เจ้าสาวจอมจุ้นขอลุ้นรัก - ตอนที่ 194

โม่ฮุ่ยหลิงวางสายแล้วหันไปมองกู้จิ้งเจ๋อ เธออยากจะเปลี่ยนชื่อนังหลินเช่อในโทรศัพท์เสียนัก แต่โทรศัพท์ถูกใส่พาสเวิร์ดป้องกันเอาไว้ ทำให้เธอทำได้เพียงรับสาย แต่ไม่สามารถเปลี่ยนชื่อได้ โม่ฮุ่ยหลิงจึงได้แต่สบถก่นด่าอยู่ในใจ เอาไว้เธอกับเขาได้เป็นของกันและกันก่อนเถอะน่า เธอจะให้กู้จิ้งเจ๋อเปลี่ยนชื่อให้ได้!

ในที่สุดทั้งสองคนก็กลับมาถึงโรงแรม

กู้จิ้งเจ๋อถูกพามานอนลงบนเตียงก่อนที่โม่ฮุ่ยหลิงจะไล่ทุกคนให้ออกไปจากห้อง

เธอเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำทำความสะอาดร่างกาย ก่อนที่จะกลับออกมาพินิจดูร่างของชายหนุ่มที่นอนอยู่บนเตียง ใบหน้าของเธอแดงระเรื่อ ริมฝีปากขยับอย่างไม่อาจห้ามใจได้ เธอเดินเข้าไปแล้วเอื้อมมือออกไปแตะแก้มของเขา

“จิ้งเจ๋อ…จิ้งเจ๋อขา ฉันรักคุณมากนะคะ” เธอมองดูใบหน้าหล่อเหลาและรูปร่างอันสุดแสนจะสมบูรณ์แบบตรงหน้า เมื่อกู้จิ้งเจ๋อพยายามที่จะถอดเสื้อผ้าออก มันก็ยิ่งทำให้โม่ฮุ่ยหลิงใจเต้นด้วยความระทึก

หญิงสาวระบายลมหายใจด้วยความพอใจ ก่อนจะเอื้อมมือออกไปช่วยเขาถอดเสื้อผ้า อาภรณ์แต่ละชิ้นที่หลุดออกจากตัว ก็ยิ่งทำให้เธอแทบจะหมดความสามารถในการควบคุมตัวเอง

ยิ่งเข้าไปใกล้เขามากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งรู้สึกราวกับต้องมนต์สะกดจากเสน่ห์ของเขา

เมื่อก่อนนี้ เธออยากอยู่กับเขาเพราะเขาคือกู้จิ้งเจ๋อ แต่ตอนนี้ เมื่อได้พินิจดูเขาอย่างใกล้ชิดแล้ว หญิงสาวก็เปลี่ยนความคิดใหม่ ต่อให้เขาไม่ใช่กู้จิ้งเจ๋อผู้ยิ่งใหญ่ เขาก็ยังคงเป็นบุรุษเปี่ยมเสน่ห์ที่ยากจะต้านทานที่สุดในโลกอยู่ดี

แล้วทันใดนั้น เขาก็คว้ามือเธอ

โม่ฮุ่ยหลิงหัวเราะและดึงมือออก “จิ้งเจ๋อ อดใจรออีกนิดเดียวเท่านั้นนะคะ อย่าห่วงเลย แค่อดทนอีกนิดเดียวเท่านั้น…”

กู้จิ้งเจ๋อรู้สึกได้ถึงมือของใครบางคนกำลังแตะต้องเนื้อตัวเขาอยู่

หลินเช่อเหรอ

เขาคิดถึงใบหน้าของหลินเช่อ และท่าทางของเธอยามอยู่ต่อหน้าเขา ริมฝีปากอิ่มเต็มที่จะขยับ มือนุ่มนิ่มของเธอที่โลมไล้ไปบนตัวเขา

ตอนนี้เธอดูเหมือนจะเป็นเพียงภาพเงาดำรางเลือน ยิ่งดูชวนให้หลงใหลยิ่งกว่าที่เคยเป็น เธอกำลังมองมาที่เขา ดวงตาสุกใสเป็นประกายราวกับจะกลืนกินเขาลงไปกระนั้น

เขามองดูเธอ ปรารถนาต้องการเธอมากขึ้นอีก

เขาคว้ามือเธอไว้และพลิกตัวขึ้น ตอนนี้เธอมานอนอยู่ใต้ร่างเขาแล้ว

แต่น่าแปลกที่หลินเช่อไม่ยักขัดขืน เธอเพียงแต่จ้องมองเขาด้วยสายตาที่เปี่ยมไปด้วยความหลงใหล

วิธีที่หลินเช่อมองเขาแทบทำให้เขาต้องคลั่ง

เขาพูดว่า “หลินเช่อ อีกประเดี๋ยวฉันก็จะควบคุมตัวเองไม่ได้แล้ว ถ้าเธอต้องการแบบนี้ละก็…”

ผู้หญิงที่อยู่ใต้ร่างเขาชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบว่า “ไม่จำเป็นต้องควบคุมหรอกค่ะ ไม่ต้องฝืนใจอะไรทั้งนั้นเวลาที่อยู่กับฉัน”

ร่างกายของชายหนุ่มราวกับจะกรีดร้องเมื่อมันต้องการที่จะฉีกกระชากเสื้อผ้าและกลืนกินเธอเข้าไปเสียเดี๋ยวนี้

กู้จิ้งเจ๋อรู้สึกถึงมือของเธอที่ขยับขึ้นมา

ในขณะนั้นเองที่เขารู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ปกติ

หลินเช่อไม่มีทางเป็นฝ่ายเริ่มก่อนกับเขาแน่

หลินเช่อมีหลักการของเธอ ต่อให้เขายั่วเย้าเธอมากแค่ไหน เธอก็จะขัดเขินกระดากอายเกินกว่าจะทำอะไร บางครั้งเธอไม่กล้าแม้แต่จะสบตาเขาด้วยซ้ำ

กู้จิ้งเจ๋อสะบัดหน้า พยายามเรียกสติของตัวเองกลับคืนมา แล้วเขาก็ได้เห็นว่าผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าคือโม่ฮุ่ยหลิงต่างหาก

ชายหนุ่มตกใจและรีบพลิกตัวลงจากเตียงในทันที

ขาแข้งเขายังคงอ่อนแรงจนแทบยืนไม่ติด

โม่ฮุ่ยหลิงรีบลุกจากเตียงด้วยความแปลกใจว่าเหตุใดชายหนุ่มจึงผุดลุกขึ้นอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย ทั้งที่เธอกำลังจะมอบกายให้กับเขาอยู่รอมร่อนี้แล้ว

เธอกำลังมีอารมณ์เต็มที่และอยากจะมุดเข้าไปอยู่ใต้ผ้าห่มกับเขาเต็มแก่

เธอควบคุมร่างกายของตัวเองไม่ได้อีกต่อไป เธออยากจะกระชากเสื้อผ้าเขาออกมาใจจะขาดอยู่แล้ว แล้วนี่ทำไมอยู่ๆ เขาจะมาลุกหนีไปเสียแบบนี้เล่า

โม่ฮุ่ยหลิงรีบเดินเข้าไปหา “จิ้งเจ๋อ จิ้งเจ๋อ มองฉันสิคะ นี่ฉันเองค่ะ ฉันเอง”

กู้จิ้งเจ๋อเงยหน้ามอง เขากำลังต่อสู้กับความง่วงงุนและร่างกายที่อ่อนปวกเปียกไร้เรี่ยวแรง แต่ถึงกระนั้นด้วยเรี่ยวแรงบางส่วนที่หลงเหลืออยู่ในแขนและขา เขาพยายามใช้มันต่อต้านอีกฝ่ายอย่างสุดกำลัง

เขาพูดว่า “ฮุ่ยหลิง ปล่อยฉันไปเถอะ ปล่อยฉัน ทำไมเธอถึงได้…”

“ฉันก็แค่อยากเป็นผู้หญิงของคุณก็เท่านั้นเองนะคะ จิ้งเจ๋อ…” โม่ฮุ่ยหลิงร้องเมื่อเธอคว้ามือเขาไว้ แล้วดึงมาลูบไล้ไปทั่วเนื้อตัวของตัวเอง

ด้วยฤทธิ์ยา ทำให้ร่างกายส่วนนั้นของชายหนุ่มเริ่มแข็งตัวขึ้นในฉับพลัน

โม่ฮุ่ยหลิงรีบพูด “เห็นมั้ยล่ะคะ คุณก็ชอบร่างกายฉันเหมือนกัน ใช่มั้ยล่ะ”

กู้จิ้งเจ๋อแทบไม่มีสติเหลือพอจะคิดอะไรได้อีกแล้ว เหมือนว่าแม้แต่หัวใจของเขาก็อยู่ภายใต้การบงการของฤทธิ์ยาด้วยเช่นกัน เมื่อมองดูโม่ฮุ่ยหลิงที่ยืนอยู่ตรงหน้า เขาก็เริ่มคิดว่า หรือว่าจะช่างมันเถอะ…

ถึงอย่างไรโม่ฮุ่ยหลิงก็อยู่กับเขามานาน เธอไม่ใช่ใครอื่นไกล

เขามองหน้าเธอและเอื้อมออกไป หัวใจเริ่มที่จะยอมจำนน

เพราะร่างกายเขาก็จะทนรับไม่ไหวแล้ว มันไม่ใช่แค่ความอึดอัดไม่สบายตัวทั่วๆ ไป แต่มันคือความต้องการอันแสนเร่าร้อนที่ไม่อาจควบคุมได้ และกำลังโหมไหม้อยู่ในหัวใจของเขา เขารู้สึกเหมือนเนื้อตัวเขากำลังถูกแผดเผาราวกับอยู่ในไฟนรก

ห้วงเวลาแห่งความอ่อนแอนี้เองเป็นสิ่งที่เขาไม่อาจควบคุมได้

“ฮุ่ยหลิง…” กู้จิ้งเจ๋อขยับเข้ามาหา เลียริมฝีปาก

เมื่อหญิงสาวเห็นดังนั้น เธอก็แทบจะร่ำไห้ออกมาด้วยความดีใจ

“ฉันอยู่นี่ค่ะ ฉันอยู่นี่ จิ้งเจ๋อ มาสิคะ เดี๋ยวก็ไม่เป็นไรแล้วละค่ะ เดี๋ยวคุณก็จะรู้สึกดี นี่เป็นครั้งแรกของฉันนะคะ ฉันเก็บครั้งแรกของฉันเอาไว้ให้คุณ”

โม่ฮุ่ยหลิงคิดว่า ทันทีที่เขาได้แตะต้องตัวเธอ เขาก็จะไม่มีทางปฏิเสธเธอได้อีกต่อไป

และจากนั้น เขาก็จะเป็นของเธอ!

ทว่า…

เมื่อกู้จิ้งเจ๋อคว้ามือเธอและกำลังจะพาตัวเองเดินต่อไปบนเส้นทางแห่งความไม่ถูกต้องนั้นเอง เขาก็รู้สึกได้ถึงบางอย่างเมื่อเขามองหน้าเธอ เขาไม่อาจจูบเธอได้

แม้ร่างกายเขาจะต้องการ แต่ใจเขากลับไม่ยินยอมเมื่อเขาเห็นใบหน้านั้นว่าเป็นโม่ฮุ่ยหลิง

เขามองดูเธอ อยากจะรู้สึกบางอย่างกับเธอ แต่มันกลับไม่มีความรู้สึกใดๆ เกิดขึ้นเลยแม้แต่น้อย

ไม่ว่าจะพยายามแค่ไหน เขาก็จูบเธอไม่ลงอยู่นั่นเอง

ชายหนุ่มทำได้เพียงหยุดและขมวดคิ้ว

โม่ฮุ่ยหลิงรู้สึกได้ว่าเขาไม่ขยับเข้ามาหาและหยุดไปเสียเฉยๆ อย่างนั้น เธอจึงเงยหน้าขึ้นมองด้วยความประหลาดใจ

ชายหนุ่มกัดฟันแน่น และผลักเธอออกไป “ฉันทำไม่ได้ ฮุ่ยหลิง ฉันทำไม่ได้จริงๆ ไปซะเถอะไป”

คราวนี้โม่ฮุ่ยหลิงอยากจะร่ำไห้ออกมาจริง

“ทำไมคะ จิ้งเจ๋อ คุณยังกลัวว่าจะทำให้ฉันต้องเจ็บอยู่อีกเหรอคะ ไม่ค่ะ ฉันไม่กลัวอะไรทั้งนั้น ฉันแค่อยากจะเป็นผู้หญิงของคุณ”

แต่มันไม่ได้เป็นเพราะเขาไม่ต้องการทำร้ายเธอ

ในหัวของเขาตอนนี้ไม่ได้คิดถึงเรื่องนั้นเลยแม้แต่น้อย เขาก็แค่ทำไม่ได้

ทั้งร่างกายและหัวใจเขามันไม่ยอมที่จะใกล้ชิดเธอ

นี่ร่างกายเขาต่อต้านโม่ฮุ่ยหลิงเพราะว่าอาการป่วยของเขางั้นหรือ หรือว่าร่างกายเขากลัวว่าอาการจะกำเริบขึ้น จึงไม่มีความรู้สึกใดๆ ต่อเธอเลยแม้แต่น้อย

เขาไม่รู้เลยจริงๆ แต่เขารู้ว่าเพียงว่าเขาทำไม่ได้

ด้วยเหตุนี้เขาจึงทำได้แต่เพียงผลักเธอออกไป

โม่ฮุ่ยหลิงขบฟันแน่น ไม่ยอมรับการปฏิเสธจากเขา เธอตรงเข้าไประดมจูบลงบนเนื้อตัวเขา

“จิ้งเจ๋อ ต้องการฉันสิคะ ฉันต้องการให้คุณต้องการฉัน อย่าปฏิเสธฉันอีกเลยนะคะ ต้องการฉันเถอะ”

เธอพร่ำร่ำร้องราวกับขาดสติพลางกอดรัดเขาไว้แน่น

ไม่เพียงแต่ชายหนุ่มจะไม่รู้สึกอะไรเท่านั้น แต่…

ทันใดนั้นเขาก็หมุนตัวไปและอาเจียนออกมาเต็มแรง ร่างกายของเขาสั่นระริกรุนแรง

นี่เขา…นี่เขาป่วยเหรอ

โม่ฮุ่ยหลิงตกใจเสียจนต้องถอยออกมา และมองดูเขา

ใช่ เขาป่วย เธอเคยเห็นสภาพแบบนี้มาก่อน และครั้งนี้เธอก็รู้ดีด้วยว่าอาการนั้นหนักมากทีเดียว

แต่มันเกิดขึ้นได้ยังไงกันล่ะ ก็เห็นๆ อยู่ว่าเขาอาการดีขึ้นแล้ว เขาจับมือหลินเช่อได้โดยที่ไม่เป็นอะไรนี่นา