เงินอุดหนุนหมื่นล้านเป็นของฉันคนเดียว - บทที่168 นักข่าวฝึกหัด

ทที่168 นักข่าวฝึกหัด

ช่วงที่ส่งเสียงเอะอะโวยวาย จู่ ๆ ก็มีผู้ชายสวมสูทรองเท้าหนังเดินเข้ามาสอบถามว่า: “เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”

“ผู้จัดการซุน” พนง.รักษาความปลอดภัยมองเห็นเริ่มหวาดกลัว รีบลุกขึ้นทำความเคารพ

“พวกเขายืนกรานที่จะเข้าไป ผมก็แค่รั้งพวกเขาไว้” พนง.รักษาความปลอดภัยยิ้มให้กับผู้จัดการซุนพร้อมกับส่งสายตา เฉินห้าวมองเห็นได้อย่างฉับไว

“พูดเลอะเทอะ ฉันมีบัตรผ่าน เขาพูดว่าใช้การไม่ได้” นักข่าวสาวชูเอกสารขึ้นเพื่อยืนยัน

“นักข่าวเข้ามาในคฤหาสน์ไม่ได้จริง ๆ” ผู้จัดการซุนเปลี่ยนอารมณ์ในทันที

“ผมมีบัตรเชิญของบริษัทโจวซือ ใช้ไม่ได้เหมือนกันใช่ไหม? แต่นี่ส่งมาจากสำนักงานใหญ่ของพวกคุณ”

เฉินห้าวชูเอกสารขึ้นเพื่อยืนยันเช่นกัน

“บริษัทโจวซือ!”

ผู้จัดการซุนตกใจเล็กน้อย บริษัทโจวซือเป็นบริษัทที่มีชื่อเสียงในประเทศ มีอิทธิพลมากกว่าบริษัทพัฒนาที่ดินระดับกลางของพวกเขา เขาอดไม่ได้ที่จะมองดูเฉินห้าว ด้วยสีหน้าตื่นกลัว

ผู้จัดการซุนถามด้วยความระแวดระวัง: “คุณคือประธานเฉินจากบริษัทการค้าห้าวหรานใช่ไหม?”

“คุณรู้จักผมด้วยเหรอ?” เฉินห้าวประหลาดใจ รู้สึกว่าไม่เคยเจอเขามาก่อน

“แฮะแฮะ ผมไปร่วมงานวันเปิดบริษัทของคุณวันนั้น ร่วมงานเลี้ยงพร้อมกับเถ้าแก่ของพวกเรา” ผู้จัดการซุนแย้มยิ้ม เดินเข้าไปจับมือเฉินห้าว

“อ๋อ”

เฉินห้าวเข้าใจทันที ต้องเป็นผู้ติดตาม ตนจำได้เพียงเถ้าแก่ที่ร่วมงานในวันนั้น คนอื่นเขาเพียงแค่จับมือทักทายพอเป็นพิธี

“ในเมื่อเป็นประธานเฉิน แน่นอนว่าเข้าไปได้”

ประเทศจีนที่แท้เป็นสังคมระบบน้ำใจ หลักฐานไม่มีผลบังคับใช้ คนที่มีภูมิหลังที่ดีกลับทำได้

ขณะที่เฉินห้าวกำลังจะเดินเข้าไป นักข่าวสาวแสดงท่าทีเหมือนมีความหวัง รีบพูดขึ้นว่า: “ประธานเฉินท่านนี้ พาฉันเข้าไปด้วยได้หรือไม่ ฉันเคยมาที่หมู่คฤหาสน์จงหัว สามารถเป็นไกด์ให้กับคุณได้”

มอบดอกกุหลาบให้ ในมือยังคงเหลือกลิ่นหอม ไกด์แนะนำเฉินห้าวมีก็ได้ไม่มีก็ได้ แต่ว่านักข่าวสาวที่สวยงามเช่นนี้ ก็ยากที่จะปฏิเสธลง

“ผู้จัดการซุน พวกเรามาด้วยกัน เข้าไปด้วยกันได้ไหม?” เฉินห้าวถาม

“เอ่อ ….” ผู้จัดการซุนลังเล “หัวหน้าใหญ่มีคำสั่งว่าห้ามถ่ายรูป”

“อ๋อ งั้นช่างภาพของพวกเราให้คอยอยู่ด้านนอก ฉันเข้าไปคนเดียวก็ได้” นักข่าวสาวพูดประนีประนอม

“งั้นก็ได้ เข้าไปได้” ผู้จัดการซุนตกลงรับคำ

“เย้!”

นักข่าวสาวดีใจมาก ชูสองนิ้ว จากนั้นเดินเข้าไปหมู่คฤหาสน์จงหัวพร้อมกับเฉินห้าวด้วยความดีใจ

“สวัสดี ฉันชื่อจูหมิ่น นักข่าวฝึกงานสถานีโทรทัศน์เมืองไป๋เหอ ขอแนะนำตัว”

จูหมิ่นนักข่าวสาวยื่นมือพร้อมกับแนะนำสังกัดของเธอ

เฉินห้าวหยุดเดิน จับมือทักทายกับเธอ พร้อมกับแนะนำชื่อของตน

“เฉินห้าว? เมื่อครู่ได้ยินว่าคุณเพิ่งเปิดบริษัทใหม่ ตอนนี้มาซื้อหมู่คฤหาสน์จง ต้องเป็นเถ้าแก่ใหญ่แน่นอน!” จูหมิ่นสอบถามข้อมูลเชิงลึกของเฉินห้าว

“มิกล้า เป็นเพียงแค่คนธรรมดาเท่านั้น” เฉินห้าวพูดเบา ๆ

“คนทั่วไปสามารถซื้อหมู่คฤหาสน์จงหัวได้ด้วยเหรอ คุณถ่อมตัวเกินไปแล้ว”

จูหมิ่นพูดพลางพร้อมกับสอดสายตาไปซ้ายขวา หยิบโทรศัพท์กับไม้เซลฟี่ เธอให้ช่างภาพคอยอยู่ด้านนอก แต่ยังมีอีกวิธีหนึ่งคือใช้กล้องจากมือถือเพื่อถ่ายรูป

เฉินห้าวถามเธอว่า: “คุณถ่ายรูปเพื่อไปทำรายการเหรอ?”

“ใช่ค่ะ นี่จะเป็นข่าวใหญ่ ราคาเปิดประมูลโครงการ 80ล้าน นำมาพาดหัวข่าวในหน้าคอลัมน์ ต้องได้เรทติ้งสูงแน่นอน ถ้าฉันถ่ายสำเร็จ ไม่แน่ว่าจะสามารถได้เลื่อนตำแหน่ง!” จูหมิ่นพูดอย่างมีหวัง

ที่แท้เป็นนักข่างฝึกงานมือใหม่ เฉินห้าวแย้มยิ้ม เขาไม่สนใจเธออีกเลย ให้ความสนใจกับคุณภาพและสิ่งปลูกของห้องพัก

เดินเข้ามาในหมู่คฤหาสน์จงหัว รู้สึกได้ถึงการก่อสร้างระดับไฮเอนด์ แผ่นหินปูพื้นสีเขียวเรียงกันอย่างเป็นระเบียบ อีกทั้งมีความหนากว่าสิบเซ็นติเมตร รถยนต์วิ่งผ่านได้สบาย

ลานด้านหน้ายังแกะสลักลวดลายได้วิจิตรตระการตา เฉินห้าวใช้นิ้วสัมผัสดู แข็งแรงมาก ไม่มีการลดเกรดวัสดุในการก่อสร้าง

เฉินห้าวเดินเข้าสำรวจห้องหนึ่ง ภายในเหมือนห้องนั่งเล่นขนาดใหญ่ ตรงกลางยังมีโต๊ะแปดเซียน รอบ ๆ ยังแขวนภาพ ทิวทัศน์ภูเขาแม่น้ำลำธาร คุณภาพของภาพทั่วไป คาดว่าเป็นภาพเลียนแบบจาก APPเถาเป่า ถ้าเป็นของแท้คงจะไม่นำมาแขวนอย่างนี้

ภายในห้องไม่มีเก้าอี้และเฟอร์นิเจอร์อื่น กว้างขวางโอ่โถง บนกำแพงยังเว้นช่องไว้แขวนเครื่องปรับอากาศ ซึ่งมีไม่กี่จุดที่ยังคงรักษาความทันสมัยไว้ภายใน

เฉินห้าวพลันนึกขึ้นได้ว่า ตนใช้ appเงินอุดหนุนหมื่นล้าน สามารถซื้อที่นี่ได้โดยตรงหรือว่าซื้อผ่านการประมูล เขาเปิดapp เพื่อตรวจสอบว่าซื้อหมู่คฤหาสน์จงหัว ต้องใช้กี่คะแนน

หมู่คฤหาสน์จงหัว สิ่งปลูกสร้างสไตล์โบราณ พื้นที่ 150Mu (2.4Muเท่ากับ1ไร่) ราคาขายหนึ่งร้อยล้าน เงินอุดหนุน 8หมื่น ต้องการ 20คะแนน

เฉินห้าวดูแล้วถึงกับพูดไม่ออก คะแนนกับราคามันผิดปกติมาก ดูไปแล้วไม่สามารถเดินทางลัด ทำได้เพียงเข้าร่วมแข่งขันประมูล

เฉินห้าวเดินออกมาจากห้อง ได้ยินจูหมิ่นถ่ายรูปไปพร้อมพูดพึมพำกับตนเอง ที่แท้เธอให้ด้านหลังสิ่งปลูกสร้างเป็นพื้นหลังในการถ่ายรูป เพื่อแนะนำจุดเด่นของหมู่คฤหาสน์จงหัว และรายงานสถานการณ์การประมูลที่เกี่ยวข้อง

เฉินห้าวเดินไปทางสนามด้านหลัง ไม่นานจูหมิ่น ไล่ตามมาทัน พูดว่า: “ฉันบอกว่าจะเป็นไกด์ให้คุณ อย่าเดินหนีฉันไปสิ”

เฉินห้าวยิ้ม: “เธอไม่ถ่ายรูปเอาไปทำรายการแล้วเหรอ?”

“ถ่ายแล้ว ฉันต้องนำไปลงข่าวด่วนสุดฮอตถึงจะได้ ไม่งั้นจะไปสู้กับนักข่าวมืออาชีพเหล่านั้นได้ยังไง” จูหมิ่นพูด

ครั้งนี้ฟังเข้าใจได้ทั้งหมด นักข่าวฝึกหัดคนนี้เป็นแค่ตัวสำรอง สถานีโทรทัศน์มีช่างภาพมืออาชีพรับผิดชอบอยู่แล้ว นอกเสียจากว่ามุมมองของเธอเฉียบขาดแตกต่างเหนือคนอื่น มิฉะนั้นยากที่จะทำให้บรรณาธิการของสถานีเลือกข่าวของเธอ

เฉินห้าวไม่ได้ไปทำลายความกระตือรือร้นของจูหมิ่น ถามปัญหาการก่อสร้างบางประเด็นที่เกี่ยวข้องกับหมู่คฤหาสน์จงหัว

จูหมิ่นให้คำแนะนำเขาจริง ๆ แสดงความคิดเห็นของเธอ จุดเด่นของที่นี่ บางจุดที่ไม่เพียงพอ

จุดเด่นคือสไตล์โบราณ สร้างขึ้นตามมาตรฐาน ที่บกพร่องก็คือแพงเกินไป ราคาประมูลเริ่มต้น 80ล้าน ราคาปิดการประมูลทะลุจุดสูงสุดแน่นอน คนทั่วไปได้แต่มองเฉย ๆ ยังมีอีกอย่างก็คือ ห้องหัวมุมสุดยังไม่มีตกแต่งภายใน ห้องใต้หลังคาที่คนเข้าไปได้ไม่มีเฟอร์นิเจอร์ ถ้าหากซื้อได้ ยังต้องตกแต่งเพิ่มเติมเอง ยังต้องใช้จ่ายเงินอีกมากโข

ราคานี้ทำให้คนทั่วไปต้องตกตะลึง แต่ว่าเฉินห้าวไม่ได้คิดเช่นนั้น เขาสนใจแต่เพียงว่าชอบหรือไม่ชอบเท่านั้น

พวกเขาเดินลึกเข้าไปสนามด้านใน เห็นห้องหับและทัศนียภาพตามทางเดิน เฉินห้าวพอใจเป็นอย่างมาก

นี่คือคฤหาสน์หลังหนึ่ง ครอบครัวหนึ่งอาศัย10 กว่าคนก็ไม่ถือว่าแออัด ถ้าหากคนน้อย ขาดความครึกครื้น ดูวังเวงอ้างว้าง ดังนั้นถ้าซื้อได้แล้วจริง ๆ ต้องหาเพื่อนสนิทมาอาศัยร่วมกันถึงจะดูครื้นเครง