เงินอุดหนุนหมื่นล้านเป็นของฉันคนเดียว - บทที่232 คางคกอยากกินเนื้อสด
ในร้านอาหารเขิ่นต่าจี เหลือแต่เพียงเฉินห้าวกับพวกของเขา
“เจ้านาย คุณร้ายกาจมาก!”
“ใช่ ใช่ คิดไม่ถึงว่าถนนย่านการค้านี้คุณจะเป็นเจ้าของทั้งหมด โอ้พระเจ้า ใช้เงินจำนวนเงินเท่าไหร่!”
นางแบบหลายคนสายตาเปล่งประกาย พูดกันเสียงเจื้อยแจ้ว พวกเธอดีใจยิ่งนัก พวกเธอทั้งหมดภูมิใจและยินดีที่ได้พบเจ้านายที่ร่ำรวยและมีน้ำใจเช่นนี้
“เงินทองเล็กน้อย ไม่มีอะไรต้องกล่าวถึง” เฉินห้าวตอบกลับเบา ๆ ด้วยท่าทางที่เรียบเฉย เหมือนกับสั่งซื้อของเดลิเวอรี่
เสี้ยงเป่ยพนักงานคนใหม่เห็นแล้วตกใจมาก เจ้านายใหม่ท่านนี้เงินทองล้นฟ้าจริง ๆ เขาต้องเกาะติดให้ดี ๆ จากนั้นจึงรีบเดินเข้ามาเพื่อแสดงความภักดี กลัวจะถูกไล่ออก
เฉินห้าวเองก็ไม่มีความคิดจะไล่เสี้ยงเป่ยออกอยู่แล้ว ตอนนี้เขายังขาดคนคอยช่วยเหลือ เรื่องขับไล่เฉียนหรงข่ายสามารถดูออกได้ทันทีว่าคน ๆ นี้มีความสามารถในการจัดการดูแลได้ เหมาะสมกับการใช้งาน ดังนั้นเฉินห้าวให้เขากินยาคลายเครียด
“เงินเดือนคุณกับพนักงานยังคงเหมือนเดิม แต่ต่อไปบัญชีการเงินทั้งหมดจะขึ้นอยู่กับบริษัทการค้าห้าวหราน แม้ว่าจะเป็นบริษัทในเครือก็ตาม คุณรับผิดชอบทำงานครั้งแรก ทำได้ดีมาก รางวัลผมจะให้อย่างสมน้ำสมเนื้อแน่นอน!”
“ดีจัง หนุ่มน้อย คุณต้องทำงานให้ดี ๆล่ะ คุณดูสิลูกพี่ของเราจัดวางการงานของพวกเราไว้เป็นอย่างดี เจ้านายเราไม่ขี้เหนียวนะ!”
เหล่านางแบบรีบออกมาเสนอหน้าทันที ทำเช่นนี้ยิ่งเพิ่มความมั่นใจให้กับเสี้ยงเป่ย ตั้งใจทำงานอย่างสุดความสามารถ ไม่ทำให้เจ้านายต้องผิดหวัง
เฉินห้าวพยักหน้า สั่งให้เสี้ยงเป่ยปิดร้านให้เรียบร้อย พยายามหาผู้เช่ารายใหม่ จากนั้นเขาก็พานางแบบ 6คนออกไปจากร้าน
พอเดินมาถึงด้านนอก ทันใดนั้นก็ได้กลิ่นหอมฟุ้งกระจายรอบ ๆตัว ที่แท้เป็นหญิงสาวสวยคนนั้นเดินเข้ามาประชิดตัว
“เจ้านายเฉินห้าว ฉันผิดไปแล้ว เฉียนหรงข่ายปิดหูปิดตาฉัน ทำให้ไปล่วงเกินคุณ คุณยกโทษให้ฉันได้ไหม?”
สาวสวยมารยาสาไถยบีบน้ำตา ก่อนหน้านี้เหมือนดังสาวเจ้าเล่ห์ กลับกลายเป็นเด็กน้อยน่าสงสาร
เฉินห้าว สะบัดตัวเขาไม่มีท่าทีสนใจเธอเลย เธอเป็นหญิงสาวที่ทำเรื่องไม่ดีได้สารพัด ห่างไกลจากสิ่งที่เขาได้คาดหวังไว้
“เจ้านายเฉินห้าว ตอนนี้ฉันไร้ซึ่งที่พึ่งแล้ว ให้ฉันกลับไปอยู่กับท่านได้ไหม คุณวางใจได้ ชั้นทำอะไรได้ทุกอย่าง จะประพฤติตัวดีเชื่อฟังคุณทุกอย่าง ทำให้คุณสุขกายสบายใจ!”
หญิงสาวสวยคนนี้ พูดตรงๆไม่อ้อมค้อม ประกอบกับสายตาที่เย้ายวนของนาง ไม่ว่าผู้ชายคนไหน ย่อมรู้ได้ในทันที
เฉินห้าวเงียบกริบ หญิงสาวคนนี้ช่างไร้ยางอายจริง ๆ เพิ่งถูกเฉียนหรงข่ายสลัดทิ้ง ก็เข้ามาหาตน ให้ตนเองเป็นคนเก็บกวาดขยะเหรอ?
แม้จะเก็บขยะ แต่ไม่ใช่สินค้ามือสองที่อยู่ในสภาพเช่นนี้ น่าขยะแขยงมาก!
ไม่ต้องรอให้เฉินห้าวปฏิเสธ นางแบบไม่กี่คนที่อยู่ข้างกายเฉินห้าวก็แสดงท่าทีรังเกียจ
“พอได้แล้ว คุณจะทำเสแสร้งเลย เจ้านายของพวกเราไม่สนใจคุณหรอก”
“ตักน้ำใส่กะโหลกชะโงกดูเงาตัวเองสิ สภาพเธออย่างนี้ ยังคิดอยากจะอยู่กับเจ้านายของเราอีก?”
“ช่างเหมือนคางคกที่อยากกินเนื้อสด ๆ ฝันหวานเกินไปแล้ว”
เฉินห้าวหัวเราะ นางแบบที่เขาเชิญมา ทำได้ดีมาก ทำได้เหมือนดั่งที่ใจเขาคิดไว้ ใช้คำพูดที่ฟังเข้าใจง่าย สื่อสารในสิ่งที่เขาอยากจะพูดออกมาได้ชัดเจน
มองเห็นเฉินห้าวเดินไปโดยไม่สนใจเธอแม้แต่น้อย สาวสวยคนนั้นร้อนใจ รีบพูดในสิ่งที่เธอภูมิใจนำเสนอมากที่สุด: “เจ้านายเฉิน อย่าเพิ่งไป ฉันลีลาดีมากนะ รับรองได้ว่าคุณจะมีความสุข ในทุกท่วงท่า!”
“ลีลาดีเหรอ?”
เฉินห้าวหยุดเดิน ราวกับกำลังคิดอะไรอยู่
บรรดานางแบบเห็นแล้วร้อนใจ รีบเข้ามาทัดทาน ใช้คำพูดต่าง ๆนานา ผู้หญิงประเภทนี้ เข้าใกล้ด้วยไม่ได้ จะทำให้เฉินห้าวลำบากใจ สร้างแต่ความเดือดร้อน อีกทั้งตราบใดที่ยังมีเงิน เธอทำได้ทุกอย่าง ปล่อยเนื้อปล่อยตัวมาก
สวยคนนั้นมองเห็นความหวัง รีบเดินเข้าไปประชิดตัวด้วยท่าทางดีใจ พูดว่า: “เจ้านายเฉิน หนุ่มหล่อ ลีลารักร้อยแปดไม่มีท่าไหนที่ฉันทำไม่ได้ ฉันยังสามารถแต่งคอสเพลย์เป็น นางพยาบาล ครู เลขา อัยการสาว นักศึกษา รวมถึงCOSPLAYอานิเมะ ฉันก็ทำได้ สิ่งที่ท่านไม่คาดคิด ฉันทำได้ทุกอย่าง”
“ถ้าเธอมีลีลาอย่างที่บอกจริง ๆ งั้นผมมีงานอย่างหนึ่งให้เธอทำจริง ๆ” เฉินห้าวพูดด้วยท่าทีจริงจัง
“ดีจังเลย ดีจังเลย! เค้าสวยดีใจลิงโลดพูดขึ้นอีกครั้งว่า “ลีลาของฉันยอดเยี่ยมจริง ๆนะ”
ได้ยินอย่างนี้ บรรดาเหล่านางแบบทั้งหลายต่างก็เสียใจ คาดไม่ถึง เฉินห้าวจะเป็นคนอย่างนี้ ตอบรับหญิงสาวสวยคนนั้น
จากนั้นเฉินห้าวพูดขึ้นว่า: “โรงกลั่นสุราในเครือของผม ตอนนี้ยังขาดคน เงินเดือนราวสี่ถึงห้าพัน ถ้าคุณทำได้ดี ยังมีเงินทิปให้พิเศษ หากยินดีจะไป แค่บอกชื่อผม ไม่แน่ว่าจะให้คุณทำงานเป็นหัวหน้าพนักงานต้อนรับนะ”
ใบหน้าที่เดิมทีดีใจสมดั่งใจหวังของหญิงสาว จู่ ๆก็นิ่งอึ้ง คาดไม่ถึงว่าเฉินห้าวจะพูดเช่นนี้ ไม่ใช่จะเอาเธอไปเลี้ยง แต่ต้องการให้เธอไปทำงาน
“ดูแล้วคุณคงไม่สนใจ งั้นผมก็หมดหนทางช่วยแล้ว” เฉินห้าวหัวเราะ หันหลังเดินจากไปโดยไม่มีท่าทีใส่ใจ
“ฮ่าฮ่า เจ้านายชอบล้อเล่นนะเนี่ย!”
นางแบบทั้งหลายเพิ่งจะเข้าใจความหมาย ที่แท้เฉินห้าวเจตนาเยาะเย้ยสาวสวยคนนั้น จนทำให้พวกเธอหัวเราะจนงอหาย ส่งเสียงหัวเราะกันสนุกสนานเหมือนกระดิ่งบนถนน
“ผู้หญิงประเภทนี้มีโอกาสจะต้องสั่งสอนให้เข็ด ทั้งหมดขึ้นรถ!”
เฉินห้าวเปิดประตูรถโรลส์รอยซ์”
“พวกเราจะไปไหนเหรอ? เหล่านางแบบถาม
“เมื่อครู่ยังไม่ได้กินข้าว ผมจะพาทุกคนไปกินข้าวที่ร้านอาหารของผม” เฉินห้าวพูด
“ดีจัง ร้านอาหารของเจ้านายจะต้องอร่อยแน่นอน” เหล่านางแบบพูดประจบ
จากนั้น เฉินห้าวสตาร์ทเครื่องขับรถออกไป ในรถเบนซ์คันหนึ่งที่จอดอยู่ข้างทาง สายตาเกลียดชังของเฉียนหรงข่าย จับจ้องไปที่รถโรลส์รอยซ์ ไม่คลาดสายตา….