เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ / เจ้าสาวมือสองของคุณชายพิก… - ตอนที่ 1237

เราจะทยอยไล่แก้ให้ยามว่างอยากให้แก้เรื่องไหนคอมเมนต์ไว้นะคะ
แต่บางเรื่องเราก็ไม่มีไฟล์แล้วเหมือนกัน

บทที่ 1237 สามารถทำให้เรื่องไม่จริงเป็นเรื่องจริงได้

ได้ยินคำพูดนี้ เซียวซู่จู่ๆก็รู้สึกปวดขมับขึ้นมาทันที

ทั้งๆที่ก่อนหน้านั้นหนึ่งวินาทีเพิ่งจะจูบเขา ตอนนี้กลับมาถกกับเขาว่ามันเป็นจูบแรกของเธอ

นี่มัน…….ใช่ปัญหาจูบแรกไม่จูบแรกด้วยเหรอ?

เซียวซู่จ้องมองเธออย่างลึกซึ้ง เสียงเข้มขึ้นเล็กน้อย

“ยังคงพูดประโยคเดิม แสดงละครก็สามารถจูบตามอำเภอใจเหรอ?”

เจียงเสี่ยวไป๋: “………”

เธอกัดริมฝีปากของตัวเองด้วยจิตใต้สำนึก แม้ว่าจะเป็นจูบแรกของเธอ อย่างไรเสียเธอก็เป็นคนเริ่มก่อน อีกอย่างคนก็ถูกเธอบังคับให้มา ดังนั้นเธอก็มีส่วนผิดมากเหมือนกัน

แค่รู้สึกผิด เจียงเสี่ยวไป๋แค่พูดยังไม่กล้าพูดเต็มเสียงแล้ว ทำได้เพียงพูดเสียงเล็กเสียงน้อย

“ก็ไม่ใช่ว่าจูบตามอำเภอใจนะ ฉันไม่มีวิธีอื่นแล้วจริงๆ อีกอย่างคุณลองคิดดู คุณเป็นผู้ชาย เรื่องแบบนี้ผู้หญิงอย่างเราเสียเปรียบมากกว่าไม่ใช่เหรอ? อีกอย่างเมื่อกี้ฉันก็ได้พูดไปแล้วมันเป็นจูบแรกของฉัน คุณที่เป็นคนที่คุ้มมากกว่าไม่ใช่เหรอ？อืม เพียงแต่คุณเป็นคนที่ฉันไปลากมาด้วย ดังนั้นถือว่าคุณเป็นคนที่เสียเปรียบ เอาอย่างนี้ละกัน…….ฉันเลี้ยงข้าวคุณสักมื้อ หรือว่าวันหลังคุณมีเรื่องอะไรที่ต้องการให้ฉันช่วย ฉันยินดีที่จะบุกน้ำลุยไฟไปช่วย โดยไม่มีข้อแม้เลย!”

เซียวซู่: “………..”

พูดอ้อมไปอ้อมมา เธอต้องการแก้ปัญหาด้วยอาหารมื้อเดียวเท่านั้น

แต่ว่า ไม่ใช้อาหารในการแก้ไขปัญหา แล้วจะสามารถทำอะไรได้อีกละ?

สีหน้าของเซียวซู่ดูจริงจังขึ้นมา

เห็นเขาที่ยังคงไม่พอใจ เจียงเสี่ยวไป๋ก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว ทำได้เพียงพูดด้วยสีหน้าที่เศร้าสร้อย: “ดูเหมือนคุณจะไม่เห็นด้วย? งั้นคุณพูดมาดีกว่า ควรที่จะทำยังไงดี ในเมื่อจูบก็จูบไปแล้ว หากคุณรู้สึกไม่ยุติธรรม ฉันให้คุณจูบคืนก็ได้!”

พูดจบ เจียงเสี่ยวไป๋ยังเม้มริมฝีปากแดงด้วยความประหม่า

เซียวซู่ถูกคำพูดของเธอทำให้อึ้งจนพูดไม่ออก แต่เขากลับมองไปที่ริมฝีปากแดงของเธอโดยไม่รู้ตัว จากนั้นสมองก็คิดถึงท่าทางที่เธอโน้มตัวเข้ามาใกล้ ยังมีสัมผัสที่อ่อนนุ่มนั้นด้วย

แม่ง！

เซียวซู่ด่าตัวเองในใจ จากนั้นก็รีบถอนสายตาออกมา ทำหน้าเย็นชา: “คุณฝันไปเถอะ”

คุณฝันไปเถอะ………

เริ่มแรกเจียงเสี่ยวไป๋ยังไม่รู้สึกว่าคำพูดนี้จะมีอะไร เมื่อคิดดูแล้วก็อดไม่ได้ที่จะเบิกตากว้าง มือเท้าเอวแล้วเดินเข้าไปใกล้เซียวซู่

“คุณพูดว่าอะไรนะ? อะไรคือคุณฝันไปเถอะ คุณพูดเหมือนว่าฉันตั้งใจจะจูบคุณอย่างนั้นแหละ!”

เซียวซู่ยังคงทำหน้าเย็นชา: “หรือว่ามันไม่ใช่?”

เจียงเสี่ยวไป๋กัดฟันจ้องมองเขา: “ไม่ใช่อย่างแน่นอน ฉันก็ถูกบังคับเหมือนกันไม่ใช่เหรอ?”

ได้ยินแบบนี้ เซียวซู่หัวเราะเจื่อนๆแล้วเหลือบมองเธอ

“ข้ามแม่น้ำได้แล้วรื้อสะพาน(หมดประโยชน์แล้วถีบหัวส่ง) ตอนนี้คุณอยากปฏิเสธก็ไม่มีปัญหา”

“……”

ทันใดนั้นเจียงเสี่ยวไป๋ก็ไม่รู้จะพูดอะไร แม้ว่าเขาจะไม่พอใจกับคำพูดเมื่อกี้อย่างมาก แต่เห็นว่าเขานั้นได้ช่วยตัวเองเอาไว้ ทำให้เจียงเสี่ยวไป๋เองไม่ต้องไปดูตัว ดังนั้นเธอก็ยังคงดีใจมาก

ดีใจแล้ว เจียงเสี่ยวไป๋ก็ไม่คิดที่จะถือสาผู้ชายเถรตรงคนนี้ ไม่เพียงเท่านี้ ยังมีความคิดที่จะแกล้งเขาขึ้นมา

“เฮ้ย หรือว่าคุณก็เป็นจูบแรกเหมือนกัน? ตอนที่ฉันจูบคุณ ทำไมคุณไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองเลยล่ะ? หรือว่าเมื่อก่อนคุณไม่เคยจูบมาก่อนเลย? อีกอย่างคุณเป็นผู้ชายฉันเป็นผู้หญิง แต่ว่าท่าทางของคุณดูแล้วเหมือนจะเสียเปรียบมากกว่าฉันนะ เอางี้มั้ย……คุณก็มาเป็นของฉัน? ทำให้เรื่องไม่จริงกลายเป็นเรื่องจริงดีมั้ย?”

เซียวซู่: “………..”

เขาเหลือบมองยัยผู้หญิงบ้าที่กำลังพูดกับตัวเอง ในใจนั้นเอือมระอามาก

อะไรที่ว่าเป็นของเธอ ทำเรื่องไม่จริงให้เป็นเรื่องจริง?

“เป็นไปไม่ได้”

เจียงเสี่ยวไป๋รู้สึกขบขัน หัวเราะจนตาหยีแล้วก้าวไปข้างกายเขาหนึ่งก้าว คว้ามือของเขามา: “ทำไมจะเป็นไปไม่ได้? คุณอกหักไม่ใช่เหรอ? หากคบกับฉันละก็ ฉันสามารถชดเชยความเหงาในใจคุณได้นะ”

ชดเชยความเหงาในใจเขา?

เซียวซู่มองเขาอย่างด้านชาแวบหนึ่ง

“ในใจของฉันไม่เหงาอะไรเลย ขอบคุณ”

“ใช่เหรอ?” เจียงเสี่ยวไป๋ไม่เชื่อหรอก: “คุณไม่เหงา แล้วคุณไปดื่มเหล้าที่บาร์ทำไม? แถมยังเมาจนเละเทะไปหมด ไม่ใช่ฉันเหรอที่เก็บคุณกลับบ้าน?”

คำพูดเหล่านี้ ทำให้เซียวซู่เถียงไม่ออก เขามองเจียงเสี่ยวไป๋ไปแวบหนึ่ง ท่าทางที่อยากพูดแต่แล้วก็ไม่พูด เจียงเสี่ยวไป๋นั้นยกมุมปากขึ้นมาด้วยความภาคภูมิใจ “เป็นไง? ไม่มีคำพูดใช่ป่ะ? ฉันพูดถูกใช่มั้ยล่ะ?”

น้ำเสียงของหญิงสาวแฝงด้วยความภาคภูมิใจและมีพลัง ทำให้เซียวซู่คิดถึงใครอีกคน เขามองเธอโดยไม่รู้ตัว เห็นใบหน้ารูปไข่ที่งดงามของเจียงเสี่ยวไป๋ แล้วก็ถอนสายตากลับมาอย่างเงียบๆ

ไม่ใช่เธอ

เสี่ยวเหยียนไม่มีใบหน้ารูปไข่ที่สวยขนาดนี้ แต่ว่า……หน้าตาเธอมองแล้วสบายใจ

แต่คนที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ แม้ว่าจะไม่ได้แต่งหน้าแต่งตัว แต่ว่าใบหน้าของเธอนั้นงดมากจนไม่สามารถมาบดบังได้ เหมือนกับแม่ของเธอ เพียงแค่แต่งตัวนิดหน่อย ก็เด่นกว่าใครๆ

“เฮ้ย คุณคิดอะไรอยู่?”

เจียงเสี่ยวไป๋ชนแขนของเขา เซียวซู่จึงพบว่าแขนของตัวเองนั้นถูกเจียงเสี่ยวไป๋จับอยู่ในมือ เขารีบดึงมือกลับมาทันที พูดอย่างเย็นชา: “ละครจบแล้ว ไม่ต้องเข้ามาใกล้ขนาดนี้แล้ว “

ท่าทางที่เขาดึงแขนกลับไปนั้นรวดเร็วมาก เจียงเสี่ยวไป๋ยังไม่ทันได้รู้ตัวเลย เกือบจะล้มไปข้างหน้าเสียแล้ว เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่ดี ผู้ชายอย่างคุณมีความใส่ใจอ่อนโยนต่อผู้หญิงบ้างมั้ยเนี่ย? ปฏิบัติกับผู้หญิงอย่างสุภาพบุรุษหน่อยได้มั้ย? ช่างเถอะ คาดว่าคุณอย่างคุณก็คงไม่เข้าใจหรอก หากคุณเข้าใจก็คงไม่ไปกินเหล้าเมาอยู่ที่บาร์หรอก เห็นแก่คุณที่ช่วยเหลือฉัน และก็ไม่ให้ฉันเลี้ยงข้าว ให้ฉันช่วยคุณจีบเธอดีมั้ย?

ได้ยินแบบนี้ เซียวซู่ขมวดคิ้วเล็กน้อย ไม่ได้ตอบเธอ

“จริงๆนะ ผู้หญิงถึงจะเข้าใจผู้หญิงด้วยกัน ฉันช่วยคุณจีบเธอ คาดว่าจะได้ผล เอามั้ย?”

“ไม่จำเป็น” เซียวซู่ปฏิเสธข้อเสนอของเธอ คนที่เขาจีบได้มีความสุขของตัวเองแล้ว เขาไม่มีทางที่จะไปเป็นมือที่สามทำลายความรักของคุณอื่น

สำหรับเขาแล้ว ขอเพียงเสี่ยวเหยียนมีความสุขก็พอแล้ว

“ไม่เอา? คุณอย่างคุณมันช่างไม่รู้เลยว่าอะไรดีอะไรไม่ดี มีฉันช่วยทั้งคนยังกลัวจะหาแฟนไม่ได้อีกเหรอ? ให้ฉันช่วยคุณเถอะ? นะ? ? ถึงอย่างไรคุณก็เพิ่งจะช่วยฉัน”

ติง——

พอดีเวลานี้ลิฟต์ได้ถึงแล้ว เซียวซู่ก้าวเท้ายาวๆ เดินออกไปโดยตรง

เจียงเสี่ยวไป๋เห็นแล้วก็วิ่งตามไป ขณะที่วิ่งตามเขา ก็ได้ถามขึ้น: “คุณไม่ต้องการจริงๆเหรอ หากทิ้งโอกาสนี้ไปก็จะไม่มีโอกาสแล้วนะ คุณ…….”

เซียวซู่จู่ๆก็ได้หยุดฝีเท้าลง เจียงเสี่ยวไป๋ที่ไม่ทันตั้งตัวก็ชนเข้ากับแผ่นหลังของเขา เธอเจ็บจนต้องกุมจมูกของตัวเองเอาไว้ เงยหน้าขึ้นมองเขา

“วันนี้ถึงตรงนี้ก็พอแล้ว” เซียวซู่หันมามองเธออย่างจริงจัง: “คุณนักเขียนผี พฤติกรรมของคุณในวันนี้ส่งผลกระทบต่อชีวิตผม เห็นแก่ที่คุณเคยช่วยผมเอาไว้ดังนั้นผมจึงได้ช่วยคุณในครั้งนี้ แต่มันจะไม่มีครั้งต่อไป……….”

เจียงเสี่ยวไป๋อึ้งไปชั่วขณะ ก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงคิดว่าสิ่งที่เขาพูดนั้นมันแรงไปหน่อย แม้ว่าในใจเธอจะคิดแบบนี้เหมือนกัน แต่เมื่อถูกอีกฝ่ายหยิบขึ้นมาพูดก็ทำให้เธอค่อนข้างที่จะอึดอัด

เพียงแต่ภายนอกนั้นเจียงเสี่ยวไป๋ยังทำเหมือนไม่ใส่ใจ หัวเราะฮ่าๆ

“แน่นอนอยู่แล้ว มันไม่มีทางมีครั้งต่อไปแล้ว แต่บุญคุณวันนี้ฉันได้จำมันขึ้นใจ ต่อไปนี้หากคุณต้องการความช่วยเหลืออะไรก็ตามสามารถมาหาฉันได้ตลอด” พูดจบ เจียงเสี่ยวไป๋ก็ยิ้มให้เขา

รอยยิ้มของหญิงสาวสว่างไสวกว่าแสงไฟเสียอีก แฝงไว้ด้วยความจริงใจ