เซียนคีย์บอร์ด [陆地键仙] - บทที่ 124 ความเบิกบานที่แปรเปลี่ยนเป็นความเสียใจ(ปลาย)

บทที่ 124 ความเบิกบานที่แปรเปลี่ยนเป็นความเสียใจ(ปลาย)

ไม่จำเป็นต้องคิดเลยว่า คำพูดเหล่านั้นที่ดอกบ๊วยเจ็ดพูดออกมามันไม่ได้ตรงกับสิ่งที่เจ้าตัวคิดเลยแม้แต่น้อย

โชค? ฮ่า! ไอ้พวกผู้คนทั้งหลายที่หวังพึ่งโชคในบ่อนตอนนี้ส่วนใหญ่เมียของมันถูกขายเข้าซ่อง ไปจนหมดแล้ว!

“ว้าว ๆ ลิ้นของเจ้านี่ไหลลื่นดีเหมือนกันนะเนี่ย! มา ๆ เดี๋ยวข้าจะสนองความปรารถนาของเจ้าให้อย่างงามเลยก็แล้วกัน เอาล่ะพวกเรามาเริ่มกันเลย” ซูอัน ตอบกลับด้วยรอยยิ้ม

“นายน้อยซู คราวนี้ท่านตั้งใจจะเดิมพันเท่าไหร่ดี?” ดอกบ๊วยเจ็ด ถามขึ้นด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

ซูอัน โบกมือและตอบอย่างมั่นใจว่า “เจ้ายังต้องถามอีกเหรอ? แน่นอนว่าขอต้องเทหมดหน้าตักอยู่แล้ว! ลูกผู้ชายที่แท้จริงอย่างข้าไม่มีทางทำอะไรเล่นๆทีละน้อย!”

คำพูดนี้ทำให้ ฉู่ชูเหยียน ส่ายหัวด้วยสีหน้ามืดหม่น แต่นางก็ไม่ได้พูดอะไรเพื่อหยุดเขา ทางด้านของนักพนันคนอื่น ๆ ก็พากันส่ายหัวเช่นกัน พวกเขาได้เห็นคนแบบนี้มากมายในบ่อนตลอดหลายปี ที่ผ่านมา ซึ่งท้ายที่สุดคนประเภทนี้ก็ลงเอยด้วยการสิ้นเนื้อประดาตัวไม่เหลืออะไรเลย

อย่างไรก็ตามนักเสี่ยงโชคส่วนใหญ่ล้วนมีความคิดคล้ายๆกันอย่างหนึ่งก็คือพวกเขาไม่ค่อยชอบใจนักที่เห็นคนอื่นมีโชคที่ดีกว่า ดังนั้นพวกเขาจึงตัดสินใจที่จะดูอย่างเงียบๆ และรอให้ ซูอัน เสียเงินทั้งหมด

ดอกบ๊วยเจ็ด เมื่อได้ยินเช่นนี้เขาแทบจะกระโดดโลดเต้นเพราะความรู้สึกยินดีกับการตัดสินใจเช่นนี้ของซูอัน “นายน้อยซู ช่างเป็นลูกผู้ชายที่แท้จริง!”

ในคราแรกเขายังคงกังวลว่า ซูอัน จะเล่นอย่างระมัดระวังหลังจากได้รางวัลใหญ่ไป มันคงจะลำบากไม่น้อยหากเขาต้องคอยไล่กินซูอันคืนถึง 50,000 ตำลึงเงินและมันยังมีโอกาสสูงมากที่ซูอันอาจหยุดเล่นกลางคันเมื่อเสียไปถึงจุดหนึ่งแต่เพราะอีกฝ่ายเดิมพันหมดหน้าตักในรอบเดียว อย่างน้อยต่อให้เขาจะไม่สามารถทำให้อีกฝ่ายเป็นหนี้ได้แต่ถ้าเขาได้เงินคืนมาทั้งหมด เขาก็ยังคงรอดพ้นจากการที่เจ้าสำนักของเขาจะลงโทษได้

แต่แล้วจู่ ๆ ซูอันก็พูดว่า “เจ้าคงไม่ได้กำลังวางแผนโกงข้าอยู่ใช่ไหม?”

ดอกบ๊วยเจ็ดเกือบสำลักกับคำพูดของซูอันที่จู่ ๆ ก็กล่าวหาเขาแบบโจ่งแจ้งขนาดนี้ เขารีบโบกมือปฏิเสธอย่างรวดเร็วและพูดว่า “โธ่ นายน้อยซู ท่านดูก่อนสิว่าในที่นี่มีผู้คนอยู่ตั้งเยอะแยะ ข้าจะโกงท่านต่อหน้าพวกเขาได้ยังไง! นอกจากนี้ คุณหนูใหญ่ ก็ดูอยู่ข้าง ๆ ด้วย ไม่มีทางที่ข้าจะหลอกสายตาคุณหนูใหญ่ได้แน่นอนถ้าข้าเล่นตุกติกกับท่าน!”

ซูอัน พยักหน้า “ดีมาก งั้นรีบเขย่าลูกเต๋าของเจ้าเถอะ”

ดอกบ๊วยเจ็ดเยาะเย้ยอยู่ในใจ จากนั้นเขาจับโถลูกเต๋าและเขย่ามันอย่างคล่องแคล่วมาก จนผู้คนทั่วแทบจะมองตามไม่ทัน ซึ่งมันทำให้เกิดเสียงอุทานด้วยความตกใจจากฝูงชน

ถึงแม้ว่าดอกบ๊วยเจ็ดจะไม่ได้มีระดับการบ่มเพาะที่แข็งแกร่งเหมือนกับผู้พิทักษ์ดอกบ๊วย คนอื่น ๆ แต่ทักษะด้านการพนันของเขานั้นสูงที่สุดในบรรดาทุกคนจนทำให้เขาได้รับความไว้วางใจจากเจ้าสำนักให้มาดูแลบ่อนที่เป็นรายได้หลักของสำนัก

ฉะนั้นตราบใดที่เขาต้องการ เขาสามารถทำให้ลูกเต๋าออกเกป็นเลขใดก็ได้ตามที่ใจของเขานึก

ดอกบ๊วยเจ็ด ตัดสินใจให้ลูกเต๋าที่เขาทอยครั้งนี้มันออกมาเป็นตัวเลขเหมือนกันทั้งสามลูกหรือว่า‘ตอง’ ซึ่งมันจะทำให้เขาสามารถชนะการเดิมพันครั้งนี้ทั้งหมดได้โดยไม่ต้องคำนึงว่าซูอันจะลงเดิมพันที่ ‘สูง’ หรือ ‘ต่ำ’ หรือหมายเลขเฉพาะ โอกาสเดียวที่จะชนะคือ ซูอัน ต้องลงเดิมพันที่ช่อง ‘ตอง’ เช่นกันซึ่งมันยากมากที่คนปกติจะไปลงพนันในช่องนั้น

แต่แล้วในขณะที่เขาเขย่าไปครึ่งทาง ดอกบ๊วยเจ็ด ก็ลังเล จะเกิดอะไรขึ้นถ้าไอคนผู้นี้มัน ดันโชคดีเลือกถูก?

ต้องรู้ว่าการเดิมพันในช่อง ตอง มีอัตราการจ่าย 1:150 ซึ่งหมายความว่าเขาจะเป็นหนี้ ซูอัน 7,500,000 ตำลึงเงิน! ซึ่งต่อให้พวกเขาจะขายทั้งสำนักดอกบ๊วย พวกเขาก็ยังไม่มีปัญญามาจ่ายซูอัน ได้อยู่ดี!

แต่เมื่อมองจากอีกมุมมองหนึ่งแล้ว ซูอัน น่าจะไม่สามารถชนะได้เพราะต่อให้ซูอันเลือกที่จะเล่นในช่อง‘ตอง’ มันก็มี ‘ตอง’ ถึง6แบบให้ซูอันต้องวางเดิมพันว่าจะออกมาเป็น ตอง 1 ตอง 2 ตอง 3 ตอง 4 ตอง 5 หรือตอง 6 ฉะนั้นมันหมายความว่าต่อให้ซูอันจะลงไปที่ช่องตองโอกาสในการชนะของเขาก็ยังจำกัดอยู่เพียงหนึ่งในหก

ข้าไม่จำเป็นต้องกลัวหรอกน่าจริงไหม?

เมื่อดอกบ๊วยเจ็ดสร้างความมั่นใจให้กับตัวเองเสร็จแล้วเขากระแทกโถลูกเต๋าลงบนโต๊ะทันทีจากนั้นเขามองไปที่ ซูอัน และยิ้ม “นายน้อยซู โปรดวางเดิมพันของท่านได้เลย”

สายตาของเขาเกือบจะพูดว่า ‘มาส่งเงินของเจ้ามาเลย!’ แต่กระนั้น ซูอัน ไม่ได้เร่งรีบที่จะเลือกว่าเขาจะเล่นอะไร เขาหันไปมอง ฉู่ชูเหยียน ซึ่งนางก็ตอบเขากลับด้วยสีหน้าเรียบเฉย “วางใจได้ เขาไม่ได้โกง”

ต้องรู้ว่า ฉู่ชูเหยียน คือผู้บ่มเพาะระดับ 5 แต่ดอกบ๊วยเจ็ดเป็นแค่ผู้บ่มเพาะระดับ 2 เท่านั้น ดังนั้นมันจึงไม่มีทางที่ดอกบ๊วยเจ็ดจะสามารถซ่อนกลอุบายใด ๆ จากนางได้

ซูอันจึง ส่ายหัวและพูดว่า “ข้าไม่ได้ถามเจ้าคำถามนี้ สิ่งที่ข้าอยากจะถามก็คือเจ้ามีเหรียญทองแดงสักเหรียญอยู่บ้างรึเปล่า”

“เหรียญทองแดง? เจ้าต้องการมันไปเพื่ออะไร” ฉู่ชูเหยียน รู้สึกสับสน

นางรับผิดชอบธุรกิจของตระกูลฉู่ ดังนั้นนางจึงมักจะนำเงินสำรองติดตัวไปไหนมาไหนด้วย ในกรณีฉุกเฉิน ดังนั้นจากคำถามของ ซูอัน นางจึงหยิบเหรียญทองแดงขึ้นมาหนึ่งเหรียญออกจากกระเป๋าเหรียญของนาง

“ให้ข้ายืมสักครู่” ซูอัน หยิบเหรียญทองแดงจากมือของนางก่อนที่จะเอนกายกระซิบที่หูของนาง “เจ้าช่วยเป่ามันให้ข้าทีด้วย”

ใบหน้าของ ฉู่ชูเหยียน เปลี่ยนเป็นเย็นชาทันที “เลิกทำตัวไร้สาระสักทีจะได้ไหม!”

ซูอัน หัวเราะและยื่นเหรียญไปตรงหน้านาง “ช่วยข้าสักครั้งเถอะนะ ตราบใดที่เจ้ามอบ ลมหายใจศักดิ์สิทธิ์ของเจ้าให้ข้า ข้าสัญญากับเจ้าว่าข้าจะชนะเดิมพันครั้งนี้แน่นอน”

“เป่ามัน! เป่ามัน! เป่ามัน!”

นักพนันทั้งหลายต่างชอบความวุ่นวายอยู่แล้ว ดังนั้นพวกเขาจึงเริ่มตะโกนเชียร์เสียงดัง

เมื่อทุกสายตาจับจ้องไปที่นาง ฉู่ชูเหยียน ก็พบว่าตัวเองอยู่ในจุดที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก ดังนั้นนางจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกเสียจากจากเป่าเหรียญทองแดงอย่างแผ่วเบาให้กับ ซูอัน ซึ่งมันทำให้หน้าของนางแดงเล็กน้อยจากความอับอาย เฝ้าพร่ำบอกกับตัวเองว่านางจะชำระแค้นนี้กับ ซูอัน ในภายหลังอย่างแน่นอน

เมื่อรู้สึกได้ถึงลมเบา ๆ สัมผัสที่นิ้วของตัวเอง ซูอัน ยิ้มอย่างพึงพอใจ “เอาล่ะ ตอนนี้ข้าได้ลมหายใจศักดิ์สิทธิ์จากภรรยาแสนสวยของข้าแล้ว ข้ามั่นใจว่าข้าสามารถชนะเดิมพันนี้ได้แน่นอน ข้าจะดีดเหรียญทองแดงนี้ไปบนโต๊ะและไม่ว่าที่ไหนที่เหรียญนี้ตกลงไปข้าจะเดิมพันตามนั้น!”

ทันทีที่พูดจบ ซูอัน ดีดเหรียญในมือขึ้นไปบนฟ้า ซึ่งทำให้ทุกคนต่างมองไปที่เหรียญโดย ไม่กะพริบตาลุ้นว่ามันจะไปตกลงตรงไหนซึ่งแม้แต่ ฉู่ชูเหยียน ก็แทบจะหยุดหายใจจากการลุ้นผลที่จะออกเช่นกัน

ความตั้งใจเดิมของนางคือการดูเหตุการณ์ไปเรื่อย ๆ โดยไม่มีส่วนร่วม แต่การกระทำก่อนหน้าของ ซูอัน ซึ่งขอให้นางเป่าเหรียญ มันจึงกลายเป็นว่านางรู้สึกว่าการเดิมพันครั้งนี้นางเกี่ยวข้อง ไปด้วยเต็ม ๆ

หลายปีมาแล้วที่หัวใจของนางสงบนิ่งมาโดยตลอด แต่ตอนนี้มันกลับเต้นรัว ซึ่งแม้แต่นางยังต้องประหลาดใจกับตัวเอง นางอยากรู้เป็นอย่างมากว่าผลลัพธ์ของการเดิมพันครั้งนี้จะลงเอยเช่นไร

เหรียญทองแดงกระเด้งกระดอนหล่นลงบนโต๊ะจากนั้นมันกลิ้งไปเรื่อย ๆ และเรื่อย ๆ จนในที่สุดมันก็กลิ้งไปกระแทกขอบโต๊ะพนัน จากนั้นมันก็เด้งกลับมาเล็กน้อยก่อนที่จะไปหยุดลงที่ช่องที่ระบุว่า ‘1-1-1’ ซูอัน ระเบิดเสียงหัวเราะดังลั่นจากนั้นเขาวางตั๋วเงินมูลค่า 50,000 ตำลึงเงินลงไปในช่อง 1-1-1 ทันทีโดยไม่ลังเลเลย “เนื่องจากโชคชะตากำหนดให้ข้าเดิมพันในช่องนั้น งั้นข้าจะเดิมพันมันด้วยเงินทั้งหมดที่ข้ามี!”

“เปิด! เปิด! เปิด!”

นักพนันทั้งหมดที่อยู่รอบ ๆ ต่างตะโกนเสียงดังลั่นกว่าเดิม พวกเขาอยากจะรู้ผลการเดิมพันกันจนเต็มแก่ซึ่งแน่นอนว่าพวกเขาสวดอ้อนให้ซูอัน เสียให้หมดตัว ชายผู้นี้มันไร้ยางอายเกินไป มันกล้าที่จะหยอกล้อกับภรรยาแสนสวยของมันต่อหน้าพวกข้า ดังนั้นข้าขอให้มันชิบหายวายวอด!

ในทางกลับกัน สีหน้าของดอกบ๊วยเจ็ดกลับเปลี่ยนเป็นบิดเบี้ยวทันที สิ่งนี้เป็นไปได้อย่างไร?

จิตใจของเขาว่างเปล่าในทันที เขาไม่ได้ยินเสียงความโกลาหลใด ๆ สิ่งที่เขาเห็นรอบกายในตอนนี้คือมีแค่กลุ่มผู้คนจำนวนมากกำลังอ้าปากพะงาบ ๆ งับลมต่อหน้าเขา

“หืม?”

เมื่อเห็นว่าดอกบ๊วยเจ็ดไม่ยอมเปิดโถลูกเต๋าสักที บรรดานักพนันทั้งหลายจึงตระหนักได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ หรือว่าไอ้คนผู้นี้มันชนะได้จริง ๆ ?

“ดอกบ๊วยเจ็ด ทำไมเจ้าถึงไม่เปิดโถสักที เจ้ารออะไรอยู่?”

“เปิดเร็วเข้า!”