เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ - บทที่ 60 ชุดแต่งงานที่สมบูรณ์แบบ

เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 60 ชุดแต่งงานที่สมบูรณ์แบบ

คำพูดของเฮเลน คาเมราน ทำให้แอเรียนงุนงงอยู่ครู่หนึ่ง แต่เธอเลือกที่จะไม่ใส่ใจคำเหล่านั้น และตรงกลับไปที่ที่นั่งของเธอ เธอยังคงเห็นเฮเลนอยู่ที่นั่นจากหางตาของเธอ มันทำให้เธออารมณ์เสียและทำให้เธอเสียสมาธิในการทำงาน

หลังจากนั้นไม่นานเธอก็ยังไม่มีความคืบหน้าเกี่ยวกับภาพร่างการออกแบบชุดแต่งงานของเธอ ในตอนกลางคืนเธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากดูงานออกแบบอื่น ๆ เพื่อหาแรงบันดาลใจ จิตใจของเธอยังคงถูกครอบงำโดยการประกาศแต่งงานของมาร์ค ทุกคนในบริษัทเริ่มมองเธออย่างแปลก ๆ การดูถูกเหยียดหยามและการปฏิเสธกลายเป็นความระมัดระวัง อย่างน้อยก็ไม่มีใครกล้าเหยียบนิ้วเท้าเธออีกต่อไป

ทันใดนั้นความคิดก็ผุดเข้ามาในหัวของเธอ มาร์คอยากได้ชุดแต่งงานแบบไหน? งานสุดท้ายจะต้องสร้างความประทับใจให้เขาไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ดังนั้นเธอจึงต้องทำให้เขาพึงพอใจตามความต้องการของเขา!

แม้ว่าเธอจะใช้สมอง แต่เธอก็ยังคิดไม่ออกว่าเขาชอบอะไร ดังนั้นเธอจึงยังคงติดอยู่กับร่างการออกแบบชุดแต่งงานจนถึงเวลาเลิกงาน

เมื่อเธอกลับไปที่ คฤหาสน์ เทรมอนต์ เธอพบว่ามาร์คหลับอยู่

แอเรียนนอนลงบนเตียงหลังจากอาบน้ำเสร็จ จิตใจของเธอเต็มไปด้วยความคิด ลองเท่าที่จะทำได้ ทั้งพลิกตัวแล้วพลิกตัวอีกเธอก็ไม่สามารถหลับไปได้

เมื่อเธอพลิกตัวเป็นครั้งที่สิบจู่ ๆ เสียงของมาร์คก็ดังขึ้น “พูดสิ ถ้าคุณมีอะไรจะพูด”

แอเรียนตัวแข็งทื่อถึงกับกลั้นหายใจ แม้ว่าเขาจะไม่ได้ดูเหมือนโกรธ แต่เธอก็ยังไม่กล้าขยับอย่างที่ต้องการ

สองวินาทีต่อมาเธอก็ฟื้นคืนสติคว้าโอกาสและถามว่า “คุณจินตนาการถึงชุดแต่งงานที่สมบูรณ์แบบว่าอย่างไร?”

มาร์คไม่ได้ตอบในทันที เมื่อแอเรียน คิดว่าเขาจะไม่ตอบเธอเขาก็พูดขึ้น “ความอ่อนเยาว์ของหญิงสาว ความเขินอายในการเป็นภรรยาครั้งแรก ความกล้าหาญในการมอบตัวกับชาย และความคาดหวังของเธอต่ออนาคตที่สดใส สิ่งเหล่านี้สามารถแสดงออกได้ด้วยเสื้อผ้าหรือชุดแต่งงาน”

แอเรียนไตร่ตรองคำพูดของเขาอย่างรอบคอบและเริ่มง่วงนอน ทันทีที่เปลือกตาของเธอปิดเธอก็เข้าสู่ห้วงนิทรา

เมื่อเธอตื่นขึ้นมาในวันรุ่งขึ้นมาร์คก็ยังคงหลับสนิท

เมื่อเธอคิดเรื่องนี้ดูเหมือนว่ามาร์คจะตื่นสายมากในสองวันที่ผ่านมาแม้ว่าจะเข้านอนค่อนข้างเร็ว เขาดูเหมือนไม่ปกติ แอเรียนอดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าเขาป่วยหรือเปล่า หลังจากลังเลเธอก็เอื้อมมือไปแตะหน้าผากของเขา

อุณหภูมิเมื่อเทียบกับฝ่ามือของเธอดูเหมือนจะไม่ผิดปกติ เธอถอนหายใจด้วยความโล่งอกโดยไม่รู้ตัว เมื่อเธอกำลังจะถอยมือแต่มาร์คก็ลืมตาขึ้นทันที ดวงตาของพวกเขาสบกันและเธอก็รู้สึกประหม่า “ฉัน – ฉัน… ฉันคิดว่าคุณป่วยอยู่… ฉันกำลังจะไปเดี๋ยวนี้ล่ะ!”

มาร์คสะดุ้งเมื่อเห็นเธอหนีด้วยความตื่นตระหนก จากนั้นเขาก็หลับตาลงอีกครั้ง ไม่ใช่ว่าเขาป่วยแต่เขาแค่นอนไม่สบาย…

เมื่อแอเรียนมาถึงที่ทำงานเธอก็นึกถึงประเด็นที่มาร์คให้กับเธอเมื่อคืน และรวมเข้ากับการออกแบบชุดแต่งงาน แม้ว่าเธอจะใช้มุมมองของตัวเอง แต่เธอก็ยังหวังว่าการออกแบบของเธอจะได้รับการยอมรับจากเขา ท้ายที่สุดแล้วเขาจำเป็นต้องได้รับการอนุมัติเพื่อให้งานนี้สำเร็จลุล่วง

หลังจากทำงานล่วงเวลาอย่างหนักติดต่อกันสามวันแผนกก็ได้รับรางวัลเป็นภาพร่างที่เสร็จสมบูรณ์ เอริกรับผิดชอบในการส่งหัวหน้างาน ลิลี่ ไปส่งภาพร่างในครั้งนี้แทนแอเรียน

แทนที่จะรู้สึกโล่งใจแผนกออกแบบทั้งหมดรู้สึกกระวนกระวายใจเมื่อภาพร่างถูกนำออกไป จะเกิดอะไรขึ้นถ้าภาพร่างถูกปฏิเสธอีกครั้ง? ถ้าอย่างนั้นก็คงไม่มีวันหยุดกันพอดี!

เทรมอนต์ ทาวเวอร์

มาร์คพลิกดูภาพร่างที่ลิลี่เพิ่งส่งมาให้เขาและพูดอย่างไม่เป็นทางการ “เธอไม่ใช่คนที่มาส่งภาพในครั้งที่แล้ว”

ลิลลี่ยิ้มเล็ก ๆ ให้เขา “คุณนาธาเนียลให้ความสำคัญกับการทำงานร่วมกันของเรา คุณเทรมอนต์ ดังนั้นเขาจึงส่งฉันมาในครั้งนี้เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีอะไรผิดพลาด”

ไม่นานมาร์คก็หยุดพลิกและจับจ้องไปที่ภาพร่างชุดแต่งงานชุดหนึ่ง สัญชาตญาณของเขาบอกเขาว่าแอเรียนเป็นคนร่าง

“ผ่านแล้ว” เขาพูดและโยนร่างทิ้งไป