เซียนคีย์บอร์ด [陆地键仙] - บทที่ 434 ทักษะ‘ลมปากอาจม’

บทที่ 434 ทักษะ‘ลมปากอาจม’

ช่างมัน! ข้าจะใช้แผนเดิม ข้าจะสะสมคะแนนความโกรธแค้นทีละเล็กทีละน้อยจากพวกลูกเจี๊ยบที่ไม่มีพิษมีภัย นี่เป็นวิธีที่ปลอดภัยกว่า

หลังจากตัดสินใจเก็บเกี่ยวคะแนนความโกรธแค้นของตัวเองตามแผนเดิมแล้ว ซูอันก็เริ่มสุ่มรางวัล

321,765 คะแนนความโกรธ หมายความว่าเขาจะมีโอกาส 3,217 ครั้ง

ยิ่งข้าได้รับคะแนนความโกรธแค้นมากเท่าไหร่ ข้าก็ยิ่งต้องกดสุ่มรางวัลมากขึ้นเท่านั้น ข้อมือของข้าคงจะไม่หักหรอกใช่ไหม?

ซูอันเริ่มกังวลเกี่ยวกับอนาคต แต่ก็ยังคงกดปุ่ม ‘Enter’ เพื่อเริ่มสุ่มรางวัล

ซูอันเคยทำเรื่องไร้สาระทุกประเภท เช่น สวดอ้อนวอนขอปู่และย่าของเขามากมาย แต่ท้ายที่สุดก็ได้เห็นแต่ ‘ขอบคุณที่ร่วมสนุก’ ปรากฏขึ้นบนหน้าจอเป็นส่วนใหญ่อยู่ดี ดังนั้นชายหนุ่มจึงรู้สึกเฉยชาไปหมดแล้ว

ตอนนี้เขามีโอกาสมากกว่าสามพันครั้ง ดังนั้นซูอันจึงไม่คิดจะทำพิธีขออะไรอีก

เครื่องหมายไฟกะพริบอย่างต่อเนื่อง แทนที่จะหยุดลงที่ปุ่ม ‘Space’ มันกลับหยุดอยู่ที่ปุ่ม ‘8’

ซูอันมองไปรอบ ๆ เขาตรวจสอบสมบัติที่ได้รับอย่างตื่นเต้น

มีขวดเล็ก ๆ ปรากฏขึ้นต่อหน้าเขา บรรจุของเหลวสีเขียวเป็นประกาย และด้านล่างเป็นคำอธิบาย

ขวดยาพิษ : เขวี้ยงให้แตกเพื่อใช้งาน

ในพื้นที่แสดงผลผู้บ่มเพาะที่อยู่ในระดับ 5 หรือต่ำกว่าทั้งหมด จะมึนงงและไร้เรี่ยวแรงอย่างฉับพลัน ผลของยาพิษจะไม่ถูกบั่นทอนโดยการป้องกันใด ๆ ของผู้บ่มเพาะที่มีระดับต่ำกว่าห้า

ตอนนี้ซูอันจำได้ว่าเคยได้รับรางวัลนี้มาก่อน แต่ตอนนั้นเขาอ่อนแอกว่าปัจจุบันมาก มันจึงเป็นของที่ชายหนุ่มใช้เอาชนะสมาชิกค่ายเมฆาทมิฬที่เคยโจมตีอวี้เหยียนลั่วได้

คุณสมบัติที่ทะลวงการป้องกันของศัตรูนั้นมีความสำคัญอย่างยิ่งกับตัวเขาในอดีต

ทว่า ภัยคุกคามในปัจจุบันนี้ที่ตัวเองกำลังเผชิญอยู่ทำให้ขวดยาพิษนี้แทบจะไร้ประโยชน์

ขวดยาพิษนี้จะมีผลเพียงเล็กน้อยเมื่อใช้กับผู้บ่มเพาะระดับที่ 5 หรือ 6

หลังจากถอนหายใจ เขาเก็บขวดยาพิษที่ไร้ประโยชน์และสุ่มรางวัลต่อ

หลังจากนั้นชายหนุ่มก็ได้รับการแจ้งเตือนซ้ำ ๆ ว่า ‘ขอบคุณที่ร่วมสนุก!’ จนผ่านไปอีกพักหนึ่งในที่สุดเขาก็สุ่มได้ ผลไม้พลังชี่

ซูอันกดแป้น Enter อีกครั้งอย่างช้า ๆ

ทันใดนั้นดวงตาของตัวเองก็สว่างขึ้น เขาสังเกตเห็นว่าแสงไฟกระพริบค้างไปอยู่ที่ปุ่ม ‘K’

ขอแสดงความยินดีท่านได้รับทักษะ ‘ลมปากอาจม’!

ข้อมูลทักษะ: เมื่อท่านใช้ทักษะนี้ อะไรก็ตามที่ออกจากปากของท่านจะฟังดูเหมือนเป็นการยั่วยุและเยาะเย้ยอย่างที่สุด ศัตรูเป้าหมายที่ได้ยินคำพูดของท่านจะโกรธเคือง ศัตรูที่โกรธแค้นจะได้รับพรเพิ่มพลังทั้งหมด 10% และพวกเขาจะทำทุกอย่างที่ทำได้เพื่อฆ่าท่าน คะแนนความโกรธแค้นทั้งหมดที่เกิดจากทักษะนี้จะไม่ถูกรวบรวม

คำเตือนที่เป็นมิตร ใช้ทักษะนี้อย่างระมัดระวัง เมื่อใช้แล้วผลของทักษะจะไม่มีวันหมดอายุ ผลลัพธ์มีได้เพียงสองประการ 1. ผู้ใช้จะฆ่าเป้าหมายที่โกรธแค้น 2. เป้าหมายที่โกรธแค้นจะฆ่าผู้ใช้

ซูอันตกตะลึงทันทีเมื่อเห็นคำอธิบายของทักษะนี้

นี่มันทักษะบ้าบออะไรเนี่ย? เพิ่มความแข็งแกร่งให้ศัตรู!?

ข้าจะส่งแป้นพิมพ์นี้ไปลงนรกก่อน ถึงจะใช้ทักษะนี้!

ทักษะนี้อาจเป็นประโยชน์สำหรับคนอื่น แต่เขามีพรสวรรค์ในด้านยั่วโมโหคนอื่นอยู่แล้ว! เขาสามารถทำให้ทุกคนโกรธเคืองด้วยคำพูดเพียงไม่กี่คำโดยไม่ต้องใช้ทักษะบ้า ๆ นี่ และยังได้รับคะแนนความโกรธแค้นมากมาย และยิ่งไปกว่านั้น ทำไมถึงต้องทำให้ศัตรูแข็งแกร่งเพิ่มขึ้นด้วย?

ทักษะนี้มีความหมายอะไรสำหรับเขา?

ไม่น่าแปลกใจเลยที่ไม่มีข้อจำกัดในการใช้ทักษะนี้ ของวิเศษหรือทักษะดี ๆ เช่น เส้นใยสุขสันต์ และ สายตาเจ็บ-จน-ทรุด นั้นเต็มไปด้วยข้อจำกัดมากมาย

มีเพียงความสามารถที่ไร้ประโยชน์อย่าง แกมองอะไร? เท่านั้นที่ไม่มีข้อจำกัด

ส่วนทักษะ ‘ลมปากอาจม’ นี้กลับแย่กว่าซะอีก

ใบหน้าของซูอันพลันมืดมน โอกาสในการได้รับทักษะนั้นยากยิ่ง! แต่พอชายหนุ่มได้มันมา มันกลับกลายเป็นทักษะขยะไปซะได้!

ดูเหมือนว่ามันจะเป็นอีกวันหนึ่งที่โชคไม่ดี!

แน่นอนว่าหลังจากนั้น นอกจากผลไม้พลังชี่แล้ว ก็มีเพียงข้อความ ‘ขอบคุณที่ร่วมสนุก’ เท่านั้นที่โผล่ขึ้นมา

ส่วนน้ำยาศรัทธาพี่น้องไม่ต้องพูดถึง เขาไม่ได้รับมาแม้แต่ขวดเดียว!

ชายหนุ่มไม่รู้ว่า เมื่อไหร่เฉินเซวียนจะลงมืออีกครั้ง หากเขามีน้ำยาศรัทธาพี่น้อง ก็จะมีสิ่งที่สามารถคืนความแข็งแกร่งให้เขาได้ทันที แต่ในเมื่อไม่มี ซูอันจึงต้องคอยระวังตัวอยู่ตลอดเวลา

การจับรางวัลรอบนี้ทำให้เขาได้รับผลไม้พลังชี่ 320 ผล

เมื่อพิจารณาจากโอกาสแล้ว โชคของเขาก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้น

อารมณ์ของซูอันดีขึ้นเล็กน้อย เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใครสนใจ ชายหนุ่มจึงโยนผลไม้เหล่านี้เข้าปากทีละลูก

อย่างไรก็ตามหลังจากที่กินจนหมดใบหน้าของเขาก็แข็งค้างทันทีเมื่อได้สำรวจตัวเอง

ห๊ะ? เหตุใดจึงเติมเต็มได้เพียงแค่หนึ่งในสิบของอักขระ?

นี่เป็นผลไม้พลังชี่จำนวนมากที่สุดที่เขาเคยกินในคราวเดียว!

เขาตรวจสอบตัวเองอย่างละเอียดอีกรอบ จากนั้นก็สังเกตเห็นว่าปัญหาอยู่ตรงไหน

ตอนนี้ซูอันอยู่ที่ขั้นที่แปดของระดับที่สามแล้ว เนื่องจากจำนวนของผลไม้พลังชี่ที่จำเป็นสำหรับแต่ละอักขระเพิ่มขึ้นตามลำดับฟีโบนัชชี่ เขาจึงต้องการผลไม้พลังชี่ 2,584 ผล เพื่อไปถึงขั้นที่เก้า

แต่ชายหนุ่มกินไปเพียง 320 ผลเท่านั้น ซึ่งแน่นอนว่าการที่มันเติมขึ้นมาแค่หนึ่งในสิบจึงไม่ใช่เรื่องแปลก

ในความเป็นจริง อักขระตัวที่เจ็ดและแปดซึ่งต้องใช้ผลไม้พลังชี่ 987 และ 1597 ผลตามลำดับเพื่อที่จะเติมเต็มให้สมบูรณ์ ไม่ใช่สิ่งที่ซูอันจะสามารถทำได้ง่าย ๆ

ต้องขอบคุณการต่อสู้ที่โชกเลือดกับหมี่ลี่… แต่แน่นอนว่านั่นเป็นเพียงการโดนยำฝ่ายเดียว

ภายใต้ผลของเส้นใยสุขสันต์ ร่างกายของชายหนุ่มจึงได้รับบาดเจ็บสาหัสตลอดเวลา เลือดไหลนองเป็นน้ำ เฉพาะในสถานการณ์แบบนั้นเท่านั้นที่วิชาวัฏจักรหงส์อมตะจะแสดงผล

การพยายามกินแต่ผลไม้พลังชี่โดยไม่ได้รับความช่วยเหลือจากการถูกทุบตีนั้นเริ่มเป็นเรื่องยากสำหรับเขาที่จะก้าวหน้า ต่อให้ตัวเองจะอยู่ในระดับที่สามเท่านั้น ถ้าเป็นอย่างนี้ เมื่อไต่ระดับการบ่มเพาะไปยังระดับที่สูงยิ่งขึ้น จำนวนผลไม้พลังชี่ ที่ชายหนุ่มต้องการจะไม่ถึงจำนวนดวงดาวบนท้องฟ้าเลยเหรอ?

มันดูเหมือนแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะไปถึงจุดสูงสุดของการบ่มเพาะโดยการกินผลไม้พลังชี่เพียงอย่างเดียว

ซูอันไม่สามารถหาวิธีแก้ไขปัญหานี้ได้ ไม่ว่าเขาจะใช้สมองมากแค่ไหนก็ตาม ดังนั้นจึงเลิกคิด

เมื่อถึงเวลาก็จะรู้เอง!

คาบเรียนจบลงโดยที่ชายหนุ่มแทบไม่รู้ตัว เว่ยสั่วเพื่อนร่วมโต๊ะของซูอัน ไม่สามารถรั้งตัวเองไว้ได้อีกต่อไป เขารีบเดินมานั่งลงด้านข้างทันที “ลูกพี่! เป็นไงบ้างกับคณิกาอันดับหนึ่ง…รสชาติของนางหวานหอมมากเลยหรือเปล่า?”

อันที่จริงเขาอยากจะถามเรื่องนี้ทันทีที่ซูอันมาถึง แต่หลังจากเห็นอีกฝ่ายทั้งขมวดคิ้วและกัดฟันกรอด เขาก็เลยยังไม่กล้าเดินเข้ามาถาม

ดังนั้นเว่ยสั่วจึงรอจนกว่าซูอันจะแสดงสีหน้าปกติ เขาถึงรีบคว้าโอกาสที่จะถาม

เขารู้ดีว่าชิวฮัวเล่ยสูงเกินเอื้อมสำหรับเขา อย่างไรก็ตาม เขายังสามารถแบ่งปันสุดยอดประสบการณ์นี้ผ่านเพื่อนของตัวเองได้!

นักศึกษาที่อยู่ใกล้เคียงทั้งหมดต่างรีบเอียงหูฟังทันทีเมื่อได้ยินคำถามของเว่ยสั่ว ข่าวของคณิกาอันดับหนึ่งได้แพร่กระจายไปอย่างรวดเร็วราวกับไฟป่า ทุกคนมองมาที่เขาด้วยสายตาที่กระตือรือร้น