เจ้ามังกรพรีเมี่ยม - ตอนที่ 192
เฟิ่งหวงที่ได้ยินคำพูดของหลี่เถ่ ได้ปรากฏสีหน้าที่เป็นห่วง: “รองหัวหน้า หรือเรายังไม่ต้องกดดันคนร้ายมากเกินไป เพราะชีวิตของเสี่ยวลี้สำคัญกว่า…..”
ถังเฉาพยักหน้า และสั่งให้หลี่เถ่อย่าไปกดดันคนร้ายมากเกินไป ทุกอย่างต้องคำนึงถึงชีวิตและความปลอดภัยของเสี่ยวลี้เป็นอันดับแรก
พูดจบ สีหน้าของถังเฉาดูมืดมนและเหงื่อไหลออกมาเยอะมาก เขาคาดไม่ถึงว่าคนร้ายจะไร้มนุษยธรรมขนาดนี้ เด็กห้าขวบก็ยังไม่ละเว้นเลย
ขณะเดียวกัน ที่หน้าผาของเขาหู่กวย
ชายที่ใส่หน้ากากค้างคาวที่ดูน่ากลัว อีกมือหนึ่งอุ้มเสี่ยวลี้อยู่ และอีกมือหนึ่งถือปืนกลมือ และจ่อไปที่หัวของเสี่ยวลี้ แล้วจ้องมองหลี่เถ่และลูกน้องอย่างเย็นชา
ทั้งสองคนยืนอยู่ที่ขอบหน้าผา เพียงแค่ถอยหลังไปก้าวเดียว ก็จะตกลงไป และร่างกานแหลกเหลง
ที่สำคัญถังเสี่ยวลี้กินยานอนหลับไป และกำลังหลับอย่างสบาย เธอไม่รู้เลยว่าอันตรายได้มาถึงตัวแล้ว
แต่ก็ยังดีที่ถังเสี่ยวลี้หลับอยู่ ไม่งั้นละก็เธอคงตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น และร้องไห้หนักแน่เลย
หลี่เถ่พากำลังทหารบางส่วน ปิดล้อมทางหนีทุกทางที่ของชายหน้ากากค้างคาวจะใช้หนี เพราะอีกฝ่ายที่มีปืน หลี่เถ่ก็ไม่กล้าที่จะประมาท ทุกคนสวมใส่เสื้อเสื้อเกราะ และถือปืน ชี้ไปทางหัวของชายหน้ากากค้างคาว
“จุ๊ๆ เพื่อที่จะจับฉัน ถึงขั้นต้องใช้คนมากขนาดนี้เลยหรือ ถึงฉันจะต้องตาย ฉันก็ไม่เสียดายแล้ว”
ตัวคนร้ายที่อยู่ชิดติดขอบหน้าผา แถมยังมีปืนหลายกระบอกชี้ไปทางศีรษะเขา แต่ชายหน้ากากค้างคาวคนนี้กลับไม่รู้สึกเกรงกลัวเลยแม้แต่น้อย แต่เหมือนจะหัวเราะแต่ก็ไม่ได้หัวเราะและพูดเยาะเย้ย
หลี่เถ่มองชายคนนี้ด้วยแววตาที่เย็นเยือกและพูดว่า: “ที่ใช้กำลังทหารเยอะแบบนี้ไม่ใช่เพื่อจับนายนะ แต่เพราะเด็กผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมกอดนาย เด็กคนนี้คุ้มค่าสำหรับเราที่จะรักษาด้วยชีวิต”
“ได้ยินที่นายพูดแบบนี้ ฉันยิ่งปล่อยเด็กผู้หญิงคนนี้ไปไม่ได้ เด็กคนนี้ก็เป็นเหมือนสิ่งที่ป้องกันฉัน” ชายหน้ากากค้างคาวพูดด้วยเสียงที่แหบแห้ง
สายเสียงของคนร้ายน่าจะพังแล้ว เลยไม่สามารถยืนยันตัวต้นเขาผ่านเสียงได้
“ฉันว่านายมามอบตัวจะดีกว่า”
หลี่เถ่พูดต่ออย่างเย็นชืดว่า: “นอกจากฉันแล้ว ยังมีราชานักรบอีกก้าวคนนะ ตอนนี้เขาหู่กวยถูกปิดล้อมแล้ว วันนี้ถึงนายจะมาปีก ก็หนีออกไปจากที่นี้ได้ยาก!”
“หนีหรือ? หลี่เถ่ นายดูถูกฉันเกิดไปแล้ว!”
ได้ยินแบบนี้ ชายหน้ากากค้างคาวหัวเราะอำมหิตออกมา เสียงหัวเราะนั้นแฝงไปด้วยความบ้าระห่ำและอุบาทว์: “ฉันที่กล้าทำเรื่องแบบนี้ นั้นก็หมายความว่าฉันเตรียมตัวเตรียมใจไว้แล้วว่าต้องตาย ถ้าพวกนายแน่จริงก็ลองยิงฉันดูสิ ถ้ายิงฉันเมื่อไหร่ เด็กคนนี้ก็ตายเมื่อนั้น!”
คำพูดของชายหน้ากากค้างคาว ทำให้สีหน้าของหลี่เถ่ยิ่งดูตึงเครียด เจ้ามังกรพูดถูก ชีวิตของชายคนนี้ไม่มีค่าอะไร ตายก็ไม่เสียดาย
เห็นหลี่เถ่เงียบไป ชายหน้ากากค้างคาวได้หัวเราะออกมาอีกครั้ง: “เป็นอะไรไปหรือ? คนเยอะขนาดนี้ และแถมยังปิดล้อมฉันไว้ ยังจะมากลัวอะไร?”
วินาทีต่อมา เขาตะโกนออกมา: “รีบวางปืนลง!”
หลี่เถ่มองคนร้ายอย่างเยือกเย็น และสั่งลูกน้องที่อยู่ข้างหลัง: “วางปืนลง”
ชายหน้ากากค้างคาวพยักหน้าอย่างพึงพอใจ และพูดกับหลี่เถ่ต่อว่า: “ตอนนี้ ไปเตรียมรถคันหนึ่งให้ฉัน และให้ฉันขับไปประมาณสามสิบนาที หลังสามสิบนาที ฉันจะปล่อยเด็กผู้หญิงคนนี้ไป”
คำขอร้องนี้ หลี่เถ่ไม่มีทางรับปากแน่นอน และใช้สายตาที่เย็นชาจ้องมองคนร้าย
ชายหน้ากากค้างคาวโมโห: “นายหูหนวกหรือ ยังไม่รีบไปเตรียมรถให้ฉันอีก หรือนายอยากเห็นเด็กผู้หญิงคนนี้ตายต่อหน้า?”
สีหน้าของหลี่เถ่เปลี่ยนไป และกัดฟัน กำลังที่จะตอบรับปาก มีเสียงฝีเท้าเบาแต่มีน้ำหนักรอยมาจากด้านหลัง
“ปล่อยลูกสาวฉันไป และพูดมาว่าใครเป็นคนสั่งให้นายทำแบบนี้ ฉันจะไว้ศพของนายครบสามสิบสอง”
ถังเฉาเดินมาพร้อมสีหน้าที่เย็นเยือก และจ้องมองคนร้ายอย่างไม่ละสายตา
ระยะทางที่ไกล เขาเห็นเพียงชายคนนี้ใส่หน้ากากค้างคาว และรู้สึกอึ้งเล็กน้อยเฉยๆ
ซ่งอี้หรูเคยพูดไว้ว่า คนที่เอาคลิปเมื่อห้าปีก่อนไปให้ต่งอี้สิง ก็คือชายที่ใส่หน้ากากค้างคาวและชายคนนี้ก็มาจากองค์กรที่ชื่อหว่างเหลี่ยง
ทุกอย่างดูเชื่อมโยงกัน ถ้าเป็นนักฆ่าขององค์กรหว่างเหลี่ยง ถึงจะตาย เขาก็ไม่บอกความลับแน่ๆ และมีเพียงนักฆ่าขององค์กรหว่างเหลี่ยงที่จะฝังชิประเบิดไว้ในสมอง
และถ้าชายที่ใส่หน้ากากค้างคาวและลักพาตัวถังเสี่ยวลี้คนนี้ เป็นคนที่อยู่เบื้องหลังหรือเปล่า?
“ถังเฉา นายเองหรือ?”
เมื่อเห็นถังเฉาแล้ว ชายหน้ากากค้างคาวคนนี้สีหน้าเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง แต่เพราะเขาใส่หน้ากากอยู่ ไม่มีใครเห็นสีหน้าของเขาตอนนี้ เห็นแค่เพียงสายตาที่มืดมนสุดขีด จ้องมองถังเฉาอย่างไม่ละสายตา เหมือนมีความแค้นที่ใหญ่หลวง
เห็นเขาเอ่ยชื่อตัวเองอย่างไม่ผิด ถังเฉาเพ่งมอง ก็หมายความว่า เป็นคนที่ถังเฉาเคยเจอมาก่อน
แต่ศัตรูของถังเฉานับไม่ถ้วน ศัตรูชนิดนี้ไม่ได้อยู่ในสายตาของเขาอยู่แล้ว พวกเขาเป็นเหมือนคนที่ไม่มีความสำคัญอะไร ไม่มีอะไรที่ให้น่าจดจำเลย ถังเฉาก็เลยไม่รู้ว่าชายหน้ากากค้างคาวคนนี้เป็นใคร
แต่ถังเฉาไม่ได้สนใจอะไร แค่ใช้แววตาที่เย็นชาจ้องมองไปที่คนร้าย: “ฉันไม่รู้หรอกว่านายเป็นใคร และใบหน้าของนายฉันยังไม่สนเลย ฉันแค่อยากช่วยลูกสาวฉัน ฉันพูดคำไหนคำนั้น ปล่อยลูกสาวฉัน และฉันจะไว้ศพนายครบสามสิบสอง”
ในแววตาของชายหน้ากากค้างคาวเต็มไปด้านความแค้น และจ้องถังเฉา โกรธถึงขั้นสุดและหัวเราะออกมา: “นายพูดกลับกันหรือเปล่า? ฉันสิที่เป็นคนถืออำนาจนั้น ฉันไม่อยากมีชีวิตอยู่ตั้งนานแล้ว แต่ลูกสาวนายอายุเพียงห้าขวบ ยังเด็กอยู่ นายทำใจได้หรือว่าเด็กคนนี้ต้องมาตายเพราะนาย?”
แววตาของถังเฉามืนลึกลงไป: “นายต้องการอะไร!”
ชายหน้ากากค้างคาวถึงได้พูดด้วยเสียงที่ไม่น่าฟัง: “ให้คนของนายออกไป และเตรียมรถให้ฉันหลังสามสิบนาที ฉันจะปล่อยลูกสาวนาย!”
“ได้”
อยู่นอกเหนือจากที่ทุกคนคิดไว้ ถังเฉาตอบตกลงอย่างไม่คิดเลย ตอบทันทีและหันกลับไปมองหลี่เถ่: “นายพาทหารของนายและราชานักรบทั้งก้าวคนกลับไปก่อน ดึกแล้วพวกนายควรได้พักผ่อนกันแล้ว”
หลี่เถ่หน้าถอดสี: “แต่ว่า เจ้ามังกร”
“เถ่จู้ น้ำใจของนายฉันซาบซึ้งใจมาก แต่ภารกิจของพวกนายจบลงแล้ว ก็คือการตามล่าหาตัวคนร้าย ที่เหลือฉันจัดการเอง”
ถังเฉาเอาแขนไขว้หลังและลุกขึ้น และพูดอย่างนิ่งเฉย: “ฉันเป็นพ่อของเสี่ยวลี้ ตามหลักแล้ว ต้องเป็นฉัน ที่ไปช่วยเธอ!”
เสียงที่นิ่งเฉยของเขา แต่ทำให้คนไม่กล้าที่จะปฏิเสธได้ หลี่เถ่อ้าปาก และกลับพูดอะไรไม่ออกเลย สุดท้าย หลี่เถ่ใช้สายตาที่เย็นชามองไปที่ชายหน้ากากค้างคาว และพูดด้วยความไม่ยอม: “ภารกิจเสร็จสิ้น! ”
ข่าข่า
ทุกคนได้เก็บปืน และใช้สายตาที่เย็นชามองไปที่ชายหน้ากากค้างคาว
ชายหน้ากากค้างคาวถึงโล่งอก และหัวเราะออกมา: “ต้องให้ได้แบบนี้สิ！”
ระหว่างที่หลี่เถ่กำลังจะกลับไป และได้สวนทาง กับถังเฉา เขาพูดน้ำเสียงที่เบาบาง： “เจ้ามังกร ท่านต้องระวังตัวด้วยนะ!”
ถังเฉายิ้มอ่อนๆ แต่ไม่ได้พูดอะไร
ยอดนักบู๊ทั้งก้าวยังถูกเขาตัดหัวไปเลย คนที่เล็กน้อยแบบนี้ ทำไมถึงต้องกลัวด้วย?
ไม่นาน กองกำลังที่ปิดล้อมเขาหู่กวยไว้ได้ทยอยกลับไป และตอนนี้ทั้งเขาหู่กวยมีแต่ถังเฉา ขายค้างคาวและถังเสี่ยวลี้ ให้ความรู้สึกที่ลี้ลับเงียบเหงาและสงบจนน่ากลัว
รอบๆด้านมีต้นไม้ใบหญ้าปกคลุม บรรยากาศดูมืดมนมองไม่เห็นอะไรเลย ยังมีเสียงหมาป่าหอนเป็นนะยะๆ ทำให้ฝูงนกแตกตื่น
ชายหน้ากากค้างคาวก็รู้สึกวางใจมากขึ้น ปืนที่ตอนแรกจ่อหัวของเสี่ยวลี้อยู่ ตอนนี้ได้จ่อปืนมาทางถังเฉา สายตาไร้ความรู้สึก นำเสียงที่ลี้ลับ
“ถังเฉา ฉันเดาว่านายคงลืมไปแล้วว่าฉันเป็นใคร แต่ฉันไม่เคยลืม ฉันเขียนชื่อนายไปบนกำแพง และทุกๆเช้าฉันจะเอามีดไปกระหน่ำแทง เพื่อที่จะให้ฉันมีความอาฆาตนายมากขึ้น!”
“เพราะนายคนเดียว ที่ทำให้ฉันต้องมีรูปลักษณ์ที่ครึ่งผีครึ่งคนแบบนี้ ก่อนฉันตายความฝันของฉันก็คือได้เห็นนายลงนรก!”
ได้ยินคำพูดที่อาฆาตของชายหน้ากากค้างคาว ถังเฉามีสีหน้าที่นิ่งเฉย ไม่ได้รู้สึกโกรธ แค่ส่ายหัวและพูดว่า: “ถ้าฉันเป็นคนทำให้นายเป็นแบบนี้ ฉันจะไม่ขอโทษ นายเห็นฉันเป็นศัตรู แต่พื้นที่ในใจฉัน ไม่มีความทรงจำอะไรที่เกี่ยวกับนายเลย นายเป็นใคร ชื่ออะไร ฉันไปทำอะไรให้นาย ฉันไม่ได้เก็บไปคิดเลย”
“ที่สำคัญ ฉันจะไม่มีวันตาย คนที่จะตายก็คือนาย”
“พอได้แล้ว”
คำพูดเหล่านี้ของถังเฉาทิ่มแทงหัวใจของชายหน้ากากค้างคาวและทำให้ชายหน้ากากค้างคาวโมโหทันที แถมยัง
ไปเหยียบย่ำภาคภูมิใจในตนเอง
ของเขาด้วย
“ดูแล้วนายยังไม่เข้าใจสถานการณ์ตอนนี้นะ”
ชายคนนี้มองถังเฉาด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความแค้น และตะโกนด้วยความโกรธออกมา: “นายจะมาช่วยลูกสาวนายไม่ใช่หรือ? ก็ได้ นายกระโดดลงไป ไม่งั้นละก็ ฉันจะฆ่าเด็กผู้หญิงคนนี้ ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม พวกนายพ่อลูกจะไม่มีวันจะได้อยู่ด้วยกันอีกต่อไปต้องมีคนตายสักคน!”
ถังเฉาส่ายหัวและพูดออกมาว่า: “ตอนนี้คนที่ไม่เข้าใจสถานการณ์ก็คือนาย!”
วินาทีต่อมา สายตาถังเฉาของถังเฉาเปลี่ยนไปกะทันหัน และตะโกนออกมาอย่างดุดัน: “เฟิ่งหวง ลงมือเลย!”
ฟิ้ว
ภูเขาที่เงียบสงัด ทันใดนั้นมีเสียงที่เหมือนลูกแก้วตกลงพื้นที่ชัดเจน
ชายหน้ากากค้างคาว ดวงตาหดตัว และหน้าถอดสี
“มีนักแม่นปืนหรือ?”