เจ้ามังกรพรีเมี่ยม - ตอนที่ 189

บทที่189 เสี่ยวลี้หายไปแล้ว

ภายใต้การจ้องมองของถังเฉาที่เต็มไปด้วยเจตนาในการฆ่า ลูกศิษย์ของนักฆ่าก็หดตัวลงและใบหน้าของเขาซีดราวกับกระดาษ

“คุณ ทำไมคุณถึงไม่เป็นไรเลย?!”

คนธรรมดาต้องบาดเจ็บสาหัสและตายเพราะถูกแทงในครั้งนี้อย่างนอน ทำไมเขาถึงไม่เป็นไรเลยนอกจากเลือดออกแค่นิดเดียว?

“แกไปตายซะ”

เสียงของถังเฉานั้นเยือกเย็นราวกับสายน้ำ และเขาไม่รอช้าเขาพุ่งเข้าไปชกต่อยด้วยหมัดหนัก

เขาคิดในใจคร่าวๆว่าเหลือเวลาประมาณสามวินาทีก่อนที่รถทั้งสองจะชนกัน

สำหรับคนทั่วไปแล้วสามวินาทีนั้นหายไปในพริบตา แต่สำหรับเขาสามวินาทีก็เพียงพอที่จะทำเรื่องหลายอย่างแล้ว

ปัง—-

มีเสียงดังขึ้นราวกับเสียงฟ้าร้อง พลังหมัดของถังเฉาทำให้ร่างของนักฆ่าบินออกไปไกลราวกับว่าวที่หลุดออกจากสาย

คลิก—-

กระจกหน้ารถถูกกระแทกจนแตก และนักฆ่าก็กระเด็นออกไป

เสียงดังก้อง—-

ในขณะนี้มีเงาดำขนาดใหญ่ปกคลุมสายตาของพวกเขา และรถบรรทุกคันนั้นก็กำลังจะชนใส่พวกเขาในไม่ช้า

พัฟ—-

นักฆ่าคนนั้นถูกล้อรถบรรทุกวิ่งทับใส่อย่างแรง และเขาก็สิ้นลมหายใจไปโดยที่ไม่ทันได้กรีดร้องออกมาด้วยซ้ำ

หลินชิงเสว่ดูฉากนี้ด้วยความสยดสยอง ตั้งแต่เด็กจนถึงปัจจุบันเธอเคยมีประสบการณ์ถูกลักพาตัวมาหลายครั้ง แต่เธอไม่เคยมีอันตรายเท่าครั้งนี้ มันคือการฆ่าต่อเนื่องเกมสู่เกม

“หลับตา”

ทันใดนั้นเสียงทุ้มจากถังเฉาก็ดังเข้ามาในหูของเธอ

หลินชิงเสว่เงยหน้าขึ้นและเห็นว่าใบหน้าของถังเฉานั้นคมและเคร่งขรึมอย่างมาก โดยเฉพาะดวงตาที่เจิดจรัสของเขาจ้องมองตรงไปข้างหน้าอย่างไม่ละสายตา

ในเวลาที่คอขาดบาดตายแบบนี้หลินชิงเสว่ไม่มีเวลาคิดมาก เธอรีบหลับตาและมอบชีวิตของเธอให้กับถังเฉา

ถังเฉากอดหลินชิงเสว่จากนั้นก็กลิ้งตัวลงไป เมื่อเขากลิ้งตัวลงเขาดึงประตูรถออก จากนั้นก็กลิ้งลงไปพร้อมกับหลินชิงเสว่ในอ้อมแขนของเขา

บูม—-

ในวินาทีที่ทั้งสองหนีออกจากรถนั้นรถบรรทุกก็พุ่งเข้าชนใส่รถยนต์ของพวกเขาเช่นกัน

ทันใดนั้นรถก็หลุดออกจากกันและกลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยในทันที

แต่รถบรรทุกขนาดใหญ่ยังไม่พอใจเพียงเท่านี้ ชนต่อเนื่องอีกสามครั้งถึงจะยอมหยุดลง

บูม—-

ถังน้ำมันระเบิดและรถทั้งคันก็พุ่งขึ้นไปบนอากาศ และระเบิดกลางอากาศจากนั้นเปลวไฟก็พุ่งขึ้นบนท้องฟ้า

แต่เปลวไฟเหล่านี้เกิดขึ้นเพียงเสี้ยววินาที และดับลงด้วยฝนตกหนักอีกครั้งและควันสีดำก็พวยพุ่งขึ้นมาอย่างรุนแรง ทันใดนั้นภาพตรงหน้าก็เต็มไปด้วยความหายนะ

หลินชิงเสว่ไม่ได้เห็นสิ่งเหล่านี้เลย เธอเพียงแค่รู้สึกถึงหน้าอกที่กว้างและทรงพลังซึ่งติดกับแก้มของเธออย่างใกล้ชิด แม้ว่าข้างนอกจะลมแรงฝนหนักและมีเสียงฟ้าร้องดังก้อง แต่เธอก็ไม่รู้สึกกลัวแม้แต่น้อย

ราวกับว่าอ้อมกอดของถังเฉาเป็นท่าเรือที่อบอุ่นที่สุด ปกป้องเธอรอดจากภัยอันตราย

หลังจากที่กลิ้งไปหลายรอบ เสียงของถังเฉาก็ดังขึ้นอย่างช้าๆ: “เรียบร้อยแล้ว คุณลืมตาได้เลย”

หลินชิงเสว่ลืมตาขึ้นและเห็นถังเฉากำลังกดทับเธออยู่

เขากางมือทั้งสองข้างออก เพื่อควบคุมร่างกายของเขาอย่างระมัดระวังและพยายามที่จะไม่ทำให้หลินชิงเสว่ได้รับบาดเจ็บให้มากที่สุด

จากมุมนี้หลินชิงเสว่สามารถมองเห็นบาดแผลที่กำลังมีเลือดไหลออกมาของถังเฉาได้พอดี และน้ำตาก็ไหลออกมาอีกครั้งในทันที: “คุณอดทนหน่อยนะ เราจะไปโรงพยาบาลให้เร็วที่สุด!”

ถังเฉามองไปที่หลินชิงเสว่ด้วยสายตาที่อ่อนโยนและพูดด้วยเสียงแผ่วเบาว่า: “คุณไม่ต้องกังวล มันเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อย ไม่เป็นไรหรอก”

“มันเป็นแผลเล็กน้อยซะที่ไหน คุณเสียเลือดไปเยอะขนาดนั้นแล้ว—- ”

หลินชิงเสว่ไม่สนใจลมและฝนที่ตกหนัก เธอรีบมาที่ด้านข้างของถังเฉาและพูดด้วยดวงตาสีแดง

สำหรับเรื่องนี้แล้ว ถังเฉาทำได้แค่ยิ้มอย่างขมขื่น

การบาดเจ็บแบบนี้อาจเป็นอันตรายถึงชีวิตสำหรับคนทั่วไป แต่สำหรับเขาแล้วมันไม่ใช่แม้กระทั่งอาการบาดเจ็บเล็กน้อยด้วยซ้ำ

ตอนศึกแห่งโยวเหิง ถังเฉาต่อสู้กับยอดนักบู๊ทั้งเก้าของโลกเพียงลำพัง และการบาดเจ็บไหนบนร่างกายของเขาไม่หนักกว่าการบาดเจ็บในครั้งนี้เหรอ?

ถังเฉากำลังจะพูดอะไรบางอย่างต่อ ทันใดนั้นสายตาของเขาก็เปลี่ยนไป เปลี่ยนเป็นเฉียบคมขึ้นกว่าเดิม และเขาก็ส่งสัญญาณให้เธอเงียบ: “ชู่!”

หลินชิงเสว่ก็ผงะและไม่พูดอะไร

ตึกตึกตึก……

เสียงฝีเท้าคมชัดดังมาจากไม่ไกล

คนขับรถบรรทุกกระโดดออกจากรถ และเดินมาตรวจสอบสถานการณ์

สายฝนโปรยปรายลงมาบนใบหน้าร่างกายและผมของเขา แต่ดวงตาของเขาก็ยังคงเรียบเฉยราวกับว่าเขาไม่รู้สึกตัวเลย

อยู่ต้องเห็นคนตายต้องพบศพ นี่คือกฎของพวกเขาในการทำสายงานนี้

เมื่อเสียงฝีเท้าใกล้เข้ามาเรื่อยๆ สายตาของถังเฉาก็คมขึ้นเรื่อยๆ และหัวใจของ หลินชิงเสว่ก็เต้นเร็วมาก

ในที่สุดเมื่อระยะห่างระหว่างทั้งสองฝ่ายน้อยกว่าหนึ่งเมตร ถังเฉายืนขึ้นอย่างรวดเร็ว และแขนของเขาก็ชกออกอย่างแรง

นักฆ่าคนที่สองมีปฏิกิริยาตอบสนองเร็วพอสมควร แต่ถังเฉายังคงจับคอของเขาทันและยกเขาขึ้นสูง

“บอกมาว่าใครส่งพวกแกมา!”

ถังเฉาพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นและจ้องมองเขาอย่างเย็นชา

ในขณะที่เขาพูดฝ่ามือของเขาก็ออกแรงอย่างต่อเนื่อง

เพราะเขาเข้าใจตัวตนของอีกฝ่ายแล้ว เขาคือนักฆ่ามืออาชีพที่มีอาชีพในการฆ่าคน เป็นใครกันแน่ที่มีพลังมหาศาลขนาดนี้และสามารถจ้างนักฆ่ามืออาชีพมาฆ่าพวกเขาได้?

สีหน้าของนักฆ่าคนนั้นแดงจัด และเท้าของเขาก็เตะไปรอบๆเหมือนกบที่กำลังจะถูกต้มสุก

สายตาที่มองถังเฉาก็เต็มไปด้วยความหวาดกลัว แต่มากไปกว่านั้นคือความดุร้ายและบ้าคลั่ง

ภายใต้สายตาที่เย็นชาของถังเฉามุมปากของนักฆ่าก็ขยับเล็กน้อย

มันเบาบางมาก แต่ถังเฉายังคงสังเกตเห็นอยู่ดี

ทันใดนั้นใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างมาก นักฆ่าคนนี้กำลังจะกัดลิ้นตัวเองเพื่อฆ่าตัวตาย!

มืออีกข้างของถังเฉาก็ฟาดไปที่ปากของเขาอย่างแรง พยายามป้องกันไม่ให้เขากัดลิ้นตัวเองเพื่อฆ่าตัวตาย

แต่น่าเสียดายที่มันสายไปแล้ว

นักฆ่าจ้องไปที่ถังเฉาอย่างดุร้าย ดวงตาของเขากะพริบด้วยความบ้าคลั่งที่ร้อนแรง

ในปากของเขามีเลือดสีแดงไหลออกมา และรูม่านตาของเขาไม่ขยับอีกต่อไป

“ตายแล้วเหรอ”

ถังเฉาถอนหายใจ นี่เป็นนักฆ่าคนสุดท้ายที่ยังมีชีวิตอยู่ แต่กลับกัดลิ้นฆ่าตัวตายไปแล้ว

อย่างไรก็ตามเขาไม่รู้สึกโล่งใจเลยแม้แต่น้อย แต่ในใจเขากลับเต็มไปด้วยความมืดมน

มือสังหารเหล่านี้ยอมกัดลิ้นฆ่าตัวตายมากกว่าที่จะเปิดเผยเบาะแสออกมา ซึ่งบ่งชี้ว่าผู้ที่อยู่เบื้องหลังการว่าจ้างพวกเขานั้นมีจำนวนมาก

ศัตรูอยู่ในความมืดและฉันอยู่ในความสว่าง แล้วฉันจะไปหาเบาะแสจากไหนดี?

ถังเฉาสามารถใช้กำลังคนและทรัพยากรทางการเงินที่เขามีอยู่ แต่โลกใบนี้ใหญ่มาก การค้นหาความจริงนั้นมันเป็นเหมือนการค้นหาเข็มในมหาสมุทรอย่างไม่ต้องสงสัย มันง่ายซะที่ไหน?

อย่างไรก็ตามในขณะที่ถังเฉากำลังวางแผนที่จะกำจัดศพ ก็มีเสียง‘ตุ๊ดตุ๊ด’ ดังขึ้นข้างหูเขา

“นั่นมันเสียงอะไร?”

ไม่เพียงแต่ถังเฉาคนเดียวเท่านั้นที่ได้ยินเสียงนี้ หลินชิงเสว่เองก็ได้ยินเสียงนี้เหมือนกัน

ตุ๊ดตุ๊ดตุ๊ด —-

เสียงนั้นดังขึ้นและเร็วเรื่อยๆ เหมือนกับเสียงนับถอยหลังที่มาจากหัวของฆาตกรคนนั้น

เมื่อได้ยินเสียงนี้สีหน้าของถังเฉาก็เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน เขาโยนร่างของนักฆ่าออกไปอย่างรวดเร็วราวกับว่ามันเป็นมันฝรั่งร้อน

ในเวลาเดียวกันเขาวิ่งเข้าไปปกคลุมหลินชิงเสว่ไว้

“ระวัง—- ”

เมื่อคำพูดดังขึ้นร่างของนักฆ่าที่ยังอยู่ในอากาศก็ระเบิดทันที

การระเบิดเริ่มต้นจากศีรษะของฆาตกร ก่อนอื่นศีรษะของเขาถูกระเบิดเป็นชิ้นๆก่อน จากนั้นร่างของเขาก็ถูกระเบิดเป็นชิ้นๆตามหลัง

มีหมอกเลือดจางๆกระจายอยู่ในอากาศ และเมฆเห็ดขนาดเล็กก็ค่อยๆลอยขึ้นบนฟ้า และระลอกคลื่นที่เกิดจากการระเบิดได้พัดเส้นผมของถังเฉาและหลินชิงเสว่อย่างแรง

ทั้งสองจ้องมองฉากนี้ด้วยสายตาตกตะลึง และมีความล้ำลึกฉายแผ่นดวงตาของถังเฉา

ชิปบอมบ์!

มีชิปบอมบ์ฝังอยู่ในหัวของฆาตกรคนนั้น!

นี่คือระเบิดเทคโนโลยีสีดำที่ใช้ความตายของผู้ถูกอาศัยเป็นตัวจุดชนวนในการระเบิด มีเพียงนาโนเทคโนโลยีที่ทันสมัยที่สุดเท่านั้นที่จะเอามันออกไปได้ มันถูกใช้เพื่อตายกับอีกฝ่ายอยู่แล้ว ไม่คาดคิดว่าถังเฉากลับมาที่เมืองแล้วยังสามารถเจอกับสิ่งนี้ได้อีก

“มันคือใครกันแน่…”

ถังเฉาพึมพำกับตัวเองด้วยใบหน้าที่มืดมน

มีใบหน้าของหลายคนโผล่ขึ้นมาในหัวสมองของเขา มีต่งอี้สิง เสิ่นชิงหยุนหรือแม้กระทั่ง—-ซ่งหรูอี้

กริ๊งกริ๊ง—-

ทันใดนั้นโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

ถังเฉาหยิบมันขึ้นมาและเห็นว่านั่นคือหลินจ้าวหยูนโทรมา

ทันทีที่สายโทรศัพท์เชื่อมต่อกัน เสียงร้องไห้ที่สิ้นหวังของหลินจ้าวหยูนก็ดังขึ้น

“พี่เขย ฉันขอโทษ เสี่ยวลี้หายตัวไปแล้ว!”