เงินอุดหนุนหมื่นล้านเป็นของฉันคนเดียว - บทที่ 276 เจอกันอีกครั้ง

พอเฉินห้าวเข้ามายังคาราโอเกะฉวนซุ่น ก็แปลกใจว่า การตกแต่งของที่นี่ไม่เลวเลย ถือเป็นคาราโอเกะที่ไม่เลวในเมืองไป๋เหอเลย

แต่ที่นี่ก็ยังต่างจากในเมืองอยู่ พอเข้าไปก็เป็นห้องโถงใหญ่ มีจอใหญ่อยู่ และที่นั่งอีกมากมาย สามารถนั่งร้องเพลงในห้องโถงได้เลย สะดวกให้คนแปลกหน้ามารู้จักกัน สำหรับคนที่ชอบสนุกสนาน ไม่ไปห้องเฉพาะ แต่เลือกที่จะร้องเพลงมีความสุขในห้องโถงมากกว่า เพียงแต่ว่าจะมั่วนิดหน่อย

หลังจากเฉินห้าวกับโจวซีถงมาถึง ก็ได้ยินเสียงร้องโหยหวนดังอึกทึกในห้องโถง เพลงเปิดดังมาก พูดคุยกันแทบไม่ได้ยิน

แบบนี้ไม่เหมาะกับพวกเขา เฉินห้าวเดินไปที่แคชเชียร์ หาพนักงานเปิดห้องวีไอพีให้พวกเขา

“ได้ค่ะ คุณต้องการห้องเล็กห้องกลางหรือห้องใหญ่คะ?” พนักงานแคชเชียร์ถาม

“ห้องใหญ่เลยครับ” เฉินห้าวอยู่ด้านนอกแบบนี้ ก็ต้องเอาแบบดีที่สุดอยู่แล้ว

“ได้ค่ะ ห้องวีไอพีหนึ่งชม.328หยวนค่ะ รบกวนจ่ายค่ามัดจำด้วยค่ะ” พนักงานแคชเชียร์หยิบที่รูดการ์ดออกมา

เฉินห้าวสแกนบัตรจ่ายค่ามัดจำ และสั่งผลไม้กับเหล้าด้วย ให้พนักงานมาส่งที่ห้อง จากนั้นเขาก็จูงมือโจวซีถงไปขึ้นลิฟท์ด้วยกัน

พอประตูลิฟท์เปิดออก ก็ได้ยินเสียงผู้ชายสองคนคุยกันลอดเข้ามา

“คุณชายถง คุณพึ่งซื้อFerrariมาไม่ใช่หรือไง ทำไมวันนี้ไม่ขับมาล่ะ?”

“อย่าพูดถึงมันเลย เมื่อกี้ตอนขึ้นทางด่วนมาเจอไอ้โง่คนหนึ่งขับชนเข้าให้”

“แม่เจ้า เป็นหนักมากไหม? คนไม่เป็นไรใช่ไหม?”

“คนไม่เป็นไร แต่รถน่ะเละ ต้องจ่ายหลายหมื่นไปซ่อม เซ็งเลย ถ้าฉันเจอเจ้านั่นที่ขับรถKoenigseggนั่นนะ จะเอาให้น่าดูเลย!”

ระหว่างพูด ทั้งสี่คนก็ปะทะกันพอดี ยืนตรงข้ามในทางเดิน

“แกนี่เอง!”

หนุ่มน้อยที่ชื่อคุณชายถงนั่นโกรธจนเบิกตากว้าง ทำท่าเหมือนเจอคู่แค้นแต่ชาติปางไหน

เฉินห้าวเองรู้สึกแปลกใจเหมือนกัน เขาจำได้ว่านี่คือคนที่แข่งรถกับเขาบนทางด่วน แค่แป๊บเดียวก็ออกจากโรงพักแล้ว ดูท่าที่บ้านจะเงินหนาพอดู

เฉินห้าวถามอย่างเป็นห่วงว่า “ตำรวจไม่ได้ว่าอะไรใช่ไหม?”

นี่ไม่พูดยังดีกว่าไหม พอนึกถึงว่าโดนตำรวจจับตอนกลางวัน คุณชายถงไฟลุกเลย โผเข้ามาคว้าคอเสื้อเฉินห้าว

เฉินห้าวกลับสะบัดเบาๆ คุณชายถงก็แทบเอวเคลื่อนแล้ว มือหลุดจากคอเสื้อ

ด้วยฝีมืออย่างเฉินห้าว ขอแค่เขาไม่อยาก คนปกติไม่มีทางเข้าใกล้เขาได้หรอก

“กล้าหือกับคุณชายถง!”

หนุ่มน้อยข้างกายคุณชายถงดูเหมือนจะสนิทกับเขาไม่น้อย ทำท่ายกหมัดเข้าจะทำร้ายเฉินห้าว

เฉินห้าวมาKTVเพื่อสนุกกับโจวซีถง ไม่ได้อยากมาทะเลาะวิวาท เลยตวัดมือคว้าหมับที่ข้อมือหนุ่มน้อยนั่น ออกแรงบิดนิดหน่อย เขาก็ร้องโอดโอยขอให้ปล่อยแล้ว

“เจ็บๆ พี่ชายเบาหน่อย!”

“ยังจะชกต่อยอีกไหม?” เฉินห้าวถามเสียงเรียบ

“ไม่กล้าครับ ไม่กล้า” หนุ่มน้อยเจ็บจนยอมหงอโดยดี

เฉินห้าวสะบัดมือปล่อยเขา หนุ่มน้อยลูบข้อมือตัวเองถอยไปอย่างไว เขาถึงค่อยได้สติกลับมา สามารถทำให้คุณชายถงเสียท่าได้ ต้องไม่ใช่คนธรรมดาแน่ คนธรรมดาอย่างเขาไม่ควรไปยุ่งเกี่ยวด้วย เลยไม่กล้าออกหน้าให้คุณชายถงแล้ว

ในเวลาเดียวกัน ฝีมือของเฉินห้าวก็ทำคุณชายถงตกใจไม่น้อย ทำให้เขารู้สึกว่าเฉินห้าวดูจะเก่ง ไม่สามารถตัดสินกันด้วยกำลังได้ คงต้องใช้ปัญญา

“ไม่มีอะไรแล้วใช่ไหม? ถ้าไม่มีก็หลีกไป อย่าขวางทาง”

ทางเดินไม่แคบ พอที่จะยืนเรียงหน้ากระดานสี่ห้าคนได้ แต่สายตาคมปลาบดุจใบมีดของเฉินห้าวจับจ้องคุณชายถงเขม็ง ทำให้เขาถอยหลบอัตโนมัติ

คุณชายถงซึ่งเป็นคุณชายบ้านรวยในเรือนกระจก มีหรือจะเคยเจอคนจริงอย่างเฉินห้าว โดนออร่ากลบมิด พริบตาเดียวก็หงอแล้ว เบี่ยงข้างหลบให้อัตโนมัติเลย

เฉินห้าวยิ้มให้เขา เหมือนพอใจกับท่าทีเขา และเดินผ่านไปกับโจวซีถง เข้าห้องวีไอพีของตัวเอง

“คุณชาย คุณชายถง?”

หนุ่มน้อยที่ออกหน้าให้เมื่อกี้ลืมไปแล้วกับความเจ็บที่ข้อมือ ยืนมองเขางงๆ แค่นี้ก็หงอแล้ว เหมือนไม่ใช่คุณชายอันดับหนึ่งสุดกร่างของอำเภอนี้ที่เขารู้จักเลย

ปกติเห็นแต่คุณชายถงรังแกคนอื่น เมื่อไหร่กันที่โดนรังแกแล้วไม่กล้าแม้แต่หือแบบนี้?

“แม่งเอ๊ย เจ้านี่น่ากลัวชะมัด”

คุณชายถงลูบท้ายทอยตน รู้สึกแปลกพิกล

คุณชายถงคนนี้ ชื่อเต็มว่าถงจื่อเซวียน เป็นลูกชายคนรวยอันดับหนึ่งของอำเภอลี่ทง เจ้าสำอางคุณหนูมาก ทำให้เขาหยิ่งทระนง อวดดี คิดว่าตัวเองต้องเป็นที่หนึ่งเสมอ

คนในอำเภอต่างยอมลงให้เขาเสมอเพราะเห็นแก่หน้าพ่อเขา ทำให้เขายิ่งไม่เห็นคนอื่นในสายตาหนักขึ้น

สุดท้ายพ่อเขาพึ่งสั่งรถFerrariมาให้เขาที่เมืองไป๋เหอ เขาไปเมืองไป๋เหอเพื่อรับรถกลับมา ขับรถหรูแล้วรู้สึกตัวเองเจ๋งมาก โลกนี้จะมีใครดีไปกว่าเขาอีก แต่ก็ดันมาเจอKoenigseggของเฉินห้าวเข้า

เขาพบว่าเฉินห้าวขับเร็วกว่าเฟอร์รารี่ของเขาอีก เลยทนไม่ไหว ท้าแข่งรถไป สุดท้ายกลับแพ้โดนกักตัวพร้อมรถไป

ต่อมาถงจื่อเซวียนโดนกักตัว แถมยังต้องให้พ่อใช้เส้นสายถึงได้รับการปล่อยตัว Ferrariคันนั้นยังไม่ทันขับคุ้นมือเลย ก็ต้องกลับเข้าศูนย์ไปซ่อมละ ทำให้ถงจื่อเซวียนโมโหหนักมาก

ตกดึกเขามาร้องKTVเจอกับเฉินห้าว ต้องไม่ยอมลงให้อยู่แล้ว สุดท้ายแค่ท่าเดียวของเฉินห้าวก็ทำเขาตะลึง ตัวเขาเองยังแอบเซ็งเลย ทำไมหงอง่ายๆแบบนี้ล่ะ หรือว่าสัมผัสที่หกของเขาจะบอกตัวเองว่าเจอคนจริงเข้าให้แล้ว?

คิดไปสักพักก็คิดไม่ตก แต่ถงจื่อเซวียนรู้สึกเซ็งมาก ความโกรธนี้ต้องได้รับการระบาย ไม่งั้นต่อไปคงสู้หน้าใครในอำเภอไม่ได้แน่

“ฉันไม่เชื่อหรอกว่า คนอย่างฉันจะกลัวไอ้บ้านนอกที่ไม่รู้จักชื่อนี่!”

ถงจื่อเซวียนสูดลมหายใจเข้าปอดเรียกกำลังใจให้ตัวเอง จากนั้นก็ไปเตรียมตัวรับมือเฉินห้าวสักยก