เจ้ามังกรพรีเมี่ยม - บทที่ 711 ชายหนึ่งหญิงสอง
เวลาผ่านไปทุกวินาที จับฉลากซอยตงเฉินกำลังจะเริ่มขึ้น
คนที่อยู่ในงานปาร์ตี้วังคริสตัลชั้นสูงสุด มีคนมารวมตัวกันเป็นจำนวนมากแล้ว
ทุกคนต่างรอคอยคนของสมาคมการค้าเก้าราชา
หลินชิงเสว่หยิบโทรศัพท์มือถือของเธอออกมา มองดูด้วยสีหน้าที่ตื่นเต้นเล็กน้อย
ถังเฉาดูออกถึงความกังวล อดไม่ได้ที่จะถามว่า “เป็นอะไรเหรอ?”
“ฉันกำลังคิดว่า ถ้าหากโชคดี จับฉลากได้ แต่ฉันไม่มีเงินพอที่จะซื้อซอยตงเฉิน ควรทำอย่างไรดี?”
น้ำเสียงของ หลินชิงเสว่เป็นกังวลมาก
ถังเฉาเหลือบมองที่โทรศัพท์มือถือของเธอ ยอดเงินยังคงเหลือแปดหลัก
สำหรับคนทั่วไปแล้ว นี่คือจำนวนเงินที่ทั้งชีวิตก็ยากที่จะมีได้
แต่ถ้าคุณต้องการซื้อซอยตงเฉิน ยังห่างไกลมาก
หากหลินชิงเสว่ต้องการซื้อซอยตงเฉินทั้งหมด มีแต่ใช้ทรัพย์สินกองกลางของลี่จิงกรุ๊ปเท่านั้น
แต่ปัญหาคือ คนจำนวนมากที่อยู่ในงานต่างก็ตั้งใจจะใช้อำนาจของบริษัทเพื่อซื้อซอยตงเฉินทั้งหมด
ดังนั้นหลินชิงเสว่จึงไม่มีข้อได้เปรียบ
ถังเฉายิ้มและช่วยเธอปิดโทรศัพท์ “ในเมื่อต้องการจะซื้อซอยตงเฉิน งั้นก็ไม่ควรใช้เงินของคุณ”
“อ๊ะ?”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลินชิงเสว่ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง และไม่สามารถเข้าใจได้ทันทีว่าถังเฉาหมายความว่าอะไร
ถังเฉายิ้มอย่างลึกลับมากแล้วพูดว่า“พวกเราจับฉลากก่อน หากเราต้องการซื้อซอยตงเฉิน พื้นฐานคือจับฉลากให้ได้ก่อนถึงค่อยซื้อ”
ดังนั้น หลินชิงเสว่ก็ไม่ได้ถามอะไรมาก
อันที่จริง ถ้าจับฉลากไม่ได้ ถึงจะมีเงินเยอะก็ไม่มีประโยชน์
“อ้าว บังเอิญจัง? พวกคุณก็อยู่นี่ด้วยเหรอ?”
“วันนี้บอดี้การ์ดของวังคริสตัลเกิดอะไรขึ้น ทำไมคนแบบไหนก็ปล่อยเข้ามาข้างในหมด?”
“รู้ไหมว่าพวกคุณสามคนยืนอยู่ที่นี่ ถึงให้พวกเราตกต่ำ? คน—ชั้นต่ำ—”
ทันใดนั้น สามีภรรยาวัยกลางคนคู่หนึ่งก็เดินเข้าอย่างสง่างามและหรูหรา
ก็คือพ่อแม่ของหลินโป๋หลาย หลินอิ่นกับถงเจิน
หลินอิ่นกับถงเจินในคืนนี้ ผ่านการแต่กายอย่างงดงาม โดยเฉพาะถงเจิน ชุดราตรีที่งดงามจนดูซับซ้อน อีกทั้งเธอได้รับการบำรุงดูแลเป็นอย่างดี ดูแล้วน่าจะอายุเพียงสามสิบปี ยังคงมีเสน่ห์ออร่าเหมือนเดิม
หลินอิ่นก็แต่งชุดสูท หนวดเคราบนใบหน้า กลับทำให้เขาดูเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น
แต่สิ่งที่พวกเขาพูด กลับทำให้คนรู้สึกขยะแขยง
คำพูดที่แล้งน้ำใจเหล่านี้ เป็นการออกมาจากปากของถงเจิน
โดยเฉพาะประโยคสุดท้าย ‘คนชั้นต่ำ’ พูดจนทำให้สีหน้าของหลินชิงเสว่เปลี่ยนสี
ดวงตาของถังเฉาแวบผ่านความเยือกเย็นที่น่าสะพรึงกลัว จ้องมองพวกเขาอย่างเย็นชาเปิดปากพูดว่า “ผมพอเข้าใจแล้วว่า ทำไมหลินโป๋หลายถึงเกือบตายไม่ใช่เพราะโชคชะตา แต่เพราะเขามีพ่อแม่ที่ไม่รู้จักคำว่ามารยาทมากกว่า
“คุณพูดอะไรนะ！”
ทันทีที่ถังเฉาพูดเช่นนี้ หลินอิ่นกับถงเจินก็แสดงสีหน้าโกรธทันที และตะโกนด่าขึ้น
โดยเฉพาะถงเจิน ดวงตาของเขาเบิกกว้างด้วยความโมโหโกรธ ถ้าหากดวงตาสามารถฆ่าคนได้ ถังเฉาก็คงตายไปนานแล้ว
ความขัดแย้งที่เกิดขึ้น ก็ดึงดูดความสนใจของคนในเหตุการณ์
“คือเขา? ทำไมเขาถึงอยู่ที่นี่?”
ในกลุ่มสตรีผู้ดีที่อยู่ไม่ไกลนัก หญิงสาวร่างผอมในชุดราตรีสีขาวยืนอยู่ มองไปยังทิศทางที่ถังเฉาอยู่ด้วยใบหน้าที่คลุมเครือ แก้มของเธอกระตุกหนึ่งที
ส่วนลึกในดวงตา ยังคงมีความตื่นตระหนกอยู่
นั่นก็คือหนึ่งในสาวงามของตระกูลเย่เซ่าเตี๋ย
ถังเฉาสำหรับเธอแล้ว มีเพียงความหวาดกลัวจากใจ และความเกลียดชังที่ยากจะลบเลือน
ถ้าหากไม่ใช่เพราะถังเฉา เย่หรูอี้คงจะถูกขับไล่ออกจากตระกูลเย่ไปนานแล้ว และเธอจะไม่กลายเป็นถูกเย่หรูอี้บังคับ หรือแม้กระทั่งถึงขั้นกดขี่
แน่นอน ที่สำคัญกว่านั้น เย่เซ่าเตี๋ยไม่เพียงแค่ครั้งเดียวที่ถูกถังเฉาสั่งสอน ครั้งสุดท้ายก็คืออยู่ที่ลานใหญ่ตระกูลหลง เห็นถังเฉาก็เหมือนหนูเห็นแมว หันศีรษะหนีทันที
“ลูกพี่ลูกน้อง เป็นอะไรไป?”
ข้างๆเย่เซ่าเตี๋ย ชายหนุ่มรูปงามในชุดสูทสีขาวเดินเข้ามา
ดวงตาของเขาคมลึกมาก แต่แววตาของเขาแพรวพราวราวกับดวงอาทิตย์ และการสนทนาที่สง่างาม ทำให้เขาดูเหมือนสุภาพบุรุษจริงๆ
เย่เซ่าเตี๋ยเหลือบมองเขา แววตามีความกลัวอยู่ลึกๆ “จงซือ คุณเพิ่งกลับบ้าน ไม่ค่อยเข้าใจสถานการณ์ ชายคนนั้นชื่อถังเฉา เมื่อห้าปีก่อนเขาเกือบจะเป็นสามีของเย่หรูอี้ หลังจากห้าปีก็แต่งงานกับหลินชิงเสว่แห่งตระกูลหลิน”
“โอ้?”
ผู้ชายที่ชื่อจงซือเลิกคิ้ว นัยน์ตาคมลึกมองไปทางถังเฉา พึมพำและพูดว่า “สามารถทำให้เย่หรูอี้ชื่นชมได้ ดูแล้วชายผู้นี้ต้องเป็นคนที่ไม่ธรรมดาจริงๆ”
เย่เซ่าเตี๋ยได้ยินเช่นนี้ รีบพูดขึ้น “จงซือ ยังไงฉันเป็นลูกพี่ลูกน้องของคุณนะ คุณยอมให้นังเด็กเสเพลมีผลกระทบบังคับต่อฉันเหรอ？”
เย่จงซือยิ้มจางๆ เพียงแต่รอยยิ้มนั้นเย็นชาเล็กน้อย
เธอกำลังขอความช่วยเหลือจากตัวเอง แต่ว่า เธอคิดจริงๆเหรอว่าตัวเองจะใจดีขนาดนี้?
“ลูกพี่ลูกน้อง คนที่ตัวเองเป็นคนล่วงเกิน ผมคงไม่ตามเก็บกวาดให้คุณหรอกนะ อีกอย่างฟีนิกซ์ทั้งสองต่อสู้กัน ได้ผลทีหลัง คุณทั้งคู่ต้องสู้ๆนะ!”
เย่จงซือพูดติดตลกทิ้งท้ายหนึ่งประโยค และออกจากวังคริสตัลโดยไม่หันกลับมามอง
วังคริสตัลที่ทุกคนสะดุดตา ดูเหมือนเย่จงซือจะไม่มีความสนใจสักนิด
เขาเดินผ่านถังเฉา ขณะที่ชายสองคนเดินผ่าน ไหล่ก็กระแทกเบา ๆ
“อืม?”
ถังเฉาเลิกคิ้ว และเหลือบมองเขานิดๆ
ที่สบตา ถึงกลับเป็นดวงตาคมลึกคู่นั้น
ขณะที่ชายทั้งสองเผชิญหน้ากัน ถึงกลับมีประกายไฟอันดุเดือด
มองหน้ากันไม่ถึงวินาที เย่จงซือก็รีบเดินลงบันไดไป
ถังเฉาละสายตากลับมา มีอคติในใจกับผู้ชายคนนี้เล็กน้อย
……
เย่จงซือเดินออกจากวังคริสตัล ก็มีบริกรคนหนึ่งรีบพาเขาไปที่รถทันที
“คุณชาย นี่คือข้อมูลที่ท่านต้องการ”
บริกรส่งสำเนาข้อมูลหนาๆให้
“อืม”
เย่จงซือนั่งที่เบาะ จากนั้นก็พลิกขึ้นมาดู
เห็นเพียงข้อมูลคัดลอกส่วนบุคคลของถังเฉา
หลังจากเย่จงซือดูจบแล้ว อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา
“ลูกชายบุญธรรมครอบครัวเล็กๆในเมืองหมิงจูที่ไม่มีชื่อเสียง? เมื่อห้าปีก่อนกลายเป็นลูกเขยแต่งเข้าบ้านของตระกูลซ่ง? แล้วก็หนีไปจากงานแต่งงาน?”
เย่จงซือส่ายศีรษะ? ผู้ชายคนนี้ ถึงกลับทำให้ลูกพี่ลูกน้องเป็นแบบนี้?
จากนั้นเขาพลิกไปข้างหลัง ทันใดนั้นก็ตกตะลึงทันที ทั้งหมดว่างเปล่า
ประวัติห้าปีหลัง ถึงกลับไม่มีเลย?
“ทำไมถึงไม่มี”
เย่จงซือมองไปที่พ่อบ้านและซักถาม
พ่อบ้านพูดด้วยน้ำเสียงสม่ำเสมอว่า “พวกเราใช้ทุกวิถีทางแล้ว แต่ข่าวในช่วงห้าปีที่ผ่านมา ก็ยังตรวจหาไม่เจอ ราวกับว่าเขาระเหยไปจากท่ามกลางโลกมนุษย์อย่างนั้น”
“……”
ด้วยเหตุนี้ แววตาตาของเย่จงซือกลายเป็นเคร่งขรึม
ห้าปีที่ว่างเปล่า เขาไม่สามารถค้นพบคนแบบนี้ อาจระเหยไปจากโลกมนุษย์จริงๆ หรือไม่มีคุณสมบัติที่พวกเขาจะหาพบ
“คุณชาย ในเมื่อเขาเป็นหนามตำตาของคุณทำไมไม่…”
แววตาของพ่อบ้านเปลี่ยนเป็นเย็นชาทันทีและเขาทำท่าปาดคอ
“อย่าแหวกหญ้าให้งูตื่น”
เย่จงซือกลับโบกมือและพูดด้วยเสียงต่ำ “อย่ารีบร้อนลงมือ”
เย่จงซือรู้ดีว่า ตอนนี้คนที่เป็นศัตรูกับถังเฉาคือเย่เซ่าเตี๋ย แต่ไม่ใช่เขา
ทำไมต้องลุยน้ำโคลนนี้ล่ะ?
“ส่วนตัวผมกับเขาไม่มีความแค้นต่อกัน เพียงแต่ในใจลูกพี่ลูกน้องมีแต่เขา…”
เย่จงซือพึมพำกับตัวเอง ในมือเขาจู่ๆ ก็มีรูปถ่ายเพิ่มขึ้นมาหนึ่งใบ
ในภาพนั้นเป็นเด็กผู้หญิงที่หน้าตาสละสลวย จากมุมมองของการถ่ายภาพ เห็นได้ชัดว่าเป็นการแอบถ่าย
“เดิมทีผมคิดว่าเด็กผู้หญิงคนนี้เป็นลูกพี่ลูกน้องเซ่าเตี๋ยง คิดไม่ถึงว่าจะเป็นเย่หรูอี้”
“ผมเอง ที่รักผิดคน”
“แต่ตอนนี้ในเมื่อผมรู้ความจริงแล้ว ก็จะไม่ยอมให้ในใจคุณมีผู้ชายอื่น…”
ดวงตาของเย่จงซือก็กลายเป็นดุร้ายขึ้นทันที และฝ่ามือที่วางอยู่บนที่จับก็กระแทกอย่างแรง
คลิก!
ที่จับพักแขนในรถหรู ก็ถูกหักออกเป็นสองส่วน
ใครจะคิดถึง ตระกูลเย่ชายหนึ่งหญิงสอง ยังมีความสัมพันธ์ลับๆแบบนี้?
…
วังคริสตัลในขณะนี้ สายตาของทุกคนจับจ้องไปที่หลินชิงเสว่กับถังเฉา
“ที่แท้เป็นคุณ !”
เสียงที่ต่ำแว่วมาอีกครั้ง
ถังเฉามองตามเสียง เห็นเพียงชายหนุ่มสองคนรายล้อมไปด้วยชายหญิงกลุ่มใหญ่เดินเข้ามาหาพวกเขาอย่างทรงพลัง
ก็ยังเป็นคนที่คุ้นเคยสองคนถังหลินของตระกูลถัง และถังฮันเจี๋ย
มีแววตาที่ดุร้ายในดวงตาของถังฮันเจี๋ย น้ำเสียงเย็นชา
ถังหลินที่อยู่ข้างๆเขาพูดโดยไม่หลบเลี่ยง “ถังเฉา คุณถึงกลับกล้ามาที่เยี่ยนจิงเหรอ?”
“ถ้าคุณอยู่ที่เมืองหมิงจูก็ช่างเถอะ แต่คุณกลับกล้ามาที่เยี่ยนจิง มาหาที่ตายจริงๆ!”
ถังหลินสีหน้ามืดมน พูดด้วยเสียงเย็นชา
ตึกตึกตึก!
มีเสียงฝีเท้าแว่วมา และชายหนุ่มอีกคน มาอยู่ตรงหน้าถังเฉา ด้วยรอยยิ้มแปลก ๆ
“ถังเฉา พวกเราพบกันอีกแล้ว”
“ฉินกวนฉี”
สีหน้าของหลินชิงเสว่เปลี่ยนไปเล็กน้อย ฝ่ามือเต็มไปด้วยเหงื่อ
พวกนี้ ล้วนเป็นตัวแทนตระกูลหลวงในเยี่ยนตูนะ!
แต่ทางกลับกัน ถังเฉายังคงมีสีหน้าที่นิ่งสงบ ราวกับว่าเขาไม่ใส่ใจคำพูดของพวกเขาเลยแม้แต่น้อย
“เหอเหอ ไอ้หนู นายเป็นแมลงที่ทุกคนหาตีจริงๆ ไม่ต้องให้พวกเราลงมือ ก็ล่วงเกินคนมากมายขนาดนี้ ผมจะดูว่าวันนี้นายจะวิ่งหนีไปทางไหน?”
หลินอิ่นกับถงเจินหัวเราะด้วยความเย็นชา
ถังเฉายิ้มเล็กน้อย “วิ่ง ใครบอกว่าผมจะหนี?”
“ที่นี้ไม่ใช่ที่จับฉลากหรอกหรือ กลายเป็นที่ที่ผู้คนมาชุมนุมต่อสู้กันตั้งแต่เมื่อไหร่?”
“นี่ ก็คือโฉมหน้าที่แท้จริงของตระกูลหลวงในเยี่ยนตูเหรอ?”
เสียงของถังเฉาก้องกังวาลไปทั่วชั้นบนสุดของวังคริสตัล
ทันใดนั้น สีหน้าของทุกคนก็เปลี่ยนไป
ถงเจินชี้ไปที่ถังเฉาอ้าปากด่าเสียงดังลั่น “คุณไม่มีคุณสมบัติเบื้องหลังมายืนอยู่ที่นี่ ยังมีเหตุผลเหรอ? ที่นี่เป็นที่ที่คุณสามารถมาได้เหรอ?”
ทันทีที่พูดเช่นนี้ ถังหลิน ถังฮันเจี๋ย ยังมีฉินกวนฉี ดูเหมือนจะคิดอะไรบางอย่างออก สีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย
หลิงชิงเสว่ถูกตระกูลหลินไล่ออกไป พวกเขารู้เรื่องนี้ดี
แต่ว่า พวกเขามาปรากฏตัวอยู่ที่นี่ พวกเขาเข้ามาได้ไง?
ถังหลินหัวเราะเหอเหอ “ผมว่าการ์ดเชิญของนายคงไปขโมยมาจากที่ไหนมั้ง?”
หลินชิงเสว่ทำท่าทีโมโหโกรธ ขณะที่เธอกำลังจะโต้เถียง ถังเฉาก็คว้าตัวเธอไว้พูดอย่างสงบนิ่งว่า ชิงเสว่คุณไม่ต้องพูดเรื่องไร้สาระกับพวกเสเพลพวกนี้หรอก พวกเรารอการเริ่มจับฉลากก็พอ”
“อะไร? นายกล้าบอกว่าพวกเราเป็นพวกเสเพล?”
ถังหลินใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธ และกำลังจะระเบิด
ฉินกวนฉีที่ยืนอยู่ด้านข้างยิ้มเล็กน้อย ก้าวไปข้างหน้า “ไม่ใช่พวกเราไม่เชื่อใจคุณถัง แต่ก่อนที่การจับฉลากจะเริ่ม มีกฎที่ไม่ได้เขียนไว้ ซึ่งต้องแสดงมูลค่าทรัพย์สินที่สอดคล้องกัน เพื่อหลีกเลี่ยงหากจับฉลากได้ แต่กลับไม่สามารถซื้อซอยตงเฉินได้มันจะทำให้สถานการณ์โดยรวมอึดอัดได้”
เมื่อพูดจบ ถังหลิน ถังฮั่นเจี๋ยและคนอื่นๆต่างก็เงียบไปมาก หลินอิ่นกับถงเจินมองไปที่ถังเฉากับหลินชิงเสว่ด้วยรอยยิ้มที่เย็นชา
ความหมายของฉินกวนฉีชัดเจนมาก พวกคุณต้องการเข้ามา ได้ แต่ต้องดูก่อนว่าพวกคุณมีกำลังมากพอที่จะซื้อซอยตงเฉินได้