เจ้ามังกรพรีเมี่ยม - ตอนที่ 33

บทที่ 33 ท่านอาจารย์

ห้าปีที่กับการฝึกฝนตัวเอง ถังเฉาได้สานต่อตำแหน่งของเจ้ามังกร ไม่เพียงได้เล่าเรียนวิชาขนานต่างๆ แถมยังชำนาญเกือบทุกวิชาที่เรียน

หมัดฟ้าแลบก็คือหนึ่งในนั้น

สิ่งที่ถังเฉาไม่คาดคิดก็คือ ในเมืองเล็กๆ อย่างหมิงจูยังสามารถพบเจอคนที่ใช้หมัดฟ้าแลบได้

คนที่คลั่งไคล้ในการฝึกวิชาอย่างเย่เทียนหลง ช่วยฉันเผยแพร่วิชานี้ได้เยอะเลยนะ

ถังเฉาที่คิดอยู่ในใจ แต่ใบหน้าปรากฏรอยยิ้ม

ใครละไม่อยากที่จะเป็นที่จดจำของผู้คน แล้วใครละไม่อยากที่จะตำนาน

อาจารย์หยิปหมั่น ยังสามารถนำหมัดหวิงชุนเผยแพร่ไปทั่วโลก ฉันก็จะนำวิชาหมัดฟ้าแลบเผยแพร่ไปทั่วโลกได้เหมือนกัน

ตอนนี้สิ่งที่ถังเฉาไม่รู้ก็คือคนบ้าบู๊ที่เป็นสมาชิกของหัวเซี่ยชีชือ หลังจากที่ได้เรียนรู้วิชาหมัดฟ้าแลบของที่ถังเฉาสอนให้ และเริ่มรับคนเป็นลูกศิษย์ เขาไม่ได้ใช้นามของตัวเองในการรับสมัครลูกศิษย์ และเขาก็รู้ว่าถังเฉาเป็นคนที่ไม่ชอบเปิดเผย

เขาจึงใช้นามว่าเทพสงคราม

ถังเฉามองเย่เทียนหลงด้วยสีหน้าที่ยิ้มใหญ่:” มาเลย แสดงให้ฉันเห็นว่านายฝึกอะไรมาบ้าง”

ไหนๆก็เจอลูกศิษย์ของตัวเองแล้ว ถึงจะเป็นศัตรูกันก็ตาม อย่างน้อยก็ได้ชี้แนะอะไรให้กับเขาได้บ้าง

“คำพูดของนายอวดเก่งเกินไปแล้ว”

ได้ยินแบบนี้ ทำให้เย่เทียนหลงยิ่งรู้สึกโกรธ และใช้หมัดชกไปที่ถังเฉาอีกครั้ง ครั้งนี้เร็วกว่าครั้งก่อนหน้าอีก

เย่เทียนหลงไม่ชอบคำพูดของถังเฉา ตอนนี้เย่เทียนหลงเหมือนลูกศิษย์ที่ไม่ยอมฟังคำสอนของอาจารย์เลย

“จะตายอยู่แล้ว ยังจะมาอวดเก่ง”

พ่อหวางเสี่ยวเป่ามองถังเฉาด้วยสายตาที่เย็นชา เขาได้เห็นพี่เทียนหลงใช้หมัดฟ้าแลบด้วยตัวเอง

เพียงแค่มัดเดียว คู่ต่อสู้ได้สลบ และนอนโรงพยาบาลอยู่กว่า2เดือน

“จะแจ้งตำรวจมั้ย?”

ครูที่อยู่ตรงนั้นถามด้วยเสียงที่เบาบาง กลัวว่าถังเฉาจะถูกเย่เทียนหลงทำร้ายจนตาย

“เรียกโรงพยาบาลมาเลย” ผอ.โรงเรียนได้พูดและขมวดคิ้ว

ผอ.คนนี้รู้ว่าตระกูลหวางเป็นเช่นไร มีเรื่องกับตระกูลหวาง ถึงตำรวจมาแล้ว จะทำอะไรได้หรือ?

นิ่งไปกว่านั้น ผู้ชายคนนี้ก็รนหาที่ตายเหมือนกัน ไปมีเรื่องกับเย่เทียนหลง ก็เหมือนกับจะฆ่าตัวเองตายนั้นเอง ไม่อยากอยู่บนโลกนี้แล้วหรือ?

หมัดแรกของเย่เทียนหลงได้ผ่านไป มัดที่สองก็ตามมาอย่างรวดเร็ว หมัดของเย่เทียนหลง หมัดของเขาไปปัดโดนผมด้านหน้าของถังเฉาจนยุ่งเหยิงไปหมด

แต่เสียงหมัดที่ต้องกระทบกับหน้ากลับไม่มี ทุกคนไม่เชื่อในสิ่งที่เห็นในตอนนี้

หมัดของเย่เทียนหลงกำลังที่จะโดนหน้าของถังเฉาแล้ว ระยะห่างไม่ถึง5เซนติเมตร ถังเฉาไม่กะพริบตาเลยแม้แต่น้อย ยังมองเย่เทียนหลงด้วยความสงบ

“จะสู้กับฉัน ไม่ให้เด็กถอยไปก่อน ถ้าเกิดเด็กเป็นอะไรขึ้นมาจะทำอย่างไร?” เย่เทียนหลงพูดและถอยกลับไป

ถังเฉาที่ได้ยินแบบนี้ เขาได้ก้มลงไปมอง

เห็นถังเสี่ยวลี้กำลังกอดกางเกงตัวเองอยู่ และเงยหน้าไปมองถังเฉา แต่ถังเสี่ยวลี้ไม่ได้แสดงอาการกลัว ถ้าถังเฉาอยู่เธอจะไม่กลัวสิ่งใดเลย

ถังเฉาลูบไปที่หัวของถังเสี่ยวลี้ และยิ้ม ในใจของถังเฉารู้สึกดีกับเย่เทียนหลงขึ้นมาหน่อย

“ไม่เป็นไร นายจะทำอะไรก็ทำ ไม่ต้องเป็นห่วง”

ถังเฉาพูดด้วยความมั่นใจ

ครั้งนี้สีหน้าของเย่เทียนหลงได้เปลี่ยนไป เขามองถังเฉาด้วยความไม่เข้าใจ

มีคนจำนวนน้อยที่ไม่กลัวมัดของฉัน และเขาตายังไม่กะพริบเลย

เขาอาจจะแค่ทำเป็นไม่กลัว หรืออาจจะเป็นคนที่มีฝีมือการต่อสู้จริงๆ

พ่อหวางเสี่ยวเป่าที่มองอยู่ข้างรู้สึกคันปาก คิดในใจว่าเมื่อกี้ทำไมไม่ต่อยเข้าไปเลย ถ้าเมื่อกี้ต่อยไปตอนนี้ มันคงจะพิการไปแล้ว

แต่ไม่เป็นไร ครั้งนี้เอาใหม่…..

พ่อหวางเสี่ยวเป่าไม่รู้เลยว่าเย่เทียนหลงจะแพ้

เมื่อทุกอย่างพร้อม เย่เทียนหลงได้ต่อยไปที่ถังเฉาอีกครั้ง

ครั้งนี้ เย่เทียนหลงไม่สนใจอะไรแล้ว หมัดของเขาเร็วกว่าครั้งก่อน

ทุกคนยืนดูด้วยความตะลึง ถึงจะอยู่ห่างหลายเมตรแต่ก็สัมผัสได้ถึงพลังของหมัดนั่น

ถังเฉาที่เห็นแบบนี้ ได้ส่ายหัว

ยังไม่สมบูรณ์แบบ ยังมีข้อผิดพลาดหลายประการ

ถังเฉาได้ยื่นมือขึ้นฟ้า และผลักไปด้านหน้า

เหมือนคนที่กำลังเข็นรถเข็นเด็ก

เพี๊ยะ

วินาทีต่อมาหมัดของเย่เทียนหลง ถูกผลักออกไปอย่างง่ายดาย

ตึงตึงตึง

เย่เทียนหลงเกือบทรงตัวไม่อยู่และถอยหลังไปสามก้าว ถึงทรงตัวได้

ขณะเดียวกันสายตาที่มองไปที่ถังเฉาเป็นสายตาที่ไม่อยากเชื่อในสิ่งที่เห็น

“เป็นแบบนี้ไปได้อย่างไรหรือ?”

เย่เทียนหลงพูดกับตัวเอง และยอมรับกับสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ได้

“นี่มันเป็นไปได้อย่างไร?”

พ่อหวางเสี่ยวเป่า ที่เห็นภาพนี้ตกใจจนลูกตาจะหลุดออกมา

“นี่เป็นวิชาหมัดที่นายเรียนมาหรือ?” ถังเฉาถามกลับไป

เย่เทียนหลงได้ยินแบบนี้ตัวเริ่มสั่น กัดฟัน มองถังเฉาด้วยสายตาที่โกรธ

“ถ้าจะเยาะเย้ยฉันได้ แต่อย่ามาเยาะเย้ยวิชาหมัดฉัน” เย่เทียนหลงพูดด้วยความโกรธ

วิชาหมัดนี้ เทพสงครามเป็นผู้เขียนตำรานะ!

เมื่อพูดถึงประโยคนี้ ตัวของเย่เทียนหลงสั่นไหวเบาๆ และความโกรธที่อัดอั้นมานานก็ได้ระเบิด เย่เทียนหลงได้ตรงไปที่ถังเฉาอีกครั้ง

เพี๊ยะ

ครั้งนี้ก็เหมือนครั้งที่ผ่านมา ถังเฉารับหมัดของเย่เทียนหลงไว้อย่างง่ายดาย

“นายยังมีจุดอ่อนมากมาย”

ถังเฉาจับแขนของเย่เทียนหลงและพูดว่า:” ดูดีๆ นะ วิชาหมัดฟ้าแลบแท้ๆ จะเป็นแบบนี้!”

“บูม”

เมื่อพูดจบร่างกายของถังเฉาระเบิดพลังออกมา ทำให้เย่เทียนหลงหายใจได้ลำบาก

ระหว่างที่เย่เทียนหลงกำลังสับสนอยู่ เขารู้สึกเหมือนอยู่ในท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยสายฟ้ามีพลังงานที่มองไม่เป็น ทำลายเขาได้เสี้ยววินาที

จุดเด่นของหมัดฟ้าแลบคือกำลังภายใน ไม่ใช่แรง ถ้านายฝึกกำลังภายในได้ดี วิชานี่ก็จะยิ่งมีพลังทำลายมาก

ต่อมาหมัดของถังเฉาได้ต่อยไปที่หน้าอกของเย่เทียนหลงอย่างแรง

วินาทีเดียวต่อยไปแล้ว10หมัด!

“สองคือ ความเร็วของหารออกหมัด เร็ว แรง แม่น แต่นายออกหมัดช้าเกินไป!”

ปั้น ปั้น ปั้น

เสี่ยงหมัดที่กระทบได้ดังขึ้นติดต่อกัน เสียงดังกล่าวทำให้คนที่ได้ยินรู้สึกตื่นตระหนก

เย่เทียนหลงที่ยังไม่รู้สึกตัว ได้ถูกจู่โจมไปแล้วกว่า10ครั้ง

หลังจากต่อยไปแล้ว ถังเฉาก็รีบถอยออกมา

แต่ไม่เป็นอย่างที่ทุกคนคิดไว้ เขาไม่ได้กระเด็นหรือล้มลงแล้วเลือกกบปาก

เย่เทียนหลงยังยื่นอยู่ที่เดิม แต่เขาตกใจมาก เหงื่อท่วมหน้าผากหมดแล้ว

เสื้อที่อยู่ด้านในเปียกหมดแล้ว เหมือนคนที่พึ่งขึ้นมาจากทะเล

เห็นเย่เทียนหลงในตอนนี้ ทำให้ถังเฉาได้หัวเราะออกมา

ดูแล้ว เขาคงเข้าใจแล้วสินะ

พลังฟ้าแลบ อยู่ที่กำลังภายใน

ถูกหมัดต่อย จะไม่สามารถขยับได้

เพราะทุกหมัดที่ต่อยไปจะมีอากาศเข้าไปด้วย ถ้าเกิดขับเมื่อใด อากาศนั้นก็จะระเบิด

ถึงตอนนั้น ไม่เพียงแค่เจ็บปวดไปทั้งตัวเท่านั้น ยังจะมีผลข้างเคียงตามมาด้วย ก็คือการช้ำในที่เขาพูดกันในวงการเล่าเรียนวิชา

สำหรับ เย่เทียนหลง ถังเฉาอ่อนข้อให้

ผ่านไปกว่า10นาที เย่เทียนหลงถึงกล้าที่จะขยับตัว เงยหน้าด้วยความลำบาก และมองถังเฉาด้วยสีหน้าที่ขาวซีด:” นาย….นายเป็นใครกันแน่?”

“ฉันหรือ?”

ได้ยินแบบนี้ ถังเฉาได้หัวเราะอีกครั้ง และอุ้มถังเสี่ยวลี้ขึ้นมา และพูดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสุขว่า:” ฉันเป็นพ่อของเด็กคนนี้”

“ปั้ง

เสี้ยววินาทีต่อมา เย่เทียนหลงเหมือนรู้อะไรบางอย่าง และได้คุกเข่า และเอาหัวโขกพื้นให้ถังเฉา

ท่านอาจารย์ให้ศิษย์ได้คารวะท่านสักครั้งเถอะ