เช่าท่านประธานมาปิ๊งรัก - ตอนที่ 585 ต่างไม่เข้าใจกัน / ตอนที่ 586 ลากมาเกี่ยวข้อง

ตอนที่ 585 ต่างไม่เข้าใจกัน

“คำพูดนี้ควรจะเป็นฉันพูดมากกว่า” ซย่าเสี่ยวมั่วยิ้มเย็น ทุกครั้งเป็นเขาแท้ๆที่ชอบโมโหเธอแล้วก็ไม่บอกสาเหตุ เล่นกับความรู้สึกเธอแบบนี้สนุกมากไหม

“คราวที่แล้วก็เป็นแบบนี้ คราวก่อนโน้นก็เหมือนกัน แทบทุกครั้งเลยที่จู่ๆนายก็โมโหขึ้นมา ฉันจะไปพูดอะไรได้” ซย่าเสี่ยวมั่วโมโหจนแทบเกือบจะพลั้งปากพูดผิดไป ยังดีนะที่เธอหยุดไว้ได้

นี่เป็นครั้งแรกที่ซย่าเสี่ยวมั่วไม่ยอมถอยแต่ทะเลาะกับชายหนุ่มไปซึ่งๆหน้า แต่ตอนนี้เหยียนเค่อไม่มีอารมณ์มาทะเลาะกับหล่อน ชายหนุ่มกำลังเสียใจอย่างหนักกับคำพูดของหล่อน

“โอเค อย่างนั้น…” เหยียนเค่อสูดหายใจเข้าลึกๆ “ลาก่อน”

หลังจากที่ซย่าเสี่ยวมั่ววางสายก็หันไปมองผู้ช่วยหวังที่ทำท่าราวกับเธอทำเรื่องที่ยิ่งใหญ่มาก “โทรศัพท์ของคุณ ขอบคุณมาก”

“ไม่เป็นไรครับ” ผู้ช่วยหวังเอื้อมมือไปรับทั้งสองมือ กลืนน้ำลายลงคอ ไม่มีจิตใจจะคิดแล้วว่าตนทำแบบนี้มีมารยาทหรือไม่

พอผู้ช่วยหวังกลับไปซย่าเสี่ยวมั่วก็ทิ้งตัวลงบนโซฟาอย่างหมดแรง เธอเดาใจของเหยียนเค่อไม่ออกจริงๆ ยิ่งไปกว่าเธอกับเขาต่างกันเกินไปดังนั้นเรื่องระหว่างเธอกับเขามันแทบเป็นไปไม่ได้เลย เธอคิดไปคิดมาแล้วก็ผล็อยหลับไปบนโซฟา

เหยียนเค่อไม่ได้รอให้ผู้ช่วยหวังกลับมาถึงบริษัทตนก็ออกไปแล้ว ตอนนี้เขาต้องการที่สงบจิตสงบใจ เขาทำไปตั้งมากมายแต่กลับถูกซย่าเสี่ยมั่วมองข้ามไปเสียอย่างนั้น อีกทั้งยังโดนถามกลับมาอีกว่า ‘นายต้องการอะไรกันแน่’ ใครจะไปรู้ล่ะว่าที่เขาทำทั้งหมดนี้เพราะอะไรกันแน่

ซย่าเสี่ยวมั่วหลับไปได้ไม่เท่าไหร่ก็ถูกปลุกด้วยเสียงโทรศัพท์ พ่อแม่ของเธอยังคงเที่ยวอยู่ จึงโทรมาอวยพรปีใหม่ให้เธอแทนหวังว่าเธอจะได้แต่งงานได้แล้ว ซย่าเสี่ยวมั่วตอบรับอย่างไม่มีแรงจากนั้นก็ไล่อ่านข้อความที่ส่งมาอย่างผ่านๆแล้วก็ไล่ตอบทีละข้อความ

เธอโทรหาญาติผู้ใหญ่ก่อน ทั้งหมดรวมถึงเสิ่นมั่วหลีที่ก็ล้วนได้รับข้อความอวยพรจากเธอ

ตอนที่เธอโทรหาเสิ่นมั่วหลีชายหนุ่มดูตะลึงมาก “ทำไมปีนี้ถึงได้โทรหาพี่ได้”

ซย่าเสี่ยวมั่วสำลักไปชั่วครู่ “ก็คิดถึงพี่ไง เลยโทรมาหา ปีใหม่แล้ว หวังว่าพี่ชายของฉันจะรีบหาพี่สะใภ้ให้ฉันไวๆนะ”

“เธอมีพี่สะใภ้แล้ว ถ้าชิงจินได้ยินเข้าจะไม่พอใจนะ”

น้ำเสียงที่ดูจริงจังของพี่ชายทำเอาเธอขำไม่ออก “พี่นี่มีชีวิตอยู่แต่ในโลกของตัวเองจริงๆนะ”

“หึ ขอให้ปีใหม่นี้ชีวิตมีแต่ความสงบสุข”

ตั้งแต่เด็กจนโตเสิ่นมั่วหลีไม่ค่อยจะอวยพรให้เธอมากเท่าไหร่ เทียบกับคำอวยพรของคนอื่นถือว่าน้อยกว่ามากนัก แต่ซย่าเสี่ยวมั่วก็สัมผัสได้ว่าพี่ชายของเธออวยพรมาจากใจและก็หวังว่าเธอจะเป็นได้ดังที่เขาอวยพรให้

“ขอบคุณค่ะ ฉันต้องไปให้ของขวัญพวกแฟนคลับตัวน้อยๆของฉันก่อน พี่ดูแลสุขภาพด้วยนะ”

“ได้” เสิ่นมั่วหลีไม่กวนเวลาทำงานของน้องสาวต่อ

ความสัมพันธ์ของพวกเขาดูเผินๆอาจจะไม่ค่อยสนิทกันสักเท่าไหร่แต่ความจริงมันแน่นแฟ้นกว่านั้นเยอะ เวลาที่ซย่าเสี่ยวมั่วอับจนหนทางคนที่เธอเชื่อใจมากที่สุดก็คือเสิ่นมั่วหลี

ณ คฤหาสน์ของตระกูลเหยียนที่กินพื้นที่ค่อนข้างมากในเมือง N เหยียนเค่อและฉินซื่อหลานเดินเข้ามาในงานพร้อมกันเป็นที่ดึงดูดความสนใจได้เป็นอย่างดี

ในใจของฉินซื่อหลานคิดอยู่อย่างเดียวคือต้องสลัดเหยียนเค่อทิ้งไปให้ได้

คนในนี้ถ้ามีแฟนก็ต่างพาแฟนมา มีภรรยาก็ควงภรรยามา ฉินซื่อหลานเองก็หาคู่ควงเอาไว้แล้วแต่กลับโดนเหยียนเค่อบังคับให้เดินจับมือกันเข้ามาในงานเสียได้

“สมองนายมีแต่น้ำหรือไงกันนะ” ฉินซื่อหลานอยากจะสะบัดมือตัวเองออก แต่พอจะดึงออกก็ถูกผ้าเช็ดหน้าที่มัดอยู่ระหว่างสองมือขูดจนเป็นรอยถลอกไปหมด

ตัวเองลากเขามาเดือดร้อนด้วยยังไม่พอกลับมาทำสีหน้ารังเกียจออกนอกหน้าแบบนี้อีก ฉินซื่อหลานหยุดการต่อต้าน กะว่าค่อยหาช่วงเวลาเหมาะๆหลบหนีจากเพื่อนทีหลัง

ตอนที่ 586 ลากมาเกี่ยวข้อง

เหยียนเค่อก็รู้สึกว่าสมองของตัวเองมีปัญหา

ซย่าเสี่ยวมั่วพูดมาชัดเจนขนาดนั้นแล้วเขายังจะเลือกที่จะลากให้ฉินซื่อหลานมาร่วมให้คนเข้าใจผิดว่าเป็นพวกรักเพศเดียวกันดีกว่าที่จะยอมทนคบกับสวีอิ๋งอิ๋ง

“คบกับฉันทำให้นายลำบากใจแล้ว”

ใบหน้าของฉินซื่อหลานตะลึงงันไป “นายอย่าเอาคำพูดที่ต้องพูดกับซย่าเสี่ยวมั่วมาใช้กับฉันสิ”

“ทำไมแม้แต่นายยังดูออกแต่ยายโง่นั่นกลับคิดว่าฉันแกล้งหล่อนเล่นล่ะ” เหยียนเค่อไม่เข้าใจ

“ถ้าฉันเป็นซย่าเสี่ยวมั่วฉันก็คิดไม่ได้หรอก มีอย่างที่ไหนชอบแต่ไม่ยอมพูดออกไป” ฉินซื่อหลานแอบใช้ช่วงเวลาทีเหยียนเค่อครุ่นคิดอยู่กระตุกมือตนเองออก แต่ก็เอาออกไม่ได้

“นายยังมีหน้ามาว่าฉัน เสี่ยวฝูเอ๋อร์ล่ะ”

“ฉันเหมือนกับนายซะที่ไหนล่ะ” ฉินซื่อหลานพยายามใช้แรงทั้งหมดช่วยตัวเองออกมา ไม่อยากเสียเวลาต่อเถียงกับเพื่อน

เหยียนเค่อจับไว้แน่นมาก ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่ยอมปล่อยฉินซื่อหลาน “ไม่เหมือนอย่างไร นายชอบนายบอกออกไปแล้วสิ?”

“ฉันไม่ได้บอก แต่ฉันไม่ได้ทำแบบที่นายทำนี่ ชอบเขาแต่ก็ทำเป็นไม่สนใจ แกล้งทำท่าทางเย็นชาอยู่นั่น” ฉินซื่อหลานลูบหลังมือตัวเองเบาๆ “ทำอย่างไรนายถึงจะยอมปล่อยมือฉัน”

“ช่วยฉันให้รอดจากการโดนเร่งแต่งงานในคืนนี้”

“อย่างนั้นพาดหัวข่าวของวันพรุ่งนี้ก็น่าจะเป็น ‘ทายาทลำดับที่สองของตระกูลเหยียนกับทายาทของตระกูลฉินเปิดเผยความสัมพันธ์รักร่วมเพศกันอย่างกล้าหาญ’แน่ๆ” ฉินซื่อหลานเหล่มองเพื่อนแวบหนึ่ง เห็นได้ชัดว่าไม่อยากให้พวกเขารอดไปได้

ตั้งแต่เซ่าหมิงฟ่านเห็นพวกเพื่อนเดินเข้ามาในงานก็แทบอยากแกล้งทำเป็นไม่รู้จักพวกเขา แต่พอเห็นว่าฉินซื่อหลานโดนเหยียนเค่อกดดันจนแทบจะร้องไห้ออกมาจึงจนใจต้องยื่นมือเข้าไปช่วย

“พวกนายมาทำอะไรอยู่ตรงนี้ นายไม่ไปทักทายปู่ของนายหรือไง” เซ่าหมิงฟ่านพูดกับเหยียนเค่อ

เหยียนเค่อยังคงลากฉินซื่อหลานไม่ยอมปล่อย “ไป จะพานายไปหาปู่ฉัน”

“เหอะๆ” เซ่าหมิงฟ่านที่บอกว่าจะมาเพื่อช่วยฉินซื่อหลานแต่ก็อดที่จะขำออกมาไม่ได้ “นายอย่าก่อเรื่อง ถ้าวันนี้เกิดเรื่องอะไรขึ้น พรุ่งนี้พี่ชายนายถลกหนังนายออกมาแน่”

“ฉันไม่กลัวซะหน่อย” เหยียนเค่อเขย่ามือของฉินซื่อหลาน “ฉันจะพานายไปหาของหวานกิน”

“พอได้แล้ว พี่ชาย” ฉินซื่อหลานนึกไม่ถึงว่าเหยียนเค่อจะไม่แคร์อะไรเลยแบบนี้ นี่ถ้าเสี่ยวฝูเอ๋อร์เห็นเข้าเขาคงต้องถูกล้อไปอีกสองปีแน่ๆ

“นึกถึงซย่าเสี่ยวมั่วเข้าไว้ นายอดทนหน่อย” เซ่าหมิงฟ่านตบไปที่ไหล่ของเหยียนเค่อ “ฉันว่าสวีอิ๋งอิ๋งก็ไม่ได้ขัดหูขัดตาสักเท่าไหร่ อีกอย่างตอนนี้หล่อนก็เป็นคู่ควงของพี่ชายนายดูไม่สนใจนายสักนิด นายลากฉินซื่อหลานมาร่วมด้วยก็ไม่มีประโยชน์อะไรหรอก”

เหยียนเค่อคิดตามแล้วก็ผ่อนคลายลง มือก็ผ่อนแรงตาม จากนั้นก็แกะผ้าที่แอบอยู่ในเสื้อสูทออกแล้วเช็ดมืออย่างรังเกียจ “เดินจับมือผู้ชาย รู้สึกสยิวว่ะ”

ฉินซื่อหลานที่ในที่สุดก็รอดตัวแต่ก็ยังโดนโจมตีด้วยคำพูดจนสะอึกไปอีก

พอเหยียนเค่อเดินจากไปไกลแล้ว ฉินซื่อหลานก็รีบถลาไปหาเซ่าหมิงฟ่านแล้วเอ่ยถามขึ้น “นายว่าถ้าวันนี้ฉันขอพรให้มันไม่มีทางได้คบกับซย่าเสี่ยวมั่วมันจะกลายเป็นเรื่องจริงได้ไหม”

เซ่าหมิงฟ่านรู้สึกอ่อนใจกับความคิดของฉินซื่อหลาน “ถ้านายยังอยากใช้ชีวิตอย่างสงบต่อไปฉันว่านายควรจะขอพรให้มันได้คบกับซย่าเสี่ยวมั่วพรุ่งนี้ไปเลย”

ฉินซื่อหลานคิดตามอย่างละเอียด ก็คิดว่าพี่สามพูดมีเหตุผล จึงต้องใจขอพร แล้วก็ส่งข้อความหาเหยียนเค่อ

เหยียนเค่อที่กำลังดูปู่ของเขาสั่งสอนคนอื่นพออยู่ได้รับข้อความก็ลบทิ้งทันที จากนั้นก็หันไปดูการสั่งสอนต่อ

“เหยียนเค่อ” จู่ๆน้ำเสียงแหบชราก็ดังขึ้น

เหยียนเค่อเดินไปด้านหน้าหนึ่งก้าว “คุณปู่”

“เจ้าเด็กนี่ แกเล่นอะไรกับหลานตระกูลฉินฮะ เข้ามาถึงก็เห็นยื้อๆแย่งๆกันอยู่”

“ไม่กี่วันมานี้ผมไม่ระวังเลยได้แผลที่มือน่ะครับ เขาคอยช่วยพันแผลให้” เหยียนเค่อแต่งเรื่องด้วยท่าทีจริงจัง การรับมือกับปู่ของตัวเองแทบไม่เป็นปัญหาเลย