เงินอุดหนุนหมื่นล้านเป็นของฉันคนเดียว - บทที่ 188 การตัดสินใจที่ชาญฉลาด

บทที่ 188 การตัดสินใจที่ชาญฉลาด

“ใช่แล้ว ทุกคนลองชิมเหล้าที่ฉันเอามาดูสิ”

เฉินห้าวตอนนี้ถึงนึกขึ้นได้ถึงเหล้าผลไม้ จึงหยิบออกมาเปิดฝาขวด ส่งไปให้คนละขวด ลองชิมรสชาติ

“เหล้าของเฉินห้าว ฉันจะต้องตั้งใจชิมให้ดี”

หวังเฉียงเปิดฝาขวด ก็ได้กลิ่นผลไม้สายหนึ่ง น้ำลายผุดใต้ลิ้นทันที พูดเสียงหนึ่งว่า “เหล้าดี”

เขาเทเหล้าจนเต็ม ลุกขึ้นมายืมดอกไม่ไหว้พระ เอ่ยคำอวยพรตอนดื่มเหล้า ขอบคุณคำอวยพรจากเฉินห้าวและเพื่อนคนอื่นๆ ทุกคนดื่มหมดหนึ่งแก้ว

รอจนแก้วนี้ดื่มลงไป สีหน้าของทุกคนก็มีหลากหลายสีสัน ทุกคนต่างแปลกใจและชอบใจกับรสชาติล้ำเลิศของเหล้าผลไม้นี้

“เหล้านี่อร่อยเกินไปแล้วมั้ง? ” เหมียวเสว่ที่ไม่ถนัดดื่มเหล้าก็อดที่จะชื่นชมไม่ได้

“อืม อร่อยจริงๆ เหล้าผลไม้เจียเฟิ่งนี่ ทำไมก่อนหน้านี้ไม่เคยได้ยินมาก่อน? ฉันมีวัตถุดิบแล้ว อยากจะเขียนรายงานเรื่องเหล้านี้โดยเฉพาะสักหนึ่งบท! ”

ทันใดนั้นนักข่าวจูหมิ่นก็ถูกรสชาติของเหล้าผลไม้นี้เอาชนะจนได้

เฉินห้าวอธิบายตอบ “เหล้านี้ของฉันเป็นสินค้าทดลอง ยังไม่ได้มีการผลิตอย่างเป็นทางการ เครื่องหมายการค้า ราคาขายล้วนยังรอการตัดสินใจ รอจนเปิดตัวสินค้าอย่างเป็นทางการแล้ว ยังต้องขอรบกวนนักข่าวจูพูดคำพูดสวยงามบนสื่อให้ฉันสักหลายประโยค”

“วางใจเถอะ เหล้าของนายไม่อาจดื่มไปเปล่าๆ ได้ โฆษณานี้ทำให้นายฟรี แต่ว่าเหล้าผลไม้นี้ต้องส่งให้ฉันสักหลายกล่อง” จูหมิ่นต่อรองอย่างขี้เล่น

“ไม่มีปัญหา” เฉินห้าวตกปากรับคำ เทียบกับค่าโฆษณาสูงลิ่วแล้ว เหล้าพวกนี้ไม่มีค่าให้เอ่ยถึง

ตอนที่พวกเขากำลังพูดคุยติดลมกันอยู่นั้น ผู้อำนวยการอู๋และจางจิ่งเทียนได้เคาะประตูเข้ามาแล้ว แต่ว่าครั้งนี้ไม่ได้มาสร้างเรื่อง แต่มาเพื่อยกสุราขออภัย””

“ประธานเฉิน ผู้ไม่รู้นั้นไม่ผิด ฉันมายกสุรามอบของขวัญให้คุณแล้ว ขออย่าได้ถือสาต่อการล่วงเกินก่อนหน้านี้” ผู้อำนวยการอู๋กล่าวพร้อมรอยยิ้มเต็มหน้า

“คุณหวังท่านนี้ถึงจะเป็นเจ้าภาพ อยากขอโทษก็ขอโทษเขา” เฉินห้าวตอบ

ผู้อำนวยการอู๋จึงหันไปทางหวังเฉียง คารวะเหล้าสามแก้วเป็นการขอโทษพร้อมกับจางจิ่งเทียน เหล้าสามแก้วดื่มจนหมด อย่างน้อยก็มีเหล้าขาวอยู่สองร้อยห้าสิบมิลลิลิตร เพื่อแสดงความจริงใจ ถึงได้ดื่มรวดเดียวหมด

ในความมึนเมางุนงง ทั้งสองพูดถ้อยคำขอโทษยกใหญ่

หวังเฉียงครั้งนี้ในใจพอใจอย่างที่ก่อนหน้านี้ไม่เคยมี สามารถทำให้ผู้ช่วยผู้อำนวยการธนาคารคนหนึ่งเคารพนอบน้อมต่อเขาเช่นนี้ได้ นี่คงเป็นครั้งแรก ทั้งหมดนี่ล้วนอาศัยวาสนาของเฉินห้าว ไม่เช่นนั้นผู้อำนวยการอู๋คนนี้ยังคงอวดเบ่งวางอำนาจ

ผู้อำนวยการอู๋ยกเหล้าเสร็จ ยังเอาสุราเหมาไถ52ดีกรีที่ยังไม่ได้เปิดทั้งสองขวดเอาไว้ที่นี่ เอ่ยว่า “เหล้าขวดนี้ก็นับว่าเป็นของขวัญพบหน้าแล้ว ต่อไปหวังว่าทุกคนจะติดต่อกันมากขึ้น มีเรื่องสามารถไปหาฉันที่สาขาได้ทุกเมื่อ”

จางจิ่งเทียนก็พูดเออออตามอยู่ด้านข้าง หดหัวอยู่ตลอดเวลา ไม่เหมือนกับการทำท่า “ฉันคือผู้มีอิทธิพลในท้องถิ่นที่มีทรัพย์สินห้าร้อยล้าน” ตอนที่เพิ่งจะพบหน้าเลย ถูกพลังของเฉินห้าวสยบลงแล้วอย่างสมบูรณ์

ศักดิ์ศรีของหวังเฉียงถูกชดเชยกลับมาแล้ว ก็ไม่คิดเล็กคิดน้อยกับเรื่องก่อนหน้านี้ของพวกเขา แต่กลับมีความโชคดีในความโชคร้าย ยิ่งมีหน้ามีตาต่อแฟนสาวและเพื่อนๆ ที่นี่

ที่จริงในใจของทุกคนชัดเจนราวกระจก ทำให้ผู้อำนวยการอู๋และจางจิ่งเทียนเชื่อฟังเช่นนี้ ทั้งหมดนี้โชคดีที่มีเฉินห้าว ไม่เช่นนั้นวันนี้เกรงว่าวันนี้ต้องถูกผู้อำนวยการคนนี้และจางจิ่งเทียนที่น่ารังเกียจนั่นกลั่นแกล้ง ไม่เพียงแต่ต้องรับความไม่เป็นธรรม ถ้าเกิดเป็นเรื่องวุ่นขึ้นมา พวกเขายังต้องเสียเปรียบอีก

คิดถึงตรงนี้ สายตาที่ทุกคนมองไปทางเฉินห้าว ยิ่งเลื่อมใสมากขึ้น

เหล้าทั้งโต๊ะดื่มได้อย่างสนุกสนาน ทุกคนต่างก็มึนเมา หวังเฉียงที่เป็นผู้เชิญแขกยิ่งลิ้นแข็ง พูดไม่ชัดแล้ว

สุดท้ายตอนแยกย้าย ยังเป็นเหมียวเสว่และคนอื่นๆ พยุงลงไป

ทางด้านโรงแรมก็รู้แล้วว่าเฉินห้าวแขกโต๊ะนี้ไม่ธรรมดา ตอนที่คิดเงิน ผู้จัดการโรงแรมก็ออกมา ให้ส่วนลดสิบห้าเปอร์เซ็นต์กับหวังเฉียง ยังมอบบัตรสมาชิกให้ใบหนึ่ง ต่อไปให้พวกเขามาบ่อยๆ

หวังเฉียงดีใจมาก พูดเสียงอ้อแอ้ว่า “ได้ ครั้งต่อไปยังจะมาที่นี่ของพวกนาย! ”

ทุกคนอยู่ที่หน้าประตู แต่ละคนนั่งรถจากไป ก่อนจากไป ต่างมาทักทายกับเฉินห้าว แสดงความเคารพ

ครั้งนี้เฉินห้าวก็ดื่มเหล้าแล้ว รู้สึกว่าสติไม่ค่อยแจ่มใส จึงหาคนขับรถแทนคนหนึ่งมาช่วยเขาขับรถ และเป็นทางผ่านจึงดึงจูหมิ่นขึ้นมาด้วย พาเธอไปส่งกลับบ้าน

จูหมิ่นอยู่บนรถ ตากลมโตจ้องมองเฉินห้าว พลันพูดขึ้น “นายกับผู้ชายมีเงินคนอื่นไม่เหมือนกันจริงๆ ”

“ใช่หรือ? ” เฉินห้าวหลับตาเอ่ยตอบ เขารู้สึกมึนหัวนิดหน่อย

“ใช่สิ ฉันมั่นใจ” จูหมิ่นเอ่ย

รอจนถึงเขตที่พักที่จูหมิ่นอาศัยอยู่ หลังจากเธอลงรถ กลับยืนนิ่งเงียบหลายวินาที ราวกับมีเรื่องราวในใจ

“ทำไม ของตกหรือ? ” เฉินห้าวถามเธออย่างแปลกใจ

“ไม่ใช่…วันหลังฉันไปเยี่ยมชมบ้านใหม่ของนาย อย่าได้ปฏิเสธล่ะ” จูหมิ่นตอบยิ้มๆ

“ไม่มีปัญหา ต้อนรับทุกเมื่อ” เฉินห้าวตอบอย่างใจกว้าง จากนั้นประตูรถก็ปิดลง ค่อยๆ ขับจากไป

รอจนถึงบ้าน เฉินห้าวที่มึนเมาถูกเซี่ยจิ้งเห็นเข้าแล้ว ยังตำหนิเขาว่าทำไมดื่มเหล้ามากขนาดนี้ รอสักครู่ เซี่ยจิ้งก็เข้ามาในห้อง และยังเอาน้ำแกงสร่างเมาสีแดงเข้มชามหนึ่งเข้ามาให้เฉินห้าว

“นี่ก็เป็นสูตรลับในวัง ฉันเพียงจำไม่กี่สูตรในนั้นได้ ได้ผลอย่างมาก นายชิมดู”

เซี่ยจิ้งถือน้ำแกงอยู่ เห็นเฉินห้าวดื่มไม่สะดวก จึงลงมือหยิบช้อนน้ำแกง วางไว้ที่ข้างริมฝีปากสีแดงสดเป่าให้เย็น จากนั้นป้อนถึงปากของเฉินห้าว

เห็นเซี่ยจิ้งที่ตั้งใจปรนนิบัติเขา เฉินห้าวพลันรู้สึกว่าแบบนี้อบอุ่นมาก ในหมู่คฤหาสน์จงหัวจัดห้องให้เธอแล้วห้องหนึ่ง เป็นการตัดสินใจที่ชาญฉลาดอย่างแน่นอน

……

วันคืนผ่านไปเช่นนี้ไม่กี่วัน พริบตาเดียวก็มาถึงวันเปิดฉากเวิลด์เอ็กซ์โป ก่อนหน้านี้เฉินห้าวกับโจวซีถงตกลงกันดีแล้ว วันนั้นพวกเขาจะนั่งเครื่องบินบินตรงไปยังเมืองหู้

วันนี้เฉินห้าวตื่นแต่เช้ามาล้างหน้าบ้วนปาก อาบน้ำ เป่าผมให้แห้ง หลังจากนั้นก็เลือกเสื้อผ้า แน่นอน ในโอกาสสำคัญขนาดนี้ เสื้อผ้าในตู้ก็ไม่ใส่แล้ว ต้องซื้อใหม่ทั้งชุดถึงจะได้

เฉินห้าวเปิดแอพเงินอุดหนุนหมื่นล้าน โซนเสื้อผ้ามีสินค้าเสื้อผ้าผู้ชายคุณภาพละเอียดอ่อนละลานตา