เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ / เจ้าสาวมือสองของคุณชายพิก… - ตอนที่ 1094

บทที่ 1094 หาคนงานถาวรค่าแรงฟรี

แน่นอนว่า หลังจากคำพูดเหล่านี้ออกไป สองสามคนคนที่นินทา ก็เงียบลงไปมาก หลังจากที่สบตากันไปมา ก็ไม่กล้าพูดแล้ว

หนึ่งในนั้นยังโค้งคำนับให้กับหลัวหุ้ยเหม่ย “ขอโทษนะคุณน้า พวกเราก็แค่เกิดความสงสัยกะทันหัน ไม่ได้คิดร้ายอะไร หลังจากที่คุณอธิบายอย่างนี้ พวกเราจะไม่พูดอะไรอีกแล้ว”

หลัวหุ้ยเหม่ย มองดูเธอเพิ่มอีกครั้ง เป็นเด็กผู้หญิงที่เข้ามาในตอนหลัง ปกติก็ขยันทำงาน เลยโบกมือเบาๆ “ช่างเถอะๆ ฉันก็ไม่ใช่ว่าจะดุด่าพวกเธอ แต่เรื่องเกี่ยวกับชื่อเสียงของลูกสาวฉัน และนี่เป็นการไม่เคารพต่อภรรยาที่ล่วงลับไปแล้วของคนอื่น ดังนั้นฉันอยากจะอธิบายให้ชัดเจนหน่อย พวกเธอเข้าใจก็ดีแล้ว”

“เข้าใจแล้วค่ะคุณน้า ต่อไปจะไม่ทำอีกแล้ว”

คนอื่นก็พยักหน้าตาม

ความเข้าใจครั้งหนึ่ง ก็ได้ถูก หลัวหุ้ยเหม่ยตัดไฟตั้งแต่ต้นลม

ในห้องรับรองชั้นบน เสี่ยวเหยียนวางราเม็งไว้ตรงหน้าของ หลินสวี่เจิ้ง หลินสวี่เจิ้งเงยหน้าขึ้น ยิ้มให้เธอเล็กน้อย

“ขอบคุณ”

เสี่ยวเหยียนยิ้มกลับ แล้วพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็ไม่รบกวนนายหลินแล้ว”

ตั้งแต่เปิดกิจการจนถึงตอนนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่เขามา และเมื่อกี้ตอนที่เข้ามา ดูเหมือนว่าเขากำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่ อาจเป็นเพราะที่นี่มีความทรงจำมากมายเกี่ยวกับเขาและภรรยาของเขามั้ง เขาจึงไม่ค่อยอยากมา แต่ก็อยากจะมา

แน่นอนว่าทั้งหมดนี้ เป็นการคาดเดาของเสี่ยวเหยียน เอง อันที่จริงไม่ว่าจะเป็นแบบไหน หลินสวี่เจิ้ง น่าจะเป็นของคนประเภทที่ไม่อยากให้ใครอยู่กับเขา นอกจากภรรยาที่ล่วงลับไปแล้ว แม้ว่าเธออยากจะดูแลต้อนรับชั้นสูง แต่ว่า……อย่าทำเรื่องให้มากเกินไปจะดีกว่า

สิบนาทีต่อมา

รถบรรทุกของเข้ามาแล้ว มีพวกกล่องสินค้าขนาดใหญ่เล็กจำนวนหนึ่ง เสี่ยวเหยียนเคลื่อนย้ายทั้งหมดด้วยตัวเอง แม้ว่าจะมีคนอื่นมาช่วย แต่เสี่ยวเหยียนว่องไวที่สุด

ไม่นานนัก เสี่ยวเหยียนก็เห็นอีกหนึ่งร่างในท่ามกลางฝูงชน คือ หลินสวี่เจิ้งที่ลงมาจากชั้นสอง เธอถึงกับผงะ “นายหลิน ทำไมคุณลงมาแล้ว?”

หลินสวี่เจิ้งเป็นผู้ชาย มีพละกำลังมาก เสี่ยวเหยียนสามารถถือกล่องสินค้าได้ครั้งละหนึ่งกล่อง แล้ววิ่งอีกหลายรอบแต่เขาสามารถยกขึ้นหลายกล่องพร้อมกันได้อย่างง่ายดาย

เสี่ยวเหยียนถือไว้กล่องหนึ่ง วิ่งเหยาะๆตามเขาไป

“นายหลิน คุณเป็นแขก และเป็นเจ้านายของฉันด้วย เรื่องพ่วงนี้คุณปล่อยไว้เถอะ ฉันทำเองได้”

หลินสวี่เจิ้งกลับพูดอย่างไม่แยแสอะไร “ไม่เป็นไร ยังไงก็เจอโดยบังเอิญ ก็ถือโอกาสช่วยซะเลย ไม่ต้องมีความกดดัน อีกอย่าง ฉันกลายเป็นเจ้านายของคุณตั้งแต่เมื่อไหร่? คุณเปิดร้านด้วยตัวเอง ฉันคิดค่าเช่า ทำการค้าอย่างถูกต้องมีเหตุผล”

“……ก็ได้ แต่เรื่องเหล่านี้”

เสี่ยวเหยียนยังอยากจะพูดอะไรอีก แต่หลินสวี่เจิ้งยืนยันแน่วแน่มาก ดังนั้นเธอจึงไม่เกลี้ยกล่อมอีก จึงต้องเดินให้เร็วขึ้น แล้วเรียกคนอื่นๆในห้องครัว ให้มาช่วยกัน พยายามยกกล่องสินค้าให้เสร็จเรียบร้อย ก่อนที่หลินสวี่เจิ้งจะยกกล่องจำนวนมาก

ห้านาทีต่อมา สินค้าก็ยกเสร็จแล้ว หลัวหุ้ยเหม่ยรินชาข้าวกล้องคั่วให้กับ หลินสวี่เจิ้งยิ้มกริ่มแล้วพูดว่า “ขอบคุณนายหลิน ทำให้คุณต้องเหนื่อยแล้ว ดื่มชาสักถ้วย”

หลินสวี่เจิ้งจิบชาคำหนึ่ง “ขอบคุณคุณน้า ใช่แล้ว ทำไมในร้านไม่หาผู้ชายคนหนึ่งมาช่วยงาน? ทุกครั้งต้องให้คุณมาเคลื่อนย้ายแบบนี้?”

เสี่ยวเหยียนที่อยู่ด้านข้างยังไม่ทันได้อธิบาย ก็ได้ยิน หลัวหุ้ยเหม่ยพูดขึ้น “ปกติอีกแล้วมักจะเป็นพ่อของเสี่ยวเหยียนเคลื่อนย้าย แต่วันนี้เขาบังเอิญมีธุระ ออกไปข้างนอก”

“อย่างนี้นี่เอง”

หลินสวี่เจิ้ง มองพิจารณาเสี่ยวเหยียน

แม้ว่าสาวน้อยจะอายุน้อย ดูแล้วผอมมาก แทบไม่มีเนื้อหนังเลย แต่ก็มีพลังทำการลุยงานมาก โดยเฉพาะเมื่อรู้ว่า ไม่สามารถห้ามปรามเขาได้ ก็รีบวิ่งพุ่งไปอย่างรวดเร็ว แทบอยากจะรับงานทั้งหมดให้กับตัวเอง

เมื่อมองดูแล้ว ก็เต็มไปด้วยความกระฉับกระเฉงและมีชีวิตชีวาจริงๆ

ไม่น่าแปลกใจ ที่หานชิงนายอึมครึมไร้ชีวิตชีวานั่น จะหัวใจหวั่นไหว

แต่ว่า ช่วงนี้เขาก็รู้สึกงงงวย เดิมทีคิดว่า อย่างน้อยเพื่อนรักก็น่าจะลงมือทำอะไรบ้าง ใครจะรู้ว่า สองสามเดือนผ่านไป เขาไม่เคยมาร้านราเม็งเลยด้วยซ้ำ หลินสวี่เจิ้งเคยถามเกี่ยวกับตารางงานของเขา ไม่คาดคิดว่า ทำงานล่วงเวลาที่ บริษัททุกวัน?

เหอะ ในที่สุดก็มีคนที่ทำให้หัวใจหวั่นไหว แต่ยังสามารถอดทนได้นานขนาดนี้ ก็เป็นชายพรหมจรรย์แก่อย่างแท้จริงแล้ว

ถ้าสามารถทำได้ เขาก็ยินดีที่จะช่วยให้เพื่อนรักตัวเองสมหวังสักครั้ง แต่น่าเสียดายที่เพื่อนรักไม่เฉลียวฉลาดเช่นนี้ เขาไม่มีแม้แต่โอกาสในการจับคู่ด้วยซ้ำ ซึ่งเป็นเรื่องที่น่าปวดหัวจริงๆ

“คุณจางดูเหมือนอายุก็ไม่น้อยแล้ว บางทีอาจสามารถหาคนงานถาวรค่าแรงฟรีก็ได้”

ตอนที่หลินสวี่เจิ้งพูดประโยคนี้ แตะปลายนิ้วลงบนโต๊ะเบาๆ การแสดงออกบนใบหน้า ท่าทางเหมือนไม่สามารถคาดเดาได้เล็กน้อย

เสี่ยวเหยียนนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ ก็เข้าใจในทันที คนงานถาวรค่าแรงฟรี ก็หมายถึงคู่แต่งงานไม่ใช่หรือ?

ริมฝีปากของเธอเปิดออกเล็กน้อย “นายหลิน ในช่วงนี้ ฉันยังไม่ได้……”

ใครจะรู้ว่า หลัวหุ้ยเหม่ยก็เข้าใจแล้วเหมือน รีบชิงพูดขึ้นก่อนเธอ ถามหลินสวี่เจิ้ง “นายหลินพูดแบบนี้ คืออยากจะเป็นพ่อสื่อให้ลูกสาวของฉันหรือ?”

พ่อสื่อ?

ไม่คาดคิดมาก่อนว่า เขา หลินสวี่เจิ้งจะมีวันที่ได้เป็นพ่อสื่อด้วย แต่ถ้าอีกฝ่ายเป็นเพื่อนรักของตัวเอง บางทีอาจจะลองดูก็ได้

“เมื่อพูดอย่างนี้แล้ว ฉันก็มีเพื่อนคนหนึ่ง ที่สามารถแนะนำให้คุณจางได้จริงๆ แต่ว่า…… อายุเขาเยอะหน่อย”

“อายุเยอะหน่อย” หัวสมองของหลัวหุ้ยเหม่ย นึกถึงภาพลุงที่มีเครารุงรัง แต่งตัวเลอะเทอะ และอาจมีปัญหาทางด้านบุคลิกภาพในทันที ไม่อย่างนั้น จะมีผู้ชายที่อายุเยอะขนาดนี้ แต่ยังไม่แต่งงานได้อย่างไร ไม่ใช่ว่ารวยเกินไป มีวิสัยทัศน์สูง ก็คือปัญหาของตัวเอง

แต่ในไม่ช้า หลัวหุ้ยเหม่ยก็ตอบสนองอย่างรวดเร็ว อายุของหลินสวี่เจิ้งก็มากเช่นกัน แต่ก็มีบุคลิกที่มีพลังมาก ดีกว่าพวกเด็กหนุ่มไม่รู้ตั้งเท่าไหร่ ทางภาพลักษณ์บุคลิกยิ่งไม่ต้องพูดถึง

คนที่สามารถรู้จักกับเขา จะเป็นลุงที่เลอะเทอะมอมแมมได้อย่างไร?

เธอคิดมากเกินไปแล้วจริงๆ

“อายุเยอะหน่อย อารมณ์แปลกประหลาด ตั้งแต่เด็กจนโตไม่เคยมีแฟนเลย”

“อะไรนะ? ไม่เคยมีแฟนเลย” หลัวหุ้ยเหม่ย ตกตะลึง นี่จะเป็นไปได้ยังไง ผู้ชายอายุขนาดนั้น ยังไม่เคยมีแฟน? หรือว่าจะมีโรคที่ไม่อาจเปิดเผยได้จริงๆ?

“อืม” หลินสวี่เจิ้งยิ้มพยักหน้าเบาๆ “ในตอนนั้น หลังจากที่พวกเราทั้งกลุ่มต่างแต่งงานหมดแล้ว มีเพียงเขาคนเดียว ที่ยังโสดอยู่ ไม่คาดคิดว่าวันเวลาผ่านมาหลายปีแล้ว เขายังคงเป็นเหมือนเดิม”

เสี่ยวเหยียนที่ยืนอยู่ด้านข้าง สีหน้าแปลกประหลาดเล็กน้อย

อายุเยอะ นิสัยแปลกประหลาด ไม่เคยมีแฟน

น่าแปลก ทำไมเธอฟังคำพรรณนาของหลินสวี่เจิ้งเหล่านี้ ในหัวสมอง มีชื่อคนหนึ่งปรากฏขึ้นอัตโนมัติ?

ไม่ใช่ จะเป็นเขาได้อย่างไร หลินสวี่เจิ้ง ไม่น่าจะรู้จัก หานชิง

ในช่วงเวลาที่ผ่านมา แม้ว่าเวลาจะผ่านไปในแต่ละวัน แต่เสี่ยวเหยียนก็คิดถึงหานชิงน้อยลงเรื่อยๆ เธอกลายเป็นงานยุ่งมาก ต้องทำงานในร้านทุกวัน หลังจากกลับบ้าน ต้องคิดค้นเมนูใหม่ แล้วยังต้องไปเลือกหาแหล่งวัตถุดิบ นำเข้าสินค้า บางครั้งเหนื่อยมากจนอาบน้ำเสร็จ ก็หลับสนิทไปเลย

มีเพียงช่วงที่ฝันในตอนดึกดื่นเท่านี้ บางครั้งหานชิง จะปรากฏตัวในความฝันของเธอ

จากนั้นตอนที่เธอตื่นขึ้นมา เมื่อหมอนเปื้อนด้วยน้ำตา เสี่ยวเหยียนถึงจะรู้สึกว่า ตัวเองยังคงรักหานชิงอยู่

แต่ในเวลาปกติ เธอสามารถสะกดจิตตัวเองได้อย่างสมบูรณ์แล้ว เธอไม่ชอบเขาอีกแล้ว

แต่ไม่คาดคิดว่า ในตอนนี้หลินสวี่เจิ้งเพิ่งพูดถึงคุณสมบัติไม่กี่อย่าง เธอก็นึกถึงเขาอีกแล้ว

“เป็นโสดมาหลายปีขนาดนี้ จะเป็นคนที่นิยมจะไม่แต่งงานหรือเปล่า? หรือเสี่ยวเหยียนของเราไม่มีโอกาสเสียเท่าไหร่?”