เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ - บทที่ 252 น้ำอุ่นหรือน้ำร้อน

เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 252 น้ำอุ่นหรือน้ำร้อน

เมื่อคิดว่าสิ่งต่าง ๆ จบลงแล้ว พวกเขาพบว่ามีใครบางคนจัดการเรื่องนี้อยู่เบื้องหลังในช่วงวิกฤตนี้ ขณะที่แจ็คสันจัดการปัญหาที่เกิดกับทิฟฟานี่ มีบางคนที่ต่อต้านเขาอย่างลับ ๆ ซึ่งเป็นสาเหตุที่ว่าทำไมถึงถึงดูเหมือนไม่ได้รับการแก้ปัญหา แจ็คสันขอให้นำเรื่องไปสอบสวนและได้รับรายงานว่าแท้ที่จริงแล้วคือแอรี่

ทุกคนตกตะลึงเมื่อพบใครคือสาเหตุของปัญหา แต่แอเรียนทราบว่าทำไม เธอขอให้เฮนรี่ไปส่งเธอที่คฤหาสน์คินซีย์โดยปราศจากความลังเล เธอไม่นั่งแท็กซี่ไปเพราะกลัวว่าจะถูกมองว่าอ่อนแอ เธอไปที่นั่นเพื่อเอาเรื่อง!

เฮเลนกระตือรือร้นที่จะประจบประแจงเธอ ดังนั้นเธอจะไม่หยุดอยู่กับเธอที่ประตูแน่นอน แอเรียนถอดรองเท้าส้นสูงของเธอออกทันทีที่เดินเข้าประตูเพื่อไม่ให้มันขวางทางเมื่อเธอเดินเธอไป “แอรี่อยู่ที่ไหนคะ?”

เฮเลนมองไปที่เธอด้วยความรัก “น้องสาวของลูกยังไม่ตื่น”

แอเรียนหัวเราะอย่างเย็นชา “เธอคงนอนหลับไม่สนิทจากการทำสิ่งที่เลวร้ายมากในช่วงกลางคืนสินะ? ห้องของเธออยู่ที่ไหน? ดิฉันมีบางอย่างจะบอกเธอ”

เมื่อสังเกตเห็นว่ามีบางสิ่งบางอย่างไม่ถูกต้อง เอเลนจึงไม่กล้าที่จะอนุญาตให้แอเรียนไปหาแอรี่ตามลำพัง “ให้แม่พาลูกไปนะ”

เมื่อพวกเขาขึ้นไปชั้นบน แอเรียนบอกกับเธอ “ดิฉันกระหายน้ำ กรุณาเทน้ำให้ดิฉันสักแก้วเถอะค่ะ”

เฮเลนหันกลับไปทำอะไรก็ตามที่เธอขอโดยไม่รีรอ เธอเทน้ำอุ่นใส่แก้วจนเต็มแก้ว แอเรียนนำแก้วน้ำเข้าไปในห้องของแอรี่ด้วย การตกแต่งห้องด้วยสีชมพูราวกับห้องของเจ้าหญิงอย่างแท้จริงทำให้เธอรู้สึกขยะแขยงแม้ว่าจะรู้สึกอิจฉาบ้างก็ตาม แอเรียนไม่เคยเป็นเจ้าของอะไรแบบนี้ ทว่าเธอไม่โหยหามันอีกต่อไปแล้ว

เธอเทน้ำลงบนใบหน้าของแอรี่ หลังจากนั้นก็ผุดลุกขึ้นมาด้วยความตกใจและกรีดร้องออกมา “ใครเป็นคนทำ! เธอบ้าไปแล้วเหรอ?”

เฮเลนนิ่งไป เมื่อแอรี่เห็นว่าเป็นแอเรียน ไร้ซึ่งความรู้สึกผิดในแววตาของเธอ “เธอเข้ามาได้อย่างไร?”

แอเรียนหัวเราะโดยปราศจากอารมณ์ขันพลางตอบ “แน่นอนสิ คุณแม่ของพวกเราเปิดประตูให้ฉัน ต่อว่าฉันสิถ้าคุณไม่พอใจ คุณเป็นคนบ้าที่โจมตีเพื่อนของฉันเมื่อคุณไม่สามารถสู้กับฉันได้ หากมีครั้งต่อไปอีก มันจะไม่จบลงแค่น้ำเปล่า บอกเลยว่าถ้าฉันสาดเป็นน้ำร้อนแทน ใบหน้าของคุณจะเสียโฉมไหม?”

แอรี่ปิดบังใบหน้าของเธอด้วยความหวาดกลัว “แม่!”

เฮเล่นหายจากอาการตกตะลึงและความรู้สึกหวาดกลัวยังคงอยู่ โชคดีที่เธอไม่เทน้ำร้อนใส่แก้วให้ในตอนนั้น “แอเรียน…น้องสาวของลูกทำอะไรให้ลูกโกรธถึงขนาดนี้? นั่งลงก่อนแล้วคุยกัน ลูกมาที่นี่เป็นครั้งแรกใช่ไหม? ลูกจะอยู่รับประทานอาหารไหม?”

แอเรียนหันกลับไปมองเฮเลน “ไม่ค่ะ อาหารในบ้านของคุณมันไร้สาระ ฉันไม่สามารถกลืนมันลงท้องได้มันน่าขยะแขยง นี่เป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายที่ฉันจะมาที่นี่ นี่เป็นคำเตือนสุดท้ายอย่ายั่วโมโหฉัน”

หลังจากนั้นแอเรียนก็หันกลับและออกมาด้วยสีหน้าเย็นชา เธอได้ยินเสียงกรีดร้องแหลมปรี๊ดของแอรี่จากด้านหลัง

ในเวลานั้นเมื่อฌองออกมาจากห้องทำงานเพราะเสียงดังที่เกิดขึ้น แอเรียนก็ออกมาแล้ว เมื่อเห็นว่าแอรี่เป็นอย่างไร เขาก็อดไม่ได้ที่จะบ่นออกมา “เฮเลน ดูสิ่งที่ลูกสาวของเธอทำ พวกไม่ได้รับการสั่งสอน! แม่ของเธอไม่ได้สอนอะไรเธอหลังจากที่คลอดเธอออกมา”

เฮเลนตกตะลึงจนพูดไม่ออก “ฌอง คินซีย์ นี่คุณกำลังด่าฉันเหรอ? ลูกสาวของฉัน นั่นก็ใช่ แอเรียนคือลูกสาวของฉัน ทำไมแม่ของเธอถึงไม่สอนอะไรให้เธอเลย คุณพูดแบบนี้เหรอ? ทั้งหมดนี่มันก็เป็นเพราะคุณนั่นแหละ! ถ้าไม่ใช่เพราะคุณและลูกสาวของคุณ แอเรียนจะยังคงเป็นลูกสาวที่รักของฉัน! สิ่งที่ฉันเสียใจที่สุดในชีวิตของฉันคือทิ้งแซคารี่และแต่งงานกับคุณ คุณมันเป็นสวะที่ไร้ค่า!”

ด้วยความโกรธ ฌองตบหน้าเฮเลน

บรรยากาศตกอยู่ในความเงียบงัน แอรี่ไม่กล้าพาตัวเองเข้าไปยุ่งเกี่ยวอีกต่อไป ในความทรงจำของเธอ ฌองไม่เคยตีใครที่บ้าน เธอคิดไม่ถึงว่าเรื่องต่าง ๆ จะกลายเป็นแบบนี้ เธอเป็นต้นเหตุที่ทำให้เกิดเรื่องทั้งหมด ดังนั้นเธอจึงไม่กล้าส่งเสียงออกมาว่าเธอรู้สึกผิดแค่ไหน

เฮเลนดันกระพุ้งแก้มที่สั่นระริกของเธอด้วยปลายลิ้นและก็หัวเราะขึ้นมาทันที “ทำได้ดีนี่ฌอง คุณเพิ่งทำลายความหวังของฉันทั้งหมดที่มีต่อคุณ ไปหย่ากันเลย”

เธอสงบกว่าปกติเมื่อเธอพูดคำว่า “หย่า” ดวงตาของเธอไม่ได้ฉายแววใด ๆ ซึ่งหมายความว่านี่คือผลลัพธ์ของสิ่งที่สะสมมาทีละน้อย ไม่ใช่การตัดสินใจอย่างหุนหันพลันแล่น