เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ - บทที่ 365 หนีออกจากที่เกิดเหตุ

เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 365 หนีออกจากที่เกิดเหตุ

เธอจับชายเสื้อของเธอด้วยความกังวลใจและพยายามอย่างสงบสติอารมณ์บนใบหน้าของตนเองอย่างเต็มที่ “ไม่ ฉันยืนยันที่จะหย่า ครั้งหนึ่งฉันเคยพยายามโน้มน้าวตัวเองให้ใช้ชีวิตแบบนี้ต่อไป พอฉันตั้งครรภ์ในครั้งนี้ ฉันจึงตั้งตารอที่จะได้คลอดลูกและเชื่อว่าทุกอย่างคงจะดีขึ้น แต่โชคชะตาก็ยังเลือกที่จะบอกฉันว่าฉันควรจะจากไป ขอบคุณที่คุณบอกฉันว่าคุณรักฉัน แต่ขอโทษที่ฉันไม่มีวันรักคุณได้ เวลาที่ฉันอยู่กับคุณฉันมักจะตัวสั่นเสมอ ฉันต้องอยู่แบบระมัดระวังและรอบคอบเพื่อไม่ให้คุณอารมณ์เสีย และฉันก็อึดอัดที่จะต้องอยู่ด้วยความรู้สึกผิดแบบนี้ตลอด เราจะอยู่ร่วมกันโดยที่เราไม่ได้รักกันได้อย่างไร? คุณไม่เบื่อหรอ?”

มาร์คลุกขึ้นยืนอย่างกะทันหันและคลายเน็คไทของเขา เขารู้สึกอยากทำลายข้าวของแต่ก็กังวลว่ามันจะทำให้เธอตกใจ “เธอไม่จำเป็นต้องรักฉัน ยังไงฉันก็จะไม่ยอมหย่า เธออยากทำอะไรก็ทำไปเลย! ฉันจะออกไปข้างนอกแล้ว ฉันยังมีบางอย่างที่ต้องจัดการ ถ้าเธอต้องการอะไรก็ไปหาแมรี่เอา”

เขาหยิบเสื้อคลุมและออกไปจากคฤหาสน์ เทรมอนต์ ในรถ ไบรอันถามเขาว่า “นายท่านอยากไปไหนครับ?”

มาร์คไม่อยากจะทำอะไรเลย จริง ๆ แล้ววันนี้เขาลาหยุดเพราะอยากใช้เวลาอยุ่กับแอเรียน แต่เขาไม่คาดคิดว่าเธอจะมาขอหย่า ตอนที่เขาออกมาเขารู้สึกราวกับว่าเขากำลังหนีออกมาจากที่เกิดเหตุ เขาครุ่นคิดสักครู่เพราะไม่รู้ว่าจะไปที่ไหนดีก่อนที่จะตอบว่า “ไปที่บริษัท ”

การสนทนาไม่ได้เป็นไปด้วยดีอย่างที่แอเรียนคาดไว้ สิ่งเดียวที่ทำให้เธอประหลาดใจคือมาร์คไม่ได้อารมณ์เสียหรือพูดอะไรที่น่าเจ็บใจ

เขาบอกว่าเธออยากทำอะไรก็ให้ทำไปเลย ซึ่งหมายความว่าไม่มีทางที่เขาจะยอมหย่าอย่างแน่นอน แอเรียนเหนื่อยเล็กน้อย การมองคฤหาสน์ เทรมอนต์ ที่มีขนาดใหญ่ทำให้เธอรู้สึกราวกับว่ากำลังหลงทางอยู่

หลังจากที่เธอได้คิดไตร่ตรองแล้วเธอจึงตัดสินใจที่จะย้ายออก เหมือนกับครั้งที่แล้ว เธอนำข้าวปั้นและข้าวของทั้งหมดของเธอไปด้วย หากเธอไม่ได้เข้าใจผิด คู่รักคู่หนึ่งสามารถอุทธรณ์เพื่อการหย่าได้หลังจากที่แยกทางกัน 2 ปี หากไม่มีวิธีอื่น นี่จะเป็นทางเลือกสุดท้ายของเธอ

เมื่อแอเรียนออกมาพร้อมกระเป๋าเดินทางของเธอและข้าวปั้น เหล่าบอดี้การ์ดของครอบครัวเทรมอนต์ แมรี่ และพ่อบ้านเฮนรี่ ต่างยืนเรียงแถวกันขวางประตูหน้าบ้าน “แมรี่ ลุงเฮนรี่ พวกคุณกำลังทำอะไรกัน?”

แมรี่เช็ดน้ำตาของตนเอง “แอริ เธอจะจากไปง่าย ๆ แบบนี้เลยเหรอ? ฉันได้ยินมาว่าเธอขอหย่าแต่นายท่านไม่ยอม เธอจะไปง่าย ๆ แบบนี้ไม่ได้นะ ถ้าเธอไปแบบนี้ พวกเราจะรายงานเรื่องนี้กับนายท่านอย่างไร? นอกจากนี้ ตอนนี้เธอเองก็ยังมีสุขภาพยังไม่แข็งแรงดี เธอจะดูแลตัวเองได้อย่างไร? ฉันเป็นห่วง…ว่าเธอจะอยู่ข้างนอกนั่นคนเดียว”

คำพูดของแมรี่สร้างความเศร้าให้กับแอเรียน “ฉันจะไม่เป็นไรแมรี่ ฉันดูแลตัวเองได้ดี”

เมื่อเห็นว่าคนรับใช้ไม่มีวี่แววที่จะหลบทาง แอเรียนจึงจำเป็นต้องโกหก “ฉันแค่จะออกไปพักผ่อนและใช้เวลาอยู่กับตัวเองสักพัก มันไม่ได้ร้ายแรงอย่างที่พวกคุณคิด ไม่ว่าในกรณีใดฉันไม่สามารถหย่ากับเขาได้โดยไม่ทำตามขั้นตอนอยู่ดี ดังนั้นพวกคุณไม่ต้องทำถึงขนาดนี้หรอก…”

แมรี่ไม่เพียงแต่ยืนขวางเธอแต่ยังกางแขนออกกว้างเพื่อปิดทางเธออีกด้วย “ฉันไม่เชื่อเธอหรอก ถ้าเธอแค่จะออกไปพักผ่อน แล้วทำไมต้องเอาข้าวปั้นไปด้วยล่ะ? ทิ้งมันไว้ที่นี่และเอากระเป๋าของเธอมาให้ฉัน ฉันจะช่วยเธอเลือกเสื้อผ้าฤดูร้อนเอง แจ็คเก็ตบาง ๆ อีกสองตัวพอแล้ว”

เมื่อพิจารณาสถานการณ์แล้ว แอเรียนก็รู้ว่าเธอจะไม่สามารถออกไปจากที่นี้ได้ จู่ ๆ เธอก็นึกได้ว่ามาร์คพูดว่าถ้าเธอต้องการอิสระจริง ๆ เขาสามารถปล่อยเธอไปได้ประมาณหนึ่งปี แม้ว่าสองปีจะดีกว่า แต่ตอนนี้เธอต้องการออกไปจากที่นี้ให้ได้ก่อน และเธอจะสามารถออกไปได้ก็ต่อเมื่อมาร์คให้อนุญาตเธอเป็นการส่วนตัว

แอเรียนวางข้าวปั้นและกระเป๋าเดินทางของเธอลง จากนั้นก็ส่งข้อความถึงมาร์ค ‘คุณจะรักษาสัญญาของคุณไหม? ฉันอยากจะออกไปใช้ชีวิตของตัวเองสักพักบอกแมรี่และคนอื่นปล่อยฉันไปซะ’

มาร์ครู้สึกหงุดหงิดเมื่อได้รับข้อความนั้น ด้วยอารมณ์ที่ไม่ดีของเขาเขาจึงกวาดเอกสารทั้งหมดบนโต๊ะลงพื้น เอลลีเข้ามาในห้องทำงานของเขาอย่างเงียบ ๆ และช่วยเขาเก็บพวกเอกสารนั้น “พวกผู้หญิงเกลียดผมมากขนาดนั้นเลยเหรอ?”

เอลลีรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย “มะ-ไม่เลย อะไรทำให้คุณถามแบบนี้ล่ะคะคุณเทรมอนต์?”

มาร์คไม่ได้ตอบเธอ เขาถือโทรศัพท์อยู่นานก่อนจะตอบกลับไป ‘เธอสามารถย้ายออกได้ แต่ห้ามออกนอกประเทศ และเธอต้องแจ้งที่อยู่ใหม่ให้ฉันทราบด้วย ฉันจะไปเยี่ยมบ่อย ๆ เรื่องนี้เธอห้ามปฏิเสธ ไม่อย่างนั้นเธอก็ลืมสัญญานั้นไปได้เลย’

เมื่ออ่านคำตอบของมาร์ค แอเรียนจึงล้มเลิกแผนการย้ายออกทันทีเพราะนั่นไม่ใช่จุดประสงค์ของการย้ายออกของเธอ เธอต้องการอิสระและความสงบเพื่อที่จะหย่าในสองปีหลังจากนี้ ไม่ใช่เพราะเธอต้องการความสงบและความเงียบสำหรับตัวเองจริง ๆ

ตกกลางคืน เธอพยายามชวนทิฟฟานี่ออกไปข้างนอกผ่านโทรศัพท์ น่าเสียดายที่ทิฟฟานี่ยุ่งมากจน แอเรียนต้องล้มเลิกความคิดในคืนนี้ไปก่อน

ทิฟฟานี่จะยุ่งกับอะไรได้นอกจากถูกแจ็คสันลากไป ‘แสดงละคร’ ที่บ้านของครอบครัวเวสต์ สุดท้ายแล้วเพราะเธอได้รับค่าจ้างจากการทำเช่นนั้น

มาร์คจงใจอยู่ข้างนอกจนถึงเที่ยงคืน เขาปวดหัวทุกครั้งที่คิดถึงเรื่องที่แอเรียนขอหย่า เขาทำได้เพียงพยายามหลีกเลี่ยงที่จะเจอเธอให้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาใช้วิธีนี้ในการแก้ปัญหา จริง ๆ แล้วมันทำให้เขารู้สึกไม่พอใจอย่างมาก

หลังจากอาบน้ำเสร็จ มาร์คก็ไปที่ห้องนอนแขก เขาลังเลที่ประตูอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะค่อย ๆ เปิดประตู เขาเห็นร่างที่นอนหลับอยู่บนเตียงในความมืด เนื่องจากเขาไม่ได้ตั้งใจที่จะเข้าไปอยู่แล้วเขาจึงปิดประตูอีกครั้งอย่างระมัดระวัง ทันใดนั้นเสียงของพ่อบ้านเฮนรี่ก็ดังขึ้นข้างหลังเขา “นายท่านครับ ผมขอแนะนำให้ท่านหยุดพักในเร็ว ๆ นี้และพานายหญิงออกไปพักผ่อนหน่อย”

มาร์ครู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย แต่เขาก็แสร้งทำเป็นสงบ “ผมรู้… เรื่องนั่นจะต้องรอจนกว่าผมจะจัดการกับเรื่องที่ค้างคาอยู่จนเสร็จก่อน” ใช่ เขายังคงมีเรื่องสำคัญบางอย่างที่ต้องจัดการ