เจ้าสาวใบ้：อยากจะบอกรักคุณ - ตอนที่ 423
เมื่อได้ยินชื่อ หลินโม่ป่าย สามตัวนี้ ม่านตาของชายหนุ่มตกใจอย่างเห็นได้ชัด สีหน้าเปลี่ยนในทันที
ชายไว้หนวดที่ยืนอยู่อีกด้านหนึ่งรีบพูดทันที “ลูกพี่ อย่าฟังเขา!รีบเปลี่ยนสถานที่เถอะ!”
ซูย้าวรู้สึกใจสั่นขึ้นมาทันที ลี่เฉินซีต้องการ…จะกำจัดหลินโม่ป่าย?!
เขาไม่ได้พูดจริงใช่ไหม!
“ฉันมีความแค้นกับหลินโม่ป่ายมานานมากแล้ว คิดหาโอกาสจัดการเขามาตลอด ถ้าไม่เห็นหน้าถึงจะสบายใจ แต่ก็หาโอกาสไม่ได้มาตลอด ครั้งนี้ แกช่วยฉันเรื่องนี้ หลังจากนี้ฉันสามารถเพิ่มเงินให้แกอีกสองล้าน” ลี่เฉินซีพูด
คำพูดที่ฟังดูง่ายๆ เหล่านี้ แต่ซูย้าวเห็นได้อย่างชัดเจน สายตาที่เย็นชา ใบหน้าหล่อเหลาที่เยือกเย็นไม่มีร่องรอยการพูดเล่นแม้แต่น้อย
ชายหนุ่มเห็นความอาฆาตกรในสายตาเขา ความเกลียดชังที่ชัดเจนไปทั่วทั้งตัว จึงสงสัยขึ้นมา
ชายหนุ่มคนนั้นไม่รอให้ถามหรือแสดงท่าทีอะไร ชายไว้หนวดพูดขึ้นอีกครั้ง “ลูกพี่ อย่าเชื่อเขาเลย! เรารีบเปลี่ยนสถานที่กันเถอะ!”
“หุบปาก!” ในที่สุดชายหนุ่มคนนั้นก็ตำหนิออกมาอย่างหงุดหงิด และไล่ให้ชายไว้หนวดไสหัวออกไป
หลังจากประตูปิดลง ชายหนุ่มมองลี่เฉินซี “ระหว่างคุณกับหลินโม่ป่ายมีความแค้นอะไรกัน?”
สำหรับคำถามนี้ลี่เฉินซีกลับไม่สนใจจะตอบ แต่กลับหันไปกวาดสายตามองซูย้าว จากนั้น ต่อให้เขาไม่พูดอะไร แค่ชายหนุ่มคนนั้นเหมือนจะเข้าใจได้เอง
“เขาแย่งเมียฉันไป แกคิดว่าจะแค้นเรื่องอะไรได้อีก?”
ชายหนุ่มยิ้มเย็นชา “เพื่อผู้หญิงคนเดียวนี้นะ?”
“ถ้าตอนนั้นไม่ใช่เพราะเขา ฉันกับซูย้าวก็ไม่มีทางหย่ากัน! เข้าครอบครองเมียฉันมา5ปี ตอนนี้ยังตัวติดกับเธอทุกวัน ฉันจะทนได้ง่ายไหม?” ลี่เฉินซีพูด
ถึงไม่บอกก็รู้ น้ำเสียงเบาบาง แต่ยิ่งเป็นอย่างนี้ ก็ยิ่งเปิดเผยออกมาโดยไม่สามารถปิดบังได้
แม้แต่ซูย้าวที่นั่งอยู่อีกด้าน ยังเชื่อขึ้นมาเล็กน้อยเลย…ลี่เฉินซีคิดจะจัดการหลินโม่ป่ายจริงๆ หรือ?
พระเจ้า!
ไม่ว่ายังตอนนั้นที่หย่ากัน ก็ไม่เกี่ยวหลินโม่ป่ายสิ!
“เพื่อผู้หญิงคนเดียว แกถึงกับฆ่าอีกคนและยังต้องจ่ายเงิน7,000,000 คุ้มไหม?” ชายหนุ่มถามกลับ
ลี่เฉินซีกลับยิ้มเย็นชา “คุ้มไหมคำถามนี้ แกไม่จำเป็นต้องถามฉัน แค่ถามตัวเองก็พอว่าอยากจะได้เงินก้อนนี้ไหม!”
“ทำไมถึงให้ฉันทำ?”
ลี่เฉินซีพูด “ง่ายมาก ฉันติดตามอดีตภรรยามาโดยตลอด พอรู้ว่าโดนพวกแกจับตัวมา ก็ตรวจสอบประวัติแกทันที และพบว่าแกกับหลินโม่ป่ายมีความแค้นต่อกัน ในเมื่อพวกเรามีศัตรูคนเดียวกัน งั้นช่วยกันคิดหาวิธีจัดการคนคนนี้ไม่ดีกว่าหรือไง?”
“แกตรวจสอบฉัน…” ชายหนุ่มลากเสียงยาว ก้มหน้าลงเล็กน้อย เหมือนกำลังคิดอะไรอยู่
“ฉันรับผิดชอบเรื่องการจ่ายเงิน แกจัดการลงมือ มีปัญหาอะไรอีกไหม?” สายตาลี่เฉินซีมองชายหนุ่มคนนั้นด้วยความเย็นชา
ชายหนุ่มไม่ได้ตอบตรง สายตามองไปมาระหว่างซูย้าวและลี่เฉินซี จากนั้นไม่นาน จึงพูดขึ้นว่า “ความแค้นระหว่างฉันกับหลินโม่ป่าย ไม่นานฉันต้องจัดการอยู่แล้ว แต่เรื่องระหว่างฉันกับเขา และเรื่องที่คุณพูดมาทั้งหมด ไม่เกี่ยวข้องกับฉัน!”
“ถ้าพูดอย่างนี้ ฉันออกเงินให้คุณก็ไม่ยินดีรับใช่ไหม?” ลี่เฉินซีถามกลับ
ชายหนุ่มพึมพำเสียงเย็นชา “ฉันไม่ใช่นักฆ่ามืออาชีพ และที่นี่ก็เป็นพื้นที่ของฉัน กฎขึ้นอยู่กับฉัน!ไม่เกี่ยวกับคุณ!”
จากนั้น เขาพูดขึ้นอีกครั้ง “สองชั่วโมง นับตั้งแต่ตอนนี้ ยังขาดเงินอีกสี่ล้านดอลลาร์”
เขาพูดพลางเดินออกไป และค้นตัวลี่เฉินซีอีกครั้ง ก่อนหน้านี้โทรศัพท์ของเขาไม่ได้โดนชายไว้หนวดเก็บไป
ค้นตัวครั้งนี้ ไม่เจออะไรผิดปกติ จึงสบายใจขึ้นมาหน่อย
ชายหนุ่มถือกระเป๋าใบเล็กที่ใส่เงินออกมาด้วย จากนั้นไม่นานย้อนกลับมาอีกครั้ง
ครั้งนี้ ในมือเขามีเข็มฉีดยาด้วย
เดินเข้าไปหาซูย้าวที่อยู่ตรงมุมห้องทีละก้าว
“แกถืออะไรในมือ?” ลี่เฉินซีที่อยู่ด้านข้างส่งเสียงถามออกมา
ชายหนุ่มไม่ตอบ ลี่เฉินซีรีบเดินไปขวางตรงหน้าเขาไว้ “ในเข็มฉีดยานี้มีอะไรอยู่?”
“ของอย่างหนึ่งที่ทำให้คนสงบลงได้!” ชายหนุ่มยิ้มเย็นชา และผลักลี่เฉินซีออกในครั้งเดียว
เมื่อเขาพยายามกลับเข้าขวางมาอีกครั้ง กลับโดนชายไว้หนวดกดไว้อย่างรวดเร็ว
ซูย้าวรู้สึกเย็นแปลกที่บริเวณกระดูกสันหลัง ยกมือขึ้นมืออย่างไร้ประโยชน์ เข็มที่พุ่งเข้ามาและน้ำในเข็มที่ไหลออกมามารวมกัน
ไม่นาน สมองของซูย้าวก็มีความคิดมากมายปรากฏขึ้นขึ้นอย่างรวดเร็ว และทุกๆ ความคิดที่ผ่านเข้ามาต่างทำให้รู้สึกถึงลางสังหรณ์ไม่ดี
“ปล่อยเธอ! มีอะไรก็มาลงกับฉัน!” ลี่เฉินซีพยายามพุ่งเข้าไป แต่เพราะโดนมัดไว้ทั้งสองมือ และโดนหมัดหนักๆ ของชายไว้หนวดต่อยจนล้มลงกับพื้น
ชายหนุ่มยิ้มเย็นชา มองซูย้าว “ดูไปแล้ว อดีตสามีของคุณคนนี้ รักคุณมากจริงๆ สินะ! เวลาอย่างนี้ ยังคิดอยากจะปกป้องคุณอีก…”
เหมือนซูย้าวจะเข้าใจอะไรในความหมายของเขา แต่ไม่รอปฏิกิริยาตอบกลับ ชายหนุ่มก็จับแขนเธอไว้แล้ว ไม่รอให้เธอปฏิเสธ เข็มจิ้มลงมาที่ผิวของเธอ
ยาเย็นๆ ในเข็มค่อยๆ ไหลเข้าไปในเส้นเลือดตามการกดเข็มฉีดยา
เห็นยากว่าครึ่งถูกฉีดลงไป บรรยากาศความโหดเหี้ยมพุ่งมาจากด้านหลัง ลี่เฉินซีพุ่งเข้ามาโดยไม่สนใจอะไร และขัดขวางการลงมือของชายหนุ่มไว้
ชายไว้หนวดก็คิดไม่ถึงว่าเขาจะลุกขึ้นมาวิ่งได้อีก ภายใต้สถานการณ์รีบร้อน เขายกปืนขึ้นมาทันที และยิงไปที่ลี่เฉินซีพุ่ง
ปั้ง!
กลิ่นดินปืนกระจายออกมา
รูม่านตาทั้งสองข้างของซูย้าวขยายกว้างด้วยความตกใจ มองร่างสูงใหญ่ที่กำลังใกล้เข้ามา ล้มกระแทกลงกับพื้น ทันใดนั้นเธอรู้สึกเหมือนตัวเองหยุดหายใจไปแล้ว
เมื่อมีสติกลับมา ชายหนุ่มคนนั้นก็ฉีดยาเสร็จแล้วและดึงเข็มออกมาแล้ว
“รีบร้อนขนาดนี้ทำไมกัน? ยังไงก็มีส่วนของคุณด้วยอยู่แล้ว!” ชายหนุ่มพูดพลาง มองไปที่ชายไว้หนวดแวบหนึ่ง อีกฝ่ายรีบเอาเข็มฉีดยาอีกอันออกมา เดินเข้าไป และแทงลงไปบนแขนของลี่เฉินซี
“พวกแกทำอะไร!” ซูย้าวลุกขึ้นอย่างตื่นตกใจและพุ่งเข้าไป แต่ขาทั้งสองข้างของเธอโดนมัดไว้ เคลื่อนไหวได้ช้าทำได้แค่คลานไปบนพื้นช้าๆ เหมือนงูตัวหนึ่ง
รอจนกว่าเธอจะคลานมาถึง ชายไว้หนวดรีบลงมือจนดึงเข็มฉีดยาออกมาเรียบร้อยแล้ว
“สบายใจได้ นี้ไม่ใช่ยาพิษ เป็นแค่ตัวเร่งปฏิกิริยาให้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขเท่านั้น! ให้พวกคุณมีความสุขกับเวลาสองชั่วโมงต่อจากนี้!”
ชายหนุ่มยิ้มเย็นชา และเหลือบมองลี่เฉินซีที่นอนอยู่บนพื้น “ครั้งนี้กระสุนปลอม แต่ครั้งต่อไป ของจริงแน่นอน ฉันบอกไปแล้ว นี่เป็นพื้นที่ของฉัน ถ้ายังกล้าเข้ามาวุ่นวาย อย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจ!”
มองไปที่ลี่เฉินซีและแตะอย่างโหดเหี้ยมครั้งหนึ่ง และชายหนุ่มหันตัวเดินออกไปพร้อมกับชายไว้หนวด
เป็นเวลานาน ลี่เฉินซีที่นอนอยู่บนพื้น ค่อยๆ ขยับตัว
ถึงแม้จะเป็นกระสุนปลอม แต่ถูกยิงในระยะใกล้ คาดว่าการกระทบกระเทือนของกระดูกและกล้ามเนื้อก็ไม่สามารถมองข้ามได้
ไม่ว่าจะพูดยังไง ในที่สุดหัวใจที่บีบแน่นของซูย้าวก็สบายใจขึ้นมาได้หน่อย
ลี่เฉินซีดิ้นรถอยู่บนพื้นสักครู่ และลุกขึ้นมานั่ง ขยับตัวเองมาใกล้ๆ ซูย้าว “คุณเป็นยังไงบ้าง? พวกมันทำอะไรคุณหรือเปล่า?”
“ทำอะไร? คุณหมายถึงอะไร?” ซูย้าวเสียงเปลี่ยน คำพูดดุร้าย สัมผัสได้ถึงขีดต่ำสุด
ดวงตาเขาสลดลง และอธิบายว่า “ฉันไม่ได้มีความหมายอื่น ฉันแค่อยากจะถามว่าคุณได้รับบาดเจ็บไหม?”
“บาดเจ็บ? พูดตรงๆ คือ ฉันโดนคนพวกนั้นบังคับใช้ความรุนแรงไหม ใช่ไหม?”
“……”
ลี่เฉินซีมองเธอ ทำไมถึงรู้สึกว่าอยู่สีหน้าซูย้าวเปลี่ยนไปกะทันหัน ราวกับเปลี่ยนเป็นอีกคน
“ลี่เฉินซี คุณเป็นแบบนี้ตั้งแต่ไหนแต่ไร แสดงความเป็นเจ้าของเกินไป มักจะคิดว่าฉันแต่งงานกับคุณแล้ว จะเป็นของคุณตลอดไป หรือว่าบนร่างกายฉัน มีสัญลักษณ์ของคุณติดไว้ตลอดไปหรือไง?”
ซูย้าวไม่สนใจอะไร คำพูดของเธอโหดร้ายกว่ากระสุนเมื่อกี้เสียอีก มองไปที่เขาด้วยความโกรธ
“ในเมื่อคุณเองก็มีคู่หมั้นอยู่แล้ว ก็อย่ามารบกวนฉันอีก! ฉันพูดไปหมดแล้ว ระหว่างคุณกับฉันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก ไสหัวไป! ฉันไม่อยากเจอคุณอีกตลอดไป!ไสหัวไปให้ไกลที่สุด!”
“เงินค่าไถ่ครั้งนี้ ก็ถือว่าคุณจ่ายค่าเลี้ยงดูลูกให้เรียบร้อยแล้ว จากวันนี้เป็นต้นไป ไม่ว่าจะเป็นจะตายเราจะไม่เจอกันอีก!”
พูดจบ ซูย้าวมองไปด้านนอกประตูและตะโกน “เอาเขาออกไป!ฉันไม่อยากโดนขังอยู่ร่วมกับคนอย่างนี้! ถ้าไม่เอาเขาออกไป ฉันจะไปพุ่งชนกำแพงฆ่าตัวตาย ทำให้พวกแกไม่ได้เงินเลยสักแดงเดียว!”
ตอนนี้สถานการณ์แย่มาก ซูย้าวตกอยู่ในอันตรายคนเดียวก็พอแล้ว จะให้เขามาตกอยู่ในอันตรายเพราะตัวเองได้ยังไง? ต่อให้เขาอาจจะวางแผนมานานแล้ว แต่จากสถานการณ์ ยิงปืน เมื่อกี้ เธอไม่กล้าจินตนาการอีก ว่าต่อไปอาจจะเกิดอะไรขึ้นได้อีกบ้าง
ดังนั้น การป้องกันเป็นเรื่องสำคัญ เธอต้องหาวิธีให้เขาออกไปจากที่นี่!