เจ้ามังกรพรีเมี่ยม - บทที่ 953 การสู้รบของเชียนเชียน

การถอนตัวของถังยวนทำให้ผู้อาวุโสที่อยู่ในเหตุการณ์ของตระกูลถังต้องอับอายขายหน้า

เขาเป็นถึงลูกศิษย์ของถังซานฉ่าย ในฐานะที่เป็นลูกศิษย์ของผู้นำแห่งตระกูลถัง แต่กลับหวาดกลัวคนที่มีนามสกุลที่แตกต่างกับเราจนวิ่งหนีแบบนี้ มันช่างน่าอับอายจริงๆ

เมื่อหวางหวู่เห็นฉากนี้เขาก็อดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้

“ นี่มันอะไรกัน? นี่เหร วีรบุรุษสายในของตระกูลถัง? ยอมพ่ายแพ้ตั้งแต่รอบแรกเลยเหรอ? ”

สีหน้าของถังเย่มืดครึ้มในทันที เขาวิ่งไปกระชากถังยวน แต่ไม่ว่าเขาจะพยายามแค่ไหนถังยวนก็ไม่ยอมขึ้นไป

“ฉันไม่มีทางขึ้นไปหรอก บุคคลนี้เป็นที่รู้จากในวงการศิลปะการต่อสู้ หากฉันโดยเขาชกใส่ฉันจะต้องตายอย่างแน่นอน ถึงเวลานั้นใครจะเป็นผู้ชดใช้ให้กับฉัน เพราะฉะนั้นฉันไม่ไปหรอก ”

ถังยวนสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจนว่าตัวเองไม่ใช่คู่แข่งของอีกฝ่าย ถ้าเขาขึ้นไปต่อสู้อย่างง่ายดายเขาอาจจะถูกตีจนตาย

เวลานี้สายในของตระกูลถังไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรดี ไม่มีใครกล้าพูดอะไรสักคำ พวกเขาได้แต่ปล่อยให้หวางหวู่วางอำนาจบาตรใหญ่อยู่ตรงนั้น

ถึงแม้ว่าถังซานฉ่ายจะสามารถที่จะปราบหวางหวู่ได้ แต่อย่างไรก็ตาม เขาเป็นผู้อาวุโสในครอบครัว หากปล่อยให้คนที่แข็งแกร่งที่สุดในตระกูลถังลงต่อสู้กับรุ่นลูกหลาน มันก็น่าอับอายเกินไปแล้ว

“ ว่าไง ตระกูลถังไม่มีคนที่สามารถต่อสู้กับฉันได้แล้วหรือ”

หวางหวู่ตะคอกอย่างองอาจห้าวหาญ และไม่มีใครในนั้นกล้ารับคำท้าจากเขาจริงๆ ด้วย

“ไอ้พวกเศษสวะเอ๊ย ฉันถึงว่าคนที่เป็นสายในจะแข็งแกร่งกว่านี้ ดูเหมือนว่าคนจากสายดินของเราเป็นเผ่าที่คู่ควรกับตำแหน่งผู้นำครอบครัวที่สุดแล้ว”

สิ่งนี้ยั่วโมโหถังซานฉ่ายโดยตรง นี้ละเมิด แต่ถังซานฉ่ายจะทำอะไรได้ล่ะ เขาทำได้เพียงทนการถูกเอารัดเอาเปรียบอยู่ข้างๆ เท่านั้น

หวางหวู่กำลังจะจากไป แต่ในขณะนี้ ถังเชียนเชียนก็โผล่มาพอดี

“อย่าเพิ่งไป เมื่อกี้นี้แกพูดว่าไงนะ ตระกูลถังไม่ได้ขาดแคลนผู้ต่อสู้สักหน่อย ฉันจะต่อสู้กับแกเอง ”

พูดจบ ถังเชียนเชียนก็ตั้งท่าเตรียมการต่อสู้

จนกระทั่ง ถังเชียนเชียนตั้งท่าเตรียมการต่อสู้ ถังเฉาที่เฝ้าดูการต่อสู้จากระยะไกลเพิ่งจะรับรู้ว่าถังเชียนเชียนก็เป็นสายพระจันทร์เช่นกัน ไม่น่าล่ะเธอถึงได้สนับสนุนถังเฉามาโดยตลอด

แต่ถึงอย่างไรก็ตามถังเชียนเชียนเป็นรุ่นน้องของตัวเอง

ด้วยความแข็งแกร่งของหวางหวู่แล้ว แม้แต่ถังยวนเองก็อาจถูกฆ่าตายได้ง่ายๆ หากปล่อยให้ถังเชียนเชียนขึ้นไปต่อสู้จริงๆ ถังเชียนเชียนคงสูญเสียชีวิตตั้งแต่รอบแรกเลยแหละ

หวางหวู่หัวเราะเสียงดัง

“ก็ได้ ผมไม่เลือกมากหรอก ในเมื่อตระกูลถังเหลือผู้หญิงอ่อนแออย่างคุณเพียงคนเดียว ผมก็ไม่มีอะไรจะพูด ในเมื่อผมมาที่นี่แล้ว ผมก็ควรได้อะไรกลับไปบ้าง”

เมื่อกล่าวเช่นนั้น หวางหวู่ก็มายืนตรงหน้าถังเชียนเชียน

“เอาเถอะ ไหนดูซิว่าแกจะเก่งขนาดไหน ”

ถังเชียนเชียนรวบรวมสติปัญญาทั้งหมด และระดมทุกความแข็งแรงในร่างกายของตัวเองทั้งหมด เพื่อที่จะสู้ตายกับหวางหวู่ มิฉะนั้นจะปล่อยให้คนของสายดินแห่งตระกูลหวางคนนี้มาวางอำนาจบาตรใหญ่ในห้องโถงแบบนี้ก็ไม่ได้

ตอนแรกถังเฉากะจะขึ้นไปแทนเธอ แต่เขาเห็นถังเชียนเชียนพุ่งเข้าไปแบบนี้ เขาก็อยากรู้เหมือนกันว่าถังเชียนเชียนจะสามารถทำอะไรได้บ้าง

ในวินาทีถัดมา ถังเชียนเชียนพุ่งเข้าใส่โดยตรง ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยออร่าสังหารที่อ่อนเยาว์ ส่งผลให้ผู้ที่เคยผ่านการต่อสู้ในสนามรบมาหลายปีเห็นแล้วก็อดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้

หวางหวู่ไม่ได้ทำอะไรเพียงแค่ส่ายหัวไปมา

“ช่างไม่กลัวตายจริงๆ ก็ได้ ถ้าอย่างนั้นเรามาประลองฝีมือกันเถอะ”

พูดจบ หวางหวู่ก็ระดมพลังในร่างกายของเขา แต่นี่เป็นแค่การประลองฝีมือซะที่ไหน ดูก็รู้ว่าเขากำลังระดมพลังทั้งหมดในร่างกายไปยังกำปั้นตัวเอง และเตรียมที่จะฆ่าถังเชียนเชียนด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว

ถังเชียนเชียนไม่รู้ตัวว่ามันอันตรายแค่ไหน เธอไม่คิดที่จะหลบหนี แต่กลับวิ่งเข้าไปและเตรียมที่จะสู้ตายกับเขา

ก่อนที่ทั้งคู่จะปะทะกัน ถังโจ่ที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็แสดงความเสียใจออกมาทางสีหน้า

“ น่าเสียดายจริงๆ ถ้าเป็นเช่นนั้น เจอกันใหม่ชาติหน้านะศิษย์น้อง ฉันจะตายตอนนี้ไม่ได้ ถ้าเธอยืนกรานจะทำเช่นนี้ ฉันก็มิอาจช่วยเธอได้จริงๆ ”

แม้ว่าถังโจ่ต้องการจะแสร้งทำเป็นคนดีในเวลานี้ แต่ก็เห็นได้ชัดว่ากำลังของเขาไม่สามารถอำนวยความปรารถนาของเขาได้ และถ้าเขาขึ้นไปอีกคน สุดท้ายก็เป็นได้แค่ซื้อหนึ่งแถมหนึ่งเท่านั้น ซึ่งไม่ทำให้เกิดประโยชน์อะไรเลย

หวางหวู่เห็นว่าถังเชียนเชียนกำลังพุ่งเข้ามาหาเขา แต่เขาก็ไม่ได้หลบ เขาตัดสินใจยืนอยู่ในจุดเดิมอย่างเด็ดขาด เมื่อกำปั้นของเธอกำลังจะโดนตัวหวางหวู่นั้น หวางหวู่ก็ยืดฝ่ามือของเขาออกทันที

ในขณะที่ทุกคนเห็นว่าถังเชียนเชียนกำลังจะชกโดนหวางหวู่แล้ว หวางหวู่กลับค่อยๆ หดฝ่ามือของเขาลงแล้วจับกำปั้นของถังเชียนเชียนไว้ในฝ่ามืออย่างแน่นหนา

เห็นได้ชัดว่าถังเชียนเชียนรู้สึกตื่นตระหนกตกใจกับพลังที่แข็งแกร่งของเขาอย่างมาก และเมื่อถังเชียนเชียนรู้ตัวและอยากจะถอนมือของตัวเองออกนั้น กลับพบว่ากำปั้นของเธอเหมือนถูกล็อคไว้แน่นด้วยแม่กุญแจที่แข็งแรง

และไม่ว่าถังเชียนเชียนจะพยายามดิ้นรนแค่ไหน เธอก็ไม่สามารถที่จะเอามือออกจากฝ่ามือของเขาได้ หวางหวู่หัวเราะอย่างสะใจทันที

“ การประลองฝีมือก็คือการประลองฝีมือ แกไม่จำเป็นต้องอ่อนข้อกับฉันหรอก ทำแบบนี้เป็นการดูถูกกันชัดๆ ”

ไม่นึงเลยว่า ผู้หญิงที่อ่อนแออย่างถังเชียนเชีนย จะพูดจากล้าหาญแบบนี้ออกมาได้ มันทำให้หวางหวู่ที่อยู่ตรงหน้าเธอตกตะลึงอย่างมาก

“ดีมาก ผู้หญิงตัวเล็กๆ คนนี้มีจิตใจที่กล้าหาญมาก ฉันชื่นชมในตัวคุณมาก ถ้าอย่างนั้นเรามาต่อสู้กันอย่างจริงจังเถอะ ”

หวางหวู่ผลักมือของถังเชียนเชียน ออกไป จากนั้นก็ถอยหลังไปหลายก้าวและตั้งท่าเตรียมที่จะต่อสู้

เมื่อถังเย่ที่ยืนอยู่ข้างๆ เห็นว่าถังเชียนเชีนนกำลังจะต่อสู้กับหวางหวู่ ดวงตาของเขาก็เต็มไปด้วยความกระวนกระวายใจ

ดูจากสถานการณ์ตอนนี้ เขาไม่สามารถที่จะขัดขวางการประลองฝีมือของทั้งคู่ได้อยู่แล้ว แต่ถ้าการประลองฝีมือยังคงเป็นไปอย่างต่อเนื่องถังเชียนเชีนย อาจจะได้รับบาดเจ็บสาหัส และหากเป็นเช่นนั้นจริงมันจะได้ไม่คุ้มเสีย

“ช่างเถอะเชียนเชีนย ไม่ต้องต่อสู้กับเขา กลับมาเถอะ ”

ท้ายที่สุดแล้วเธอคือลูกสาวของถังเย่ ถังเย่ไม่มีทางปล่อยให้ลูกสาวของตัวเองถูกทำร้ายอยู่แล้ว ดังนั้นเขาจึงตะโกนเรียกถังเชียนเชีนยกลับมาโดยทำลายระเบียบข้อบังคับของปกติ

สิ่งที่ทุกคนไม่คาดคิดมาก่อนคือ เวลานี้ หวางหวู่ใช้สายตาดุร้ายจับจ้องไปทางถังเย่

ในขณะที่ถังเย่กำลังตกอยู่ในความสยดสยองนั้น หวางหวู่ก็พูดขึ้นอย่างฉับพลันว่า

“ คราวนี้เป็นการประลองฝีมืออย่างเป็นทางการ และแม้ว่าคุณจะเป็นผู้อาวุโสแต่คุณก็ไม่มีสิทธิ์ขัดขวางการต่อสู้ในครั้งได้ ลูกสาวไม่ได้ขี้ขลาดเหมือนคุณ เธอกล้าที่จะเผชิญหน้ากับฉันและฉันก็ชื่นชมในตัวเธอมาก และแม้ว่าเธอจะตาย เธอก็ตายอย่างคุ้มค่า

ถังเย่เห็นว่าหวางหวู่ไม่ยอมปล่อยถังเชียนเชีนยไป เขาก็ยิ่งกังวลมากขึ้น

เพียงแต่ว่าหวางหวู่ไม่สนใจถังเย่อีกต่อไป แต่พุ่งไปข้างหน้าของถังเชียนเชีนยอย่างกะทันหัน

เวลานี้ถังเย่ไม่สามารถที่จะนั่งเฉยอีกต่อไป เขาวิ่งไปด้านข้างของถังเชียนเชีนอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็ใช้ฝ่ามือโจมตีด้านข้างของหวางหวู่ โชคดีที่หวางหวู่หลีกเลี่ยงการโจมตีในครั้งนี้ได้เขาจึงไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร

“ ไอ้แก่คนนี้นี่ คุณแอบโจมตีฉันในขณะที่เรากำลังต่อสู้อยู่ ถ้าอย่างนั้นก็อย่ามาหาว่าฉันไม่เกรงใจก็แล้วกัน ”

ดูเหมือนว่าหวางหวู่จะเริ่มโมโหเล็กน้อย และในขณะเดียวกัน พลังที่สะสมอยู่ในมือของเขาก็กำลังเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

เมื่อถังถังเย่เห็นแบบนี้แล้ว ก็ตระหนักได้ว่า แม้ว่าตอนนี้ลูกสาวของเขาจะปลอดภัยชั่วคราวแล้ว แต่เขากลับต้องกังวลความปลอดภัยของตัวเองแทน