เจ้ามังกรพรีเมี่ยม - บทที่1058 เขาเป็นทหาร
“ถ้าจะเอางั้น ก็ได้เลย！”
พูดพลาง ถังโจ่ลุยตรงพุ่งเผมหา
หมัดนี้ เป็นหมัดเด็ดที่ถังโจ่ทุ่มพลังใส่ลงไปทั้งหมด
แต่ผู้ชมทั้งหมดนั้นกลับได้เห็นความเหนือชั้นกว่าของจูกัวชิงหลง
ผลไม่ได้ต่างไปจากความคิด แค่ถังโจ่พุ่งเผมใส่ ก็ถูกโต้ด้วยพลังที่ไม่รู้มายังไงของจูกัวชิงหลง ซัดกลับไปเต็ม ๆ
ปัง！
ถังโจ่ลอยกระเด็นกลับไปทั้งตัว
เสียงตื่นตระหนกดังไปทั้งบริเวณ
“หรือนี่คือคนตระกูลจูกัวที่เล่าลือกันในตำนาน？พลังฝีมือเก่งฉกาจขนาดนี้ ผมยังไม่ทันเห็นเขาตีโต้กลับไปยังไงเลย”
“นั่นสิ พลังฝีมือเก่งฉกาจจริง ๆ ประเมินได้เลยว่าในทั้งแปดตระกูลนี้ บรรดาผู้อาวุโสหลายคุณก็ยังเทียบเขาไม่ได้เลยนะ”
“ให้แม้ว่าจูกัวชิงหลงไม่ได้ลงมาแข่งขัน ก็ให้วางอยู่ในตำแหน่งที่แปดได้เลย เพราะไม่ใช่คนในตระกูลทั่ว ๆ ไปอย่างพวกเราจะไปทาบได้เลยอย่างแน่นอน”
“อีกทั้งพวกคุณได้สังเกตไหม ตั้งแต่คนตระกูลจูกัวเผมมาในงาน ผู้ใหญ่สองคุณที่นั่งชมอยู่ผมงบนต่างให้ความสนใจไปที่จูกัวชิงหลง มันหมายถึงอะไร พวกคุณยังไม่รู้กันอีกหรือ？”
ทันทีนั้นเอง ผู้คนในบริเวณนั้นต่างเหมือนรู้กันแจ้งชัด
จิตใต้สำนึกปักใจเชื่อกันเลยว่าจูกัวชิงหลงได้เป็นผู้ชนะเลิศอย่างเด็ดขาด
เพราะสรุปมาตั้งแต่ก่อนหน้านี้ พวกเขาก็ยังไม่เคยเห็นใครมีพลังฝีมือฉกาจฉกรรจ์ขนาดนี้
“ดูทีในครั้งนี้คนตระกูลจูกัวคงได้เป็นราชบุตรเขยแน่ ตำแหน่งราชบุตรเขยกับพวกเราคงไม่มีวาสนาต่อกันแล้ว หรืองั้นเราไปถอนตัวจากการแข่งขันดีกว่า จะได้ไม่ต้องขึ้นไปเจ็บตัวเปล่า ๆ”
พอมีคำพูดนี้ออกมา ก็มีฝูงคนแห่กันไปยื่นเรื่องขอถอนตัวกันที่คณะกรรมการกันจริง ๆ มากมาย
ตาเฒ่าน้อยนั่งมองไปยังอดหัวเราะไม่ได้
“คุณพวกนี้จะรีบกันทำไมนักหนา ยังไงจูกัวชิงหลงก็ไม่ได้ไปอยู่กับคุณหญิงอายาเกะอยู่แล้ว สุดท้ายก็ต้องเป็นของพวกเขานั่นแหละ เพียงแต่ผู้ที่เสียหายก็คือคุณหญิงอายาเกะ”
“เป็นถึงคุณหญิงที่สูงศักดิ์แท้ ๆ กลับต้องถูกมือเพชฌฆาตคนหนึ่งบอกปัด ช่างน่าสงสารจริงหนอ！”
ส่วนนี้ นายพลเฉินไม่ต่อปากใด ๆ
ขณะเดียวกันนั้น ตรงบริเวณที่ตระกูลถังอยู่
ถังเฉากำลังดูกระบวนท่าเชิงมวยของจูกัวชิงหลงอย่างตั้งอกตั้งใจ
“คนผู้นี้ไม่ใช่คนในราชวงศ์ต้าเซี่ยเด็ดขาด กระบวนท่าของเขาไม่ใช่ท่าการต่อสู้ตามรูปแบบที่สืบทอดกันมา แต่กลับไปผนวกกับชั้นเชิงการต่อสู้แบบทางตะวันตก เป็นพวกมือเพชฌฆาตแน่นอน หรืออย่างน้อยก็ต้องเป็นทหาร”
สำหรับเชิงท่าแบบนี้ ถังเฉาคุ้นชินมามากต่อมาก เพราะยังไงตัวขาเองก็เจอคนประเภทนี้มามากมายในสนามรบ
จูกัวชิงหลงเพียงแต่ได้นำเอากระบวนท่าเหล่านี้ผนวกเผมกับกำลังภายใน จึงมีอานุภาพยิ่งใหญ่ขนาดนี้ได้
ถังเหยียนที่อยู่ผมง ๆ ฟังดูแล้ว มองถังเฉาแล้วถามไปด้วยฉงนสงสัย
“มันจะเป็นไปได้ยังไง？คนในราชวงศ์ต้าเซี่ย จะไปเรียนฝึกวิชาการต่อสู้จากต่างแดนไม่ได้นะ นอกจากคนที่ถูกขับไล่ออกจากตระกูลราชวงศ์ต้าเซี่ยไปแบบคุณ”
“ว่าไปอีกที วิชาการต่อสู้ของพวกนอกแดนจะมาเก่งกาจกว่าของราชวงศ์ต้าเซี่ยได้อย่างไร？”
ที่ถังเหยียนพูดนั้นไม่ผิด แต่ที่ถังเฉาพูดก็เรื่องจริง
จูกัวชิงหลงคนนี้ได้เรียนวิธีการฆ่าคนที่เป็นวิธีนอกรูปแบบจากของราชวงศ์ต้าเซี่ย เพียงแต่เอาากระบวนท่าเหล่านั้น ผสมผสานกับวิชาการต่อสู้ของราชวงศ์ต้าเซี่ยเคุณั้น
ก็เป็นที่ชัดเจนมากว่า จูกัวชิงหลงผู้นี้ก็เหมือนกับถังเฉาเทียวไปเทียวมาระหว่างสองแดน เรียนรู้ได้ถึงวิชาการต่อสู้ที่แตกต่างกันทั้งสองแดน
พูดจบ ถังเหยียนยิ่งมีความอยากรู้อยากเห็นมากขึ้น สีหน้าเคร่งขรึมลง
“คนในตระกูลจูกัวไม่เคยออกพ้นราชวงศ์ต้าเซี่ย ถ้าหากคุณพบเห็นเงาภาพวิธีการฆ่าสังหารในตัวเขาจริง นั่นน่าจะเป็นหลักฐานยืนยันว่า เขาเป็นตัวปลอม ไม่ใช่คนอะไรของบ้านตระกูลจูกัว”
ถังเฉาผงกหัวรับอย่างมั่นใจ ไม่มีความเห็นต่างในคำพูดนี้
“ไม่ผิด เขาต้องไม่ใช่คนในราชวงศ์ต้าเซี่ยแน่นอนเด็ดขาด”
พูดออกมาดังนี้ ถังเหยียนเชื่อว่าเรื่องนี้ต้องมีอะไรซ่อนเงื่อนอยู่เบื้องหลัง
ขณะนี้ ถังโจ่ตกอยู่ในสภาวะคับขันอย่างเต็มที่แล้ว
ที่พูดเป็นว่าตกอยู่ในสภาวะคับขัน คงเป็นการพูดบอกเล่ากันฟังแบบไม่ให้เสียหน้ามาก เพราะในสภาพความเป็นจริงแล้วถังโจ่กำลังใช้พลังฝีมือสุดฤทธิ์ แต่จูกัวชิงหลงกลับมีท่าทีทำเป็นหยอกเล่น สีหน้าท่าทางเต็มไปด้วยการเย้ยหยัน
ส่วนถังโจ่นั้นเหมือนไอ้โง่คนหนึ่งที่ถูกแกล้งหยอกเล่น
“พวกคนตระกูลถังของคุณ มันช่างอ่อนหัดกันจริงนะ เห็นว่าตระกูลพวกคุณที่มีถังเฉา ยังคิดว่าคนอื่นก็น่าจะไม่ธรรมดาจึงจะใช่ แต่ทำไมถึงได้อ่อนปวกกันขนาดนี้？”
จูกัวชิงหลงพูดสบประมาทใส่
ถังโจ่ไม่มีเวลาให้โต้ตอบ กับจูกัวชิงหลง เขามีแต่ต้องคอยหลบอย่างสุดฤทธิ์
ทุกครั้งที่ถังโจ่เห็นจังหวะคิดจะรุกกลับได้ แต่แล้วหมัดของตัวเองก็จะถูกสกัดไว้ทั้งหมด หวนกลับย้อนมาซัดใส่ร่างตัวเองอย่างหนักขึ้นเป็นเท่าตัว
เป็นดังนี้ผ่านไปหลายนาที ถังโจ่รู้สึกร่างกายทานรับไม่ไหวแล้ว จูกัวชิงหลงเห็นสภาพแล้ว ก็รู้ว่าถังโจ่เตรียมจะถอยหนีแล้ว แน่นอนว่าเขาคงไม่ปล่อยถังโจ่ไปแบบนี้แน่
“คิดจะยอมแพ้หรือ？ไม่ได้หรอก”
ถังโจ่เบิกตากว้างขึ้นในฉับพลัน กำลังเตรียมจะตั้งการ์ดรับ ทันใดนั้น เห็นแต่เงาจูกัวชิงหลงแวบเผมมา กระแทกใส่ตัวเขากระเด็นออกไป
ยังไม่ทันให้ได้มีปฏิกิริยาใด ๆ ก็มีอาการเบลอวูบไป จูกัวชิงหลงที่อยู่อีกด้านหนึ่ง ไม่มีทีท่าจะเลิกรา เดินย่างสามขุมก้าวเผมไปหาถังโจ่
ถังซานฉ่ายที่เฝ้าดูอยู่ยิ่งดูยิ่งเห็นท่าไม่ดี จนจูกัวชิงหลงยกเท้าขึ้น เตรียมท่าจะกระทืบลงใส่ถังโจ๋ ถังซานฉ่ายจึงได้รู้สึกขึ้นมา มันจะเกิดอะไรขึ้นนี่