เจ้าสาวใบ้：อยากจะบอกรักคุณ - บทที่ 701 ไม่ใช่แค่รู้จัก
ลี่เฉินซีโยนเธอไว้แล้ว สั่งสองสามคำก็ผละไป ผู้จัดการกลัวจะเกิดปัญหา จึงรีบล็อกห้องส่วนตัวจากข้างนอก
ผู้จัดการเดินมาส่งเขาที่ชั้นล่าง ตอนที่ขึ้นรถ ลี่เฉินซีเหมือนเพิ่ง0tคิดอะไรได้ ก็พูดสำทับ “สั่งคนมาจับตาดูด้วย อย่าให้เธอหนีไป!”
“…ครับ!” ผู้จัดการพยักหน้างงๆ ยืนนอบน้อมที่ริมถนน สายตามองส่งรถลี่เฉินซีค่อยๆ หายลับตาไป ถึงค่อยหันกลับมาท่าทางสงสัย เดินเข้าไปข้างในพลางพูดกับเลขา “ประธานลี่ทำตัวแปลกๆ อยู่ๆ ก็ส่งผู้หญิงมาที่นี่ คุณคิดว่าผู้หญิงคนนี้คือใครกัน”
“ไม่รู้สิคะ หน้าไม่คุ้นเลย…” เลขาก็แปลกใจเช่นกัน
ที่นี่คือโรงแรมของบริษัทลี่ซื่อที่เพิ่งเปิดใหม่ได้สองปี พนักงานก็เป็นคนใหม่ ประกอบกับซูย้าวก็ไม่ใช่บุคคลสาธารณะ หลายคนย่อมไม่รู้จักเธอ
แม้ว่าก่อนหน้านี้สื่อจะเล่นข่าวสะพัดเรื่องงานแต่งงานของทั้งสองคน แต่ลี่เฉินซีสนใจความเป็นส่วนตัวมาก จึงห้ามสื่อใหญ่ลงภาพของซูย้าวออกสู่สาธารณะ หลังจากช่วงก่อนการแต่งงานเกิดความเปลี่ยนแปลงกะทันหัน ข่าวทำนองนี้ ก็ยิ่งหายไปในชั่วข้ามคืนราวกับไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
ดังนั้น หลายคนจึงไม่รู้จักซูย้าว และไม่รู้ชัดความสัมพันธ์ระหว่างสองคน
ผู้จัดการสีหน้าค่อนข้างเศร้า “น้าชิวล่ะ ให้เธอมานี่หน่อย ประธานลี่ให้เธอมาทำงานเบ็ดเตล็ดไม่ใช่หรือ งั้นก็ทำงานละกัน ล้างห้องน้ำ!”
ขณะที่เวลานี้ซูย้าวถูกขังในห้องส่วนตัวชั้นบน
เธอหิวมาก ประกอบกับเดิมทีร่างกายอ่อนแอมากอยู่แล้ว ตอนนี้นั่งบนโซฟา แม้ว่าจะไม่พอใจและโกรธจัด แต่ก็เอาชนะท้องที่หิวร้องจ๊อกๆ ไม่ได้ มองบนโต๊ะที่วางจานถั่ว ไม่ลังเลที่จะปอกเปลือกกิน
แต่บนโต๊ะรับแขกในห้องส่วนตัว นอกจากถั่วหนึ่งจานกับเบียร์สองสามกระป๋อง ก็ไม่มีอะไรอย่างอื่นอีก
แขกที่เข้าพักคงจะเพิ่งออกไปไม่นาน พนักงานยังไม่ทันเข้ามาทำความสะอาดห้อง ไม่อย่างนั้นปกติแล้ว ของกินเล่นบนโต๊ะจะมากทีเดียว
เธอมองไปรอบๆ ไม่มีอะไรจะทำ เพราะออกไปไม่ได้ จึงเอนหลังบนโซฟาอีกครั้ง มือข้างหนึ่งลูบที่หนึ่งตรงท้อง รู้สึกปวดมากจนแทบทนไม่ไหว ถ้าหากเดาไม่ผิด บาดแผลคงฉีกอีกแล้ว…
ที่นอกประตู ผู้หญิงวัยกลางคนแต่งหน้าแต่งตัวจัดอ้าปากหาว เดินมาถึงห้องส่วนตัวพร้อมกับสองสามคน มองผ่านกระจกเข้าไปข้างใน
หลังจากครู่ใหญ่ น้าชิวก็ขมวดคิ้ว หันไปถามเลขา “เมื่อครู่ประธานลี่บอกว่าเธอมาจากไหน”
เลขาไม่ค่อยรู้เรื่อง เพียงแต่ทวนคำของลี่เฉินซี “ประธานลี่บอกว่าผู้หญิงคนนี้ไม่สวยตรงไหน ส่งเธอให้พวกเรา ทำงานเล็กๆ น้อยๆ ล้างห้องน้ำค่ะ”
“นี่สวยมากไม่ใช่หรือ” น้าชิวสงสัย “ดูใบหน้าเธอสิ ผิวพรรณนวลเนียนมาก และยังรูปร่างอ้อนแอ้นอีก ดีออก แต่งตัวสักหน่อย ไม่ต่างกับดาราไอดอล ไม่สวยตรงไหนกัน”
น้าชิวสงสัยสายตามองเพศตรงข้ามของลี่เฉินซี หลังจากครุ่นคิดนิดหนึ่ง จู่ๆ ก็เกิดไอเดีย “ให้เธอทำงานล้างห้องน้ำไม่คุ้มค่า หน้าตาสะสวยอย่างนี้ ให้มารับแขกกับฉันดีกว่า!”
“เถ้าแก่อู๋จะมาพอดี ฉันกำลังกลุ้มจะให้ใครไปต้อนรับ คราวนี้มีตัวเลือกแล้ว!”
น้าชิวส่งสายตามองผู้ชายที่อยู่ข้างๆ ท่าทางดีอกดีใจ แล้วสั่งกำชับ “เดี๋ยวไปพาเธอออกมา ส่งไปหาฉัน!”
“ครับ!”
น้าชิวเห็นจะไปแล้ว เลขารีบวิ่งเข้าไปขวางไว้ “น้าชิว ประธานลี่สั่งไว้ แค่ให้เธอล้างห้องน้ำ อยู่ๆ คุณมาทำเรื่องพลการ ถ้าหากประธานลี่รู้เข้า…”
“กลัวอะไรล่ะ” ไม่แยแส “เธอเคยเห็นประธานลี่มาที่นี่ต้องการสาวๆ เป็นเพื่อนหรือไง”
เลขาอึ้งไป พูดไม่ออกไปชั่วขณะ
“จะว่าไป ประธานลี่คนนั้นอารมณ์แปรปรวน ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนเอาอยู่ ผู้หญิงคนนี้ ประธานลี่คงเบื่อแล้ว ไม่อยากได้แล้ว ถึงได้โยนมาให้พวกเราจัดการ วางใจเถอะ ต่อไปประธานลี่ไม่มีทางจำได้เธอคือใคร พวกเราจะคิดมากไปทำไม”
น้าชิวเหมือนมีแผนในใจ ยิ้มขบขัน แล้วเดินอ้อมเลขา ตรงไปที่ลิฟต์
ผ่านไปไม่นานเท่าไหร่ ก็ซูย้าวถูกคนพาออกจากห้อง แล้วพาเธอไปยังตึกใหญ่ที่อยู่ด้านหลังถ้ำสำราญมังกร ที่นี่คือโรงแรม ชั้นใต้ดินชั้นสามคือที่พักของพนักงาน ส่วนห้องของน้าชิว ก็คือห้องหนึ่งในที่นี้
หลังจากซูย้าวถูกพาเข้าไป ก็เห็นผู้หญิงวัยกลางคนท่าทางมีเสน่ห์นั่งบนโซฟา แต่งหน้าแต่งตัวจัด ในมือคีบบุหรี่มวนหนึ่ง ควันบุหรี่ลอยคลุ้ง ใบหน้าผู้หญิงคนนั้นเจ้าเล่ห์ แม้จะยิ้มตลอด แต่ยิ้มนั้นดูลึกลับมาก ทำให้คิดเชื่อมโยงเรื่องอื่นได้ง่าย
“มาสิ นั่งลงก่อน” ชี้ไปที่โซฟาตรงข้าม
ซูย้าวเมื่อได้ยินคำเชิญ ก็เดินตรงไปนั่งที่โซฟา
น้าชิวดีดขี้บุหรี่ ยืดตัวตรงไปข้างหน้านิดหนึ่ง พิจารณาเธออย่างละเอียดอีกครั้ง ดูเหมือนจะพอใจทีเดียว อดไม่ได้ที่จะทอดถอนใจ “สวยมากจริงๆ สาวน้อย ปีนี้อายุเท่าไหร่”
ซูย้าวตะลึงไม่เข้าใจ ขณะที่น้าชิวพูดขึ้นอีก “ไม่ต้องกลัว ฉันไม่มีเจตนาไม่ดีอะไร ต่อไปนะ เธอต้องทำงานที่นี่ ต้องฟังคำสั่งฉัน!”
ทำงานหรือ
ซูย้าวนึกถึงคำพูดของลี่เฉินซีโดยไม่รู้ตัว อดที่จะหายใจเข้าลึกไม่ได้ ล้างห้องน้ำใช่ไหม ก็ได้ ทำไปก่อนชั่วคราว
เธอขมวดคิ้ว ท้องว่างเปล่า รู้สึกหิวโซ อดถามไม่ได้ “อย่างนั้น ให้ฉันกินอะไรหน่อยได้มั้ย”
“หิวหรือ” น้าชิวตาเป็นประกาย รีบสั่งให้คนอื่นไปเอาอาหารมาให้
ไม่นานนัก ก็มีคนยกชามราเมนร้อนๆ มา และยังมีกับข้าวอีกสองสามอย่าง วางจนเต็มโต๊ะ น้าชิวยังพูดใจกว้างมาก “กินสิ กินเลย!”
ซูย้าวไม่มีอะไรตกถึงท้องมานานขนาดนี้ จะมัวแต่เกรงใจได้อย่างไร รีบหยิบตะเกียบขึ้นมา ก้มหน้ากินอาหารตรงหน้า
เธอกินรวดเร็วมาก ไม่สนใจน้ำซุปร้อนๆ กินจนเกือบหมดเกลี้ยง น้าชิวจ้องมองเธอตลอด เธอยิ้มกว้าง “อันที่จริง งานของพวกเรานะ ไม่เหนื่อยเลย ทุกคนเป็นผู้หญิงใช่มั้ย ต้องคิดได้อยู่แล้ว เธอน่ะ คงจะไม่ใช่ครั้งแรกแล้ว ใช่มั้ย!”
ซูย้าวงุนงง งานล้างห้องน้ำอย่างนี้ ใครกันจะเพิ่งเคยทำครั้งแรก
ทุกบ้านมีชักโครก ก็ต้องทำความสะอาดอยู่แล้ว เป็นเรื่องปกติ!
เธอกินต่อไป ไม่ได้ต่อปากต่อคำอะไร
น้าชิวพูดขึ้นอีก “ฉันจะไม่ทำให้เธอลำบากเกินไป เดี๋ยวฉันจะจัดการให้ เธอปรับตัวก่อน ตั้งใจเสิร์ฟให้ดี ลองดูเธอทำงานได้ดีหรือเปล่า ถ้าหากทำงานใช้ได้ พรุ่งนี้เถ้าแก่อู๋มา เธอก็ไปละกัน!”
ซูย้าวฟังจนจับต้นชนปลายไม่ถูก ในใจแอบคิด ตอนนี้ล้างห้องน้ำต้องเข้มงวดขนาดนี้หรือ ยังต้องลองอีกหรือ
และแค่ชักโครก ยังต้องรับใช้?!
นี่คือการใช้คำอะไรกัน!
เธอหิวมาสองวันกว่าแล้ว ตอนนี้กว่าจะได้กินอาหาร จึงไม่สนใจจะพูดอะไร เพียงแต่ยกชามขึ้น ดื่มน้ำซุปร้อนๆ แล้วหยิบตะเกียบไปคีบผัก
“เถ้าแก่อู๋นั่น ใช้ได้ทีเดียว แม้จะหน้าตาโหดเหี้ยมไปหน่อย แต่กับผู้หญิงอ่อนโยนมาก…”
น้าชิวพูดเองคนเดียว ซูย้าวฟังแล้วยิ่งงงขึ้นเรื่อยๆ ก็กลืนอาหารในคอ แล้วพูดขึ้น “ทำความสะอาดห้องน้ำ แค่รอแขกใช้เสร็จ ค่อยล้างไม่ใช่หรือ หรือว่าตอนที่แขกใช้ห้องน้ำ ฉันต้องเข้าไปล้าง”
อีกอย่างห้องน้ำชายควรจะเป็นคนอื่นไปทำสิ! เธอรับผิดชอบห้องน้ำหญิงเท่านั้น…
น้าชิวอึ้ง อดหัวเราะไม่ได้ “เธอใสซื่อจริงๆ ล้างห้องน้ำอะไรล่ะ เธอหน้าตาสวยขนาดนี้ ฉันจะปล่อยให้เธอไปทำงานอย่างนั้นได้ไง ฉันจะให้เธอคอยรับใช้เถ้าแก่! กินข้าวดื่มเหล้าเป็นเพื่อน แล้วก็เป็นเพื่อนเขาผ่อนคลายหน่อย!”
สีหน้าซูย้าวพลันเกร็งค้าง เนิ่นนาน ถึงค่อยถามขึ้นอย่างยากลำบาก “หมายถึงนอนกับเขา ใช่มั้ย”
น้าชิวชมเชยด้วยความตื่นเต้น “ใช่! เธอฉลาดจริงๆ ฉันหมายถึงอย่างนี้แหละ!”
“อ้อ” ซูย้าวพยักหน้านิดๆ “อย่างนั้น เถ้าแก่อู๋คนนั้น ก็คือประธานกรุ๊ปอู๋ซื่อ พี่ชายของอู๋หงฟา ใช่มั้ย”
น้าชิวนึกไม่ถึงเธอจะรู้จักเถ้าแก่อู๋ ประหลาดใจ “เธอรู้จักเขาหรือ”
ซูย้าวยิ้มเย็น วางตะเกียบในมือลง “ไม่ใช่แค่รู้จัก”
เพิ่งพูดจบ เธอก็นั่งพิงไปข้างหลัง “ฉันเข้าใจความหมายคุณแล้ว ให้ฉันทำงานล้างห้องน้ำ ฉันพอจะทำสักสองสามวันได้ ให้ความร่วมมือลี่เฉินซีหน่อย แต่ถ้าให้ฉันไปนอนกับคนนั้น ฝันไปเถอะ!”