เจ้ามังกรพรีเมี่ยม - บทที่ 1070 เย่ไป๋ยอมจำนน
การแข่งขันเมื่อครั้งที่แล้ว ไม่เพียงแต่จะทำให้เย่ไป๋ขจัดโทษทัณฑ์ในสมัยก่อนของเขาไปได้แล้ว ยังทำให้เย่ไป๋ได้รับการเคารพจากผู้คนมากมายอีกด้วย
เนื่องจากความสัมพันธ์ของเขากับถังเฉา เย่ไป๋ก็เลยยอมสละละทิ้งการแข่งขัน ยกแชมป์ให้กับถังเฉา
แม้ว่าในนั้นจะมีสาเหตุบางประการ เย่ไป๋รู้ว่าตัวเองไม่ใช่คู่ต่อสู้ของถังเฉา แต่คนที่มีคุณลักษณะแบบนี้ ภายในราชวงศ์ต้าเซี่ยจะมีสักกี่คน?
ทุกคนต่างนึกว่าเย่ไป๋กับถังเฉาจะสู้อย่างเอาเป็นเอาตาย ตอนที่ความสัมพันธ์ของตระกูลเย่กับตระกูลถังเป็นปฏิปักษ์กันนั้น เย่ไป๋กลับเลือกที่จะละทิ้งการแข่งขันไป
การกระทำนี้ ไม่พียงแต่จะไม่มีใครสงสัยในพลังของเย่ไป๋แล้ว กลับยิ่งทำให้ทุกคนของตระกูลเย่ต่างพากันนึกว่าเย่ไป๋จงใจรักษาความปลอดภัยของตระกูลเอาไว้ ไม่ให้ตระกูลถังกับตระกูลเย่เป็นปฏิปักษ์ขัดแย้งกัน
ตระกูลถังในตอนนี้ก็ฟื้นคืนกลับขึ้นมารุ่งโรจน์ ไม่มีตระกูลไหนที่สามารถต่อต้านตีเสมอได้
การกระทำนี้ของเย่ไป๋ได้ช่วยคนทุกคนของตระกูลเย่เอาไว้
“ได้ เดี๋ยวผมจะพาคุณไปหาเย่ไป๋ตอนนี้เลย ผมรับรองว่าเขาไม่มีทางอยู่ในคุกอย่างแน่นอน”
ถังเฉาพูดยิ้มๆ
เย่หั่วเอ๋อร์รู้สึกคาดหวังอยู่ไม่น้อย แล้วก็รู้สึกสงสัยเช่นกัน
ถึงยังไงพี่ชายของตัวเองก็ทำความผิดอยู่ไม่น้อย ฆ่าผู้อาวุโสของตระกูลตัวเอง
ว่ากันตามสถานการณ์ปกติทั่วไปแล้วไม่มีทางออกมาจากคุกได้อย่างแน่นอน
เธอคิดไม่ถึงเลยแม้แต่นิดเดียว ว่าเนื่องจากการเข้าใจผิดของราชวงศ์ต้าเซี่ยในครั้งนี้ จะเลื่อนช่วงเวลาการแข่งขันสมาคมบูโดถึงสองครั้งติด ส่งผลทำให้ราชวงศ์จำเป็นต้องใช้วิธีการอื่นมาชดเชยให้กับทุกตระกูล
เย่หั่วเอ๋อร์ก็เลยมีอคติว่าถังเฉาไม่สามารถช่วยพี่ชายตัวเองออกมาได้ ดังนั้นจึงเตรียมพร้อมอยู่ตลอดเวลา
ในตอนนี้เอง จู่ๆก็มีคนคนหนึ่งเดินออกมาจากข้างหลังของถังเฉา ทำให้เย่หั่วเอ๋อร์ที่อยู่ตรงหน้ารู้สึกตกใจ
คนคนนี้ก็คือท่านนายพลเฉินเหมิ่งของราชวงศ์ต้าเซี่ยนั่นเอง
“นายพลเฉิน คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?”
ถ้าบอกว่านายพลเฉินไปปรากฏตัวอยู่ที่ใดก็ตามในราชวงศ์ต้าเซี่ย เย่หั่วเอ๋อร์ก็คงจะไม่ตกใจขนาดนี้
ที่เย่หั่วเอ๋อร์ตกใจขนาดนี้ ก็เป็นเพราะว่าในความคิดของเธอ ตระกูลถังตกต่ำไปแล้ว นายพลเฉินไม่มีทางมาเยือนตระกูลที่ตกต่ำตระกูลนี้แน่นอน
จนถึงตอนนี้นายพลเฉินกลับปรากฏตัวอยู่ในตระกูลถัง ก็เลยทำให้เย่หั่วเอ๋อร์ตอบสนองกลับมาไม่ถูกอยู่ไม่น้อย
“ทำไมเหรอ ฉันมาที่ตระกูลถังไม่ได้เลยเหรอ? ฉันจะบอกเธอนะ ว่าถังเฉาเป็นเพื่อนของฉัน เธอคิดที่จะควักลูกตาของเขา ฉันไม่เห็นด้วยแน่นอน！”
เย่หั่วเอ๋อร์มองถังเฉาอย่างดูถูกดูแคลน
การปรากฏตัวของนายพลเฉิน ทำให้เธอคิดว่าถังเฉาหยิบยืมอำนาจอิทธิพลของนายพลเฉิน ถึงได้กล้าบอกว่าจะพาเย่ไป๋ออกมา
แล้วทำไมเธอถึงไม่ไปขอให้นายพลเฉินช่วยตรงๆเลยล่ะ?
ดังนั้นเธอจึงพูดกับนายพลเฉินอย่างจริงใจ
“ถ้าอย่างนั้นนายพลเฉิน คุณสามารถช่วยพี่ชายของฉันออกมาได้ไหม? คุณวางใจได้ ขอแค่พี่ชายของฉันออกมา ฉันก็จะไม่ลงมือกับตระกูลถัง แล้วหมอนี่ก็จะไม่เป็นอะไรเช่นกัน”
จนกระทั่งตอนนี้ เย่หั่วเอ๋อร์ก็ยังนึกว่าพลังของตัวเองนั้นเหนือกว่าถังเฉา คิดว่าถังเฉารู้สึกกลัวเธอมาก
เธอกลับคิดไม่ถึงว่าหลังจากที่นายพลเฉินฟังคำพูดนี้แล้ว จะขำออกมาอย่างอดไม่ได้
“เธอคือเย่หั่วเอ๋อร์ใช่ไหม เธอก็เป็นถึงสาวน้อยอัจฉริยะที่มีชื่อเสียงของตระกูลเย่ แต่ฉันจะบอกเธอให้นะว่า การเป็นคนไม่จำเป็นต้องมั่นใจเกินไปขนาดนี้ เหนือฟ้ายังมีฟ้า”
สีหน้าของเย่หั่วเอ๋อร์เปลี่ยนไปดูไม่ดีอย่างผิดปกติ แต่กลับไม่กล้าพูดอะไร ถึงยังไงท่านนายพลก็มาอยู่ตรงหน้าของตัวเอง เธอไม่กล้าไปยุแหย่กับนายพลเฉิน
นิ่งไปสักพัก นายพลเฉินก็พูดขึ้นมาต่อ
“ฉันไม่ใช่คนที่จะช่วยพี่ชายของเธอออกมา แต่ว่า ถังเฉาช่วยเธอได้”
เรื่องที่เย่ไป๋ออกมาจากคุกเรื่องนี้ ในฐานะที่เป็นท่านนายพลเฉินเหมิ่ง จะไม่รู้ได้ยังไง?
แต่เนื่องจากถังเฉาพูดออกมาแบบนี้แล้ว เขาก็ต้องช่วยแกล้งทำเป็นไม่รู้ตามน้ำไป
พอได้ฟังแบบนี้ รอยยิ้มบนใบหน้าของเย่หั่วเอ๋อร์ก็จางหายไป
“ฉันรู้แล้ว ท่านนายพลฉันจะสงบเสงี่ยมลงหน่อย แต่ว่าตอนนี้มีการเดิมพันอยู่ ถ้าเขาไม่สามารถช่วยพี่ชายของฉันออกมาได้ล่ะก็ ฉันจะปฏิบัติตามที่ได้เดิมพันไว้ก่อนหน้านี้แน่นอน”
“แต่ถ้าพี่ชายของฉันออกมาจริงๆล่ะก็ ฉันก็จะทำตามสิ่งที่ฉันได้รับปากสัญญาไว้ก่อนหน้านี้เช่นกัน”
พอเห็นเย่หั่วเอ๋อร์ดูท่าทางใจกว้างใจปล้ำขนาดนี้ ถังเฉาก็พยักหน้า เดินตรงไปยังตระกูลเย่
“คุณไปตระกูลเย่ของพวกเราทำไม? อย่านึกว่าคุณได้แชมป์แล้ว คนตระกูลเย่ของพวกเราจะฟังคำสั่งคุณนะ ปล่อยพี่ชายของฉันออกมาซะ！”
“คุณนี่หลงตัวเองวางมาดใหญ่โตเหลือเกินนะ ฉันจะบอกคุณให้นะ ว่ายอดฝีมือของตระกูลเย่ของพวกเรามีมากมาย ไม่มีทางทำตามคำสั่งของคุณหรอก”
เย่หั่วเอ๋อร์บ่นพึมพำไม่หยุดตลอดทาง
ถังเฉากลับไม่ได้ตอบสนองกลับมาสักประโยค
“พวกเราคุยกันไว้ดิบดีแล้วนะว่า ถ้าผมช่วยพี่ชายของคุณกลับมาได้จริงๆล่ะก็ คุณจะมาเบี้ยวกลับคำพูดทีหลังไม่ได้”
พูดจบ เย่หั่วเอ๋อร์ก็หัวเราะออกมา
“คุณคิดว่าฉันเป็นคนแบบไหนกัน? ถ้าคุณสามารถช่วยพี่ชายของฉันออกมาได้ล่ะก็ ฉันไม่มีทางคืนคำแน่นอน อย่าว่าแต่ไปเป็นลูกสะใภ้ของตระกูลถังของพวกคุณเลย ต่อให้เป็นภรรยาของคุณ ฉันก็ยอม”
ถังเฉามองท่าทางของเธอ อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา ในขณะเดียวกันก็โบกมือ
“แต่ผมพูดกับคุณไว้ชัดเจนดีแล้วนะ ว่าอีกเดี๋ยวคุณอย่ามาขอร้องอ้อนวอนผม ถึงยังไงคุณก็เป็นคนสัญญาเอง ท่านนายพลตามหลังผมอยู่ตลอด เขาไม่มีทางให้คุณกลับคำแน่นอน”
เย่หั่วเอ๋อร์ไม่ได้พูดอะไร แค่เข้าไปด้วยกันกับถังเฉา
“พี่เย่ไป๋ ผมมาเยี่ยมพี่แล้ว”
ถังเฉาเพิ่งจะเข้าประตูมา ก็ตะโกนออกมาเสียงดัง
เย่ไป๋ที่อยู่หลังบ้าน พอได้ยินเสียงนี้แล้ว ก็รีบออกมาข้างหน้าบ้านทันที
หลังจากที่เห็นภาพภาพนี้ สีหน้าก็เหลือเชื่อ
ในตอนนี้เองพ่อบ้านที่เปิดประตูก็จำคุณหนูใหญ่ของตัวเองได้ จึงพูดขึ้น
“คุณหนูใหญ่ ทำไมคุณถึงมากับคุณถังได้ครับ? หรือว่าพวกคุณสองคนรู้จักกันมาก่อนหน้านี้อย่างนั้นเหรอ? คุณถังกับคนของตระกูลเย่ของพวกเราช่างมีพรมลิขิตกันจริงๆ ไม่ใช่รู้จักแค่คุณชายใหญ่ของพวกเรา แต่ยังรู้จักคุณหนูใหญ่ของพวกเราอีกด้วย”
หลังจากที่ได้ยินคำพูดนี้แล้ว เย่หั่วเอ๋อร์ก็หน้าเกร็ง เหมือนกับถูกอะไรบางอย่างหยุดชะงักเอาไว้ ไม่ขยับเขยื้อน
ส่วนท่านนายพลที่อยู่ข้างหลังพอเห็นภาพตรงหน้านี้ ก็หัวเราะออกมาอย่างอดไม่ได้