เซียนคีย์บอร์ด [陆地键仙] - บทที่ 120 ใครคือคนเลวกันแน่(ปลาย)
บทที่ 120 ใครคือคนเลวกันแน่?(ปลาย)
ซูอัน รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยที่จู่ ๆ ฉู่ชูเหยียน ก็ถามคำถามนี้กับเขา โดยปกติแล้วนางมักจะเย็นชากับเขาที่บ้าน ดังนั้นเขาจึงไม่เคยคาดหวังเลยว่าเมื่ออยู่ข้างนอกนอกนางจะให้เกียรติเขาแบบนี้
ซูอัน แสดงสีหน้าเบิกบานเป็นอย่างมาก เขารีบชี้ไปที่ดอกบ๊วยสิบสามและพูดว่า “ในเมื่อไอ้คนเลวผู้นั้นมันต้องการจะหักแขนขาของข้า งั้นพวกเรามาลงโทษมันแบบเดียวกับที่มันจะทำกับข้าก็แล้วกัน ข้าวานให้เจ้าช่วยหักแขนขาของมันให้ข้าที!”
“ตกลง!”
ก่อนที่ใครจะทันได้โต้ตอบจู่ ๆ ร่างอันงดงามก็ไปปรากฏตรงหน้าของดอกบ๊วยสิบสาม และหลังจากนั้นเสียงร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดก็ดังลั่นไปทั่วบ่อนโกยเงิน
ดอกบ๊วยสิบสาม ตกจากรถเข็นลงไปนอนครวญครางเสียงดังด้วยความเจ็บปวดบนพื้น จากแขนขาที่บิดเบี้ยว ไม่ว่าใครที่เห็นสภาพนี้ของเขาก็บอกได้เลยว่าแขนและขาทั้งหมดของเขาถูกหักอีกรอบไปเรียบร้อย
ฉู่ชูเหยียน กระโดดกลับมาที่ด้านข้างของ ซูอัน เหมือนเดิมหลังจากลงมือเสร็จสิ้น ปล่อยให้ผู้คนทั้งหลายที่อยู่ในบ่อนยืนอ้าปากค้างด้วยความสยดสยอง
แม้จะมีรูปลักษณ์ที่งดงามและงามสง่า แต่การโจมตีของนางกลับเฉียบขาดและเลือดเย็นต่างจากรูปลักษณ์ของนางเหลือเกิน!
บรรดาคนของเขาดอกบ๊วยสิบสามที่ก่อนหน้ากำลังจะพุ่งเข้าไปโจมตีซูอันกลืนน้ำลายดังเอื้อกและค่อย ๆ ถอยหลังไปหลายก้าวโดยไม่รู้ตัวพยายามแฝงตัวเข้าไปกับฝูงชนเพื่อหลบหน้าคู่สามีภรรยาสุดอันตรายคู่นี้
ในขณะเดียวกัน ซูอัน ก็ยกนิ้วโป้งให้ ฉู่ชูเหยียน ตามคาดจริง ๆ ภรรยาของข้าช่างน่าเกรงขามและเลือดเย็นจริง ๆ ถุย ๆ ๆ ไม่ใช่ ๆ ข้าหมายถึงน่าเกรงขามและน่ารักต่างหาก
ฉู่ชูเหยียน หันไปหา ซูอัน และพูดขึ้นด้วยสีหน้าเรียบเฉยว่า “อย่าคิดไกล ข้าไม่ได้ทำสิ่งนี้เพื่อเจ้า ข้าทำสิ่งนี้เพื่อรักษาเกียรติของตระกูลฉู่ก็เท่านั้น”
นางยังคงสงสัยเกี่ยวกับคำพูดของ ซูอัน ก่อนหน้านี้ แต่เมื่อเห็นท่าทีอันจองหองของ ดอกบ๊วยสิบสาม นางก็สามารถยืนยันข้อสงสัยของนางเองได้ว่า แม้ว่า ซูอัน อาจจะพูดเกินจริงถึงเรื่องที่เขามีปัญหากับสำนักดอกบ๊วย แต่สิ่งที่เขาพูดมามันก็ไม่น่าจะห่างไกลจากความจริงมากเกินไปเท่าไหร่
สำนักดอกบ๊วยกำลังวางแผนที่จะจัดการกับเขาจริง ๆ !
ถึงแม้ว่าตระกูลฉู่ จะพยายามหลีกเลี่ยงปัญหาทั้งหลายเท่าที่จะเป็นไปได้ แต่ถ้าหากมีใครมองข้ามหัวพวกเราถึงขนาดนี้ ข้าก็ยินดีที่จะทำให้คนเหล่านั้นรู้ว่าตระกูลฉู่ไม่ใช่ตระกูลที่ให้ใครมาล้อเล่นด้วยได้!
“แหม ที่รัก มันก็เหมือนกันล่ะน่า ไม่ว่าจะยังไงพวกเราก็เป็นตระกูลฉู่เหมือนกันไม่ใช่เหรอไงจริงไหม!” ซูอัน พูดขึ้นด้วยสีหน้าเบิกบาน
ฉู่ชูเหยียน กลอกตาเป็นคำตอบ ผู้ชายคนนี้ช่างไร้ยางอายได้ทุกเวลาจริง ๆ!
ซูอัน เล็งเห็นอย่างชัดเจนว่านี่เป็นโอกาสที่ดีที่จะเก็บเกี่ยวคะแนนความโกรธ ดังนั้นเขาจึงรีบวิ่งไปที่ด้านข้างของ ดอกบ๊วยสิบสาม และมองลงไปที่ฝั่งตรงข้ามซึ่งกำลังนอนร้องโอดโอยและพูดว่า “เห็นไหมข้าเตือนแล้วไม่ฟัง ข้าก็เพิ่งบอกอยู่เมื่อกี้ว่าถ้าเจ้ายังคงบาดเจ็บอยู่เจ้าก็ควรพักรักษาตัวอยู่ที่บ้านไม่ควรออกไปไหน ไม่งั้นแขนของเจ้าอาจจะหักเพิ่มอีก แล้วดูสิตอนนี้แขนของเจ้าก็หักเพิ่มจริง ๆ แถมหักไปทั้งสองแขนเลยอีกต่างหาก เฮ้อ เจ้านี่มันโง่เง่าจริง ๆ ถ้าข้าเป็นบิดาของเจ้าป่านนี้ข้าคงหาไม้ท่อนใหญ่มาตีเจ้าจนก้นลายเพราะความโง่เง่าของเจ้าไปแล้วแน่ ๆ !”
ดอกบ๊วยสิบสาม คำรามใส่ ซูอัน ด้วยสีหน้าโกรธจัด “ซูอัน หยุดหลบหลังคนอื่นแล้วมาสู้กับข้าแบบตัวต่อตัวมา!”
ท่านยั่วยุ ดอกบ๊วยสิบสาม สำเร็จ
ได้รับคะแนนความโกรธแค้น +999!
“ฮ่า! เจ้านี่มันทำตัวเหมือนเด็กน้อยตัวเล็ก ๆ ที่ไร้เดียงสาจริง ๆ ข้ามีคนหนุนหลังที่เหนือกว่าเจ้าทำไมข้าต้องเปลืองตัวไปสู้กับเจ้าด้วย เจ้ารู้ไหมว่าตอนนี้ร่างกายข้ามีค่าแค่ไหน? ข้าไม่ยอมให้คนต่ำต้อยอย่างเจ้าเอามือสกปรก ๆ นั่นมาจับตัวของข้าหรอก! นอกจากนี้ เจ้าไม่รู้รึไงว่าพวกเราอยู่กันในยุคไหนแล้ว? ทุกวันนี้มันไม่มีใครแล้วที่มาสู้กันตัวต่อตัว หยุดเพ้อฝันสักทีไอ้เด็กน้อย!”
แม่งเอ๊ย แม่งเอ๊ย ๆ ๆ !! ไอ้คนผู้นี้มันไร้ยางอายถึงระดับนี้ได้ยังไง นี่มันบ้าเกินไปแล้ว!
ฝูงชนรอบข้างต่างตกตะลึงอย่างยิ่ง ก่อนหน้านี้เจ้าเป็นคนชั้นต่ำอยู่แท้ ๆ แต่ตอนนี้เจ้าพูดหยั่งกับว่าเจ้าเป็นขุนนางอย่างนั้นแหละ!
ท่านยั่วยุ ตัวประกอบ A สำเร็จ
ได้รับคะแนนความโกรธ +66!
ท่านยั่วยุ ตัวประกอบ B สำเร็จ
ได้รับคะแนนความโกรธแค้น +66!
ท่านยั่วยุ ตัวประกอบ C สำเร็จ
ได้รับคะแนนความโกรธแค้น +66!
แม้กระทั่ง ฉู่ชูเหยียน ก็รู้สึกอยากที่จะตบปาก ซูอัน เพื่อให้เขาหยุดพูดจาไร้สาระ
ในที่สุด ดอกบ๊วยสิบสาม ก็ถึงขีดจำกัดของความอดทน เขาตะโกนขึ้นเสียงดังลั่น “มีค่าเตี่ยแกสิ! แกมันก็แค่แมงดา!”
ท่านยั่วยุ ดอกบ๊วยสิบสาม สำเร็จ
ได้รับคะแนนความโกรธแค้น +1000!
“ถ้าข้าเป็นแมงดาแล้วมันยังไง? หากเจ้ามีความสามารถจริง ทำไมเจ้าไม่หาภรรยาที่ร่ำรวย สวย และทรงพลังเหมือนอย่างข้าบ้างล่ะ?” ซูอัน พูดขึ้นพร้อมกับเดินกลับไปโอบแขนรอบไหล่ของ ฉู่ชูเหยียน ด้วยสีหน้าล้อเลียน
ท่านยั่วยุ ดอกบ๊วยสิบสาม สำเร็จ
ได้รับคะแนนความโกรธแค้น +666!
เมื่อมาถึงจุดนี้ ดอกบ๊วยสิบสาม ไม่สามารถแยกแยะได้อีกแล้วว่าเขาโกรธที่ความไร้ยางอายของซูอันหรือว่าเขาไม่สามารถหาภรรยาอย่าง ฉู่ชูเหยียน ได้
และอันที่จริง การโอ้อวดอย่างไร้ยางอายของ ซูอัน ก็ได้สร้างความโกลาหลให้กับฝูงชนที่อยู่รอบ ๆ เช่นกัน ซึ่งมันทำให้เขาได้รับคะแนนความโกรธอย่างมหาศาลอีกรอบ
ซูอัน รู้สึกว่าเป็นทางเลือกที่ฉลาดอย่างแท้จริงสำหรับเขาที่ปฏิเสธไม่เข้าไปในห้องส่วนตัวของบ่อน หากไม่มีฝูงชนดูการแสดงนี้ คะแนนที่เขาได้รับมันคงไม่มากขนาดนี้จริงไหม?
ฉู่ชูเหยียน สะบัดร่างกายของนางเล็กน้อยพร้อมกับปัดมือของซูอันออกเบา ๆ ด้วยสีหน้ามืดหม่น จากนั้นนางกระซิบบอกกับเขาที่ข้างหูว่า “หุบปาก! ตอนนี้เจ้ากำลังทำให้ข้าขายหน้าที่นี่!”
การขาดความละอายอย่างที่สุดนี้เกินความเข้าใจของนางมากเกินไป
ซูอัน ถอนหายใจจากนั้นเขาเดินกลับไปหา ดอกบ๊วยสิบสาม อีกครั้งและพูดว่า “ดูสิ เจ้าทำให้ภรรยาของข้าโกรธ มา! ข้าจะประลองกับเจ้า 1 ต่อ 1 ตอนนี้ก็ได้!”
“???” ดอกบ๊วยสิบสาม
หะ? ไอ้นั่นเป็นคนที่ทำให้นางโกรธแท้ ๆ ! ทำไมถึงมาโทษข้าซะงั้น!
ท่านยั่วยุ ดอกบ๊วยสิบสาม สำเร็จ
ได้รับคะแนนความโกรธแค้น +666!
เดี๋ยวก่อนนะ มันพูดว่า 1 ต่อ 1?
แต่ก่อนที่ ดอกบ๊วยสิบสาม จะทันได้ตอบโต้อะไรกลับ จู่ ๆ ฝ่าเท้าก็กระแทกเข้ามาที่ใบหน้าของเขา ทำให้เลือดพุ่งออกจากจมูกของเขาราวกับน้ำตก
ซูอัน ถอนหายใจยาว พร้อมกับพูดขึ้นด้วยสีหน้าเศร้าหมอง “เมื่อครู่เจ้าร้องโวยวายเหมือนกับเด็ก 3 ขวบอยากจะสู้กับข้าให้ได้ แต่ดูเจ้าตอนนี้สิมันกลับกลายเป็นว่าเจ้าอ่อนแอมากจนเจ้าไม่สามารถแม้แต่จะรอดจากการโจมตีง่าย ๆ ของข้า? เฮ้อ ทำไมเจ้าถึงไม่รู้เจียมตัวเองและทำให้ตัวเองต้องทรมานแบบนี้กันด้วยนะข้าไม่เข้าใจเจ้าเลยจริง ๆ ”
อะ อะไอ้เลวซูอัน ไอ้ลูกชู้เอ๊ย! มันยอมรับคำท้าของข้าหลังจากที่แขนขาของข้าถูกหักหมดแบบนี้เนี่ยนะ!?
ดอกบ๊วยสิบสาม ได้จินตนาการจนนับครั้งไม่ถ้วนว่าถ้าเมื่อไหร่ที่ซูอันไม่มีใครหนุนหลังอีกแล้ว เขาจะอัดซูอันให้น่วมจนอึจะทะลักเลยทีเดียว แต่แล้วตอนนี้เมื่อโอกาสมาถึงในที่สุด เขากลับเป็นฝ่ายที่ถูกทุบตีแทนซะอย่างนั้น
ความคับข้องใจและความเดือดดาลที่มันสุมอยู่ในอกจนมากกว่าเกินเขาจะรับไหวทำให้ท้ายที่สุด ดอกบ๊วยสิบสาม ก็กระอักเลือดออกมาคำโตและหมดสติไป
ท่านยั่วยุ ดอกบ๊วยสิบสาม สำเร็จ
ได้รับคะแนนความโกรธแค้น +1024!
ซูอัน รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย นี่เป็นครั้งแรกที่เจาได้รับคะแนนความโกรธเกิน 1,000 ซึ่งมันทำให้เขารู้สึกสงสัยว่านี่อาจเป็นขีดจำกัดสูงสุดของความโกรธที่เขาจะได้รับกับบุคคลคนหนึ่ง หรือว่ามันยากเกินไป
ที่จะเกินขีดจำกัดนี้กันแน่?
ซูอัน ยังคงวางแผนที่จะซัดหน้า ดอกบ๊วยสิบสาม อีกสักสองสามหมัดต่อ แต่น่าเสียดายที่ ดอกบ๊วยเจ็ด และคนอื่น ๆ ฟื้นจากอาการงุนงงของพวกเขาทันและรีบวิ่งมาขวางไว้เพื่อพยายามห้ามปรามเขา
“เขาสลบไปแล้ว ได้โปรดปล่อยเขาไปเถอะนายน้อยซู!”
แม้จะพูดออกไปแบบนั้นแต่ ดอกบ๊วยเจ็ดรู้สึกกระอักกระอ่วนไม่น้อยที่ต้องพูดประโยคนี้ออกมา เพราะปกติแล้วสำนักดอกบ๊วยจะเป็นฝ่ายรังแกผู้อื่นโดยตลอด ซึ่งคำพูดนี้มันมักพูดโดยคนอื่นที่พยายามเล่นบทเป็นคนดีห้ามปรามพวกเขาไม่ให้รังแกฝั่งตรงข้ามที่อ่อนแอกว่า เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าในชีวิตนี้เขาจะมีโอกาสกลายมาเป็นผู้พูดประโยคนี้แทน!
นี่มัน…
เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ดอกบ๊วยเจ็ดสงสัยว่าตัวเขาอยู่ฝั่งคนเลวจริง ๆ อย่างนั้นหรือ!
ท่านยั่วยุ ดอกบ๊วยเจ็ด สำเร็จ
ได้รับคะแนนความโกรธแค้น +666!
นิยายที่คุณอาจสนใจ
