เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ - บทที่ 275 เผชิญหน้ากับลิลลี่

เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 275 เผชิญหน้ากับลิลลี่

แอเรียนหายใจเข้าลึก ๆ “ขอบคุณ ฉันเข้าใจ ฉันไม่ได้สูญเสียทรัพย์สินส่วนตัวไป ฉันทำบางอย่างที่เป็นความลับของบริษัทหายน่ะ”

เพื่อนข้างโต๊ะของเธอถอนหายใจ ใบหน้าแสดงออกให้เห็นถึงความกลัวขณะที่เธอพูดว่า “ฉันไม่เกี่ยว!”

แอเรียนไม่ตอบกลับ เธอไม่อยากสงสัยลิลลี่ แต่เวลามันบังเอิญเกินไป เอริกเชื่อว่าตอนนี้ลิลลี่ทำงานให้เขา เขาจะต้องผิดหวังมากหากพบว่าลิลลี่อยู่เบื้องหลังสิ่งนี้

แอเรียนลุกขึ้นและเรียกลิลลี่ไปหาที่ครัว

ลิลี่พูดอย่างไม่อดทน “มีอะไรหรอ? ตอนนี้เป็นเวลาทำงาน ถ้าเธอมีอะไรจะพูดที่ไม่เกี่ยวกับงานให้ทำนอกเวลาทำงาน”

แอเรียนรีบตรงไปที่ประเด็น “ฉันรู้ว่าเธอขโมยเอกสารฉันไป เธอเคยทำงานให้กับพวกนาธาเนียล ดังนั้นฉันจึงเชื่อว่าเธอมอบมันให้พวกเขา ทำไมเธอถึงทำแบบนี้?”

สีหน้าของลิลลี่ทรุดลง “มันเป็นความผิดพลาดของเธอ ทำไมเธอถึงโยนความผิดให้กับฉัน? ฉันจะไม่รับผิดในความผิดพลาดของคนอื่น สิ่งนี้ไม่เกี่ยวข้องกับฉัน”

แอเรียนหรี่ตาลง “เธอรู้ได้อย่างไรว่ามันเกี่ยวกับอะไร? เอริกให้เธอเรียกฉันไปที่ห้องทำงานของเขา เขาบอกว่าไม่ได้เปิดเผยอะไรกับเธอ เขาและฉันเป็นคนเดียวในบริษัทที่รู้เรื่องนี้ เธอยังจะเล่นลิ้นกับฉันอีกเหรอ?”

ลิลลี่ไม่สนใจแอเรียน เธอหันกลับไปและเดินจากไปทันที

ตอนนี้แอเรียนมั่นใจมากว่าลิลลี่อยู่เบื้องหลังทั้งหมด เอริกกำลังจะหมดเวลา เธอต้องแก้ปัญหาก่อนที่บริษัทจะเปลี่ยนผู้บริหาร! เธอไม่ได้เคาะประตูและเข้าไปในห้องทำงานของเอริกทันที “ลิลลี่เป็นคนทำ เมื่อคืนนี้ไฟดับระหว่างช่วงอาหารค่ำจึงไม่มีภาพวงจรปิดเป็นหลักฐานและไม่มีพยาน เธอไม่ได้ไปที่โรงอาหารเพื่อทานอาหารเย็นในทันทีแต่กลับนั่งอยู่ที่ออฟฟิศเป็นเวลานานมาก ฉันเดาว่าข้อมูลถูกขโมยในช่วงเวลานั้น ฉันเพิ่งได้คุยกับเธอ เธอปฏิเสธที่จะสารภาพและเดินหนีฉันทันที คุณไม่ได้บอกเธอว่าเกิดอะไรขึ้นใช่ไหม? ฉันตั้งใจทำให้เธอรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น นอกจากผู้ที่เกี่ยวข้องแล้วเธอจะรู้เรื่องนี้ได้อย่างไรถ้าคุณไม่เคยบอกเธอ”

เอริกเอื้อมมือปิดหน้า “ผมเดาไว้คร่าว ๆ แล้ว ผมไม่ได้คาดหวังว่าคุณจะตรวจสอบเรื่องนี้ ในตอนแรกผมไม่ค่อยเชื่อเพราะพวกนาธาเนียลจะไม่ได้รับประโยชน์จากสิ่งนี้ แต่ผมไม่รู้ความต้องการของลิลลี่”

“บอกให้เธอวางไพ่บนโต๊ะซะและขอคำอธิบายจากเธอ!” แอเรียนตรงไปตรงมามากกว่า เอริก

เอริกหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและโทรไปที่โต๊ะลิลลี่ “มาที่ห้องทำงานของฉัน”

ปกติลิลลี่เป็นคนรวดเร็วและเด็ดขาดในทุกสิ่งที่เธอทำ คราวนี้หลังจากที่เอริกโทรหาเธอ เธอใช้เวลาเดินวนไปมาห้านาทีก่อนที่จะเข้าไปในห้อง เธอถือใบลาออกเมื่อเดินเข้ามา “คุณนาธาเนียล ฉันรู้ว่าทำไมคุณถึงเรียกฉันมาที่นี่ นี่คือจดหมายลาออกของฉัน ฉันจะซื่อสัตย์”

เอริกขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด “เล่าสิ”