เงินอุดหนุนหมื่นล้านเป็นของฉันคนเดียว - บทที่230 เถ้าแก่ใหม่ของถนนสายธุรกิจ

หลังจากที่สาวๆนางแบบเหล่านี้ได้แต่งองค์ทรงเครื่องแล้ว ก็ดูสะดุดตามาก เฉียนหรงข่ายเพิ่งเห็นพวกเขา แวบแรก

“หึ เจ้ากรรมนายเวรจริงๆเลย”

เฉียนหรงข่ายยิ้มเย็นชาอย่างลำพองใจ จากนั้นชี้ไปที่ผู้จัดการร้านอาหาร“ไล่พวกมันออกไปให้หมด！”

“เถ้าแก่ ไม่ดีมั้งคะ”

ไล่ลูกค้าออกไปแบบนั้น มีผลกระทบร้ายแรง ยิ่งไปกว่านั้นอาจจะโดนฟ้องก็ได้

“ทำไม เดี๋ยวนี้ไม่ฟังคำสั่งเหรอ”เฉียนหรงข่ายจ้องเขม็ง

ผู้จัดการเหงื่อตกทันที เขารู้ว่าเถ้าแก่ตัวเองเป็นเจ้าพ่อใหญ่ จะกล้าขัดคำสั่งได้หรือ จึงรีบพาคนสองสามคนมาที่โต๊ะเฉินห้าว พูดจาระราน“พวกแกไม่กี่คนเนี่ย ออกไป！”

“เรื่องอะไรมาไล่พวกเรา พวกแกทำธุรกิจกันแบบนี้เหรอ”

สาวๆเดือดดาลขึ้นทันที ถ้าพวกหล่อนไม่กินก็คือไม่กิน แต่ไม่มีสิทธิ์จู่ๆมาไล่ จึงลุกขึ้นเถียง

“ในร้านนี้พวกเรามีสิทธิ์พูดขาด รีบไปซะ อย่าหาว่าเราไม่เกรงใจ！”

พนักงานบริกรพับแขนเสื้อ ทำไม้ทำมือ พวกสาวๆโกรธจนใจเต้นตุ๊บๆ แม้ว่าพวกหล่อนจะท่าให้ แต่กำลังไม่มีหรอก สู้ขึ้นมาเสียเปรียบแน่นอน ออกไปก่อน ค่อยไปหาวิธี

เฉินห้าวกลับตบโต๊ะ คิ้วกระตุกพูด“พวกแกลองลงมือสิ”

เมื่อเขาตั้งท่า ก็ทำให้พวกบริกรตกใจจนไม่กล้าขยับ กลิ่นอายยอดฝีมือคุกรุ่นมากเกินไป พวกเขารับมือไม่ไหวหรอก

ต่อให้พวกเขาไม่ไล่ออกไป เฉินห้าวก็ไม่อยากกินที่นี่อยู่แล้ว แต่การโดนไล่ออกไปกับการออกไปเองมันคนละเรื่อง ข้าวมื้อเดียวเรื่องเล็ก หน้าตาเรื่องใหญ่ เฉินห้าวตกลงจะเคลียร์กับเฉียนหรงข่ายสักตั้ง

“พวกแกตกลงจะไล่ฉันใช่ไหม”เฉินห้าวลุกขึ้นยืน ยืนมองคนเหล่านี้นิ่งๆ

“ร้านของฉัน ห้ามคนแซ่เฉินอย่างแกเข้า！ถ้ายังไม่ไสหัวไปอีก ฉันจะหาคนมาไล่แกออก！”เฉียนหรงข่ายวางท่ากร่าง แววตาเต็มไปด้วยความดูแคลน

“ถ้าจะพูดแบบนี้ งั้นฉันคงไม่มีข้อยกเว้นแล้วล่ะ”

เฉินห้าวเปิดVRของแอปเงินอุดหนุนหมื่นล้าน หาลิขสิทธิ์ ด้านในมีลิขสิทธิ์ของร้านอาหารเขิ่นต่าจีร้านนี้

ด้านบนแสดงว่า พื้นที่ร้านอาหารเขิ่นต่าจีเป็นพื้นที่เช่า ค่าตกแต่งราวๆสี่แสนห้า ร้านอาหารราคาถูกแบบนี้ คะแนนซื้อมีแค่คะแนนเดียว สำหรับคนที่มีคะแนนสะสมมหาศาลอย่างเฉินห้าว แค่ขยับนิ้ว ร้านก็เป็นของเขาแล้ว

แต่เฉินห้าวไม่อยากซื้อร้านอาหารของเฉียนหรงข่าย เขารังเกียจว่ามันก็แค่ขยะไร้ราคา ซื้อมาก็เอามาจู่โจมเฉียนหรงข่ายไม่ได้ ถ้าจะเล่น ก็ต้องเล่นใหญ่กว่านี้ เฉินห้าววางเป้าหมายไปที่ลิขสิทธิ์ที่ใหญ่กว่า

บริษัทศูนย์การค้าหวนอวี่ ถนนหวนอวี่หมายเลข18ถึง30 มีอาคารศูนย์การค้าทั้งหมด12ตึก ลิขสิทธิ์46ปี มูลค่าร้อยสามสิบล้าน เงินอุดหนุน7หยวน คะแนนสะสม15

เฉินห้าวตาเป็นประกาย ลิขสิทธิ์ของถนนสายนี้กำลังปล่อยขาย งั้นเขาก็ซื้อลิขสิทธิ์โดยรอบได้สิ ซึ่งก็ถือว่าเป็นของร้านนี้เหมือนกัน แค่เปลี่ยนมือ ร้านของเฉียนหรงข่าย ก็อยู่ในกำมือเขาแล้ว

เพื่อที่จะกู้หน้ากลับมา เสียเวลาแค่15นาทีเล็กน้อย ตอนนี้“คะแนน”ของเฉินห้าวมีใหญ่ เพื่อที่จะลงโทษเฉียนหรงข่าย จึงซื้อถนนสายนี้อย่างไม่ลังเล

“ซื้อขายสำเร็จ ลิขสิทธิ์กำลังถูกเปลี่ยน……ตอนนี้สำเร็จแล้ว กรุณาโทร133……กรุณาติดต่อผู้รับผิดชอบโดยตรง”

เฉินห้าวรีบทำตามข้อมูลที่APPให้ ติดต่อผู้บริหารเขตนี้ เสี้ยงเป่ย

“ฮัลโหล ที่นี่คือศูนย์การค้าหวนอวี่”เมื่ออีกฝ่ายรับโทรศัพท์เฉินห้าว เสี้ยงเป่ยจึงแนะนำตนเอง

“ผมเป็นเจ้านายคนใหม่ของพวกคุณเฉินห้าว”เฉินห้าวแนะนำตัวเรียบง่าย“ตอนนี้จะสั่งงานชิ้นหนึ่ง”

“นักต้มตุ๋นที่ไหนเนี่ย ไปหาหน้าโง่ที่อื่นไป！”

เสี้ยงเป่ยคิดว่านักต้มตุ๋น จึงวางสายอย่างแรง

แต่พอเสี้ยงเป่ยเพิ่งวางสาย ก็ได้รับสายจากผู้บังคับบัญชาการ“ศูนย์การค้าของเราขายให้เถ้าแก่คนหนึ่งชื่อเฉินห้าว ต่อไปนายต้องฟังคำสั่งเขานะ ส่วนเรื่องเงินเดิน ไปคุยกับเถ้าแก่คนใหม่แล้วกัน”

“ว่าไงนะ ทำไมจู่ๆขายล่ะ งั้นโทรศัพท์เมื่อกี้……”

เสี้ยงเป่ยถึงได้รู้ว่าแปลกๆ รีบนึกถึงโทรศัพท์เจ้านายใหม่ที่วางไปเมื่อครู่ เหงื่อท่วมหน้า เขายังต้องผ่อนบ้านผ่อนรถอีก จะสูญเสียงานที่มีเงินเดือนสูงแบบนี้ไม่ได้นะ จึงรีบต่อสายเฉินห้าวกลับ

“เถ้าแก่ครับ ขอโทษครับ เมื่อกี้ผมไม่รู้……”

พอต่อสายโทรศัพท์ติด เสี้ยงเป่ยจึงอธิบายเฉินห้าว

“ไม่ต้องอธิบายแล้ว รีบระงับสัญญาร้านอาหารเขิ่นต่าจีศูนย์การค้าหมายเลข29 แล้วไล่ออกไปซะ”เฉินห้าวพูดตัดบทชัดเจน

เขาเองก็ต้องใช้สิทธิมาไล่คนบ้าง ทีใครทีมัน

“เถ้าแก่ สัญญายังเหลือสามเดือนนะครับ ไล่ไปตอนนี้ผิดกฏหมาย ต้องชดใช้นะครับ”เสี้ยงเป่ยแนะนำ

“ค่าชดใช้ฉันจ่ายเอง ตอนนี้แกไล่ผู้เช่าออกได้เลย ตอนนี้ เข้าใจมั้ย”เฉินห้าวพูดเสียงเข้ม

“เข้าใจครับ เข้าใจ！”

เสี้ยงเป่ยตกใจ รีบขานรับเจ้านายคนใหม่ วางสายแล้วรีบพาลูกน้องไป

โทรศัพท์ของเฉินห้าว เฉียนหรงข่ายได้ยินแน่นอน เขาทำราวกับได้ยินเรื่องตลก ปากยิ้มหน้าไม่ยิ้ม“แกจะไล่ฉันไปเหรอ ตลก ในเมืองไป๋เหอ ยังมีใครกล้าแตะฉัน！”

เฉินห้าวพูด“งั้นรอเดี๋ยว คอยดูแล้วกัน บัฟเฟ่ต์ยังยอมรับว่าตัวเองอ่อนเกินไป ส่วนแกเหรอ ไม่ได้เรียกอ่อน เรียกปัญญานิ่ม！”

“ปากแข็ง ไล่มันออกไป！”เฉียนหรงข่ายสีหน้าน่าเกลียด ออกคำสั่งสุดท้าย

พนักงานในร้านสองสามตะคอก แล้วกระโจนใส่เฉินห้าว