เจ้าสาวใบ้：อยากจะบอกรักคุณ - ตอนที่ 430
การช่วยชีวิตใกล้จะจบลง คุณหมอเดินออกมาด้านนอก ลี่เฉินซีและคนอื่นรีบเดินเข้าไป มองคุณหมอค่อยๆ ถอดหน้ากากออก มองหลายคนตรงหน้า ส่ายหน้าอย่างไร้เรี่ยวแรง
“บาดแผลของผู้หญิงคนนี้สาหัสมาก และเสียเลือดมาก ต้องทำการผ่าตัดทันที แต่ความสามารถและอุปกรณ์ของที่นี่ไม่เพียงพอ ดังนั้น ฉันแนะนำให้รีบย้ายโรงพยาบาลโดยเร็วที่สุด!”
ได้ยินอย่างนั้น ร่างสูงใหญ่ของลี่เฉินซีทรุดลงกับพื้น “ย้ายโรงพยาบาล ได้ ย้ายโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้!”
ที่นี่เป็นเพียงเกาะ ถึงแม้จะมีโรงพยาบาล แต่ก็เป็นเพียงสถาบันการแพทย์เล็กๆ การผ่าตัดใหญ่อย่างนี้ อันตรายสูงอย่างนี้ เหล่าแพทย์ก็ไม่สามารถรับมือได้ง่ายๆ เพราะรับผิดชอบไม่ไหว
การเตรียมตัวย้ายโรงพยาบาลของคนอื่น เพราะเป็นเกาะเล็กๆ อยากจะกลับเข้าเขตเมืองมีวิธีการเดียวเท่านั้นคือนั่งเรือ แต่ต้องใช้ระยะเวลานาน ถ้าใช้เครื่องบิน การกระแทก ทำให้เกิดเลือดออกภายในได้ง่าย
คิดวิเคราะห์แล้วคิดอีก ลี่เฉินซียังคงตัดสินใจใช้เฮลิคอปเตอร์ โดยใช้ระยะทางที่ใกล้ที่สุด ใช้ความเร็วที่เร็วที่สุด เพื่อส่งซูย้าวกลับไปที่โรงพยาบาลใหญ่เขตเมือง เพื่อรับการผ่าตัดทันที
“แต่…ถ้าระหว่างเกิดอุบัติเหตุอะไรขึ้น เกรงว่าจะยิ่งอันตรายสำหรับคุณซู!” คุณหมอเตือน
พูดอย่างนี้ หัวหน้าทีมที่รับผิดชอบคดีนี้กังวลเล็กน้อย ในเมื่อเป็นของชีวิต ตั้งแต่เกิดเหตุก็ในการดูแลของเขามาตลอด ถ้ายังต้องเสียชีวิตใครไปอีก เขาหลีกเลี่ยงการตำหนิไม่ได้
“ไม่มีเวลาแล้ว ตอนนี้ที่เธอการคือการผ่าตัด ถ้ากลัวการกระทบกระเทือนของเครื่องบินจนเกิดเลือดไหลภายใน สู้มาคิดปัญหาว่าถ้ายังชักช้าต่อไป จนพลาดการผ่าตัดไปจะทำยังไงดีกว่า?”
ลี่เฉินซีพูด และทำให้ใครหลายๆ คนพูดไม่ออกอีกครั้ง
สุดท้าย หัวหน้าทีมคิดแล้วคิดอีก รู้สึกว่าลี่เฉินซีพูดถูก ตอนนี้ไม่สามารถชักช้าได้อีกต่อไป อย่างนี้แล้วกัน!
หัวหน้าทีมเลือกคนขับที่เก่งที่สุด ให้คุณหมอเดินทางไปด้วย ลี่เฉินซีอยู่ด้านข้างซูย้าว พยายามทำให้มั่นใจว่าจะไม่เกิดอุบัติเหตุระหว่างการบินระยะสั้น
จากเกาะมาจนถึงมะนิลาการนั่งเฮลิคอปเตอร์ต้องใช้เวลาประมาณยี่สิบกว่านาที ก่อนหน้านี้มีการติดต่อกับทางโรงพยาบาลมาก่อนแล้ว ดังนั้นหมอและพยาบาลต่างมารอรับที่ชั้นดาดฟ้ากันแล้ว ห้องผ่าตัดก็เตรียมไว้พร้อมแล้ว รอแค่ผู้ป่วยมาถึงก็สามารถผ่าตัดได้ทันที
ลี่เฉินซีให้ผู้ช่วยติดต่อกับอาจารย์แพทย์ด้านสมองที่เก่งที่สุดของโรงพยาบาลนี้ไว้แล้ว โดยให้เขาลงมือผ่าตัดเอง กรุ๊ปเลือดของซูย้าวเป็นRH ทางโรงพยาบาลก็เตรียมไว้พร้อมแล้ว
การเดินทางยี่สิบกว่านาที ลี่เฉินซีกอดหญิงสาวในอ้อมกอดอย่างระมัดระวัง รับรู้ถึงความเย็นยะเยือกของเธอ ไม่มีความอบอุ่นแม้แต่น้อย
เย็นเฉียบไม่มีวี่แววการมีชีวิตแม้แต่น้อย
เขากอดเธอแน่น ความเจ็บปวดในใจเขาไม่มีที่สิ้นสุด ในสมองมีภาพสะท้อนหลายปีมานี้ปรากฏขึ้น
ตอนนั้น เธออายุยี่สิบก็แต่งงานกับเขาแล้ว ช่วงอายุที่ดีที่สุด เด็กผู้หญิงคนอื่นที่อายุเท่ากันต่างมีความรักอยู่ในโรงเรียน ท่องเที่ยวในวันหยุด แต่เธอ กลับรับภาระคุณนายน้อยของบริษัทลี่ซื่อ ทั้งที่รู้ว่าเขารังเกียจและไม่รัก แต่กลับทนอย่างเงียบๆ ค่อยสะสมทีละหยดจนกลายเป็นแม่น้ำสายใหญ่ ความรู้สึกเจ็บปวดอยู่ในใจเขาราวกับเป็นยาพิษที่ร้ายแรงที่สุด ที่กัดกินอวัยวะภายในทั้งหมด
ในที่สุดเฮลิคอปเตอร์ก็มาถึงมะนิลา เฮลิคอปเตอร์ค่อยๆ ลงจอดบนชั้นดาดฟ้าของโรงพยาบาลที่ใหญ่ที่สุดในเมือง หมอและพยาบาลทุกคนเห็น
สถานการณ์ของซูย้าวไม่ดีเอามากๆ หมอเริ่มทำการตรวจอย่างง่ายๆ ก่อน และรีบส่งผู้ป่วยเข้าห้องผ่าตัดทันที
ความเศร้าและความไร้หนทางเหมือนคลื่นลูกใหญ่ ทันใดนั้นเขาจมลงในน้ำ ลี่เฉินซีคิดว่าตัวเองเตรียมพร้อมมาดีแล้ว สามารถรับการเหตุการณ์ได้ตลอดเวลา แต่กลับไม่ใช่อย่างที่คิด เมื่อเห็นไฟสีแดงหน้าห้องผ่าตัดปรากฏขึ้น คิดถึงเธอในตอนนี้ เขาควบคุมความมืดที่อยู่ตรงหน้าไม่ได้
“คุณลี่ ยาพิษในร่างกายคุณยังไม่ได้กำจัดออกให้หมด อย่าใช้อารมณ์มากเกินไป!” คุณหมอที่ตามมารีบเตือน
อารมณ์ที่เกิดขึ้น ดวงตาที่พร่ามั่วไปด้วยน้ำตา เพราะพยายามกัดฟัน ต่อต้านความเศร้า ยืนอยู่ที่ด้านนอกห้องผ่าตัด ไม่ว่าคนรอบๆ จะเกลี้ยกล่อมยังไงก็ไม่มีประโยชน์
เขายืนอยู่ตรงนั้นไม่ขยับ เหมือนเป็นรูปปั้น จากการผ่าตัดที่ยาวนาน ลี่เฉินซีก็ยังอยู่ตรงนั้นเป็นเวลาหกชั่วโมงเต็มๆ
คนที่อยู่ด้านข้างชัดเจนดี สุดหายใจเข้าลึกๆ คิดคำพูดปลอบโยนไว้มากมาย แต่สถานการณ์ของซูย้าวในตอนนี้เหมือนจะเป็นปัญหาที่ยากที่สุด
การผ่าตัดผ่านมาหกชั่วโมงกว่าแล้ว ตั้งแต่เช้าถึงบ่าย การรอคอยที่ยาวนาน ลี่เฉินซีรู้สึกเวลาผ่านไปเรื่อยๆ ใจเขาก็ค่อยๆ ถูกบิดโดยการรอคอยที่ยาวนาน และความห่วงใยอันใหญ่หลวง
ไม่รู้เป็นไง ในสมองมีแต่ว่างเปล่าคุณหมอเดินออกมา จะบอกข่าวอะไรกัน…
อยู่เขาก็กลัวมากขึ้นมากะทันหัน
จนถึงขนาดไม่กล้าเผชิญกับผลที่แย่ที่สุด
แม้แต่จะคิดก็ไม่กล้า
ที่ทำให้เขารับไม่ได้มากที่สุด อาจจะเป็นการคาดคิดถึงชีวิตหลังจากนี้ การใช้ชีวิตหลังจากนี้ ไม่มีเธออยู่อีกต่อไปแล้ว ชีวิตคน อ่อนแอขนาดนี้ ท้ายทอยบาดเจ็บสาหัส เลือดไหลไม่หยุด เขาพอจะมีลางสังหรณ์ของผลที่อาจจะเกิดขึ้น
เพียงแค่เมื่อผู้คนอยู่ในช่วงเวลาที่ตื่นตระหนกและวิตกกังวลมากที่สุด มักจะชอบหลอกตัวเองและคนอื่น แกล้งโง่ โทษฟ้าดิน พยายามสร้างความเท่าเทียม ไม่ยินดีที่จะเชื่อผลที่โหดร้ายที่สุด
เพื่อลี่เจิ้ง เพื่อซีซี ซูย้าวคุณต้องมีชีวิตอยู่ต่อ!
ไม่ ไม่ใช่แค่เพื่อเด็กเท่านั้น
ที่สำคัญ ยังมีเขา!
ขอร้องล่ะ ต้องมีชีวิตอยู่ต่อไป…
ในที่สุด ไฟสีแดงหน้าห้องผ่าตัดดับลง จากนั้น คุณหมอเปิดประตูออกมา
ลี่เฉินซีรีบก้าวขาไปด้านหน้า ค่อยๆ เอ่ยปาก สิ่งที่อยากจะถามออกไปกลับทำยังไงก็พูดไม่ออก
เห็นท่าทางพูดไม่ออกของเขา คุณหมอเข้าใจความเศร้าและความกังวลในใจเขา ถอดหน้ากากออก ถอนหายใจน้อยๆ “การผ่าตัดสำเร็จ แต่ผู้ป่วยเสียเลือดมากเกินไปต้องให้เลือด แต่สถาการณ์โดนรวมตอนนี้ ต้องรอดูการฟื้นตัวหลังผ่าตัดถึงจะบอกได้”
“อีกอย่าง สมองของผู้ป่วยขาดเลือดและออกซิเจนเป็นเวลานาน มีโอกาสมาก…”
ลี่เฉินซีใจสั่นพยายามพูดออกมา “อาจจะอะไร?”
“อาจจะไม่รู้ว่าจะฟื้นขึ้นมาเมื่อไหร่ ต้องขึ้นอยู่กับความตั้งใจของผู้ป่วยเอง!” หมอถอนหายใจ ยกมือขึ้นตบไหล่ปลอบใจเขา “คุณเป็นสามีเธอใช่ไหม?”
ลี่เฉินซีตะลึงและพยักหน้ารับ “ใช่ ฉันเป็นสามีของเธอ”
“ดูเหมือนคุณจะรักภรรยามาก งั้นก็เชื่อเธอเถอะ!เชื่อว่าจะผ่านด่านี้มาได้ ต้องรอดและตื่นขึ้นมาช้าๆ” หมอสูดหายใจลึก ที่ควรจะพูดก็พูดไปหมดแล้ว
ต่อจากนี้ ซูย้าวถูกเข็นออกมาจากห้องผ่าตัด และจัดเข้าไปพักในห้องICU มีพยาบาลดูแลโดยเฉพาะ
ผู้ช่วยเสี่ยวหยางยื่นอยู่ที่หน้าต่างกระจก มีกระจกกั้นอยู่ เห็นซูย้าวที่นอนนิ่งสงบอยู่บนเตียงด้านใน และตอนนี้ ลี่เฉินซีที่สวมชุดป้องกันเชื้อยื่นอยู่ข้างเธอ จับมือเธอแน่น
“ซูย้าว ฉันเพิ่งจะรู้ว่าคุณชอบฉันมาตั้งแต่เด็ก แอบรักฉันมานาน ทำไมไม่บอกฉัน ยังพูดเรื่องหย่าด้วยตัวเองอีก ทิ้งฉันกับเจิ้งเอ๋อ คุณไม่คิดถึงความรู้สึกของเราสองพ่อลูกตลอดห้าปีมานี้เลยสักนิด ตอนนี้ คุณไม่ได้กลับมาง่ายๆ เจิ้งเอ๋อยังคงสลบอยู่ ทำไมคุณก็สลบไม่ยอมตื่นด้วยอีกคน?”
“คุณเข้มแข็งมาโดยตลอด ไม่ว่ายังไงก็ไม่เคยล้มลง ครั้งนี้ก็เหมือนกัน รีบตื่นขึ้นมา ฉันยังคำพูดอีกมากมายที่ยังไม่ได้บอกคุณ…”
“ระหว่างพวกเรายังมีเรื่องเข้าใจผิดอีกมาก จริงๆ แล้ว ฉันกับหานฉ่ายหลิงไม่ใช่อย่างที่คุณคิด คุณก็มีความลับปิดบังฉันอยู่ ใช่ไหม? รีบตื่นสิ ให้พวกเราได้คุยเรื่องพวกนี้กันอย่างชัดเจน ดีไหม?”
“ซูย้าว คุณเป็นห่วงเด็กที่สุดไม่ใช่หรือไง? ลี่เจิ้งกับซีซี เป็นชีวิตของคุณ ใช่ไหม? ยังมีเตียวเตียวที่คุณรับเลี้ยงอีก คุณจะทนทิ้งพวกเขาทั้งหมดไว้ได้ยังไงกัน…”
คำพูดมากมาย รวบรวมอยู่ในใจ แต่ก็ไม่มีง่ายไปกว่าประโยค
ขอร้องล่ะ อย่าตาย!
ชีวิตยาวนานมาก ยังมีเวลาหลังจากนี้อีกหลายสิบปีให้ใช้ชีวิต เขาไม่อยากเผชิญหน้าคนเดียว ห้าปีที่โดดเดี่ยวเหงาหงอย เขาลองมามากพอแล้ว!
“ซูย้าว ผู้หญิงใจร้ายอย่างคุณ คิดอยากจะทิ้งฉันอีกครั้งหรือไง?”
ทำไม?
ทุกครั้งถึงเป็นแบบนี้ เมื่อเขารู้ว่าชอบเธอ เธอกลับถอยออกมากะทันหัน ตอนที่เขาอยากจะรักษาไว้ให้ดี อยากจะใช้ชีวิตที่ดี เธอกลับขอหย่า
ตอนนี้ เขาวางแผนทุกอย่างเพื่อพวกเขาในภายหลัง เธอกลับเปลี่ยนท่าทางอีกอย่าง…