เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ - บทที่ 123 ข้อเสนอจากเพื่อนเก่า

เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 123 ข้อเสนอจากเพื่อนเก่า

ในอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์เอธานก็โผล่เข้ามาในความคิดของทิฟฟานี่ เธอไม่ได้เล่าเรื่องการเลิกราของพวกเขา แต่น้ำเสียงของเธอกลับขมขื่นเล็กน้อย “ใช่… มันจะดีขึ้นและเราทุกคนจะสบายดี!”

ทันทีที่แอเรียนวางสายเธอก็กลับไปทำงานที่ซับซ้อนอีกครั้ง เช้าที่วุ่นวายผ่านไปอย่างรวดเร็ว เมื่อพักกลางวันเธอนึกถึงร้านอาหารจีนใกล้ ๆ ที่เสิร์ฟอาหารเบา ๆ เพราะนั่นคือสิ่งที่เธอรู้สึกเหมือนมีวันนี้

ในร้านอาหารจีนเธอสั่งอาหารสองอย่างที่เธอชอบและเริ่มตักมัน เมื่อถึงเวลาที่เธอออกไปเธอก็รู้ว่าข้างนอกฝนตกแล้ว สภาพอากาศในฤดูกาลนี้ไม่สามารถคาดเดาได้เสมอเช่นเดียวกับมาร์ค เทรมอนต์…

ฝนกำลังเทลงมาและไม่มีทีท่าว่าจะยอมหยุดในไม่ช้า เมื่อเวลาผ่านไปเธอเริ่มรู้ว่าเธอติดอยู่ที่นี่ แม้ว่าที่ทำงานของเธอจะอยู่ไม่ไกลมากนัก แต่เธอก็ไปไม่ถึง มีพื้นที่โล่งซึ่งเป็นที่จอดรถหน้าร้านอาหารจีน เนื่องจากเธอไม่ได้อยู่ใกล้ถนนเธอจึงไม่สามารถเรียกรถแท็กซี่ได้

ที่ผ่านมาเธอไม่ลังเลที่จะวิ่งเล่นใต้สายฝน แต่ตอนนี้เธอต้องกังวลเกี่ยวกับทารกในครรภ์ของเธอ ท้ายที่สุดแล้วโรคหวัดและยาเป็นข้อห้ามในช่วงสามเดือนแรกของการตั้งครรภ์

หลังจากนั้นไม่นานคาดิลแลคสีขาวก็จอดในที่โล่งแจ้ง เธอจำได้ว่าเป็นรถของเอธาน

ด้วยสถานะทางการเงินของเอธานไม่มีทางที่เขาจะเป็นเจ้าของรถแบบนี้ได้ แอเรียนจึงมีลางสังหรณ์ว่าทิฟฟานี่กำลังทำอยู่ รถที่แสดงให้เห็นถึงความรุ่งเรืองในอดีตของตระกูลเลน สร้างความแตกต่างอย่างมากกับการตกต่ำของตระกูลเลนในปัจจุบัน มันเป็นสัญลักษณ์ของการเยาะเย้ย

เอธานสังเกตเห็นแอเรียนกำลังหลบฝนเมื่อเขาลงจากรถ เขาวิ่งเข้าหาเธอใต้สายฝนจากนั้นก็ทักทายเธออย่างอบอุ่นเหมือนเพื่อนเก่า “ทำไมเธอถึงอยู่ที่นี่ล่ะ?”

คำทักทายของเขาดึงแอเรียนออกจากความคิดของเธอและเธอตอบด้วยความลำบากใจเล็กน้อยว่า “ฝนตกฉันเลยติดอยู่ที่นี่ นายมากินข้าวเหรอ?”

เอธานสังเกตการแสดงออกของเธอและตอบคำถามของเธอหลังจากยืนยันว่าไม่มีอะไรผิดปกติเกี่ยวกับเรื่องนี้ “ใช่ ฉันเลิกงานช้าไปหน่อย เธอกำลังจะไปไหน? ฉันจะไปส่งเอง ถ้าเธอวิ่งไปมันจะช้านะ ฉันจะกลับมาอีกครั้งหลังจากส่งเธอเสร็จ

แอเรียนต้องการที่จะปฏิเสธ แต่เวลาพักกลางวันใกล้จะจบลงแล้วเธอจึงลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะรับข้อเสนอ “ขอโทษที่รบกวนนะ…”

เอธานไม่ได้พูดอะไร ขณะที่เธอวิ่งเข้าหารถภายใต้สายฝนเอธานก็ยกแขนขึ้นเพื่อหลบฝน ระยะห่างระหว่างพวกเขาใกล้เกินไปเล็กน้อยที่แอเรียนได้กลิ่นโคโลญน์บนร่างกายของเขา มันทำให้เธอรู้สึกอึดอัด แต่ความรู้สึกไม่สบายก็หายไปอย่างรวดเร็วเมื่อพวกเขาแยกจากกัน เขาเป็นแฟนของเพื่อนที่ดีที่สุดของเธอ เธอต้องเลิกคิดมาก

ในรถเอธานถามอย่างเป็นกันเองว่า “เธอกำลังจะไปที่ไหนล่ะ?”

“ที่ทำงานของฉัน เวลาพักเที่ยงใกล้จะหมดลงแล้วและฉันต้องกลับไปทำงานในไม่ช้า” แอรียนตอบโดยไม่ต้องคิด

เอธานชะงักและเดาได้ครึ่งหนึ่ง “ฝนคงต้องทำให้คุณติดที่ร้านนี้มานานแล้วแน่เลย”

เนื่องจากแอเรียนไม่ได้ปิดบังอะไรจากทิฟฟานี่เธอจึงคิดว่าเอธานน่าจะรู้เรื่องการตั้งครรภ์ของเธอ “ฉันไม่สามารถป่วยได้เพราะฉันท้อง…”

สายตาของเอธานฉายแววประหลาดใจ แต่เขาก็สำรวมอย่างรวดเร็ว “ยินดีด้วย! ทำไมมาร์คไม่หาคนขับให้เธอในสถานการณ์แบบนี้ เขาประมาทในฐานะพ่อของเด็กจริง ๆ ”

แอเรียนรวบปอยผมไว้ข้างหูแล้วพูดเบา ๆ ว่า “เขายังไม่รู้ว่าฉันท้อง ฉันยังไม่รู้ว่าจะบอกกับเขาอย่างไร”

เอธานงงงวยเล็กน้อย “ทำไมไม่บอกเขาล่ะ? กังวลเรื่องอะไร? เป็นไปได้ไหมว่าเขาไม่ใช่พ่อของเด็ก?”