เงินอุดหนุนหมื่นล้านเป็นของฉันคนเดียว - บทที่ 24 น้ำฆ่าเชื้อโรคราคาเจ็ดแสน

บทที่ 24 น้ำฆ่าเชื้อโรคราคาเจ็ดแสน

ก่อนจินขุยจะไป สายตาก็กวาดมองกองสุราอันมีชื่อเสียงนั้นโดยบังเอิญ พบว่ามีสุราอู่เหลียงเย่สองขวดที่ชัดเจนมาก เขาเดินไปสังเกต แล้วร้องอุทานขึ้นมาทันที “พระเจ้า ประธานเฉิน แม้กระทั่งสุราอู่เหลียงเย่ สุราที่ระลึกคุณก็มีเหรอ?”

“อืม แต่สุรานี้มีแค่สองขวด ไม่เปิดให้คุณชิมแล้ว” เฉินห้าวพูด

“สุดยอด! เมื่อก่อนสุราที่ระลึกเลขลำดับที่ 0009 ขายราคาสูงเสียดฟ้า 8 แสน 8 หมื่น สองขวดนี้คุณขายเท่าไร?” จินขุยถามอย่างตื่นเต้น

“ขวดละ 7 แสน เลขลำดับที่ 0027 และ 0029 คุณต้องการไหม?” เฉินห้าวพูด

“ต้องการ แต่ซื้อไม่ไหว ฉันกลับไปถามหัวหน้าเราก่อนว่าต้องการไหม”

จินขุยถือสุราอู่เหลียงเย่สุราที่ระลึกอย่างชอบใจมาก หลังจากมองมันสักพัก ก็วางลงบนโต๊ะอย่างไม่เต็มใจ หยิบโทรศัพท์ออกมาถ่ายสองสามรูป เพื่อเอากลับไปให้ประธานดู

และขณะนี้ จู่ๆ เฉารุ่ยก็กรีดร้อง จากนั้นก็มีเสียงแก้วแตกดังขึ้น

ชายทั้งสองคนรีบหันหน้าไปมอง พบว่าเธอปัดแก้วสุราแก้วหนึ่งโดยไม่ได้ตั้งใจ เธอถูกบาดนิ้ว เลือดเม็ดใหญ่ขนาดเท่าถั่วไหลออกมาจากนิ้วเหมือนหัวหอม

“ระวัง!”

เฉินห้าวรีบไปตรวจสอบบาดแผลเฉารุ่ย พบว่าแผลไม่ลึกจึงโล่งอก ตอนนี้เขาต้องทำการฆ่าเชื้อและห้ามเลือด จากนั้นก็แปะปลาสเตอร์

ในบ้านไม่มีกล่องปฐมพยาบาล ในขณะที่เฉินห้าวสั่งปลาสเตอร์หนึ่งกล่องและสำลีพันก้านในapp ก็ต้องการหาอะไรมาฆ่าเชื้อ

แต่สิ่งของพวกไอโอดีนฆ่าเชื้อเป้าหมายมันใหญ่เกินไป รอบๆ เขามีแค่สองคน ไม่สามารถแสดงมายากลเปลี่ยนเป็นไอโอดีนได้ แค่อยากหาวัตถุดิบมาฆ่าเชื้อ และทั้งบ้านเต็มไปด้วยสุราขาว ก็คือยาฆ่าเชื้อจากธรรมชาติ ไม่มีแอลกอฮอล์ที่ใช้ทางการแพทย์ ก็ใช้แอลกอฮอล์ที่ใช้ในครัวเรือน

เฉินห้าวหยิบสุราอู่เหลียงเย่สุราที่ระลึกเลขลำดับที่ 0029 ขวดนั้น ที่อยู่ใกล้ที่สุด บิดเกลียวสองครั้ง แล้วเทบนนิ้วเฉารุ่ย

“เชี่ย ประธานเฉินไม่ได้หรือเปล่า คุณใช้สุราขวดละเจ็ดแสนเป็นน้ำยาฆ่าเชื้อเหรอ?”

จินขุยตกใจมาก เขาเคยเห็นประธานคนใหญ่คนโตดื่มสุราดีๆ มาก่อน แต่ไม่เคยเห็นผู้มีอิทธิพลในท้องถิ่นเอาสุราขวดละเจ็ดแสนมาใช้ในการฆ่าเชื้อเลย มันทำลายความรู้ความเข้าใจของเขาจริงๆ

เฉารุ่ยก็ตกตะลึงเช่นกัน เดิมทีอยากร้องไห้เพราะเจ็บ ขณะที่กลั้นน้ำตากลับไป ปากก็อ้ากว้าง เธอไม่อยากจะเชื่อ สุราขาวที่ไหลผ่านนิ้วตัวเองไป มันมีมูลค่าเจ็ดแสนจริงๆ ราคาของบ้านครึ่งหลัง

“ประธาน มือฉันไม่เป็นอะไร สุรานี้แพงเกินไป มันไม่คุ้มที่จะใช้กับฉัน” เฉารุ่ยรีบพูด

“นี่มันอะไร สุราหมดแล้วก็กลั่นใหม่ได้ มนุษย์มันล้ำค่า สำหรับฉัน เธอมีค่ามากกว่าสุราขาว”

ยิ้มนิดๆ ของเฉินห้าว ทำให้เฉารุ่ยรู้สึกละลาย ทำให้เธอประทับใจอยากร้องไห้

ตั้งแต่เล็กจนโต นอกจากพ่อแม่ มีแค่ไม่กี่คนที่เป็นห่วงเธอแบบนี้ นิ้วมือเจ็บจี๊ดเล็กน้อยเพราะสุขาขาว และกลายเป็นความสุขและซาบซึ้ง เข้าไปในหัวใจของหญิงสาว

เฉารุ่ยรู้สึกว่าตัวเองโชคดีมาก ที่ได้เจอกับประธานที่เอาใจใส่แบบนี้ ในใจเธอแอบสาบานว่าต้องตอบแทนเฉินห้าวเป็นอย่างดี

ถ้าเฉินห้าวรู้ เขาใช้เงินเก้าสิบสตางค์ซื้อสุราหนึ่งขวด แล้วทำให้สาวน้อยคนหนึ่งปลื้มเขา เกรงว่าเขาจะหัวเราะออกมาดังๆ

“ประธานเฉินทั้งกล้าได้กล้าเสียทั้งเอาใจใส่ลูกน้อง สุดยอดเลยอ่า!”

จินขุยก็ประทับใจอย่างมาก วันนี้ถือว่าเป็นประสบการณ์อันยาวนาน ได้เจอคนรวยที่แท้จริง ใช้สุราเจ็ดแสนเป็นน้ำยาฆ่าเชื้อ เขาเห็นแล้วปวดใจในฐานะคนนอก

“งั้นฉันไม่รบกวนประธานเฉินแล้ว ค่อยเจอกันวันหลัง”

จินขุยออกไปทันที ในห้องเหลือแค่เฉินห้าวและเฉารุ่ย

เฉินห้าวช่วยเฉารุ่ยฆ่าเชื้อล้างแผล จากนั้นรอแผลไม่เลือดไหล ก็แปะปลาสเตอร์หนึ่ง เพราะบาดเจ็บที่นิ้วก้อยมือขวา ส่งผลกระทบเล็กน้อยต่อชีวิตประจำวัน

“แบบนี้โอเคแล้ว ต้องการหยุดพักสองสามวันไหม?” เฉินห้าวถามเธอ

“ไม่ต้องค่ะๆ เป็นแผลเล็กนิดเดียว ไม่กี่วันก็หายแล้ว ไม่มีผลกระทบค่ะ!”

เฉารุ่ยรีบส่ายหน้า เธอต้องขยันทำงาน เพื่อตอบแทนความกรุณาของประธาน

ต่อมาทั้งคู่ก็ว่าง เฉารุ่ยก็ไม่หยุดเลย ช่วยเฉินห้าวนับและจัดระเบียบสุราที่เหลือ

“ประธาน ต่อไปเราทำธุรกิจสุรากันใช่ไหม?” เฉารุ่ยถาม

“เปล่า สุรานี้ฉันเก็บไว้ดื่มเอง” เฉินห้าวไม่คิดจะใช้ชีวิตด้วยการขายสุรา แค่เป็นคนที่โจวซีถงแนะนำมาก็จะเสียหน้าไม่ได้แค่นั้นเอง เขาไม่โปรโมตการขายก่อน

ผู้ชายที่มีความทะเยอทะยาน แน่นอนว่าต้องมีธุรกิจที่ยิ่งใหญ่กว่าสิ

ในขณะเดียวกันเขาก็ตระหนักได้จากเมื่อครู่นี้ รูปแบบการคุยธุรกิจในห้องนอนมันไม่เหมาะสม เขาต้องการพื้นที่สำนักงานอย่างแท้จริง และเป็นบริษัทของตัวเอง

บริษัทนี้ ทำอะไรก็ค่อยๆ คิด แต่ต้องเลือกสถานที่ให้ดีอย่างแน่นอน ทางที่ดีที่สุดคือจะต้องใกล้กับคอนโดเฟ่ยชุ่ย แบบนี้จะได้รับสมัครพนักงานในภายหลัง และยังสามารถใช้ชั้นบนเป็นหอพักพนักงานได้อีกด้วย ไม่ต้องไปเช่าห้องพิเศษ เฉินห้าวรู้สึกว่าตัวเองเป็นอัจฉริยะตัวน้อยในการวางแผนจริงๆ

เฉินห้าวเดินมาถึงทางเดิน มองไปรอบๆ ผ่านหน้าต่าง รอบๆ นี้ล้วนเป็นพื้นที่อาศัย ไม่มีอาคารสำหรับทำการค้าที่เหมาะสม เรื่องของกิจการบริษัทต้องมีการหารือในระยะยาว

“ประธาน คุณกำลังดูอะไรอยู่คะ?” เฉารุ่ยเดินมาข้างๆ เขา ถามด้วยใบหน้าแดงก่ำ ตอนนี้ไม่รู้เป็นอะไร เมื่อเฉารุ่ยเผชิญหน้ากับเฉินห้าว ก็รู้สึกหน้าแดงใจเต้นแรง หายใจถี่

“เผชิญหน้ากับประธานฉันต้องประหม่าเกินไปแน่ๆ เลย ใช่ ประหม่าแล้ว” ในใจเฉารุ่ยเตรียมเหตุผลที่ “ไร้ที่ติ” ให้กับตัวเอง

เฉินห้าวมองผู้ช่วยหญิงที่มีเสน่ห์คนนี้ จู่ๆ ก็นึกถึงความคิดก่อนหน้านี้ของเขา ก็พูดขึ้น “ตอนนี้ไปเก็บของ จะพาเธอไปที่ดีๆ ที่หนึ่ง”

“ค่ะ!” เฉารุ่ยหยิบกระเป๋าตัวเอง จากนั้นก็ตรวจสอบอย่างรอบคอบแล้วล็อกประตู เดินไปจุดจอดรถกับเฉิน