เงินอุดหนุนหมื่นล้านเป็นของฉันคนเดียว - บทที่ 322 เซ็นสัญญา

เมื่อเหตุขัดข้องเล็กน้อยที่เซี่ยจิ้งก่อขึ้นสงบลง ผู้นำในอำเภอก็พูดต่อไป พูดภาษาจีนกลางนิดหน่อย ทำเอาผู้คนง่วง

ผ่านไปครึ่งชั่วโมงกว่า ในที่สุดก็ถึงคิวเฉินห้าวพูดแล้ว

มีพนักงานยื่นต้นฉบับหนึ่งให้กับเขา สามารถพูดตามนั้นได้เลย ยังไงซะก็เป็นคำพูดสวยหรู

แต่เฉินห้าวกลับไม่ชอบพิธีการแบบนี้ เพื่อเป็นการฝึกฝนหวังเฉียง จึงให้เขาพูดกล่าวสั้นๆ แทนตัวเขาเองโดยเฉพาะ

ถึงแม้หวังเฉียงจะระวังจนไม่ค่อยเป็นธรรมชาติ แต่ก็พูดได้อย่างดี

จากนั้นก็คือชุยหมิงเต๋อรองประธานบริษัทโจวซื่อพูด เขาเป็นบุคคลที่ผ่านประสบการณ์มามากมายแล้ว และไม่จำเป็นต้องดูต้นฉบับ ก็ชื่นชมด้านต่างๆ และยังโฆษณาให้เฉินห้าวและบริษัทโจวซื่อด้วยทีหนึ่ง การพูดนี้ช่างมีระดับจริงๆ สมควรที่จะเรียนรู้กับคน

จากนั้นก็คือช่วงเวลาที่นักข่าวยิงคำถาม พวกเขาถามเกี่ยวกับหัวข้อที่ผู้คนอยากรับรู้

อย่างเช่นเงินทุนจะถึงภายในครั้งเดียวมั้ย จัดสรรเงินแล้วใช่มั้ยเป็นต้น จากนั้นบุคคลบนเวทีก็ตอบคำถาม

เฉินห้าวแสดงออก “เงินทุนถึงภายในครั้งเดียว”

“ประธานเฉินท่านนี้สุดยอดนี่ เงินหนาจริงๆ!”

นักข่าวด้านล่างเวทีทั้งหลายได้ต่างก็ได้ผลสรุปนี้ออกมา

การลงทุนขนาดใหญ่ที่ผ่านมา โดยปกติเพื่อบรรเทาแรงกดดันทางการเงิน จึงมักจะแบ่งจ่าย ช่วงแรกจ่ายเท่าไหร่ ช่วงที่สองจ่ายเท่าไหร่ การจ่ายในครั้งเดียวแบบนี้ เจอได้น้อยมาก โดยทั่วไปกลุ่มบริษัทขนาดใหญ่ที่ไม่ขาดเงินถึงมีความสามารถนี้ ทุกคนคิดไม่ถึงว่าเฉินห้าวเองก็เป็นเช่นนี้

ไม่นาน บนเวทีก็ถ่ายทอดสดพิธีการเซ็นสัญญา สวีซื่อเสียนเป็นตัวแทนอำเภอลี่ทง เซ็นชื่อที่ช่องของฝ่ายที่1 ส่วนทางด้านเฉินห้าว มีทนายความมืออาชีพที่รองประธานชุยหมิงเต๋อพามาตรวจสอบสัญญาแล้ว และยืนยันว่าไม่มีความผิดพลาด ก็มีเขาและเฉินห้าวเซ็นชื่อพร้อมกัน เงินทุนสำหรับการลงทุนครั้งนี้ บริษัทโจวซื่อรับผิดชอบการพัฒนาการลงทุน ส่วนเงินทุนนั้นเฉินห้าวทำการชำระเงินเพียงคนเดียว

เซ็นสัญญา แล้วประทับตราทางการ ทุกคนบนเวทีต่างก็ปรบมือ และก็ทำให้เกิดแสงแฟลชถ่ายภาพขึ้นอย่างดุเดือดอีกครั้ง

สัญญาได้กำหนดความรับผิดชอบและภาระผูกพันของทั้งสองฝ่าย หนึ่งในนั้นคืออำเภอลี่ทงต้องใช้เงินทุนอย่างน้อย 60% ในการลงทุนส่วนโครงสร้างพื้นฐาน และเฉินห้าวนั้นต้องทำการจ่ายเงินทุนในครั้งนี้ภายในสามวัน ทั้งหมดคือ 580 ล้าน

แต่ว่าไม่ต้องรอสามวัน เฉินห้าวก็เปิดแอพเงินอุดหนุนหมื่นล้านโหมด VR ที่ตรงนั้นเลย แลกบัตรฟรีมาหนึ่งใบด้วยจำนวน 1 แต้ม มาทำการจ่ายเงินการลงทุนครั้งนี้

“เนื่องจากระบบทำการอัปเดต ระดับของบัตรฟรีนั้นต่ำเกินไป รบกวนเปลี่ยนเป็นซูเปอร์บัตรฟรี”

อยู่ๆระบบก็ได้ทำการแจ้งเตือนประโยคนี้ขึ้น เฉินห้าวนิ่ง จากนั้นก็ไปตรวจสอบดูรายละเอียดของซูเปอร์บัตรฟรี

“ใช้สำหรับการจ่ายเงินจำนวนมาก จำนวนแต้มที่ใช้ 50 แต้ม”

บัตรแบบนี้ใบเดียว ต้องใช้ถึง 50 แต้ม ทำเอาคะแนนที่สะสมไว้ของเฉินห้าวหายไปครึ่งหนึ่งในพริบตา และเมื่อสังเกตดู คะแนนที่ต้องใช้แลกบัตรบางส่วนนั้นเพิ่มขึ้น ไม่ได้ถูกเหมือนเมื่อก่อนแล้ว

เฉินห้าวนั้นไม่คิดว่าการสะสมแต้มนั้นก็มีอัตราเงินเฟ้อด้วย เดิมทีคิดว่าคะแนนร้อยกว่าแต้มก็สามารถฟุ่มเฟือยได้ตามใจแล้ว สุดท้ายระบบได้ทำการอัปเดตเงียบๆ ทำเอาแต้มของเขาลดลงมาก อยากใช้ชีวิตที่ไม่ขาดบัตร ก็ทำได้เพียงต้องพยายามเพื่อได้รับคะแนนแล้วละ

แต่อัตราเงินเฟ้อของคะแนนนั้นกู้กลับไม่ได้ เฉินห้าวต้องจ่ายเงินลงทุนครั้งนี้ จึงได้ทำการแลกซูเปอร์บัตรฟรีมาหนึ่งใบ ทำการจ่ายเงิน 580 ล้านของการลงทุนครั้งนี้

“การใช้ซุปเปอร์บัตรฟรีสำเร็จ เงินเข้าบัญชีที่กำหนดแล้ว”

เมื่อหลังจากทางบัญชีการเงินของอำเภอได้รับเงินทั้งหมด ก็ได้ทำการประกาศในงานแถลงข่าวทันที หัวหน้าสวีซื่อเสียนก็ประกาศเสียงดังอย่างตื่นเต้น “คุณเฉินได้ทำการโอนเงินทั้งหมดเข้าบัญชีทางผมแล้ว เป็นการเริ่มต้นที่ดีของการร่วมงานกันในครั้งนี้!”

มีเสียงปรบมือดังขึ้นในที่เกิดเหตุ

ต่อมาก็ได้ทำการประกาศมาตรการหลายอย่าง แล้วงานแถลงข่าวก็จบลง เนื่องจากที่เป็นเจ้าภาพ จึงได้จัดงานเลี้ยงฉลองที่โรงแรม เชิญบุคคลที่สำคัญเข้าร่วม

การทานข้าวครั้งนี้ ก็ไม่ได้มีอะไรแล้ว ก็เป็นเพียงแค่กิจวัตรประจำวัน แต่ว่าในงานเลี้ยง เฉินห้าวก็ได้ทำการเน้นย้ำว่าเขามีสิทธิ์ควบคุมการพัฒนาถนนเมี่ยวเจีย ขอให้ทำการรื้อถอนสร้างใหม่ทั้งหมด ไม่ต้องการให้มีการแทรกซ้อนอะไรมากมาย

นี่ได้รับอนุญาตจากผู้นำแล้ว ดังนั้นเฉินห้าวจึงมีสิทธิ์อำนาจที่สำคัญที่สุดของการลงทุนครั้งนี้อยู่ในมือ

ไม่รอให้งานเลี้ยงฉลองจบลง เฉินห้าวก็ไปสถานที่เงียบๆ โทรหาโจวซีถง “ทางด้านนี้จัดการเรียบร้อยแล้ว ทางถนนเมี่ยวเจียสามารถเริ่มได้เลย”

“อืม ได้ทำการส่งทีมวิศวกรเข้าไปแล้ว รื้อถอนบ้านที่ว่างก่อน ที่เหลือต้องรอผู้คนย้ายออกแล้วค่อยว่ากัน” โจวซีถงตอบ

“โอเค ถงถงเหนื่อยแย่เลยนะ” เฉินห้าวพูดยิ้มๆ

“นายลำบากกว่าอีกมั้ง คงจะดื่มเหล้าไปไม่น้อยอีกแล้ว” โจวซีถงพูด

ทั้งสองหวานเลี่ยนอยู่ไม่กี่ประโยค หลังจากที่เฉินห้าวจบการสนทนา ก็กลับเข้าไปในงานเลี้ยง แล้วก็กินข้าวดื่มเหล้าต่อ

ดื่มเหล้าไปที เขาและผู้นำของอำเภอลี่ทงก็สนิทกัน เมื่อได้ยินว่าเฉินห้าวอยากทำการก่อสร้างโรงแรมหรูในเมืองพวกเขาก็แสดงออกถึงการสนับสนุน นี้เป็นการเพิ่มการจ้างงานจำนวนไม่น้อย แล้วยังช่วยส่งเสริมระบบการท่องเที่ยวด้วย เป็นโครงการที่ดี

ดังนั้นผ.อ.เลี่ยวคนนั้นก็สะอึกเหล้าพูดว่า “เถ้าแก่เฉินครับ คุณเล็งที่ดินตรงไหนในเมืองไว้ เพียงแค่คุณพูด ก็จะหาวิธีจัดการให้คุณเองครับ”

แนวคิดในการสร้างโรงแรม ก็เพราะสิ่งที่เจอในคืนนั้นที่ JinJiang INN Hotel กับโจวซีถง แต่เมื่อพิจารณาถึงในพื้นที่ที่ผู้คนแออัด การรื้อถอนก็เป็นเรื่องที่น่าปวดหัว ถ้าหากว่ามีผู้อยู่อาศัยที่ดื้อด้าน งั้นโครงการก็จะล่าช้าอย่างไม่มีกำหนด

ดังนั้น เฉินห้าวจึงมีแนวโน้มที่จะสร้างโรงแรมในพื้นที่ร้างว่างเปล่ามากกว่า ส่วนปัญหาด้านการจราจรก็ทำการสร้างถนนไปฝั่งนั้นก็โอเคแล้ว ยังไงซะพื้นที่ในอำเภอก็เล็ก ขับรถไม่นานก็ถึง แล้วพื้นที่ที่มีคนน้อย ตอนกลางคืนก็เงียบสงบ

ผ.อ.เลี่ยวพูดว่า “โอเค งั้นคุณเลือกพื้นที่เสร็จแล้วก็บอกกับผม เรื่องแค่นี้”

“ขอบคุณครับผ.อ.”

เฉินห้าวยิ้มเล็กน้อย แล้วก็ชนแก้วกับเขา