เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ - บทที่ 110 กลับไปที่ ไกลด์ ดีไซน์

เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 110 กลับไปที่ ไกลด์ ดีไซน์

เอริกไม่เชื่อ “มีอะไรให้คิด? ถ้าคุณกลับมาผมจะลืมเรื่องการลาออกของคุณในตอนแรกและถือว่าช่วงพักนี้เป็นการลาที่ได้รับค่าตอบแทน อย่างนี้เป็นไง? ผมขอพูดให้ชัดเจนก่อนว่าผมไม่ได้จับตาดูคุณให้มาร์ค ผมแค่ต้องการนักออกแบบที่มีความสามารถสูงเช่นคุณทำงานกับผม”

บอกความจริง แอเรียนขัดแย้งกันเล็กน้อย การได้รับเงินเดือนในช่วงที่เธอไม่ได้ทำงานเป็นข้อเสนอที่น่าสนใจอย่างแน่นอน อย่างไรก็ตามเธอไม่สามารถสลัดความรู้สึกที่ว่าเอริกซ่อนสิ่งอื่นจากเธอได้

เธอตระหนักถึงขีดความสามารถของตนเองอย่างชัดเจน เอริกไม่ได้ขาดพนักงานอย่างเธอแน่นอน “บอกความจริง… ที่คุณทำแบบนี้เพราะมีแรงจูงใจอื่นแอบแฝงอยู่หรือเปล่า?”

เอริกตะลึงกับคำถามของเธอ “ผมจะมีแรงจูงใจอะไรได้ล่ะ? ผมเป็นเพื่อนกับมาร์คมาหลายสิบปีแล้ว ไม่ใช่ว่าผมจะจีบภรรยาของเขา ผมแค่เชิญคุณกลับมาเนื่องจากดูเหมือนคุณจะหางานอื่นไม่ได้ แล้วก็ใช่ว่าผมจะบังคับคุณได้ซะเมื่อไหร่ ถ้าคุณไม่ต้องการกลับมาเช่นกัน”

แอเรียนคิดครู่หนึ่งก่อนตอบ “ได้….ขอบตุณมากค่ะ ฉันจะไปที่ออฟฟิสวันนีั้”

เธอวางสาย และจัดการแต่งตัว สีหน้าของเธอไม่ค่อยดีนัก เธอแต่งหน้าอ่อน ๆ ขณะที่เธอกำลังออกจากบ้าน แมรี่ถาม “คุณจะไปไหนค่ะ แอริ?

“ทำงานค่ะ ที่เดิมที่บริษัทของเอริก” เธอตอบ

แมรี่กังวลเกี่ยวกับสุขภาพของเธอ “แต่เมื่อคืนคุณยังรู้สึกไม่สบายอยู่เลย คุณจะทำงานได้จริง ๆ หรอ? ถ้าคุณต้องการเงิน ทำไมไม่ใช้เงินในการ์ดที่นายท่านให้ล่ะ?

แอเรียนเงียบไปครู่หนึ่ง “เงินถูกยืมมา ฉันยังคงต้องใช้หนี้เขาเพราะฉันไม่ได้ตั้งใจจะใช้เงินของเขา”

แมรี่ไม่สามารถคาดเดาความคิดของเธอได้ “เขาเป็นคนของคุณ การใช้จ่ายเงินของเขาไม่มีอะไรผิด ผู้หญิงเหล่านั้นมีความสุขในการใช้จ่ายเงินของเขาอย่างไม่คุ้มค่า ยิ่งคุณไม่เต็มใจที่จะใช้จ่ายเงินของเขามากเท่าไหร่ คุณก็ยิ่งปล่อยให้ผู้หญิงเหล่านั้นใช้จ่ายมากขึ้นเท่านั้น คุณไม่บื้อเหรอที่ทำแบบนั้น?”

แอเรียนยิ้มให้เธอ “หนูเปล่า หนูไม่อยากเป็นหนี้ใครค่ะ หนูขอลาไปก่อนนะ เเม่นมแมรี่ ถ้า… มาร์คโทรกลับมาถามว่าหนูอยู่ที่ไหน คุณก็ตอบเขาไปโดยตรงได้เลยค่ะ”

ที่สำนักงานหัวหน้างานพาเธอกลับไปที่ที่เธอเคยนั่งมาก่อน “ที่นั่งของคุณยังว่างไม่มีใครแตะต้องอะไรเลย”

จากนั้นแอเรียนขอบคุณเธอ ลิลี่ ปิแอร์ ก็วางแฟ้มไว้ตรงหน้าเธอ “นี่คืองานที่คุณจะได้รับมอบหมายในเดือนนี้ มันไม่เป็นปัญหากับคุณ ใช่ไหมคะ?”

เธอเปิดไฟล์และชำเลืองดูเอกสาร “ฉันจะทำผลงานให้ได้อย่างน่าพึงพอใจค่ะ”

ลิลลี่ตบไหล่ของเธอ “ดีมาก ขอให้โชคดีค่ะ”

ทันทีที่ลิลี่จากไป แอเรียนก็ทรุดตัวลงนั่งและถอนหายใจยาว ๆ หลังจากพลิกผันหลายครั้งเธอก็ไม่คาดคิดว่าจะได้กลับมาทำงานใน ไกลด์ ดีไซน์ อีกครั้ง สิ่งนี้เกือบจะทำให้การลาออกครั้งก่อนของเธอและความละเอียดที่เธอเรียกว่างานอดิเรกดูเหมือนเป็นเรื่องตลกมาก ปรากฎว่าการทำตามความฝันในชีวิตเป็นความท้าทายที่ยิ่งใหญ่

เมื่อถึงช่วงพักกลางวันเธอไม่อยากอาหารมากนักจึงสั่งน้ำมะนาวสักแก้วแล้วทำงานต่อ เธอรู้ว่าเป็นการดีกว่าที่เธอจะหลีกเลี่ยงการทำงานล่วงเวลาเนื่องจากสภาพร่างกายในปัจจุบันของเธอ ตอนนี้ไม่ใช่แค่เรื่องของเธอเท่านั้น… ยังมีสิ่งมีชีวิตเล็ก ๆ อีกตัวอาศัยอยู่ในครรภ์ของเธอ

แอเรียนยังไม่รู้ว่าจะส่งข่าวถึงมาร์คได้อย่างไร

เอริกรู้สึกสงสัยเมื่อสังเกตเห็นว่าเธอไม่ไปทานอาหารกลางวัน “เป็นอะไรไป? อาหารในโรงอาหารของเราไม่อร่อยเหรอ?”

แอเรียนส่ายหัว “เปล่าค่ะ ฉันแค่ไม่อยากอาหาร”

เอริกคว้าน้ำมะนาวในมือของเธอ “คุณดื่มของเปรี้ยวได้ดีทีเดียวเชียวนะ…”

เธอยิ้มและไม่พูดอะไร เมื่อเร็ว ๆ นี้ การรับรู้รสชาติของเธอแปลกมากจนเธออธิบายไม่ได้

เมื่อเธอกลับถึงบ้านจากที่ทำงานเธอพยายามโทรหาทิฟฟานี่ทางโทรศัพท์ของเธอ แต่ไม่มีใครรับสาย