เจ้ามังกรพรีเมี่ยม - บทที่ 981 จู่โจมด้วยหมัดตรง
เมื่อมองท่าทางของถังเฉา ตอนนี้ถังเชียนเชียนรู้สึกกังวลอยู่ในใจ
ขณะที่พูด ศิษย์น้องที่อยู่ตรงหน้าก็พุ่งเข้ามา
เมื่อเผชิญหน้ากับถังเฉาที่ทรงพลังเช่นนี้ ศิษย์น้องคนนี้ย่อมอยากจะชนะการแข่งขัน เพื่อต้องการพิสูจน์ตนเอง เดิมทีนั้นเขาไม่มีความหวัง แต่เมื่อเห็นถังเฉาใช้กระบวนท่าระดับต้น ทำให้ความมั่นใจของเขาเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า
ไม่ว่าหมัดนั้นจะเร็วแค่ไหนก็ไม่สามารถเปรียบเทียบกับศิลปะการต่อสู้ขั้นสูงได้ ยิ่งไปกว่านั้นศิษย์น้องคนนี้ได้ฝึกฝนทักษะการชกมวยชุดนี้จนเชี่ยวชาญ ถึงแม้ว่าจะหลับตาก็สามารถรับหมัดพื้นฐานของทักษะการชกมวยชุดนี้ได้
หลังจากนั้น ถังเฉาเหลือบมองข้อบกพร่องบนร่างกายของศิษย์น้องคนนี้ และส่ายศีรษะอย่างผิดหวัง
“ศิษย์น้องน่ะศิษย์น้อง ถึงแม้ว่าหมัดจะทรงพลัง แต่ข้อบกพร่องบนร่างกายของคุณนั้นเป็นจุดที่จะทำให้คุณได้รับบาดเจ็บร้ายแรงอย่างที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ คุณต้องระมัดระวังให้มากขึ้นกว่านี้”
ศิษย์น้องฟังอยู่ครู่หนึ่งแต่ก็ไม่ได้ใส่ใจ หลังจากหยุด เขาก็บุกเข้ามาอีกครั้ง พยายามทำลายหมัดของถังเฉาด้วยกระบวนท่าเดียว
หมัดกระบวนท่าระดับต้นนี้ โดยทั่วไปแล้วเป็นหมัดตรง ซึ่งทำให้คนอื่นรู้สึกว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะเกิดกระบวนท่าที่ไม่คาดคิด และศิษย์น้องเพียงแค่ใช้มือปกป้องด้านหน้าของตนเองเอาไว้ แล้วใช้มืออีกข้างหนึ่งปล่อยหมัดเสยออกไป
กำลังภายในร่างกายพุ่งออกมาจากปลายหมัดของศิษย์น้องคนนั้น ถังเฉารู้สึกได้ว่าปกติศิษย์น้องคนนี้น่าจะฝึกฝนอย่างจริงจัง เขามีพื้นฐานที่ดี และถือโอกาสนี้เพื่ออยากให้ตนเองได้หน้า
น่าเสียดายที่เขาประเมินหมัดชุดนี้ของถังเฉาต่ำไป
ถังเฉามองท่าของศิษย์น้องคนนั้น ก็สามารถคาดเดาความคิดของเขาได้
หากปฏิบัติตามขั้นตอนปกติ ถ้าตอนนี้ถังเฉาจู่โจม ศิษย์น้องคนนี้จะสามารถชกถูกตัวถังเฉาได้อย่างแน่นอน แต่ถังเฉาไม่ได้ตอบสนองรวดเร็วนัก เพียงแค่รอเวลาที่ศิษย์น้องจู่โจม เขาจึงค่อย ๆ ยกหมัดที่เตรียมไว้
แค่มองก็รู้ว่าเป็นระยะห่างที่แน่นอน ตามการคำนวณของศิษย์น้อง จะต้องชกถูกตัวถังเฉาอย่างแน่นอน เว้นเสียแต่ถังเฉาจะถอยกลับ และศิษย์น้องก็ได้คิดวิธีจัดการไว้ก่อนแล้ว
ขณะนี้เอง เขาปล่อยหมัดออกไปพร้อมกับกำลังภายในแห่งสายฟ้า ถังเฉาไม่ได้หลบเลี่ยงแต่อย่างใด
เมื่อทุกคนคิดว่าหมัดนี้ชกถูกถังเฉาแน่นอน แต่สถานการณ์กลับเปลี่ยนแปลงอย่างใหญ่หลวง
ถังเฉาไม่ได้ถอยหลัง แต่พุ่งตรงไปที่ศิษย์น้องทันที แล้วใช้หมัดชกไปที่หน้าอกของศิษย์น้อง
ศิษย์น้องคนนั้นล้มลงบนพื้นทันที มองถังเฉาด้วยความสงสัย ยังคงคิดว่าทำไมเมื่อสักครู่ตนเองถึงถูกโจมตี
“มันวิเศษมาก นี่คือท่า ที่ทำให้คนอื่นคาดไม่ถึง”
ศิษย์น้องที่นอนอยู่บนพื้นกล่าวด้วยท่าทางชื่นชม
เมื่อเห็นฉากนี้ ศิษย์น้องคนอื่นก็รู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก
“ที่แท้นี่เป็นวิธีที่ถูกต้องของกระบวนท่าระดับต้นนี้ พวกเรารู้เพียงแค่ครึ่งเดียวเท่านั้น”
ถังเฉาเก็บกำปั้นของตนเองกลับมา และเอามือไพล่หลัง
“เป็นอย่างไรบ้าง? ถังโจ่ คุณในฐานะศิษย์พี่ใหญ่คนก่อน ไม่น่าจะเป็นเรื่องยากที่จะมองออกว่าเมื่อสักครู่ผมทำได้อย่างไร และคุณก็คงเดาได้ว่าผมจะทำเช่นนั้น”
เห็นได้ชัดว่าถังเฉาเพียงแค่ต้องการให้เกียรติถังโจ่ และถังโจ่เองก็รู้เช่นกัน
“ถูกต้อง แม้ว่ากระบวนท่าระดับต้นนี้จะค่อนข้างเรียบง่าย แต่ก็เหมือนกับทักษะการชกมวยอื่น ๆ ซึ่งสามารถเปลี่ยนแปลงได้มากมาย ศิษย์น้องคุณประเมินทักษะการชกมวยนี้ต่ำไป”
ถังโจ่กล่าวด้วยสีหน้าที่แสดงเป็นตัวอย่างให้คนอื่นได้เห็น
และความจริงศิษย์น้องทุกคนรู้ดีว่า ถังโจ่ไม่ได้เป็นคนที่คิดทักษะการชกมวยชุดนี้ เพียงเพราะเขาทำตามเจตนารมณ์ของถังเฉา และเสแสร้งเท่านั้นเอง
“งั้นคุณก็หมายความว่า คุณเห็นด้วยที่ผมจะสอนศิษย์น้องของคุณแล้วหรือ?”
ถังโจ่มองศิษย์น้องที่อยู่ด้านล่าง แต่ไม่มีใครสนใจเขา จากนั้นเขาก็กระแอมหนึ่งครั้ง แล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงที่น่าเกรงขาม
“ผมรู้ว่าคุณไม่มีปัญหา ผมแค่อยากให้คุณแสดงความสามารถต่อหน้าศิษย์น้อง เพื่อให้พวกเขารู้ว่าคุณเป็นคนเก่ง”
“เอาล่ะ ในเมื่อคุณได้พิสูจน์ตนเองแล้ว งั้นต่อไปให้คุณเป็นคนสอนพวกเขา”
ถังเฉาอดยิ้มไม่ได้เมื่อได้ยินคำอธิบายที่แข็งกระด้างของถังโจ่
หลังจากนั้นศิษย์น้องทั้งหมดเริ่มฝึกศิลปะการต่อสู้กับถังเฉาอย่างจริงจัง และได้เรียนรู้เทคนิคเล็กน้อยต่าง ๆ จากความตั้งใจสอนของถังเฉา
“ศิษย์พี่ใหญ่ ศิษย์พี่ใหญ่ ผมมีข่าวใหญ่ คุณรีบมาดูเร็ว!”
ศิษย์น้องวิ่งมาด้วยความรีบร้อน แล้วมายืนอยู่หน้าถังเฉาโดยถือกระดาษแผ่นหนึ่งอยู่ในมือ
เมื่อถังเฉามองกระดาษแผ่นนี้ บนนั้นเขียนอักษรใหญ่ไว้หลายตัว
‘อันดับความแข็งแกร่ง’
ถังเฉายิ้มเล็กน้อย ไม่รู้ว่าใครเป็นคนจัดอันดับนี้ออกมาโดยการคาดเดา
“หวางหวู่อยู่อันดับที่สี่ ไป๋ตี๋อยู่อันดับที่สาม เย่ไป๋อยู่อันดับที่สอง และโจวหลี่อยู่อันดับที่หนึ่ง”
ถังเฉาอ่านจนจบแต่ไม่พบชื่อตนเอง
“ศิษย์พี่ ชื่อของคุณอยู่นี่ ผมพบแล้ว”
ศิษย์น้องชี้ไปที่อันดับสุดท้าย จากนั้นถังเฉาก็มอง
ตอนแรก ถังเฉาเล็งตำแหน่งของตนเองไปอันดับที่สิบ จากนั้นเขาถึงเห็นว่าศิษย์น้องชี้ไปอันดับที่สิบเอ็ด
“ถังเชียว อยู่อันดับที่สิบเอ็ด ที่แท้ผมอยู่อันดับที่สิบเอ็ด ตอนนั้นผมสามารถเอาชนะหวางหวู่ได้ แล้วเขาจะอยู่อันดับที่สี่ได้อย่างไร?”
หลังจากถังเฉากล่าวจบ เหล่าศิษย์น้องที่อยู่รอบ ๆ ก็หัวเราะ
“เกิดอะไรขึ้น? ทายาทตระกูลถังคนก่อนของพวกเราไม่มีอันดับด้วยซ้ำ อย่าพูดเรื่องนี้ออกไปน่ะ มิเช่นนั้นอดีตทายาทตระกูลถังอาจจะฆ่าผม”
ตั้งแต่ที่ทุกคนรู้ว่าถังยวนโกงเมื่อคราวก่อน ทุกคนในตระกูลถังก็มองเขาด้วยสายตาที่เย็นชา
รวมถึงครั้งนี้ด้วย พวกศิษย์น้องไม่เห็นอันดับของถังยวน ก็หัวเราะทันที โดยไม่รู้สึกเห็นใจแต่อย่างใด
ขณะที่ศิษย์น้องกำลังสนทนาเรื่องอันดับกันอยู่ ความสนใจของถังเฉาเน้นไปอันดับที่สิบ
‘ถังเฉา นักโทษของราชวงศ์ต้าเซี่ย อันดับที่สิบ’
แม้ว่าราชวงศ์ต้าเซี่ยจะถือว่าถังเฉาเป็นนักโทษ แต่ถึงอย่างไรถังเฉาก็เป็นทายาทสายเลือดโดยตรงของตระกูลถัง เลยให้เกียรติเขาเล็กน้อย จึงจัดให้ถังเฉาอยู่ในอันดับที่สิบ
“ดูเหมือนว่าคนที่ยังไม่เคยปรากฏตัวคนนั้น ยังอยู่อันดับที่สูงกว่าผม มันทำให้ผมรู้สึกเสียหน้าจริง ๆ”
เมื่อศิษย์น้องได้ยินถังเฉากล่าวเช่นนี้ จึงกล่าวด้วยรอยยิ้มที่หยอกล้อ
“ศิษย์พี่ คุณอย่าพูดอย่างนั้น ความสามารถของคุณอยู่ไม่ต่ำกว่าอันดับที่สามแน่นอน อย่ากล่าวถึงอันดับที่หนึ่งและอันดับที่สอง สองคนนั้นไม่ใช่คนปกติ พวกเขาเป็นคนวิปริต อย่างน้อยพี่ต้องได้อันดับที่สามแน่นอน”
ถังเฉาไม่ได้พูดอะไร แต่ถามด้วยความสงสัยว่าคนที่ชื่อเย่ไป๋คือใคร?
ขณะนี้ศิษย์น้องมีท่าทางที่ลึกลับ และกล่าวเบา ๆ ขณะมองไปที่ถังเฉา