เงินอุดหนุนหมื่นล้านเป็นของฉันคนเดียว - บทที่ 357 ความยอดเยี่ยมของค่ายกล

พวกเขากำลังฝึกซ้อมที่นี่ มีรถบัสขับมาจากด้านนอก เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจากบริษัทรักษาความปลอดภัยมาถึงแล้ว พวกเขาลงรถมา เมื่อเห็นอุปกรณ์หรูหราของคนเก้าสิบกว่าคน แต่ละคนก็ตกตะลึง

พวกเขาส่วนใหญ่เป็นทหารผ่านศึก ตอนนั้นก็อยู่ในทีม ก็ไม่ได้ใช้อุปกรณ์หรูหราขนาดนี้ ดูเหมือนมีเพียงทหารสง่างามของประเทศที่ไม่ขาดเงิน ถึงจะใส่แบบนี้

“นี่เป็นบริษัทร่วมอาชีพเจ้าไหนเหรอ? ใส่อุปกรณ์หรูหราขนาดนี้ สามารถทำรายได้กลับคืนมาได้เหรอ?”หัวหน้าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยถามด้วยความประหลาดใจ

“ฮ่าๆ เพียงแค่พี่น้องที่มาช่วยเหลือ บนรถคันนั้นยังมีอุปกรณ์อยู่ พวกนายชอบก็สามารถไปเอาเองได้” เฉินห้าวชี้ไปที่รถบรรทุก

เนื่องจากว่ากลุ่มเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเป็นมืออาชีพ เมื่อเห็นอุปกรณ์หรูหราของทหารก็น้ำลายไหล อดไม่ได้ที่จะมองไปที่หัวหน้าของตัวเอง และต้องการได้รับการอนุมัติจากเขา

“นี่…..ประธานเฉิน พวกเราใช้อุปกรณ์ของคุณไม่ดีมั้ง?”หัวหน้าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยกล่าวอย่างเกรงใจ

“ไม่เป็นไร ช่วยฉันชนะการต่อสู้ในครั้งนี้ เสื้อผ้าทั้งชุดก็จะมอบให้พวกนาย”เฉินห้าวพูด

“จริงเหรอ?”

ดวงตาของหัวหน้าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเป็นประกาย ถามอย่างตื่นเต้น ต้องรู้ว่านี่เป็นชุดอุปกรณ์หรูหราชุดละหนึ่งแสนกว่า หลังจากที่ใส่แล้ว พลังการต่อสู้เพิ่มขึ้นก็ไม่ใช่เล็กน้อย

“แน่นอนสิ ฉันจะหลอกพวกนายเหรอ”

เฉินห้าวยิ้ม เมื่อเห็นอุปกรณ์ราคาสูงเหล่านี้ แต่เทียบไม่ได้กับแอพเงินอุดหนุนหมื่นล้านของเขา ใกล้เคียงกับชุดละหนึ่งหยวน ราคาแพงที่สุดคือเสื้อผ้าทหารชุดนั้น ซึ่งรวมกันก็ไม่เกินชุดหนึ่งสิบกว่าหยวน มอบให้ก็ไม่เสียดาย

“งั้นก็ขอบคุณเถ้าแก่เฉิน!”

หัวหน้าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยออกคำสั่ง และเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมืออาชีพเหล่านี้ก็กระโจนใส่อุปกรณ์อย่างดุเดือด

ในนี้มีทหารผ่านศึกมากมาย แม้แต่อยู่ในกองทหาร พวกเขาก็ไม่เคยใช้อุปกรณ์หรูหราแบบนี้มาก่อน ชุดนี้เป็นเพียงทหารกล้าหาญสุดยอดที่ใช้เงินหยวนก่อขึ้นมา ในสงครามที่ร้อนระอุอาจจะบอบบางเล็กน้อย แต่ใช้สำหรับการต่อสู้ด้วยอาวุธเย็น นั่นก็เป็นระดับเทพเจ้าแห่งสงคราม

และอุปกรณ์การต่อสู้อันหรูหราชุดนี้ เฉินห้าวกลับบอกว่าหลังจากจบเรื่องจะมอบให้พวกเขา นั่นก็คือทุกคนได้แสนกว่าหยวนมาฟรีๆ พวกเขามองไปที่เฉินห้าวด้วยสายตาที่ไม่เหมือนกัน นี่ถึงเป็นเถ้าแก่ใหญ่ที่กล้าหาญอย่างแท้จริง

“ในเมื่อทุกคนมากันครบแล้ว งั้นพวกเราก็ฝึกซ้อมค่ายกลอย่างเรียบง่ายกัน”

เฉินห้าวสอนพวกเขาเกี่ยวกับค่ายกลที่ทหารใช้กันในสมัยโบราณเท่านั้น สิ่งเหล่านี้ล้วนปรากฏอยู่ในภาพที่บันทึกไว้ในตอนท้ายของหนังสือวิชาท่าห้าสัตว์

อย่างเช่น เริ่มแรกฝ่ายตรงข้ามลุยพุ่งรุมเข้าไปเป็นกลุ่ม ก็ควรใช้ค่ายกลวงกรมที่เหมาะสมสำหรับการป้องกัน รอตีศัตรูให้พ่ายแพ้ยับเยินด้วยการโจมตีครั้งแรก ตอนที่ควรตอบโต้กลับ ก็สามารถที่จะเปลี่ยนเป็นค่ายกลสี่เหลี่ยม ขอบคมชัดเจน เหมาะสำหรับการเปลี่ยนแปลงค่ายในภายหลัง

ถ้าหากฝ่ายตรงข้ามพ่ายแพ้ ก็สามารถใช้ค่ายกลหัวลูกศรของการบุกโจมตีข้าศึกด้วยการจู่โจมศัตรู และตีทีมของฝ่ายตรงข้ามให้พ่ายแพ้ยับเยินในคราวเดียว

ค่ายกลเหล่านี้ นี่ก็เป็นความรู้สำคัญที่คนโบราณใช้ในการต่อสู้ขนาดเล็กที่ควรมี สิ่งเหล่านี้เป็นการตกผลึกทางวัฒนธรรมของคนโบราณหลายพันปี และเป็นหลักสูตรที่จำเป็นสำหรับแม่ทัพในยุคอาวุธเย็น

แต่ว่าเป็นเพราะการพัฒนาอาวุธความร้อนสมัยใหม่ ค่ายกลเหล่านี้ได้จางหายไปจากขั้นตอนของประวัติศาสตร์ แต่วันนี้ก็การต่อสู้ที่เด็ดขาดกับอาวุธเย็น ได้ใช้พอดี

“ค่ายกลเหล่านี้เล่นได้สนุกมาก” บางคนทอดถอนหายใจ “ไม่รู้ว่าเถ้าแก่ฝึกมาจากที่ไหน ฉันรู้สึกเหมือนถ่ายทำหนังสงครามโบราณ”

ไล่อู่ตำหนิว่า: “หยุดพูดได้แล้ว เจ้านายของพวกเราเป็นคนแปลก แน่นอนว่าเป็นทุกอย่าง!”

ตอนนี้เขามีความไว้วางใจและความชื่นชมต่อเฉินห้าวอย่างไร้เหตุผล

นาฬิกาปลุกของเฉินห้าวดัง เตือนเขาว่าบ่ายสองโมงครึ่งแล้ว และควรออกเดินทางได้แล้ว

“ถึงเวลาแล้ว พวกเราออกเดินทางกัน”

เฉินห้าวออกคำสั่ง ชายหนุ่มทุกคนในชุดลายพรางติดอาวุธครบมือเหล่านี้ ขึ้นรถบัสอย่างแถวยาวเหยียด ต่อจากนั้นขับไปยังสถานที่ต่อสู้กันในขั้นเด็ดขาด

ขึ้นรถ เฉินห้าวก็ได้รับสายโทรศัพท์จากฉิงจื๋อเทา โดยบอกว่าอีกฝ่ายขับรถขบวนขนาดใหญ่มาห้าสิบคัน เอิกเกริกอยู่บนทางด่วน กำลังจะถึงสถานที่แล้ว มีเกือบสองร้อยคน

“สองร้อยคนเหรอ?”

เฉินห้าวยิ้มอย่างเหยียดหยาม ทางด้านพวกเขานี้ก็ประมาณหนึ่งร้อยยี่สิบคน มีช่องว่างกันแปดสิบคน แต่เฉินห้าวกลับไม่ได้กังวลใจ มีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมืออาชีพสามสิบคน ทุกคนก็มีอาวุธครบมือ ยังกลัวพวกอันธพาลแค่สองร้อยคนเหรอ?

ฝ่ายตรงข้ามมากกว่าที่ควรกังวลใจ!

เมื่อทางด้านหนึ่งรถบัสสี่คันของเฉินห้าวและHummerของเฉินห้าวขับถึงโกดังสุยหยวนที่นัดกันไว้ อีกฝ่ายก็มาถึงแล้ว มีรถสีดำจอดอยู่แถบหนึ่ง และฝูงชนจำนวนมาก

ในนี้ส่วนหนึ่งก็เป็นพวกอันธพาลชุดสูทดำที่เผชิญหน้าเมื่อวาน อีกส่วนหนึ่งก็กลุ่มวัยรุ่นสังคมกุ๊ยอันธพาลเป็นอย่างมาก ในมือของพวกเขาก็ถืออาวุธเย็นหลากหลายอย่าง เมื่อเห็นขบวนรถของเฉินห้าวมาถึง ก็ลุกขึ้นยืน และรวมตัวกันเป็นกลุ่ม หน้าตาที่บูดบึ้งไม่ยิ้มแย้ม

และหัวหน้าของพวกเขา ก็คือก่วนซงที่ยืนอยู่หน้ารถบูกัตติ

“ฉันยังคิดว่าแกไม่กล้ามาซะอีก”

เพราะระยะทางไกล ก่วนซงคายบุหรี่ในปากทิ้ง หยิบโทรโข่งออกมาเริ่มตะโกน

แน่นอนว่าเฉินห้าวก็ไม่ยอมแสดงให้เห็นว่าตนด้อยกว่า สั่งซื้อโทรโข่ง ในแอพเงินอุดหนุนหมื่นล้านมาหนึ่งอัน และตะโกนว่า: “คำพูดนี้ฉันควรจะพูดกับแกถึงจะถูก”

คนทางด้านของเฉินห้าวลงรถอย่างแถวยาวเหยียด ทำให้คนของฝ่ายตรงข้ามต่างก็ตกตะลึง กลุ่มคนที่สวมชุดลายพรางพร้อมอุปกรณ์ครบมือ ทำไมคล้ายกับกองกำลังพิเศษในภาพยนตร์ของต่างประเทศ?

“ยังใส่ชุดแบบนี้มาข่มขู่คน เหมือนกับคนโง่!”

กลุ่มวัยรุ่นสังคมชี้ไปที่คู่ต่อสู้ที่ติดอาวุธครบมือแล้วพากันหัวเราะเยาะ ยังมีคนหัวเราะจนน้ำตาไหล พวกเขาต่อสู้กันตลอดทั้งปี ก็ไม่เคยเห็นใครสวมชุดแบบนี้เลย

อย่างไรก็ตามเนื่องจากกลุ่มพวกอันธพาลเหล่านั้นของก่วนซงมีประสบการณ์ ก็รายงานก่วนซงอย่างกระวนกระวายใจทันที: “เจ้านาย พวกเขาดูเหมือนว่าจะใส่อุปกรณ์ของKevlar”

“อะไรคือKevlarและ Divra ไม่ใช่เสื้อผ้าทำด้วยเหล็กสักหน่อย เสื้อผ้าชุดหนึ่งพวกแกก็กลัวแล้วเหรอ?”ก่วนซงที่หยิ่งยโสก็เขม็งตาใส่ พวกอันธพาลเหล่านั้นก็ไม่กล้าพูด

พวกอันธพาลก็ผ่านการฝึกฝนอย่างมืออาชีพมา แต่ละคนท่าทางที่โอหังอวดดี ไม่รู้สึกว่าใส่ชุดอุปกรณ์ทหารก็สุดยอด ในใจคิดครุ่นคิดสักพักก็เริ่มต่อสู้ กลุ่มวัยรุ่นสังคมเหล่านั้นก็บุกไปเป็นตัวรับกระสุน ต่อจากนั้นพวกเขาซ้ำเติมอยู่ข้างหลัง ก็สามารถตีจุดอ่อนของคู่ต่อสู้ให้พ่ายแพ้ยับเยิน