เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ - บทที่ 372 บทสรุปสั้น ๆ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 372 บทสรุปสั้น ๆ
แอเรียนฝืนยิ้ม “ไม่เป็นไรค่ะ คุณเวสต์เขาไม่รู้เรื่องนี้ หนูไม่สามารถมีลูกได้ค่ะ หนูแท้งสองครั้งแล้วและตอนนี้หนูไม่สามารถตั้งครรภ์ได้อีก”
ซัมเมอร์มองแจ็คสันด้วยสายตาที่ดุ ๆ “ทำไมลูกไม่บอกแม่ก่อน? แม่เลยพูดถึงต้องห้ามเพราะลูกเลย ฉันขอโทษนะมาร์ค ฉันขอโทษด้วยนะแอริ ไม่เป็นไรนะ พวกเธอยังเด็ก แค่ดูแลสุขภาพให้แข็งแรงแล้วเธอก็จะสบายดีเอง รักษาจิตวิญญาณของเธอเข้าไว้”
ในที่สุดบรรยากาศก็อบอุ่นขึ้นเมื่ออาหารมาเสิร์ฟ ก่อนหน้านี้ทิฟฟานี่และแอเรียนได้ทานกันไปบ้างแล้วพวกเธอจึงไม่ได้หิวเท่าไหร่ ทั้งคู่ไม่ชอบกิจกรรมทางสังคมประเภทนี้ พวกเขามองตากันและทำข้อตกลงเพื่อไปห้องน้ำด้วยกันอย่างเงียบ ๆ
ที่ห้องน้ำ ทิฟฟานี่ก็ถอนหายใจยาว ๆ “ฉันจะบ้าแล้ว แม่ของฉันเป็นนักแสดงที่ดีจริง ๆ เห็นได้ชัดว่าเธอเป็นคนทำให้ฉันเป็นบ้า แต่เธอก็อ้างต่อหน้าคนอื่น ๆ ว่าเธอปวดร้าวเพราะเห็นฉันทำงานหนักมาก ช่างเป็นเรื่องตลกจริง ๆ”
“ไม่เป็นไรน้า” แอเรียนปลอบใจ “การรักษาภาพพจน์เป็นเรื่องที่สิ่งสำคัญต่อหน้าคนอื่น อย่าโกรธเลย มาทานอาหารให้อร่อยในขณะที่เราอยู่ที่นี่กันเถอะ เธอก็แค่กินอาหารของเธอไปและไม่ต้องสนใจคนอื่น”
จู่ ๆ ทิฟฟานี่ก็เปลี่ยนหัวข้อ “แอริ แม่ของแจ็คสันเป็นผู้หญิงที่นิสัยดีจริง ๆ นะ เธอไม่ได้ตั้งใจถามแบบนั้น ผู้ที่ไม่รู้ย่อมไม่ผิด อย่าโกรธเธอนะ”
แอเรียนส่ายหัว “ไม่เป็นไร ฉันเข้าใจ ไม่เป็นไรจริง ๆ ฉันไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้น ลมหรือคลื่นไม่สามารถทำให้ฉันล้มได้ ฉันควรจะเสียใจกับเรื่องนี้ไหม? เอาล่ะ เรียบเรียงตัวเองและกลับไปทานอาหารต่อเถอะ ฉันรู้ความอยากอาหารของเธอ เธอยังไม่อิ่มแน่นอน ไปกันเถอะ”
ทิฟฟานี่ตบแก้มของตัวเองเบา ๆ “เอาล่ะ ตั้งสติหน่อย เธอทำได้ทิฟฟานี่!”
ทั้งคู่เพิ่งเดินขวงแขนกันออกมาจากห้องน้ำเมื่อจิตวิญญาณของทิฟฟานี่จมลงในทันที อีธานโผล่ออกมาจากห้องส่วนตัวพร้อมกับคนอื่น ๆ จากงานเลี้ยงอาหารค่ำของเขา!
มีคนเห็นเธอก่อนที่เธอจะทันได้พูดอะไรและคนนั้นก็เตือนเอธานว่า “แฟนของคุณมาแล้ว! เราจะไม่รบกวนคุณต่อ ขอตัวก่อนนะ”
อีธานยิ้มให้ทิฟฟานี่และโบกมือลากลุ่มนั้น ทิฟฟานี่หยั่งรากลึก กลัวเกินที่จะขยับตัว และกลัวยิ่งกว่าที่จะมองไปในทิศทางของแจ็คสัน ในขณะนี้เธอรู้สึกผิดอย่างประหลาด
ขณะที่อีธานเดินมาหาทิฟฟานี่ แอรียนก็ก้าวไปข้างหน้าทิฟฟานี่ “เพื่อนของคุณกลับไปหมดแล้วอีธาน ทำไมคุณไม่กลับล่ะ? ทิฟฟ์กับฉันยังทานอาหารเย็นไม่เสร็จ”
อีธานมองไปที่โต๊ะของแจ็คสันและสบสายตาที่เยือกเย็นของมาร์ค เขายิ้มเยาะเย้ย “ถ้าอย่างนั้นผมกลับก่อนนะ ไว้ค่อยคุยกันทีหลังนะทิฟฟ์”
ทิฟฟานี่ถอนหายใจยาว ๆ ขณะที่เธอเฝ้าดูอีธานจากไป ตัวเธอสั่นสะท้านจากความกังวลใจ นอกจากนี้ อีธานยังเรียกเธอด้วยชื่อเล่นของเธอ ตอนนั้นไม่มีใครอยู่ใกล้ ๆ เลย ทำไมเขาถึงใช้ชื่อที่สนิทสนมเช่นนี้? เขาพยายามยั่วโมโหเธอจริง ๆ หรือ?
เมื่อพวกเขากลับไปที่โต๊ะ ลิเลียนก็แอบหยิกทิฟฟานี่เพื่อเตือนเธอว่าอย่าติดต่อกับอีธานอีก เห็นได้ชัดว่าตอนนี้แจ็คสันเป็นการลงทุนที่คุ้มค่ากว่า
ทิฟฟานี่ระงับความเจ็บปวดและหยุดยั้งตัวเองจากการร้องเสียงแหลม วันนี้เธอได้รับมือกับความกลัวและความหวาดหวั่นมากกว่าที่ผ่านมา
“ทิฟฟ์ เมื่อกี้เพื่อนของคุณหรือเปล่า?” ซัมเมอร์ถาม
“ ไม่… ฉัน…” ด้วยความกังวลใจของเธอ ทิฟฟานี่ลิ้นแข็งทันที
“เขาเป็นเพื่อนร่วมชั้นเก่าสมัยเรียนมหาวิทยาลัย พอคิด ๆ ดูแล้ว มาร์คในฐานะบัณฑิตของมหาวิทยาลัยเซาธ์ไลน์ก็เป็นรุ่นพี่ของเราเช่นกัน บังเอิญว่าเขามาทานอาหารที่นี่เราจึงเข้าไปทักทายกันเล็กน้อย ร้านอาหารของแจ็คสันสุดยอดมากเลย สงสัยคราวหน้าหนูต้องจองก่อนที่จะมาทานอาหารที่นี่แล้วแหละ” แอเรียนให้คำอธิบายที่สมบูรณ์แบบอย่างใจเย็นพร้อมกับลากมาร์คเข้ามาเกี่ยวข้องเพื่อทำให้มันดูน่าเชื่อถือมากขึ้น
มาร์คเม้มริมฝีปากและนิ่งเงียบ แจ็คสันก็ไม่เปิดโปงพวกเขาเช่นกัน
บทสรุปสั้น ๆ จบลงอย่างรวดเร็ว การทานอาหารดำเนินต่อไปด้วยความสงบสุข ลิเลียนรู้ว่าเมื่อใดที่ควรจะหยุดตัวเองเช่นกัน เธอจึงไม่ทำให้ทิฟฟานี่ต้องกังวลใจอีกต่อไป
หลังจากอาหารเสร็จ เมื่อทุกคนเดินออกจากร้าน มาร์คพูดขึ้นก่อน “แอริกับผมขอตัวกลับบ้านก่อนนะครับ”
แอเรียนขมวดคิ้ว เธอเพิ่งทานอาหารเสรจ็จและต้องการที่จะเดินช้อปปิ้งเล่น ๆ ก่อน การกลับบ้านหมายถึงความเบื่อหน่าย ทำไมเขาถึงต้องบังคับเธอด้วย?
ลิเลียนกระตือรือร้นที่จะไปช้อปปิ้ง “ได้เลย ตามสบายเลย ไว้เราค่อยคุยกันทีหลัง”
แจ็คสันยิ้มให้มาร์คอย่างช่วยไม่ได้ เขาถูกลิขิตให้ไปเที่ยวช้อปปิ้งกับแม่ ๆ สองคนในคืนนี้ นี่เป็นกิจกรรมที่เขาชอบน้อยที่สุด แต่เขาไม่สามารถหลีกเลี่ยงมันได้ แน่นอนว่าทิฟฟานี่ก็ไม่ได้รับการยกเว้นจากกิจกรรมนี้เช่นกัน
แอเรียนนั่งที่เบาะหลังระหว่างทางกลับบ้านโดยมีมาร์คเป็นคนขับ ที่ผ่านมาเธอไม่เคยกล้าที่จะปฏิบัติกับเขาเหมือนคนขับเลย แต่ตอนนี้เธอสามารถทำได้ทุกอย่างเพื่อหลีกเลี่ยงการต้องอยู่ใกล้เขามากเกินไป อย่างที่เขาว่ากันว่า “ทำไปอย่างงั้นโดยไม่ได้รับผลประโยชน์อะไร”
“เธอตั้งใจจะปฏิบัติต่อฉันแบบนี้อีกนานแค่ไหน?” จู่ ๆ มาร์คก็ถามขึ้น
แอเรียนจ้องมองไปที่วิวนอกหน้าต่างและตอบอย่างเฉยเมยว่า “คุณหมายถึงอะไร? แบบนี้ไม่ดีหรอ? คุณไม่ต้องการหย่าและฉันก็ไม่สามารถเอาชนะคุณได้ ดังนั้น ฉันจะทำทุกอย่างที่ทำให้สบายใจ”
เขาเงียบเป็นเวลาสองวินาทีก่อนที่จะเปลี่ยนหัวข้อ “ต่อจากนี้ไปอยู่ให้ห่างจากอีธานไว้ อย่าติดต่อเขาเด็ดขาด”
เธอไม่เห็นด้วย “คุณไล่วิลไปแล้ว แล้วอีธานผิดอะไร? เขาคือแฟนเก่าของทิฟฟ์ ; ฉันไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับเขาอย่างแน่นอน คุณสบายใจได้เลย”
เขาไม่ต้องการที่ยัดเยียดเรื่องสกปรกเหล่านี้ให้กับเธอ แต่เขากลัวว่าเธอจะกบฏต่อเขาโดยเจตนา เมื่อพิจารณาว่าเอธานสามารถทำได้ทุกอย่าง เขาจึงไม่กล้าเสี่ยง “ไม่ใช่อย่างที่เธอคิด เขาเป็นลูกนอกสมรสของครอบครัวเทรมอนต์”