เจ้ามังกรพรีเมี่ยม - บทที่ 989 มุกคมจิต

แม้ว่าผู้ชมที่อยู่ที่นี่จะเห็นพ้องกันว่าถังเฉาแพ้โจวหลี่แน่นอน แต่ก็มีความคาดหวังอย่างหนึ่งอยู่ในใจของพวกเขา

อาจเป็นไปได้ว่าโจวหลี่ยังไม่เคยพ่ายแพ้ แม้ว่าผู้ชมเหล่านี้จะเชื่อในความแข็งแกร่งของโจวหลี่ แต่พวกเขายังคงหวังว่าจะมีใครสามารถเอาชนะเขาได้

สายตาทุกคนจับจ้องไปที่คนทั้งสอง ส่วนใหญ่จะเชียร์และให้กำลังใจตระกูลโจว ซึ่งแสดงให้เห็นว่าอำนาจของคนที่อยู่เบื้องหลังของถังเฉานั้นอ่อนแอมาก

และเป็นที่แน่นอนว่าคนตระกูลถังนั้นคอยเชียร์และเรียกชื่อถังเฉาอย่างต่อเนื่อง แต่แล้วยังไงล่ะ? เสียงของคนตระกูลนี้ จะเทียบกับคนมากมายได้อย่างไร?

เพียงแค่เห็นโจวหลี่ยิ้มเยาะเย้ย หลังจากนั้นก็พุ่งออกไปทันที

ขณะที่พุ่งไปหาถังเฉา ถึงแม้ว่าโจวหลี่จะไม่ใช้กำลังภายในของตนเอง แต่ขณะที่เขากำลังเข้าใกล้ถังเฉา ถังเฉารู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าโจวหลี่ได้รวบรวมกำลังภายในของตนเองไว้ที่ฝ่ามือแล้ว

ดูเหมือนโจวหลี่หมายจะฆ่าถังเฉา แต่ถังเฉาไม่ได้ตื่นตระหนกเลยสักนิด

“ในเมื่อคุณใช้กลอุบาย งั้นผมก็จะไม่เกรงใจแล้ว”

ขณะที่กล่าว ไม่รู้ว่าถังเฉาล้วงของอะไรออกมา

มุกคมจิต

มุกคมจิตนี้ได้หายไปจากยุทธภพเป็นเวลานานแล้ว และประจวบเหมาะที่ถังเฉาสามารถสร้างมุกคมจิตได้ และหน้าที่ของมุกคมจิตคือป้องกันไม่ให้คนถ่อยที่บอกว่าจะใช้หมัดในการแข่งขันนั้นแอบใช้กำลังภายใน

ตามตำนานเล่าขานว่าแค่สัมผัสมุกคมจิต กำลังภายในของร่างกายจะถูกกำจัดออกไปทันที แต่มีผลเฉพาะกับคนที่ใช้กำลังภายในเท่านั้น ถ้าไม่ใช้กำลังภายใน มุกคมจิตนี้จะเป็นของที่ไร้ประโยชน์

ขณะที่โจวหลี่ลงมือ ถังเฉาดีดมุกคมจิตไปที่ร่างของโจวหลี่

ชั่วพริบตาโจวหลี่รู้สึกว่าร่างกายของตนเองกลวงเหมือนถูกดึงพลังไปหมดและขาทั้งสองข้างก็อ่อนแรง

สำหรับคนที่ฝึกฝนระดับสูงเหล่านั้น พวกเขาไม่ได้ใช้กำลังของตนเองในการเดิน แต่ใช้กำลังภายในของตนเองแทน

หลังจากกำลังภายในถูกดูดออกไป โจวหลี่ไม่สามารถตอบสนองได้ครู่หนึ่ง และล้มลงบนพื้นทันที

เดิมสีหน้าที่คาดหวังของทุกคน เปลี่ยนเป็นมึนงงในชั่วพริบตา

“เกิดอะไรขึ้น? โจวหลี่สะดุดล้มหรือ? ทำไมเขาถึงได้ล้มอย่างกะทันหันเช่นนั้น?”

“ผมไม่รู้ คนที่เคยฝึกวิชาจะล้มลงอย่างกะทันหันได้อย่างไร? หรือเป็นเพราะกำลังภายในย้อนกลับ? จนลมปราณแตกซ่าน”

“เป็นไปได้อย่างไร ถ้าลมปราณแตกซ่าน ลมปราณแตกซ่านไปนานแล้ว จะรอจนถึงตอนนี้ได้อย่างไร”

ทุกคนต่างวิพากษ์วิจารณ์อยู่เบื้องหลัง แต่ไม่มีใครเดินเข้าไปช่วยพยุง เพราะพวกเขายังคงตกอยู่ในภวังค์ของการต่อสู้คราวนี้ และเห็นได้ชัดเจนว่าพวกเขายังไม่สามารถยอมรับผลลัพธ์นี้ได้

หลังจากเย่ไป๋เห็นภาพนี้ ดวงตาของเขาเป็นประกายและมองไปที่ถังเฉา

“อะไรกัน? นึกไม่ถึงว่าจะสามารถเอาชนะโจวหลี่ได้ เจ้าหนูคนนี้โหดเหี้ยมเกินไปแล้ว”

“ดูเหมือนผมจะมองคนไม่ผิด ถึงแม้ว่าเจ้าหนูคนนี้จะใช้กลอุบายเล็กน้อย แต่เขายังมีสมองอยู่บ้าง มีคุณสมบัติที่จะสู้กับผม”

หลังจากนั้นถังเฉาเก็บมุกคมจิตขึ้นมาจากพื้น และมองโจวหลี่ด้วยสีหน้าที่ราบเรียบ

“ทำไมถึงเป็นแบบนี้? เดิมผมอยากจะมอบของขวัญเล็ก ๆให้คุณ ใครใช้ให้คุณใช้พลังอย่างกะทันหัน ตอนนี้เป็นไงล่ะ มุกคมจิตดูดพลังของคุณไปหมดแล้ว”

“ตอนนี้ไม่ใช่เรื่องที่ผมอยากหรือไม่อยากจะคืนกำลังภายในให้คุณแล้ว แต่ตัวคุณจะสามารถฝึกกำลังภายในกลับมาได้อีกหรือไม่”

คำพูดประโยคนี้ของถังเฉา ทำให้ทุกคนตกตะลึง เมื่อวานโจวหลี่ซึ่งยังคงเป็นจ้าวแห่งโลก แต่วันนี้กลับพ่ายแพ้ให้กับเจ้าหนูที่เพิ่งออกมาสู่สังคม และถูกทำลายวรยุทธ์

“อะไรนะ?! สิ่งที่เจ้าหนูคนนี้พูดเป็นความจริงหรือ? เขาทำลายวรยุทธ์ของศิษย์พี่ใหญ่แล้วหรือ?”

“เป็นไปไม่ได้ มุกคมจิตหายสาบสูญไปนานแล้วไม่ใช่หรือ? เป็นไปได้อย่างไรที่มันจะอยู่ในตัวของเจ้าหนูที่เพิ่งออกมาสู่สังคมคนนี้ได้?”

“คุณพูดถูก นี่คือของที่หายสาบสูญไปนานแล้ว และเป็นไปไม่ได้ที่จะตกอยู่ในมือของคนไร้ประโยชน์เช่นนั้นได้”

ตามกฎการแข่งขันของราชวงศ์ต้าเซี่ย ถ้ายังไม่ได้ผลลัพธ์ คนภายนอกจะไม่สามารถขึ้นไปบนเวทีการแข่งขันได้ ดังนั้นศิษย์น้องของโจวหลี่จึงได้แต่กังวลอยู่ข้างล่างเวที

“เป็นไง? โจวหลี่ ตอนนี้คุณยอมแพ้หรือยัง? คุณไม่มีกำลังภายในแล้ว ตอนนี้มีแค่พวกเราสองคนอยู่ที่นี่ ผมสามารถฆ่าคุณได้ตลอดเวลา”

หลังจากนั้น โจวหลี่ลองปล่อยกำลังภายในของตนเองอีกครั้งด้วยความไม่อยากจะเชื่อ แต่ไม่ว่าเขาจะลองปล่อยกำลังภายในอย่างใด มือของเขาก็ไม่ร้อนเหมือนเมื่อก่อน เห็นได้ชัดว่ากำลังภายในของโจวหลี่ถูกถังเฉาทำลายไปจนหมดแล้ว

“คุณอย่าล้อเล่น สิ่งที่คุณพูดเป็นความจริงหรือ? หยุดล้อเล่นได้แล้ว รีบฟื้นฟูพลังของผมกลับมาโดยเร็ว มิเช่นนั้นมันจะเกิดเรื่องใหญ่”

โจวหลี่ยังคงแสร้งทำเป็นสีหน้าราบเรียบ ในขณะนี้หัวใจของเขาแทบจะแหลกสลาย

หลังจากถังเฉาได้ยินคำพูดของโจวหลี่ ก็ยิ้มอย่างจำใจ หลังจากนั้นก็ส่ายศีรษะและกล่าวว่า

“คราวนี้ต่อให้ผมอยากฟื้นฟูมันก็ไม่สามารถฟื้นฟูกลับมาได้แล้ว และใครใช้ให้คุณโกงล่ะ? ผมโยนมุกคมจิตออกไป กำลังภายในของคุณก็ถูกมันดูดออกไปทันที คุณเองก็รู้ดีว่าอยู่ภายใต้สถานการณ์ใดที่มุกคมจิตจะดูดพลังของคนไป”

“ถ้าจะโทษ ก็ต้องโทษตัวคุณเอง คิดคุณว่าไง?”

เมื่อเห็นความจริงจังของถังเฉา ในที่สุดโจวหลี่ก็เข้าใจแล้วว่ากำลังภายในของตนเองไม่สามารถฟื้นกลับมาได้จริง ๆ แล้ว

ในราชวงศ์ต้าเซี่ย การสูญเสียกำลังภายในก็เหมือนกับการสูญเสียอำนาจ และก่อนหน้านั้นที่โจวหลี่หยิ่งยโสโอหังนั้นเป็นเพราะเขามีพลังที่แข็งแกร่ง ตอนนี้อย่าพูดถึงพลังที่แข็งแกร่งเลย แม้แต่จะใช้พลังก็ไม่ได้ สามารถกล่าวได้ว่าถูกทำลายไปโดยตรง

ขณะนี้คนตระกูลโจวตระหนักถึงความร้ายแรงของเรื่องนี้แล้ว และผู้อาวุโสของตระกูลโจวก็รีบเดินเข้าไปทันที

“เร็วเข้า ทุกคน ตอนนี้ช่วยโจวหลี่ล็อกกำลังภายใน ถ้าพลังของเขาไหลออกไปหมด มันจะเป็นปัญหาใหญ่”

ผู้อาวุโสทุกคนของตระกูลโจวกังวลเป็นอย่างมาก เห็นได้ชัดว่าพวกเขากลัวมากว่าพลังของโจวหลี่จะหายไป เพราะโจวหลี่เป็นไพ่ใบสุดท้ายของพวกเขาในราชวงศ์ต้าเซี่ย

เหตุผลที่พวกเขาสามารถมีตำแหน่งที่สูงเช่นนี้ได้ เป็นเพราะความแข็งแกร่งทรงพลังของโจวหลี่เพียงคนเดียว ส่วนคนอื่นของตระกูลโจวนั้นเป็นเพียงคนธรรมดาทั่วไปเท่านั้น

ผู้อาวุโสทั้งหมดของตระกูลโจวไปอยู่ข้างโจวหลี่ และถ่ายกำลังภายในทั้งหมดของตนเองเข้าสู่ร่างกายของโจวหลี่ทันที พยายามใช้วิธีนี้เพื่อล็อกพลังของโจวหลี่เอาไว้

แต่คนที่มีพลังครึ่ง ๆ กลาง ๆ เช่นพวกเขา จะสามารถล็อกกำลังภายในของคนที่แข็งแกร่งกว่าพวกเขาได้อย่างไร

ในที่สุดกำลังภายในของผู้อาวุโสตระกูลโจวถูกใช้ไปจนหมด แต่ก็ยังไม่เห็นมีอะไรดีขึ้นมาแม้แต่น้อย โจวหลี่รับรู้นานแล้ว ว่าเรื่องนี้ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงแก้ไขได้ สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง

“ไม่ต้องทำแล้ว พลังของผมไม่เหลือแล้ว ถึงพวกคุณจะทำอย่างไรมันก็ไร้ประโยชน์”

จนกระทั่งในที่สุดหลังจากที่เขากล่าวประโยคนี้ออกมา เหล่าผู้อาวุโสตระกูลโจวถึงได้วางมือ