เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ - บทที่ 311 ซองจดหมายเงินสด

เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 311 ซองจดหมายเงินสด

“แอริท้อง ฉันเช็คประวัติทางการแพทย์หมดแล้ว ตอนนี้เธอท้องได้ 12 สัปดาห์แล้ว ฉันคิดว่าน่าจะราว ๆ 3 เดือนได้ ตอนนี้เธอไม่ได้อยู่เพียงลำพังแล้วนะ แต่หลัง ๆ เธอยังคงทำงานล่วงเวลาจนดึก เวลาเธอกลับบ้านหน้าเธอซีดเสียวและหมดแรงตลอด ทั้งหมดก็แค่เพื่อเงินเดือนอันน้อยนิด ช่างเป็นภาพที่เจ็บใจยิ่งนัก ฉันไม่รู้ว่าระหว่างคุณสองคนมันเกิดอะไรขึ้น เธอคงไม่อยากบอกคุณเพราะไม่อยากย้ายกลับบ้าน แต่เธอกำลังตั้งครรภ์อยู่นะ การที่เธอจะมีความสุขมันสำคัญกว่าสิ่งอื่นใด ฉันแค่มาอัพเดทคุณ สุดท้ายเธอก็ควรจะได้อยู่ในที่ ๆ ที่เธออยากจะอยู่ คุณคิดว่าไง?” ลิเลียนเน้นทุกคำอย่างระมัดระวังในขณะที่เธอพยายามอย่างเต็มที่ที่จะอ่านความรู้สึกของมาร์ค

มาร์คตัวสั่น เธอท้องอีกแล้วหรอ? เขานึกถึงวันที่แอเรียนเลือดออกจนต้องเข้าโรงพยาบาลทันที เขายังจำได้ว่าหมอพูดว่าอะไร — โอกาสที่เธอจะท้องอีกน้อยมาก… หลัง ๆ พวกเขามีอะไรกันแค่ไม่กี่ครั้งในระยะเวลาที่ห่างกันนานด้วย ถึงแม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้ใช้การป้องกัน แต่มันเป็นไปได้อย่างไรที่เธอจะท้องทั้ง ๆ ที่มีโอกาสน้อยขนาดนี้? อีกอย่าง… เธอท้องได้ประมาณ 3 เดือน ซึ่งตรงกับช่วงเวลาที่เธออยู่ที่โรงแรม ซัมเมอร์ โฮเทล กับวิล…

สีหน้าของมาร์คยังคงเหมือนเดิม ไร้การเปลี่ยนแปลง เขาหันตัวกลับและวางแก้วกาแฟลงบนโต๊ะทำงานของเขา “มันไม่สำคัญหรอกถ้าเธอจะไม่อยากกลับบ้าน มันขึ้นอยู่กับเธอล้วน ๆ ขอบคุณที่คุณมาบอกผม ผมจะให้เลขาผมนำเงินมาให้คุณทีหลัง คุณไม่ต้องบอกเธอว่าได้รับมันจากผม แค่ช่วยดูแลเรื่องอาหารในชีวิตประจำวันเธอก็พอ ผมฝากคุณให้ดูแลเธอด้วย”

เป้าหมายในการเดินทางของลิเลียนครั้งนี้ก็คือเงิน ดังนั้นเมื่อมาร์คพูดเช่นนั้นเธอจึงไม่สามารถปกปิดความดีใจของเธอได้ “ได้ ๆ ได้! ฉันเข้าใจแล้ว”

หลังจากนั้นไม่นาน เอลลี่ก็เดินเข้าห้องมาพร้อมกับดึงซองจดหมายใหญ่ ๆ ที่เต็มไปด้วยเงินสดออกมาจากกระเป๋าของเธอ ความหลงใหลในเงินของลิเลียนทำให้เธอคิดว่าในซองนั้นจะต้องมีอย่างน้อย 100,000 ดอลลาร์ และนี่ก็เป็นครั้งแรกที่เธอมาขอเงินด้วย และแอเรียนจะต้องท้องอีกหลายเดือน… เพียงแค่นึกถึงมันเธอก็เต็มเปี่ยมด้วยความสุขแล้ว

หลังจากที่เธอออกมาจากตึกนั้นพร้อมกับเงินในมือ ลิเลียนก็เดินแอ่นหลังตรงกว่าเดิมทันที แม้ว่าเธอจะพยายามแค่ไหนเธอก็ไม่อาจหุบยิ้มได้ เธอเดินเลี้ยวไปที่มุมถนนและหยุดที่ร้านขายเครื่องประดับ เธอคิดทบทวนมาดีแล้ว — ถ้าเธอซื้อเสื้อผ้าทิฟฟานี่จะต้องสงสัยแน่ ๆ แต่ถ้าเป็นเครื่องเพชรความเสี่ยงก็จะน้อยลงเพราะเธอสามารถที่จะซ่อนมันได้ง่ายกว่า

…

ถึงแม้ว่าแอเรียนจะบอกว่าเธอจะไม่ทำงานล่วงเวลาอีกเธอก็ยังไม่ใช่คนแรกที่จะกลับบ้านในทุก ๆ วันอยู่ดี พอเธอทำงานกลางคืนเสร็จก็เป็นเวลาสี่ทุ่มอีกแล้ว เอริกอาศัยจะไปส่งเธอที่บ้านแต่เธอปฏิเสธ หลัง ๆ ท้องเธอโตเร็วมาก และเธอยังใส่ชุดบาง ๆ ตามฤดูร้อนอีกด้วย เพราะฉะนั้นท้องเธอจะเด่นมากเมื่อเธอต้องนั่งลงที่เบาะข้างคนขับหากเธอให้เอริกไปส่ง

การคมนาคมในระแวกนี้ไม่ค่อยสะดวกเท่าไหร่และเธอก็ไม่อยากเปลี่ยนรถบ่อยเมื่อต้องขึ้นรถสาธารณะเพราะว่าเธอเหนื่อยมากเกินไป เธอจึงเดินไปตามถนนพร้อมกับพยายามเรียกแท็กซี่ไปตามทาง ถึงอุณหภูมิในตอนกลางคืนจะลดลงแต่ก็ยังคงค่อนข้างร้อนอยู่ดี ไม่นานเสื้อผ้าของเธอก็เปียกโชกไปด้วยเหงื่อ การขับเหงื่อดูเหมือนจะเป็นเรื่องที่ง่ายขึ้นสำหรับเธอตั้งแต่ที่เธอตั้งครรภ์

ทันใดนั้น เธอก็ได้ยินเสียงบีบแตรมาจากด้านหลังของเธอ ฟัง ๆ ดูแล้วเหมือนจะอยู่ไกลออกไปเธอจึงเพิกเฉยและเดินต่อ อย่างไรก็ตาม เมื่อรถคันนั้นหยุดอยู่ข้าง ๆ เธอ เธอก็ตัวสั่นด้วยความกลัว เธอจำรถคันนี้ไม่ได้จึงเชื่อว่าคนขับจะต้องเป็นคนแปลกหน้า เธอควรจะทำอย่างไรถ้าเธอเจออาชญากร?

ท่ามกลางความตื่นตระหนกของเธอกระจกรถก็ลดลง ไบรอันจ้องมองเธอด้วยความประหลาดใจ “คุณเพิ่งเลิกงานหรอนายหญิงเทรมอนต์? คุณต้องการให้ผมไปส่งคุณไหม?”

แอเรียนประหลาดใจ “คุณมาทำอะไรที่นี่? วันนี้คุณไม่ต้องขับรถให้มาร์คหรอ?”

ไบรอันขำและตอบว่า “วันนี้นายท่านขับรถเอง ผมเลยได้หยุด นี่เป็นรถส่วนตัวผม ขึ้นมาสิครับ เดี๋ยวผมไปส่ง”

แอเรียนทั้งเหนื่อยทั้งร้อน หลังจากที่เธอลังเลอยู่พักนึงเธอก็พยักหน้าและขึ้นรถไปนั่งข้าง ๆ คนขับ เธอไม่ได้เอะใจอะไรกับคำอธิบายของไบรอันเพราะว่ารถคันนี้น่าจะมีราคาราว ๆ สามหมื่นดอลลาร์ รถของมาร์คส่วนใหญ่จะเป็นรถที่หรูหรา เธอเชื่อสนิทใจว่าไบรอันแค่บังเอิญมาเจอเธอระหว่างที่เขาออกมาขับรถเล่นในวันหยุดของเขา

แสงไฟในรถนั้นสลัว ๆ ไบรอันคุยกับเธอแค่เป็นครั้งคราวแล้วถามแค่คำถามพื้น ๆ เช่น “เหนื่อยไหม?” หรือ “ทำงานเป็นอย่างไรบ้าง?” ทั้งคู่เหมือนนัดกันมาว่าจะไม่พูดถึง มาร์ค เทรมอนต์

ไบรอันเหลือบไปมองท้องน้อยของแอเรียนตอนที่ติดไฟแดงผ่านแสงที่ส่องเขามาจากไฟข้างถนน ภายใต้แสงที่สลัวนั้นมีท้องกลม ๆ อันน้อยนิด เธอสวมกระโปรงสีขาวบาง ๆ จึงทำให้มองเห็นได้ไม่ยาก ท้องนี้ชัดเจนเกินไปสำหรับผู้หญิงที่ท้องแค่สามเดือน