เงินอุดหนุนหมื่นล้านเป็นของฉันคนเดียว - บทที่ 359 ล้มลงให้หมด

“เกิดขึ้นอะไร?”ก่วนซงถามด้วยความประหลาดใจ

“เจ้านาย พวกเขาดูเหมือนว่าจะใช้ชุดKevlar มีดพรรค์นั้นทำอะไรไม่ได้ด้วยซ้ำ อุปกรณ์ชุดนี้มูลค่าแสนกว่า หนึ่งร้อยกว่าคนก็ลงทุนไปสิบล้าน พวกเราต่อสู้กันขึ้นมาก็กินแรงมากนะ!”พวกอันธพาลคนหนึ่งก็วิ่งกลับมาพูด

“อะไรนะ?”

ก่วนซงก็ลื่นถลาออกจากกระโปรงหน้ารถกะทันหัน ก่วนซงผู้ซึ่งไม่เข้าใจเรื่องทหารคาดไม่ถึงว่าชุดพรางตัวธรรมดาจะมีค่ามากขนาดนี้ มิน่าล่ะกลุ่มวัยรุ่นสังคมที่เขาเรียกมาจะพ่ายแพ้เร็วขนาดนี้ หนึ่งร้อยกว่าคนโดนทุบตีจนล้มลงพอสมควรภายในสองสามนาที

“ไม่เป็นไร เดี๋ยวก็เป็นคนของพวกเราแล้ว!”ก่วนซงพูดปลอบใจตัวเอง

เขากำลังพูดถึงกลุ่มพวกอันธพาลชุดสูทดำนั้น พวกเขาเป็นนักมวยที่ปลดประจำแล้ว หรือว่าเป็นคนที่รักซ่านโฉ่ว ยังไงก็ตามต่างก็มีรากฐานอยู่ในตัวบ้าง ปกติแล้วคนคนหนึ่งสามารถสู้ได้สามสี่คนแบบนั้น ก็เป็นการช่วยเหลือก่วนซงทำเรื่องชั่วร้าย ช่วยเขาทุบตีคนมามากมาย ครั้งนี้ก็น่าจะไม่เกินความคาดหมาย

ในไม่ช้า พวกอันธพาลที่ใส่ชุดสูทดำเหล่านั้น ก็ถืออาวุธเย็นมาตรฐาน ปะทะกับคนของเฉินห้าว

“ผลัวะๆๆๆ!”

มีเสียงโจมตีดังขึ้นต่อเนื่องหลายครั้ง ในที่สุดก็มีชายหนุ่มชุดลายพรางถูกตีจนล้มลง กลุ่มพวกอันธพาลนั้นมีประสบการณ์จริงๆ ตั้งใจเลือกพื้นที่ที่ได้รับการปกป้องอย่างอ่อนแอ ที่สำคัญลงมืออย่างไม่ปรานีแม้แต่น้อย ชายหนุ่มบางคนในหัวอำเภอลี่ทงที่สู้จนขาดสติเพราะประสบการณ์น้อย ก็ถูกตีจนได้รับบาดเจ็บ

“ค่ายกลวงกรม!”

หัวหน้าเจ้าหน้าที่รักความปลอดภัยเป็นบุคลากรที่มีประสบการณ์มากที่สุด ก่อนที่จะปลดประจำการ เขาก็เป็นหัวหน้าของหน่วยรบพิเศษลึกลับ มีความสามารถด้านการบังคับบัญชาที่ยอดเยี่ยม เมื่อเขาเห็นชุดสูทดำกลุ่มนี้มีความสามารถบางอย่าง ก็สั่งคนของตัวเองเปลี่ยนเป็นท่าทางป้องกันใหม่

อย่างไรก็ตามพวกเขาก็เป็นฝ่ายที่มีอำนาจเหนือกว่า ตราบใดที่สงบมั่นคง การต่อสู้ครั้งนี้ต้องชนะ

หลังจากที่ทีมเปลี่ยนแปลงค่ายแล้ว จิตวิญญาณพลังงานก็ไม่เหมือนกัน ตามด้วยชายหนุ่มชุดลายพรางห้าคนได้รับบาดเจ็บออกจากทีม ที่เหลือความมั่นคงก็ลดลง เพราะความเหนือกว่าของชุดลายพราง ก็เริ่มได้เปรียบกว่า

พวกอันธพาลชุดสูทดำที่ตีโดนชายหนุ่มชุดลายพรางที่ป้องกันเป็นอย่างดี ก็เพียงแค่เจ็บปวดสักพัก ไม่ได้มีปัญหาใหญ่ แต่พวกเขาตอบโต้กลับจนพวกอันธพาลชุดสูทดำรับมือไม่ไหว เมื่อแท่งกระบองป้องกันตัวตีลงไปก็ร้องโอดโอย ตีลงบนขาหรือว่าบนแขน และไม่มีรอยฟกช้ำก็กระดูกร้าว

โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่หัวหน้าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเป็นผู้นำในการต่อสู้ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมืออาชีพทุกคนได้แสดงทักษะออกมา ตีจนพวกอันธพาลชุดสูทดำถดถอยหลัง ร้องห่มร้องไห้เหมือนผีสาง

“ไม่ได้ พวกเขามีอุปกรณ์ สู้ไม่ไหวนะ!”

เพราะมีความรู้ พวกอันธพาลเหล่านี้สามารถรับรู้ถึงความแข็งแกร่งของกลุ่มเฉินห้าวได้ดี ก็เหมือนจัดการกับอัศวินในชุดเกราะด้วยมือเปล่า ไม่ใช่ระดับความแข็งแกร่งเดียวกันอย่างสิ้นเชิง พวกเขาตีล้มไปหลายคนก็เป็นเพราะโชคดี ในไม่ช้าก็โดนปราบปรามไปทุกด้าน กลุ่มพวกอันธพาลหลายสิบคนล้มลงอย่างรวดเร็ว และสูญเสียความกล้าหาญที่จะต่อต้าน

“แมร่ง อย่าถอย ลุยซะ! ลุย!”

ก่วนซงดูอยู่ข้างหลังจนโกรธจัด และยังคงให้พวกอันธพาลไปกู้หน้าให้เขา

อย่างไรก็ตามไม่ใช่เสียงดังก็ไม่สามารถเปลี่ยนความแข็งแกร่งได้ พวกอันธพาลที่มีใจต่อสู้ ก็ถูกตีจนนอนราบอยู่บนพื้นอย่างรวดเร็ว ถูกเหยียบจนหน้าเปื้อนด้วยดินโคลน พวกอันธพาลที่เหลือยังกล้าต่อต้านที่ไหน ถอยหนีไปทีละคน

“เปลี่ยนเป็นค่ายกลหัวลูกศร บุกประชิด!”

หัวหน้าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเปลี่ยนค่ายอีกครั้ง ครั้งนี้ตีกระหน่ำซ้ำเติมสุนัขที่ตกน้ำ เริ่มแรกยังดี ยังคงสามารถรักษารูปร่างของลูกธนูได้ แต่หลังจากที่ไล่ฆ่าหลายสิบเมตร ชายหนุ่มอำเภอลี่ทงต่างก็ตีจนบ้าแล้ว ไม่สนใจรูปร่างค่าย วิ่งไปจับตัวพวกอันธพาลก็ทุบตีอย่างดุเดือด และค่ายกลก็ยุ่งเหยิงไปหมด

แต่คู่ต่อสู้กลับทนไม่ได้ ไม่มีผลการต่อต้านด้วยซ้ำ มีหรือไม่มีรูปร่างค่ายก็ไม่เป็นไรแล้ว

พวกอันธพาลก็วิ่งไปที่ข้างกายของก่วนซง ไม่มีใครกล้าหันหลังกลับไป เพราะคนที่กล้าต่อต้านตอนนี้กำลังนอนอยู่บนพื้นด้วยรอยรองเท้าบนใบหน้าแล้วร้องคร่ำครวญ!

“เจ้านาย รีบหนีเถอะ พวกเขาแข็งแกร่งเกินไป!”พวกอันธพาลคนหนึ่งตะโกนอย่างกังวล

“เศษสวะ เศษสวะทั้งหมด คนมากมายขนาดนี้ สู้พวกเขาไม่ได้!”ก่วนซงไปตบหน้าของพวกอันธพาลคนนั้น ทารุณโหดร้ายเป็นอย่างมาก

พวกอันธพาลก็กล้าโกรธแต่ไม่กล้าเอ่ยปาก แต่เจ้านายอยู่ในที่นี้ พวกเขาไม่กล้าที่จะถอย ทำได้เพียงกัดฟันย้อนกลับไปต่อต้าน

ผลปรากฏก็คือ พวกอันธพาลทุกคนก็จมอยู่ใต้พลังมหาศาลของกองทัพชุดลายพราง ระลอกคลื่นก็ซัดไม่ขึ้นมาหนึ่งลูก หลังจากที่จำนวนคนของพวกเขาลดลง กองทัพชุดลายพรางสองสามคนจัดการหนึ่งคน ยังมีข้อได้เปรียบของอุปกรณ์ การต่อสู้นี้สู้ไม่ได้แล้ว สิ่งเดียวที่พวกอันธพาลทำก็คือจับหัวหมอบลง และยังโดนตีน้อยลง

หลังจากปิดท้ายไม่กี่นาที พวกอันธพาลชุดสูทดำเหล่านั้นก็ถูกทุบตีจนล้มลง สูญเสียความสามารถในการต้านทาน คร่ำครวญอยู่บนพื้นอย่างไม่สิ้นสุด และก่วนซงภายใต้การคุ้มครองของบอดี้การ์ดทั้งสองคน วิ่งไปถึงบนหลังคารถคันหนึ่ง เพื่อป้องกันกองทัพชุดลายพรางที่พลุ่งพล่านอยู่รอบๆ

“จัดการพวกเขาแทนเถ้าแก่เฉิน!”

ชายหนุ่มชุดลายพรางเหวี่ยงกระบองไปตีหลังคารถ ปรากฏว่าบอดี้การ์ดวัยกลางคนหนึ่งในนั้นมีฝีมือมาก เตะไปหนึ่งทีก็โดนหัวของชายหนุ่ม ชายหนุ่มชุดลายพรางก็หมดสติไปทันที

“ถอยกลับทั้งหมด สามคนนี้ให้ฉันจัดการเอง!”

หลังจากที่เฉินห้าวเห็น ก็ตะโกนในช่องกระจายเสียงไปในพื้นที่ กลุ่มชายหนุ่มต่อสู้จนบ้าแล้ว ยังจะขึ้นไปท้าทายบอดี้การ์ด ถูกหัวหน้าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่สงบดึงกลับมา ดังนั้น การต่อสู้กลุ่มนี้กินเวลานานกว่าห้านาที ก็เงียบลงมาแบบนี้อย่างกะทันหัน

เรียกได้ว่า การต่อสู้กลุ่มครั้งนี้ฝ่ายของเฉินห้าวได้เปรียบชนะอย่างแน่นอน ซึ่งชนะอย่างได้เปรียบ

พวกเขามีเพียงได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยไม่ถึงสิบคน ชายหนุ่มที่โดนเตะจนหมดสติก็ได้รับการช่วยเหลือจนฟื้นแล้ว แต่สมองก็สะลึมสะลือ คาดว่าสมองได้รับกระทบกระเทือน ต้องไปตรวจที่โรงพยาบาล และก็ไม่มีผู้รับบาดเจ็บอื่นๆ

ในทางกลับกันกลุ่มคนของก่วนซง นอกเหนือจากพวกและบอดี้การ์ดสองคน ก็ไม่มีใครลุกขึ้นยืนได้แล้ว หรือบางทีอาจจะไม่ได้รับบาดเจ็บแต่กำลังแกล้งตายอยู่บนพื้น แต่ว่าในเวลานี้ก็ไม่กล้ายืนขึ้นมา