เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ / เจ้าสาวมือสองของคุณชายพิก… - ตอนที่ 1621

เนื่องจาก ACC Google Drive บินไปหลาย Email
เราจะทยอยไล่แก้ให้ยามว่างอยากให้แก้เรื่องไหนคอมเมนต์ไว้นะคะ
แต่บางเรื่องเราก็ไม่มีไฟล์แล้วเหมือนกัน

บทที่1621 กิ๊บติดผม

ของขวัญงั้นเหรอ?

พี่ฉู่เฟิงยังเอาของขวัญมาให้เธอด้วยงั้นเหรอ?

ในทันทีนั้น ถางหยวนหยวนก็นึกถึงสิ่งที่คนกลุ่มนั้นพูดกับเธอเมื่อวานนี้ แล้วเธอก็เงยหน้าขึ้นมองจงฉู่เฟิงโดยอัตโนมัติ

วันปกตินั้นเธอไม่เคยรู้สึก แต่ว่าวันนี้เธอกลับรู้สึกว่าสายตาที่จงฉู่เฟิงมองเธอนั้นมันร้อนแรงเป็นพิเศษ มันไม่เหมือนกันเลยจริงๆ แล้วอีกอย่างถางหยวนหยวนก็จำได้ว่า ก่อนหน้านี้สายตาของพี่ฉู่เฟิงไม่ใช่แบบนี้

ตอนนี้เปลี่ยนไปแล้วยังงั้นเหรอ?

“หยวนหยวน? ”

พอเห็นว่าเธอเอาแต่จ้องตัวเองเขม็ง แต่ว่าก็ไม่ได้พูดอะไร จงฉู่เฟิงก็รู้สึกสงสัยเล็กน้อย แล้วก็มองเธออย่างละเอียด “เป็นอะไรไป? ”

ถางหยวนหยวนหลบตาลง ไม่ได้พูดอะไร

รอยยิ้มบนใบหน้าของจงฉู่เฟิงนั้นจางลงไปมาก เขามองหน้าเธออย่างเป็นกังวล “วันนี้รู้สึกไม่สบายตรงไหนรึเปล่า? หรือว่าให้พี่ฉู่เฟิงพาไปโรงพยาบาลไหม? ”

ปกติแล้วเธอจะไปวิ่งทุกวัน แต่ว่าต่อให้วันนี้ไม่ได้ไปก็ช่างเถอะ แต่ว่าท่าทางของเธอดูไม่ค่อยมีความสุขเท่าไหร่ จงฉู่เฟิงก็เลยรู้สึกว่าเธอไม่สบายตรงไหนรึเปล่า

“เปล่า ไม่ต้องหรอก”ถางหยวนหยวนตอบเบาๆ เธอกำลังคิดว่าจะพูดยังไงดี เพื่อให้จงฉู่เฟิงรู้สึกเสียใจน้อยที่สุด

“ไม่ได้ไม่สบายเหรอ? ถ้ายังงั้นไปเจอเรื่องอะไรมาที่ทำให้ไม่มีความสุขกัน? ”

จงฉู่เฟิงไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็ตัดสินใจว่าไม่ต้องให้เธอทายแล้ว เขาหยิบกิ๊บติดผมขึ้นมา “เอากิ๊บนี่ไปสิ ไม่ต้องเศร้าไปแล้ว ดูซิว่าชอบไหม”

หลังจากที่เธอไม่ชอบกินแล้ว จงฉู่เฟิงก็ไม่ได้ซื้อของกินให้เธออีก ครั้งที่แล้วซื้อสร้อยข้อมือให้เธอ ผลก็คือเธอก็ไม่ได้ใส่ ทำให้ตอนนี้จงฉู่เฟิงต้องไปร้านเครื่องประดับอย่างลึกลับ

พอคิดไปคิดมา ก็ซื้อกิ๊บติดผมให้กับเธอ ไม่ว่าจะยังไงเธอก็น่าจะชอบนะ

ถางหยวนหยวนมองกิ๊บนั้น กิ๊บเป็นสีชมพู ด้านบนมีเผ็ดเม็ดเล็กที่สดใสติดอยู่ แถมยังมีตัวการ์ตูนที่น่ารักอีกต่างหาก ฝีมือประณีตและดูโดดเด่นมาก แค่ดูก็รู้แล้วว่ามันถูกเลือกมาอย่างดี

เธอไม่ได้รับมา

“ไม่ชอบเหรอ? ”

ถางหยวนหยวนส่ายหน้า “ฉันรับไว้ไม่ได้”

“ทำไมถึงรับไม่ได้ล่ะ? ” จงฉู่เฟิงไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ วันนี้หยวนหยวนเป็นอะไรไป “หยวนหยวน สรุปมันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่? ”

ในที่สุด ถางหยวนหยวนก็เงยหน้าขึ้นมา นิ่งอยู่นานกว่าจะรวบรวมความกล้าและเอ่ยปากถามเขา

“พี่ฉู่เฟิง ฉันมีคำถามหนึ่งที่อยากจะถามพี่”

“อะไรเหรอ？”

จงฉู่เฟิงรู้สึกถึงลางสังหรณ์ที่ไม่ดีอย่างแปลกประหลาด เขาเข้าใจผิดไปเองรึเปล่า? ไม่ยังงั้นทำไมเขาถึงรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดีได้ล่ะ?

มือของจงฉู่เฟิงที่ถือกิ๊บอยู่นั้นเริ่มกำแน่น ตอนที่กำลังคิดว่าจะตัดบทเธอดีไหมนั้น ถางหยวนหยวนก็เอ่ยปากถามออกมาแล้ว

“พี่ฉู่เฟิง นี่พี่….พี่ชอบหยวนหยวนรึเปล่า? ”

วินาทีนั้น จงฉู่เฟิงใจสั่น เหมือนกับว่ามีอะไรบางอย่างกระแทกที่หัวใจของเขาอย่างรุนแรง โจมตีจนเขาดึงสติกลับมาไม่ได้ สมองของเขารู้สึกชาไปหมด

ผ่านไปนาน กว่าจงฉู่เฟิงจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้

ทำไมเธอถึงถามเขาแบบนี้ได้? จงฉู่เฟิงไม่ได้รู้สึกดีใจเลยแม้แต่นิดเดียว ยังไม่ต้องพูดถึงที่ใบหน้าของสาวน้อยตรงหน้าของเขาเต็มไปด้วยความกังวล อารมณ์ทุกอย่างของเธอปรากฏบนใบหน้าของเธอหมดแล้ว เกือบจะพูดออกมาว่าพี่อย่าชอบฉันเลย หรือแม้แต่พูดว่า การที่พี่ชอบฉันเป็นเรื่องที่ทำให้ฉันรู้สึกไม่ดี

เดิมทีกะรอให้เธอโตก่อน แล้วค่อยๆ สารภาพความรู้สึกที่แท้จริงกับเธอ ไม่คิดว่ายังไม่ทันจะออกรบก็ตายซะแล้ว เธอยังไม่ทันเป็นผู้ใหญ่เลย ก็จะปฏิเสธเขาแล้วยังงั้นเหรอ?

ถ้ายังงั้นเขาควรจะยอมรับ หรือว่าไม่ยอมรับดี?

ถ้าเกิดว่ายอมรับ เธอจะเริ่มเกลียดเขารึเปล่า หรือแม้แต่ว่าหลังจากนี้ไปจะไม่อยากเจอเขาอีกแล้วรึเปล่า? แต่ว่าถ้าเกิดว่าไม่ยอมรับ เกรงว่าต่อไปจะไม่มีโอกาสได้พูดอีกแล้ว

มองดูสายตาที่จริงจังของสาวน้อย มือของจงฉู่เฟิงที่ถือกิ๊บอยู่นั้นก็บีบแน่นขึ้นกว่าเดิม มีแค่เขาคนเดียวเท่านั้นที่รู้ว่า ตอนนี่หัวใจของเขาวุ่นวายไปหมดแล้ว

“พี่ฉู่เฟิง? ？”

ผ่านไปนานถางหยวนหยวนก็ยังไม่ได้รับคำตอบจากเขา ความสงสัยและความกังวลในใจของเธอนั้นก็เพิ่มขึ้น แล้วก็ตะโกนออกมา

จงฉู่เฟิงใจอ่อนแล้ว เขาคลี่ยิ้มแล้วพูดว่า “เธอคิดมั่วซั่วอะไรกัน? ”

พอพูดจบ มือหนาของเขาก็ยื่นไปจับศีรษะของหญิงสาว แล้วก็ขยี้ผมของเธอ “ยังไม่ทันจะโตเป็นผู้ใหญ่เลย ก็รอจะมีความรักแล้วเหรอ? ”

ถางหยวนหยวนถูกเขาขยี้จนใบหน้ามึนงง

“พี่ฉู่เฟิงซื้อกิ๊บให้ หนูก็คิดว่าพี่ชอบหนูแล้วยังงั้นเหรอ? ถ้าเกิดว่าเป็นแบบนี้ ต่อไปพี่ฉู่เฟิงจะกล้าซื้ออะไรให้หนูอีกล่ะ? ”

พอได้ยินประโยคหลัง ถางหยวนหยวนก็รู้สึกว่าตัวเองจับข้อความที่สำคัญได้

“ความหมายของพี่ฉู่เฟิงก็คือ ไม่ได้ชอบหยวนหยวนเหรอ? ”

“ถ้าหนูจะบอกว่ามันเป็นการชอบกันระหว่างพี่น้อง ถ้ายังงั้นก็ตอบได้ว่าใช่ แต่ว่าถ้าเกิดว่าหนูหมายถึงอย่างอื่น พี่ฉู่เฟิงต้องบอกเลยนะ ว่าห้ามคิดไปเองเด็ดขาด พี่ฉู่เฟิงกับพี่ขายของหนูสนิทกัน ที่พี่ดีกับหนูก็เพราะเห็นว่าเจ้าเด็กนี่น่ารักดี ถ้าเกิดว่าหนูสงสัยพี่เพราะว่าแบบนี้ แล้วต่อไปพี่จะมีแฟนได้ยังไงกัน? ”

พอได้ยินแบบนี้ ถางหยวนหยวนก็รู้สึกสบายใจ

เธอก็ว่าแล้วไง ว่าที่พี่ฉู่เฟิงดีกับเธอนั้น มันเป็นแบบที่พี่ชายทำให้น้องสาว มันไม่ได้เป็นแบบที่พวกเขาพูดเลยสักนิด

เธอถอนหายใจด้วยความโล่งอก แล้วก็คลี่ยิ้มออกมา

แต่ว่าหัวใจของจงฉู่เฟิงกลับดิ่งลงสู่ก้นบึ้ง ถึงแม้ว่าวันนี้จะเป็นวันที่แดดจ้า แต่เขากลับรู้สึกว่าร่างกายของเขาถูกปกคลุมด้วยความหนาวเหน็บ ทำยังไงก็ไม่รู้สึกอบอุ่นขึ้นมาเลย

แต่ว่ามันจะทำยังไงได้อีกล่ะ? ใครให้เขาสปอยเธอกันล่ะ? อยากจะบอกเธอแต่ก็กลัวว่าเธอจะกลัวจนหนีไป ก็เลยทำได้แต่เก็บมันไว้ ต่อให้ในอนาคตไม่มีโอกาสได้ยอมรับ ไม่มีโอกาสได้พูด เขาก็จะไม่เสียใจกับการตัดสินใจในครั้งนี้ของเขา

การที่ได้เห็นรอยยิ้มของเธอต่างหาก ถือว่าเป็นสิ่งที่คุ้มค่าที่สุดแล้ว

“พี่ฉู่เฟิง หยวนหยวนคิดมากเกินไปเอง พี่อย่าโกรธหยวนหยวนเลยนะ หยวนหยวนขอโทษ ขอโทษจริงๆ ต่อไปหยวนหยวนจะไม่คิดอะไรมั่วซั่วอีกแล้ว พี่ฉู่เฟิงต้องหาแฟนที่สวยมากๆ ได้อย่างแน่นอน ถ้าเกิดว่าในอนาคตพี่ฉู่เฟิงหาแฟนไม่ได้ล่ะก็ หยวนหยวนจะรับผิดชอบเอง”

พอได้ยินคำว่ารับผิดชอบนั้น หัวใจของจงฉู่เฟิงก็รู้สึกมีความหวังขึ้นมาทันที

“จะรับผิดชอบยังไงฮะ？”

“จนถึงตอนนั้นหนูจะช่วยหาแฟนให้พี่ฉู่เฟิงเอง! ”

โอเค ที่แท้ก็จะช่วยเขาหานี่เอง ตอนแรกจงฉู่เฟิงก็นึกว่าเธอจะรับผิดชอบเอง ที่แท้เขาก็คิดเพ้อไปเอง จงฉู่เฟิงถอนหายใจออกมา “โอเค เด็กน้อยอย่างหนูจะไปเข้าใจอะไร ยังไม่ทันจะโตเป็นผู้ใหญ่เลย วันๆ อย่าเอาแต่พูดเรื่องชอบไม่ชอบ แฟนกันอะไรพวกนี้เลย เรื่องของพี่หนูไม่ต้องเป็นห่วงหรอก หนูแค่ต้องเติบโตมาอย่างมีความสุขก็พอแล้ว”

“อืม”

ถางหยวนหยวนจ้องกิ๊บที่อยู่ในมือของเขา “พี่ฉู่เฟิง อันนี้ให้หนูใช่ไหม? ”

แต่ว่าจงฉู่เฟิงกลับเก็บกิ๊บตัวนั้นใส่กระเป๋าไป

“ตอนแรกก็กะว่าจะให้ แต่ว่าวันนี้หนูเข้าใจพี่ผิดไป เพราะฉะนั้นพี่ก็เลยไม่อยากให้แล้ว สู้เอาไปให้ผู้หญิงคนอื่นยังจะดีกว่าอีก”

พอได้ยินดังนั้น ถางหยวนหยวนก็ทำปากจู๋ “ขอโทษด้วยนะคะพี่ฉู่เฟิง หยวนหยวนไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ”

“พอแล้วน่า ใครโทษหนูกัน? ก็แค่ล้อเล่นเอง” จงฉู่เฟิงแตะจมูกเธอเบาๆ “จู่ๆ พี่ก็รู้สึกว่ากิ๊บนี้มันเป็นผู้ใหญ่ไปหน่อย ไม่ค่อยเหมาะกับหนู พรุ่งนี้แล้วกัน เดี๋ยวพี่จะซื้ออันที่สวยกว่านี้มาให้”

“อืม！”

“พี่ฉู่เฟิง ถ้ายังงั้นหนูไปวิ่งต่อแล้วนะ! ”

“โอเค”

หลังจากที่ถางหยวนหยวนจากไปแล้ว จงฉู่เฟิงถึงได้หยิบกิ๊บติดผมออกมาจากกระเป๋าเสื้ออีกครั้ง เมื่อกี้เขาไม่ทันระวัง บีบจนกิ๊บมันหักไป