เจ้าสาวใบ้：อยากจะบอกรักคุณ - ตอนที่ 250
บทที่ 250 ไม่มีทางถอยแล้ว
“ฉันไม่อยากเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว เฉินซี คุณต้องเข้าใจจุดจุดนี้นะ” หานฉ่ายหลิงจ้องมองเขาด้วยใบหน้าที่จริงจัง
ลี่เฉินซีจ้องมองเธอ แล้วก็ยิ้มขึ้นเบาๆ ยกมือขึ้นขยี้ศีรษะที่ผมยาวสลวยของเธอ ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม “แม่เลี้ยงเดี่ยวก็เป็นแม่เหมือนกันนะ ดีกว่าไม่สามารถเป็นแม่ได้อีกในชีวิตนี้ไม่ใช่เหรอ! ยิ่งไปกว่านั้นนี่ก็เป็นสายเลือดแท้ๆของคุณ เมื่อคุณคลอดออกมาคุณก็หลงรักเอง”
“……”
เขาอธิบายได้เป็นอย่างดี เพียงแต่ทั้งหมดนี้ไม่สอดคล้องกับที่หานฉ่ายหลิงคิดไว้ ! ทำไมถึงเป็นแบบนี้ได้! เธอลูบหน้าท้องของตัวเองด้วยความเหนื่อยใจ ใบหน้าอมทุกข์ “ฉันไม่อยากให้ลูกเกิดมาแม้แต่พ่อก็ไม่มี….”
“พ่อ…..” ลี่เฉินซีพูดย้ำเบาๆ แล้วขมวดคิ้วจ้องมองเธอ “ถ้าอย่างนั้นจะให้ผมจัดคนไปคุยเรื่องปล่อยสองคนนั้น หรือว่าให้ลงโทษเบาๆ ……”
ยังไม่ทันรอให้พูดจบ ก็ถูกหานฉ่ายหลิงปฏิเสธขึ้น “ไม่เอา! ต่อให้ชีวิตนี้ลูกของฉันจะไม่มีพ่อ ก็จะไม่อยากได้คนเลวแบบนั้น!”
“……อย่างนั้นก็คงต้องเป็นแบบนี้!” น้ำเสียงลี่เฉินซีผ่อนคลายลง ยิ้มแล้วพูดปลอบใจเธอ “อย่าคิดมากเลย รอลูกของคุณคลอดออกมาอย่างปลอดภัย แล้วผมจะรับเป็นพ่อบุญธรรมให้!”
พ่อบุญธรรม?!
นี่มันอะไรกัน
สิ่งที่เธอต้องการไม่ใช่แบบนี้…..
“คุณพักผ่อนให้ดีๆ เมื่อสักครู่เสียเลือดไปเยอะ อย่าได้ใช้อารมณ์อีก ฉ่ายหลิง วางใจเถิด ไม่มีใครรังเกียจคุณทั้งนั้น ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ผมจะช่วยคุณหาวิธีแก้ไข คุณพักผ่อนให้ดีๆแล้วกันนะ!”
ลี่เฉินซีเอาใจใส่และอ่อนโยน ก่อนที่จะจากไป ได้เข้าไปพยุงเธอให้นอนลง แล้วคลุมผ้าห่มให้เธอ ทั้งยังได้กำชับให้พ่อหานดูแลเธอให้ดีๆ จากนั้นถึงได้จากไป
ได้แต่มองแผ่นหลังที่จากไป แล้วหานฉ่ายหลิงก็โมโหขึ้น ที่เธอทำถึงขนาดนี้ เธอทำเพื่ออะไรกันแน่!
เรื่องราวมาถึงขั้นนี้ เธอคงไม่สามารถแบกหน้าไปขอเขาแต่งงานหรอกนะ!
มองลี่เฉินซีจากไปในที่สุด พ่อหานก็กลับมาที่ห้องอีกครั้ง นั่งลงโซฟาที่อยู่ข้างๆ แล้วจุดมวนบุหรี่ขึ้น “ที่หนูทำแบบนี้ทั้งหมดก็เพื่อเด็กคนนี้ใช่ไหม!”
“……”
หานฉ่ายหลิงคิดไม่ถึงว่าคุณพ่อจะรู้เรื่องราวทั้งหมด จึงฉุกคิดอะไรขึ้นได้ แล้วรีบลุกขึ้นนั่ง “เป็นคุณหมอที่บอกกับคุณพ่อเมื่อสักครู่เหรอ”
มองดูลูกสาวที่ร้อนรน คุณพ่อหานจึงรีบได้อธิบายทันที “วางใจเถอะ พ่อรู้จักกับเขามาหลายปี เขาไม่มีทางพูดออกไปอย่างแน่นอน หนูตั้งท้องได้สามเดือนกว่าแล้ว ถ้าหากตั้งท้องเพราะการลักพาตัว ก็น่าจะประมาณเดือนกว่า!”
“หนู…..”
หานฉ่ายหลิงหมดคำพูด
ถูกคุณพ่อเดาออกได้แม่นยำจริงๆ ทำทุกสิ่งทุกอย่างทั้งหมดนี้ นอกจากต้องการกำจัดซูย้าว บีบให้พวกเขาหย่าร้างกันแล้ว ที่มากไปกว่านั้น ยังต้องการจะหาพ่อให้กับเด็กในท้อง ต้องการใช้ข้ออ้างนี้แต่งงานเข้าบ้านตระกูลลี่
พ่อหานทอดถอนใจอย่างเพลียจิต “ทำไมหนูช่างโง่อะไรเช่นนี้ เฉินซีดีกับหนูขนาดนี้ ทำไมถึงต้องทำแบบนี้”
“ถ้าไม่ทำเช่นนี้แล้วจะให้หนูทำเช่นไร”
เธอโต้กลับ
พ่อหานกล่าว “หนูสามารถหาโอกาสในการที่ทำให้เขาคิดว่าลูกคนนี้เป็นของเขานิ! และตอนนี้เขาก็คงจะขอหนูแต่งงานเข้าตระกูลไปแล้ว และลูกคนนี้ก็จะเป็นลูกเขาไปโดยปริยาย!”
ทุกคนก็คงจะคิดเช่นนี้ และมีหรือที่หานฉ่ายหลิงจะไม่คิด
แต่ว่าการควบคุมอารมณ์ตัวเองของลี่เฉินซีนั้นดีมาก ไม่ว่าจะเป็นการวางยา ยั่วยวน เขาก็สามารถยับยั้งชั่งใจได้หมด
จนในสุดแผนการของเธอใกล้จะสำเร็จอยู่แล้วเชียว แต่กลับถูกลู่ส้าวหลิงมาทำให้เสียการ!
“พ่อ พ่อคิดว่าหนูไม่อยากหรือไง หนูลองแล้วไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ แต่ก็ไม่เคยสำเร็จเลยสักครั้ง! เขาไม่ใช่ผู้ชายใจง่ายแบบนั้น หนูหาโอกาสในการลงมือไม่ได้เลยสักครั้ง เพราะฉะนั้นถึงได้ทำแบบนี้ไง …..”
ไม่ว่าจะอย่างไร ตอนนี้เธอตกเป็นเหยื่อจากการลักพาตัว ต่อให้ตั้งครรภ์ ก็เป็นเรื่องที่เธอไม่อยากให้เกิดขึ้น เขาคงจะเห็นใจเธอ
หากไม่แต่งเรื่องเช่นนี้ แล้วไปบอกให้กับเขาตรงๆว่าตัวเองตั้งท้อง มีแต่จะทำให้เขาเข้าใจว่าเธอเป็นผู้หญิงใจง่าย และความสัมพันธ์ต่อไปก็คงจะยิ่งเหินห่าง
“เฮ้อ” สีหน้าพ่อหานเคร่งขรึม หมองเศร้า
เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ไม่ว่าลูกสาวจะทำผิดหรือถูก ในฐานะพ่อก็เลือกที่จะให้การช่วยเหลือ ไม่ใช่การตอกย้ำหรือทำร้ายเธอ
เมื่อออกมาจากห้อง พ่อหานได้โทรศัพท์หาหมายเลขหนึ่ง “ เลขาจาง คุณจงนำเรื่องที่ฉ่ายหลิงฆ่าตัวตายในคืนนี้ไปบอกให้กับสื่อ ยิ่งเร็วยิ่งดี จะรอการประกาศข่าวในวันพรุ่งนี้”
สิ่งที่ทำได้ในตอนนี้ ก็คือใช้ความคิดเห็นของประชาชนต่างๆในการกดดันทางตำรวจนำคนร้ายเข้าสู่กระบวนการยุติธรรม
มีเพียงวิธีนี้ที่จะทำให้ซูย้าวได้รับการลงโทษ ขอเพียงให้ทุกคนเชื่อว่าเธอเป็นคนเลวก็พอแล้ว ไม่มีใครไปให้ความสำคัญว่าที่เรื่องราวแท้จริงเป็นเช่นไร
และก็เป็นไปตามเช่นนั้น ข่าวการฆ่าตัวตายของหานฉ่ายหลิงได้แพร่กระจายไปทั่วในวันรุ่งขึ้น
เวยป๋อ หน้าเว็บเพจ แม้แต่ฟอรัมซุบซิบนินทาต่างๆ ก็กล่าวถึงข่าวนี้
และคนส่วนใหญ่ก็ชี้ชัดมั่นใจว่าทุกอย่างเป็นฝีมือของซูย้าว เรียกร้องให้ตำรวจรีบปิดคดีเร็วๆ เพื่อทวงความยุติธรรมให้กับหานฉ่ายหลิง
ทางฝั่งตำรวจ หลี่เจิ้น ได้รับคำสั่งจากผู้บังคับบัญชาให้ปิดคดีนี้ให้โดยเร็วที่สุด และชี้แจงอธิบายให้กับสื่อต่างๆ และบริษัทHSเหยื่อผู้ถูกกระทำ
พวกเขาแค่ต้องการทำงานของตัวเองให้รอบคอบและให้ผลออกมาดีที่สุด และไม่ต้องการให้เหยื่อไม่ได้รับความเป็นธรรม ถือเป็นความคิดที่ดี เพียงแต่บางคนไม่ให้ความร่วมมือ ดังนั้นต้องการที่ลงมือสืบสวน จำเป็นต้องใช้เวลาที่เพียงพอ
หลี่เจิ้นยังคงลังเล รู้สึกว่าคดีนี้เหมือนจะไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด
หลักฐานแต่ละอย่างได้มาช่างง่ายดายเหลือเกิน รวมถึงตอนที่สอบปากคำหลงเบียว เขาก็รับสารภาพโดยไม่แม้แต่จะคิด
สิ่งที่ได้มาอย่างง่ายดาย มักจะทำให้คนอื่นคลางแคลง
ไม่มีเวลาสำหรับการสอบสวนเพิ่มเติมอีกต่อไป หลี่เจิ้นจึงได้นำเอกสารหลักฐานและข้อมูลทั้งหมดยื่นไปที่ศาลอย่างจำใจ และคุมตัวซูย้าวไปขังที่โรงพักไว้ชั่วคราว รอเปิดศาลเพื่อพิจารณาคดี
วันแรกที่ซูย้าวถูกส่งตัวไปขังที่โรงพัก คิดไม่ถึงว่าจะมีคนมาเยี่ยม
ในห้องซูย้าวกับหานฉ่ายหลิงถูกกั้นด้วยกระจก ต่างคนต่างจ้องตากันจากไกลๆ
ด้วยเหตุฆ่าตัวตายของหานฉ่ายหลิง ทำให้สีหน้าดูไม่ค่อยดีนัก ขาวซีดเล็กน้อย
เธอยกริมฝีปากขึ้น ทำลายบรรยากาศที่เงียบขรึม น้ำเสียงแหลมคม “คิดไม่ถึงว่าฉันจะมาเยี่ยมเธอสินะ”
ซูย้าวที่นั่งอยู่ตรงกันข้าม ใบหน้าราบเรียบไร้ปฏิกิริยาใดๆ
สำหรับการมาหาหานฉ่ายหลิงไม่ทำให้เธอรู้สึกแปลกใจ แต่สิ่งที่เธอรู้สึกแปลกใจก็คือเหตุผลของการมาหา
“ อันที่จริงฉันก็ไม่อยากจะมาซักเท่าไหร่ เธอทำร้ายฉันจนแทบจะเอาชีวิตไม่รอด! ตามหลักแล้ว เธอเป็นศัตรูของฉัน ผู้หญิงแบบเธอ ฉันจะมาเยี่ยมได้อย่างไร” หานฉ่ายหลิงยิ้มเยาะ แววตากำลังโกหก แต่ใบหน้ากลับนิ่งสงบ ความสามารถในการโกหกช่างแนบเนียนจริงๆ
ซูย้าวสบตากับเธอ ความลุ่มลึกในดวงตาของเธอได้กวาดตามอง ทำให้หานฉ่ายหลิงตัวแข็งทื่อ ความรู้สึกบอกกับเธอว่า การมาของผู้หญิงคนนี้จะต้องมีเป้าหมายอย่างแน่นอน
“เธอถูกจับกุมมาตั้งหลายวัน ลี่เฉินซีกลับไม่เคยมาเยี่ยม ถูกไหม เพราะรู้ว่าเธอก็คือผู้บงการผู้อยู่เบื้องหลังไงเล่า เขารังเกียจเธอจะตาย! ผู้หญิงงูพิษแบบเธอ เขาสะอิดสะเอียนมากแค่ไหนรู้ไหม และก็แน่นอนว่าเขาไม่อยากจะเห็นหน้าเธอด้วย!”
หานฉ่ายหลิงพูดพร่ำไร้สาระอยู่ตรงนั้น ส่วนซูย้าวเอาแต่นั่งเงียบๆ ไม่รับรู้ และไร้ความรู้สึก
เธอสามารถลุกขึ้นแล้วเดินจากไป ปล่อยให้หานฉ่ายหลิงพูดพร่ำอยู่คนเดียวก็ได้ เพียงแต่ซูย้าวมีลางสังหรณ์ว่าที่หานฉ่ายหลิงมาหาในวันนี้ ต้องมีเรื่องที่เกี่ยวข้องกับตัวเอง อีกทั้งยังเป็นเรื่องที่สำคัญ!
“แต่ว่าสวรรค์มีตา ได้ลงทัณฑ์เธอในทันใด เธอคงยังไม่รู้สินะ อานโล๋ตายแล้ว! เมื่อสองสามวันก่อน เนื่องจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ ตายคาที่เลย!” หานฉ่ายหลิงพูดเน้นย้ำทีละคำๆออกมา รอยยิ้มร้ายๆบนใบหน้าที่งดงาม ยิ้มอย่างร่าเริง แต่แฝงด้วยความโหดร้าย
ซูย้าวแทบหายใจติดขัด ตกอยู่ในความยะเยือก ใบหน้าเย็นชาจนแทบจะสิ้นหวัง