนที่ต่อกรด้วยนั้นเป็นใคร

เฉินห้าวผู้ที่มีapp เงินอุดหนุนหมื่นล้าน ไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป เฉินห้าวอยากจะพูดกับเขาสักคำหนึ่งว่า “นายท่าน ยุคสมัยเปลี่ยนไปแล้ว”