เซียนคีย์บอร์ด [陆地键仙] - บทที่ 406 งดงามสมคำร่ำลือ

บทที่ 406 งดงามสมคำร่ำลือ

ประตูชั้นสองเปิดออก และจากนั้นเรือนร่างที่งดงามและเย้ายวนก็ค่อย ๆ เดินออกมาใกล้ระเบียง โดยหยุดอยู่แค่เพียงด้านหลังม่านมุก

แม้ว่าใบหน้าของนางจะถูกคลุมด้วยผ้าคลุม แต่รูปลักษณ์ที่งดงามเหนือล้ำของนางก็ยังคงพอมองเห็นได้เลือนราง ซึ่งเพียงพอแล้วที่จะกระตุ้นจินตนาการไม่รู้จบของทุกคนที่ได้เห็นนาง

ความสงบอย่างแปลกประหลาดปกคลุมไปทั่วห้องโถงใหญ่

แขกที่เคยมาเยี่ยมเยือนหอสุขนิรันดร์ก่อนหน้านี้ ต่างเห็นพ้องกันว่าผู้หญิงคนนี้แตกต่างไปจากนางคณิกาคนอื่น ๆ อย่างสิ้นเชิง

ใต้วงคิ้วที่เรียบง่ายแต่สง่างามของนางมีดวงตาที่คมหวานเปี่ยมไปด้วยความลึกลับ ทุกคนที่ได้เห็นต่างรู้สึกถึงแรงกระตุ้นอันทรงพลังที่จะหวงแหนและอยากปกป้องนาง

รอยยิ้มจาง ๆ ที่อ่อนโยนเข้ากันได้อย่างวิเศษกับริมฝีปากที่เรียวบางของนาง ริมฝีปากทั้งบนและล่างดูวาววับราวกับหยดน้ำค้างยามเช้า แฝงไปด้วยเสน่ห์อันเป็นเอกลักษณ์

เมื่อนางจ้องมองไปที่ชายแต่ละคน มันทำให้พวกเขารู้สึกพิเศษ ราวกับว่าความรักของนางถูกสงวนไว้สำหรับพวกเขาเพียงผู้เดียว

ความคิดเหล่านี้แผ่ซ่านไปทั่วจิตใจของผู้ชายทุกคนในหอสุขนิรันดร์ ตั้งแต่ผู้เฒ่าผู้แก่ไปจนถึงผู้ที่อายุยังน้อย และลมหายใจของพวกเขาก็เริ่มถี่แรง

“เอื้อก!”

เสียงกลืนน้ำลายดังจากทุกมุมในหอสุขนิรันดร์ โดยไม่มีใครแน่ใจว่าใครเป็นคนเริ่มก่อน…

ผู้ที่ได้รับเชิญทุกคนเป็นบุคคลที่น่าเคารพนับถือในเมืองจันทร์กระจ่าง การกระทำที่น่าละอายเช่นนี้ทำให้ใบหน้าของพวกเขาแดงก่ำ แต่ดูเหมือนไม่มีใครคิดว่ามันไม่เหมาะสม ตรงกันข้าม นี่เป็นปฏิกิริยาปกติ เมื่อได้เห็นหญิงงามอันโดดเด่น

ช่างน่าทึ่งจริง ๆ! เมื่อสังเกตจากห้องส่วนตัวบนชั้นสองของนางซึ่งประตูปิดอยู่เสมอ เพ่ยเหมียนหมานก็เดาะลิ้นอย่างเงียบ ๆ ในฐานะที่เป็นผู้หญิง นางมีความชำนาญในด้านนี้เช่นกัน ดังนั้นนางจึงไม่ได้รับผลกระทบจากเสน่ห์ของชิวฮัวเล่ยมากนัก

นางเยาะเย้ยขณะที่แสดงท่าทางล้อเลียนอาการหลงใหลอย่างเต็มที่ของผู้ชายทุกคนที่อยู่ตรงนั้น “ไม่มีอะไรมากไปกว่ากลุ่มชายหื่น”

ความคิดหนึ่งพุ่งเข้าใส่นาง และนางก็หันมองไปทางหนึ่ง น่าแปลกที่นางสังเกตเห็นว่าดวงตาของซูอันยังคงชัดเจน เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้มีปฏิกิริยาน่าละอายเหมือนคนอื่น ๆ

อย่างน้อยก็ยังมีสิ่งที่ดีในตัวชายคนนี้ มุมริมฝีปากของเพ่ยเหมียนหมาน โค้งขึ้นเล็กน้อยเป็นรอยยิ้มที่มีเสน่ห์ จนแม้แต่ทุ่งดอกไม้ก็ไม่สามารถเปรียบเทียบได้ น่าเสียดายที่ไม่มีใครเห็นมัน

ในทางกลับกัน อันที่จริงหากนางได้รู้ถึงสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นในหัวของซูอัน ขณะนี้ นางอาจจะเปลี่ยนเป็นด่าเขาแทนที่จะยกย่องเขาเช่นเมื่อครู่

ซูอันมาจากต่างโลก เขาเคยชินกับการได้เห็นดาราหญิงในทีวี และสามารถเลื่อนดูคลิปของหญิงงามนับไม่ถ้วนบน TikTok นอกจากนี้ยังมีโลก 2 มิติ ซึ่งเต็มไปด้วยผู้หญิงที่สมบูรณ์แบบซึ่งไม่มีอยู่จริง จากองค์ประกอบทั้งหมดนี้ ภูมิต้านทานต่อความงามของเขาจึงเหนือกว่าผู้ชายในโลกนี้อย่างแน่นอน

นอกจากนี้ ภรรยาของเขายังเป็นสาวงามอันดับหนึ่งของเมืองจันทร์กระจ่าง แม้ว่าชิวฮัวเล่ยจะสวย แต่ก็ไม่มีทางที่นางจะสวยไปกว่าภรรยาของเขา

นอกจากนี้ยังมีพี่หญิงใหญ่ อาจารย์ใหญ่ที่งดงามอย่างซางหลิวอวี้และคนอื่น ๆ อีกมากมาย และเขาก็ได้ใกล้ชิดกับพวกนางทั้งหมด

การแบกรับความเย้ายวนใจของผู้หญิงคนนี้ทำให้ชายหนุ่มนึกถึงเพ่ยเหมียนหมานโดยไม่รู้ตัว ทั้งสองคนมีลักษณะบางอย่างเหมือนกัน โดยคนหนึ่งดูมีความเจ้าชู้มากกว่า ในขณะที่ความเย้ายวนของอีกคนหนึ่งบ่งบอกถึงความไร้เดียงสา

อย่างไรก็ตาม ปฏิเสธไม่ได้ว่าหน้าอกของเพ่ยเหมียนหมานนั้นใหญ่โตมากกว่าชิวฮัวเล่ยมาก!

ซูอันมองประเมินหน้าอกของชิวฮัวเล่ยอย่างระมัดระวัง แม้แตงโมสองลูกนั้นจะสวยงาม แต่ก็ยังขาดความหวาน!

ถ้าเพ่ยเหมียนหมานรู้ว่ามีอะไรอยู่ในหัวของเขาตอนนี้ นางคงจะหัวเราะไปพลาง ชกหน้าเขาไปพลางแน่นอน!

จากภายนอก ชิวฮัวเล่ยดูเหมือนกำลังมองทุกคน แต่ในความเป็นจริง ความสนใจของนางครึ่งหนึ่งอยู่ที่ซูอัน เมื่อนางเห็นว่าเขาได้สติหลังจากได้เห็นนางเร็วแค่ไหน นางก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกทึ่ง

นางมีความมั่นใจในเสน่ห์ของตัวเองเป็นอย่างมาก แค่ดูปฏิกิริยาของคนอื่นก็รู้ได้แล้ว

ตามที่คาดไว้ ชายคนนี้แตกต่างออกไป นางเตือนตัวเองให้ระมัดระวังมากขึ้นเผื่อในอนาคตต้องรับมือกับเขา

นางไม่ใช่ใครอื่นนอกจากหญิงงามที่เฝ้าดูซูอันกับศิษย์พี่ของนางจากห้องส่วนตัวบนชั้นสาม ซึ่งเมื่อเห็นว่าเหตุการณ์กำลังบานปลาย นางจึงตัดสินใจลงมาปรากฏตัวเพื่อหันเหความสนใจของฝูงชน พร้อมกับคลี่คลายสถานการณ์การต่อสู้ที่อาจชักนำใครบางคนไปสู่ความตาย

ในขณะที่นางกำลังยกย่องซูอันว่าเป็นสุภาพบุรุษที่ไม่เหมือนใคร นางก็สังเกตเห็นว่าดวงตาของเขาเลื่อนมาจ้องที่หน้าอกของนางอย่างไม่วางตา

ชายคนนี้นี่จริง ๆ เลย…

นางชะงักไปชั่วขณะ นางเพิ่งชมเชยเขาเมื่อครู่ก่อน แต่ในชั่วพริบตา นางก็รู้สึกเสียใจในทันที นี่ข้าหลงไปชื่นชมตัวบ้าอะไรไม่รู้เนี่ยนะ?

ตั้งแต่เด็กนางได้รับการฝึกให้สามารถทนได้กับการถูกสายตาหลากหลายประเภทจ้องมอง โดยที่นางยังสามารถสงบนิ่งอยู่ได้อย่างไร้ความกระวนกระวายใจ

แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง สายตาของซูอันดูเหมือนจะแทงทะลุผ่านตัวนาง ทำให้นางรู้สึกราวกับว่าตัวเองไม่ได้สวมเสื้อผ้าใด ๆ นางจึงรีบดึงเสื้อผ้าให้แน่นขึ้นโดยไม่รู้ตัว

ทักษะการยั่วยวนของนางได้รับการบ่มเพาะจนสมบูรณ์แบบมาอย่างช้านาน และแม้แต่การเคลื่อนไหวโดยไม่ได้ตั้งใจเช่นนี้ก็คว้าเอาหัวใจของผู้ชายที่ได้พบเห็นมาจนหมด โดยเน้นถึงธรรมชาติอันน่าทึ่งของส่วนโค้งเว้าอันสง่างามของนาง

การเคลื่อนไหวของนางไม่รอดสายตาของชายอื่น เสียงร้องดังขึ้นทั่วบริเวณหอสุขนิรันดร์

ในบรรดาทั้งหมดนั้น การแสดงของเว่ยสั่วถือว่าน่าผิดหวังที่สุด ร่างกายของเขาสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ เขามองไปรอบ ๆ อย่างรู้สึกผิด จากนั้นก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่เมื่อรู้ว่าไม่มีใครสังเกตเห็นปฏิกิริยาของตัวเอง

อย่างไรก็ตาม เขายังคงถอยห่างออกมาอย่างช้า ๆ ค่อย ๆ ถอนตัวจากฝูงชนในขณะที่เอามือปิดเป้ากางเกงของเขา

แทนที่จะแสดงความกระตือรือร้นเหมือนกับฝูงชนที่เหลือ ซูอันกลับรู้สึกรำคาญมาก ๆ กับภาพที่เห็น พวกตัวละครผู้หญิงในละครย้อนยุคแทบจะทุกเรื่องที่เขาเคยดูเมื่อโลกก่อนหน้ามักจะซ่อนใบหน้าไว้ด้วยผ้าคลุมซึ่งบางจนเกือบจะโปร่งใสแบบนี้ สำหรับเขาแล้วมันเป็นเรื่องน่าตลกที่ใส่ของบาง ๆ แบบนี้ไว้ที่หน้า ทั้ง ๆ ที่คนใส่อยากจะปิดหน้าแท้ ๆ เขาไม่เข้าใจเลยว่าทำไมจะต้องไปใส่ของที่ไร้ประโยชน์แบบนี้ไม่รู้สึกรำคาญบ้างหรือไง?

เอ…หรือว่านางใส่มันเพียงเพื่อเพิ่มความลึกลับและเสน่ห์ในการล่อลวงหรือเปล่า?

ว่าแต่ถ้าจะทำแบบนั้นเจ้าควรจะใส่เสื้อผ้าที่มันโปร่งใสขึ้นอีกหน่อยมันน่าจะดียิ่งขึ้น!

อย่างไรก็ตาม สีหน้าที่บ่งบอกถึงความรำคาญและดูถูกของซูอัน ไม่ได้พ้นจากสายตาที่ช่างสังเกตของชิวฮัวเล่ย

—

ท่านยั่วยุชิวฮัวเล่ยสำเร็จ

ได้รับคะแนนความโกรธแค้น + 33!

—

เมื่อเขาเห็นคะแนนความโกรธเค้น ซูอันก็ตกตะลึง เกิดอะไรขึ้น? ข้าไปแกล้งนางตอนไหน? ข้าไม่ได้รู้จักกับนางสักหน่อย! นอกจากนี้ ข้าอยู่ในกลุ่มฝูงชน มันควรจะยากที่นางจะสังเกตเห็นข้าแม้จากตรงจุดที่นางยืนอยู่ไม่ใช่หรือไง?

เขาเอียงคอมองด้วยความงุนงง แต่ชิวฮัวเล่ยได้หลบสายตาไปแล้ว

“ตัวข้าผู้น้อยได้เตรียมบทเพลงมาให้ทุกคนด้วยความนอบน้อมถ่อมตน ข้าหวังว่าทุกคนจะช่วยเสนอความเห็นที่ดีของพวกท่านให้ข้าได้หลังจากจบบทเพลง”

ขณะที่นางพูดคำประโยคนี้จบ มุมริมฝีปากของนางก็โค้งขึ้นเล็กน้อย สร้างรอยยิ้มที่มองเห็นได้จาง ๆ เสียงของนางอ่อนโยนและน่าลุ่มหลง จนทุกคนคล้อยตาม

ความรู้สึกเดียวกันนี้เกิดขึ้นในใจของทุกคนที่อยู่ในหอสุขนิรันดร์

จิตวิญญาณของข้าผูกติดอยู่กับผู้หญิงที่งดงามคนนี้ไปแล้ว!

เซี่ยเต๋าอวิ๋นอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจด้วยความชื่นชมเช่นกัน “ข้าคิดเสมอมาว่าข้านั้นดีและสมบูรณ์แบบในทุก ๆ ด้าน แต่ในตอนนี้เมื่อได้เห็นหญิงสาวคนนี้ ข้ากลับไม่คิดว่าข้าจะเหนือกว่านางในแง่ของอารมณ์และเสน่ห์”

เซี่ยซิวรีบปลอบนาง “พี่ใหญ่ของข้าพูดผิดไปแล้ว ท่านคือธิดาที่ยอดเยี่ยมของเจ้าเมือง ท่านมีพรสวรรค์มีชื่อเสียง ไม่ว่านางจะสวยและมีเสน่ห์แค่ไหน สิ่งเหล่านี้ก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าทักษะของคณิกา นางจะเปรียบเทียบกับท่านได้ยังไง?”

เขาไม่ได้เป็นเพียงคนที่เคยมาเที่ยวสถานที่เช่นนี้ แต่ยังเป็นชายเจ้าชู้ที่ทำลายหัวใจของผู้หญิงมานับไม่ถ้วนอีกด้วย แถมยังเคยผ่านหญิงสาวที่มีจริตเช่นนี้มามากมาย ดังนั้นเขาจึงสามารถหลุดพ้นจากบ่วงเสน่ห์อันน่าหลงใหลของชิวฮัวเล่ยได้

นอกจากซูอันแล้ว เขาน่าจะเป็นชายที่มีจิตใจแข็งแกร่งที่สุดในหอสุขนิรันดร์แห่งนี้…