เจ้ามังกรพรีเมี่ยม - ตอนที่ 567
สมาชิกทางการของกองทัพปราณมังกร！
คำคำนี้ปรากฏขึ้นมาในตาของหวางชื่อ
สายตาที่เขามองไปยังถังเฉา เต็มไปด้วยความเข้มงวดและความหวั่นเกรง
ใครๆก็รู้ดี ว่าเหตุผลหลักๆที่ทำให้เรามีชีวิติยู่อย่างสงบสุขและมั่นคงได้เหมือนในทุกวันนี้ เป็นเพราะว่าความสงบสุขของเขตแดนทั้งสี่
ในบรรดาสี่แดนเหนือใต้ออกตก แดนเหนือถือว่าอันตรายที่สุด
แต่กลับเป็นป้อมปราการที่พังทลายยากที่สุด
ทำไมล่ะ?
เพราะว่ามีกองทัพปราณมังกรยังไงล่ะ！
แม้ว่าเจ้ามังกรจะเกษียณไป แต่จิตวิญญาณของกองทัพทหารยังคงไม่ดับสิ้น
กองทัพทหารที่มีเจตจำนงอันแข็งแกร่ง ใช้ร่างกายที่เป็นเลือดเนื้อของพวกเขา เพื่อปกป้องชายแดน
นี่มันก็อธิบายแล้วว่าทำไมที่ตัวของถังเฉาถึงมีรอยแผลที่เหลือทิ้งไว้จากสงครามมากมายขนาดนี้
สมาชิกสำรองคนอื่นๆ ก็จ้องมองพวกเขาด้วยความตื่นเต้นเช่นกัน
คนที่พวกเขาเคารพนับถือที่สุดก็คือสมาชิกทางการของของกองทัพปราณมังกร
“ครูฝึก แนะนำหน่อยสิครับ”
ลูกศิษย์ของเถี่ยนิ้วยิ้มปากกว้างพร้อมกับพูดขึ้น
เถี่ยนิ้วก็เผยให้เห็นรอยยิ้มที่ยากจะเห็นเช่นกัน ชี้ไปที่ถังเฉา พูดขึ้นอย่างเคร่งขรึม“ได้ จะแนะนำให้ทุกคนรู้จักสักหน่อย”
“ท่านนี้ ก็คือครูฝึกของฉันเอง พูดขนาดนี้ทุกคนอาจจะไม่คุ้น ดังนั้นฉันก็จะขอเรียกอีกหนึ่งตัวตนของครูฝึกก็แล้วกัน”
“เจ้ามังกร！”
“ครูฝึกของฉัน ก็คือเจ้ามังกร！”
บูม！
หลังจากที่เถี่ยนิ้วแนะนำถังเฉา ทุกคนตรงนั้นก็พากันอึ้งตะลึงไป
ต่อมา พวกเขาก็หัวแทบระเบิด สีหน้าเหลือเชื่อ
หลังจากที่เงียบไปสักพัก พวกเขาก็บ้าคลั่งขึ้นมา
หันมองไปยังถังเฉาด้วยสายตาที่คลั่งไคล้ เหมือนกับพวกแฟนคลับที่ไล่ตามดาราอย่างไม่ลืมหูลืมตาไม่มีผิด
“ครูฝึก นี่เป็นเรื่องจริงเหรอครับ?”
“เขาคือเจ้ามังกรจริงเหรอ?”
“พระเจ้า ผมไม่ได้ฝันไปใช่ไหม……เขาก็คือเจ้ามังกร！”
เหล่าบรรดาลูกศิษย์ของเถี่ยนิ้ว หน้าเริ่มแดงด้วยความตื่นเต้น บางคนถึงกับพูดไม่เป็นคำ
หวางชื่อที่ยืนอยู่หลังสุดตกตะลึงไปเลยทีเดียว ถึงขนาดทีเขาสงสัยว่าตัวเองกำลังฝันอยู่เลยด้วยซ้ำ
คนคนนี้ คือเจ้ามังกร?！
เป็นไปได้ยังไง?
แต่พอคิดถึงเหรียญตราที่อยู่เต็มตัวของถังเฉา ก็พอจะยอมรับความจริงนี้ได้
เพราะว่า บาดแผลที่อยู่ตามตัวของถังเฉามันเยอะเกินไป
มีแต่คนที่อยู่แนวหน้าสุดเท่านั้น ที่จะได้รับบาดแผลแบบนี้
แล้วเจ้ามังกรก็เป็นหัวหน้าของกองทัพปราณมังกรพอดีเลยด้วย
“คือเจ้ามังกรจริงๆเหรอ?”
หวางชื่อมองถังเฉาอย่างเหม่อลอย พูดพึมพำกับตัวเอง
เถี่ยนิ้วพูดออกมาจากปากของตัวเอง มันต้องเป็นเรื่องจริงแน่นอน
“ครูฝึก ผมพูดตัวตนที่แท้จริงของท่านออกมาแล้ว ท่านคงจะไม่ว่าผมใช่ไหม?”
เถี่ยนิ้วมองถังเฉา หัวเราะแหะๆ
“เด็กนี่ สมัยก่อนเป็นลูกศิษย์ที่ฝีมือแย่ที่สุดของกองทัพที่ฉันเป็นผู้นำ ตอนนี้กลายเป็นครูฝึกแล้ว ยังไม่เปลี่ยนนิสัยเดิมอีกนะ”
ถังเฉาพูดแซว เถี่ยนิ้วก็ยิ่งยิ้มมากกว่าเดิม
ส่วนพวกลูกศิษย์ของเถี่ยนิ้วก็อึ้งตะลึงไป
ครูฝึก เป็นลูกศิษย์ที่ฝีมือแย่ที่สุดในกองทัพที่เจ้ามังกรเคยเป็นผู้นำ
คนที่แย่ที่สุดยังเก่งกาจขนาดนี้ แล้วคนอื่นๆจะเก่งกาจขนาดไหนกัน?
นี่มันทำให้ถังเฉายิ่งดูศักดิ์สิทธิ์มากขึ้น！
น่าเหลือเชื่อเกินไปแล้ว！
“ครูฝึก คุณกับครูฝึกเจ้ามังกร ฝีมือต่างกันขนาดไหนเหรอครับ?”
ลูกศิษย์คนหนึ่งถามขึ้นด้วยความสงสัย
เถี่ยนิ้วตบลงไปที่หัวของเขาทันที“พูดอะไรของนาย นายรอดูฉันแพ้ใช่ไหม?”
ทุกคนตรงนั้นต่างพากันหัวเราะออกมา
เถี่ยนิ้วกับถังเฉา มีความสัมพันธ์เป็นครูศิษย์กัน แน่นอนว่าพวกเขาก็รู้สึกว่าเถี่ยนิ้วไม่ใช่คู่ต่อสู้ของถังเฉาอยู่แล้ว
แต่ว่า พวกเขาอยากรู้ว่ามันต่างกันขนาดไหน
ประเด็นคือยังไม่เคยเห็นเจ้ามังกรออกโรงเองแบบในตำนานเลย
เถี่ยนิ้วนิ่งเงียบไปสักพัก ราวกับถูกพูดจนได้รับแรงกระตุ้นแล้ว“ครูฝึก ไม่ได้เจอกันนานขนาดนี้ สักยกไหมครับ?”
ทุกคนรู้ว่า‘สักยก’ที่เถี่ยนิ้วพูด มันหมายความว่าอะไร
สีหน้าของทุกคนก็ดูยิ่งตื่นเต้นมากขึ้นทันที
แม้แต่หวางชื่อก็มองดูถังเฉาราวกับมองดูพระเจ้า
อยากเห็นเจ้ามังกรออกโรงลงมือจังเลย！
คำถามไม่มีคำตอบที่ถูกพูดต่อกันมาในกองทัพ
เจ้ามังกรแข็งแกร่งขนาดไหน
พวกเขารู้แค่ว่า เจ้ามังกรได้โจมตีเก้าผู้ยอดฝีมือที่สุดในโลกของเขาโยวเหิงเพียงตัวคนเดียว
แถมเจ้ามังกรก็เป็นหัวหน้าของกองกำลังที่เก่งกาจไร้เทียมทานด้วย
มีคนบอกว่า เจ้ามังกรจะเก่งขนาดไหน ก็ให้ดูผู้พิทักษ์ของสามแดนว่าแข็งแกร่งขนาดไหนก็จะรู้เอง
แล้วก็มีคนบอกว่า พละกำลังของเจ้ามังกรถึงจุดสูงสุดแล้ว ไม่มีผู้ใดเทียบได้
ผู้คนมากมายมีความคิดที่แตกต่างกันไป ไม่ว่าแบบไหนก็มีทั้งนั้น
ตอนนี้เจ้ามังกรตัวเป็นๆมาอยู่ตรงหน้าของพวกเขาแล้ว พวกเขาก็ต้องอยากเห็นเป็นธรรมดาอยู่แล้ว
นี้มันก็เป็นธรรมเนียมของพวกเขาเหมือนกัน
ถังเฉากลับดื่มเหล้าไปหนึ่งคำด้วยท่าทางนิ่งๆ ส่ายหัวยิ้มๆ“ไม่ไหว ฉันสู้ไม่เป็น”
พอได้ฟังแบบนั้น ทุกคนก็หัวเราะออกมาอย่างเป็นมิตร
แม้แต่เถี่ยนิ้วก็หัวเราะเหมือนกัน
“ครูฝึก ไม่เอาสิครับ คนที่ท่านซัดอย่างโหดร้านทารุณที่สุดก็คือผมนะ จะสู้ไม่เป็นได้ยังไง? รีบลุกขึ้นมาเร็วเข้า พวกเรามาฝึกกันเถอะครับ！”
เถี่ยนิ้วพูดกับถังเฉา
ถังเฉาหมดหนทาง“ฉันสู้ไม่เป็นจริงๆ นานมากแล้วที่ไม่ได้ลงมือ ฝีมือถดถอยแล้วล่ะ”
เถี่ยนิ้วจูงถังเฉาขึ้นมาอย่างไม่ยอมให้อธิบายใดๆ“ครูฝึก ถ่อมตัวเกินไปแล้ว！”
บรรดาลูกศิษย์ของเถี่ยนิ้วต่างก็ทยอยโห่ร้องออกมา
“ใช่ครับ ถ่อมตัวเกินไปแล้ว ช่วงนี้ครูผู้ฝึกเถี่ยนิ้วแข็งแกร่งมากๆแล้วนะครับ หมัดเหล็กคู่นี้ ไร้เทียมทานมาก！”
“ถึงจะสู้เจ้ามังกรไม่ได้ แต่ความต่างก็ไม่น่าจะเยอะมากนะครับ！”
“สู้เลย สู้เลย……”
ผู้คนไม่น้อยเริ่มตะโกนออกมา
คนมากมายเริ่มมาเข้าร่วมมากขึ้น ทุกคนกระตือรือร้นอย่างสุดขีด
เจตจำนงอันแรงกล้าที่ยากจะปฏิเสธ ถังเฉาทำได้แค่ลุกขึ้นยืน
“ถ้าอย่างนั้นก็ได้ มาสักยกก็แล้วกัน”
“แต่บอกไว้ก่อนนะ ว่าพอหอมปากหอมคอ ฉันสู้ไม่เป็น”
ถังเฉาสีหน้าเข้มงวด พูดเตือนครั้งแล้วครั้งเล่า
เถี่ยนิ้วดีอกดีใจสุดๆ
ไม่ได้เจอกันหลายปี ทักษะการเสแสร้งแกล้งทำของครูฝึกก็ยิ่งอยู่ยิ่งเพิ่มสูงขึ้น
ดูผิวเผินเหมือนแทบจะดูไม่ออกเลย พยักหน้าตอบรับ“ได้ครับ”
“เฮ……”
ลูกศิษย์ทุกคนต่างก็บ้าคลั่งขึ้นมา ส่งเสียงโห่ร้องดังสนั่น
เสียงที่ดังกระหึ่มในห้องหรูหราดังออกไปถึงข้างนอก
ทุกคนที่รออยู่ข้างนอกก็พากันตกตะลึง
ในห้องเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ถึงได้เสียงดังขนาดนี้?
จู่ๆ ก็มีเสียงโห่ร้องด้วยความตื่นเต้นของเหล่าบรรดาผู้ชายดังออกมาจากข้างใน
“เอาเลย เอาเลย！”
“โดนดีแน่！”
“แก้แค้นให้พวกเรา！”
“……”
เสียงตะโกนคลุมเครือไม่ชัดเจนมาก พวกหลินชิงเสว่ฟังชัดได้แค่คำพูดพวกนี้
เว่ยหมิงจวินได้ยินแบบนั้น จู่ๆก็หัวเราะออกมา“ฉันเข้าใจแล้ว ที่พวกเขาไล่พวกเราออกมาหมด เพราะอยากจะสั่งสอนสามีของเธอยังไงล่ะ ใครใช้ให้เขาไปพูดจาสามหาวล่ะ?”
หลินชิงเสว่สีหน้าก็ดูไม่ดีทันที อยากที่จะเข้าไป แต่กลับถูกรั้งเอาไว้
เว่ยหมิงจวินยิ้ม“อันนี้มันก็ต้องโทษที่สามีของเธอพูดไม่คิด คำพูดแบบนี้มันพูดออกมาได้เหรอ แค่นี้ยังคิดไม่ได้！”
“สามีของเธอ ถูกซัดจนอ่วมแน่ๆ！”
ในห้องหรูหรา
ถังเฉากับเถี่ยนิ้วยืนประจันหน้ากัน
เถี่ยนิ้วท่าทางยืนเตรียมพร้อมสู้แล้ว
ถังเฉายังคงยืนอย่างสบายๆ ทั้งร่างกายของเขามีช่องโหว่มากมาย
“ครูฝึก เตรียมพร้อมแล้วยัง? หลายปีมานี้ ผมพัฒนาขึ้นมากนะครับ”
เถี่ยนิ้วพูดเตือนขึ้น
ถังเฉายิ้มๆ บอกเป็นนัยว่า นายเข้ามาเถอะ
ดังนั้น ท่ามกลางสายตาที่จับจ้องอยู่ของทุกคน ร่างกายของเถี่ยนิ้วหายวับไป พุ่งเข้ามาข้างหลังของถังเฉา ซัดเข้ามาที่หัวของถังเฉาอย่างแรง
บูม！
ทุกคนต่างสัมผัสได้ถึงพลังที่แข็งแกร่ง
เถี่ยนิ้วซัดเข้าไปหนึ่งหมัด ลูกศิษย์ที่มุงดูอยู่รอบๆก็รู้สึกได้
“ไม่เสียแรงที่เรียกชื่อครูผู้ฝึกเถี่ยนิ้วอย่างที่คิดเอาไว้จริงๆ หมัดหนักเหลือเกิน！”
“ครูฝึกเจ้ามังกรจะกันอยู่ไหม?”
พวกเขาแอบพูดกระซิบกัน
ปึ่ก！
แต่ต่อมา ถังเฉากลับรับหมัดที่รุนแรงของเถี่ยนิ้วไว้ได้อย่างง่ายดาย
ในตอนนี้ ศอกอีกข้างก็ซัดเข้าไปอย่างแรง
ยกขึ้นสูง
เถี่ยนิ้วรูม่านตาหด เกร็งไปทั้งตัวในทันที