เซียนคีย์บอร์ด [陆地键仙] - บทที่ 556 เจ้ารู้ไหมว่าข้าเป็นใคร

บทที่ 556 เจ้ารู้ไหมว่าข้าเป็นใคร?

อันที่จริง หน้ากากไม่ได้ทำให้ฉินหว่านหรูดูน่าเกลียดแต่อย่างใด ใบหน้าของนางก็ธรรมดา แต่รูปร่างโค้งเว้าด้านหลังของนางทำให้จิตใจของพวกเขาบ้าคลั่ง

ความแตกต่างระหว่างความคาดหวังกับความเป็นจริงทำให้พวกเขาผิดหวังอย่างมาก นั่นคือเหตุผลที่พวกเขารู้สึกว่านางน่าเกลียดมากกว่าเดิมโดยไม่รู้ตัว

ในฐานะชายาของอ๋องฉู่ ทุกคนจะระมัดระวังกิริยาเป็นพิเศษเมื่ออยู่ใกล้ ๆ ตัวนาง โดยกลัวว่าจะทำให้นางขุ่นเคือง

ไม่มีผู้ชายธรรมดาคนไหนที่สามารถเข้าใกล้นางได้ และมีผู้ชายไม่กี่คนที่กล้ามองนางเกินหนึ่งอึดใจ และแน่นอนว่านางไม่เคยถูกใครวิพากษ์วิจารณ์เช่นนี้มาก่อน!

ไม่เพียงเท่านั้น พวกเขายังกล้าบอกว่านางทุเรศ! แม้ว่านางจะรู้ว่าเป็นเพราะหน้ากากที่นางสวมอยู่ แต่มันก็ยากที่จะทนต่อความอัปยศอดสูเช่นนี้

ทันใดนั้นก็มีคนอื่นพูดขึ้นมา

“ข้าคิดว่านางดูดี อย่างน้อยนางก็ไม่ได้แย่อย่างที่เจ้าพูด ข้าสามารถสัมผัสได้ว่านางน่าจะมาจากตระกูลที่ร่ำรวยและสูงส่งพอสมควร…”

“เจ้าจะเรียกหน้าตาขี้ ๆ แบบนี้ว่า ‘สูงส่ง’ ได้ยังไง? เจ้าตาบอดหรือเปล่า?”

“เจ้าอาจจะพูดถูก… นางดูเหมือนจะแตกต่างจากผู้หญิงคนอื่นเล็กน้อย”

“ช่างหัวมันเถอะ! รูปร่างดี ๆ แบบนี้ใครจะไปสนใจว่าหน้านางเป็นยังไง?”

…

ซูอันเห็นว่าฉินหว่านหรูกำลังโกรธจนหน้าแดง ร่างกายของนางสั่นเทิ้ม เขาแปลกใจที่นางยังไม่ระเบิดความโกรธออกมา เมื่อพิจารณาจากนิสัยของนาง นางคงจะกำลังควบคุมตัวเองเพื่อไม่ให้แผนเสีย

อย่างไรก็ตาม ไอ้คนอื่น ๆ พวกนี้ก็วิจารณ์กันเกินไปหน่อย ซูอันไอค่อกแค่กและก้าวมายืนอยู่ตรงหน้านาง “เพื่อน ๆ วันนี้พวกเจ้ากินขี้กันก่อนมาที่นี่เหรอ? ทำไมปากของเจ้าถึงได้อุบาทว์นัก?”

คนเหล่านี้จะเคยได้ยินคำถามที่ทำลายล้างเช่นนี้มาก่อนได้อย่างไร? ทุกคนต่างเดือดดาล

ฉินหว่านหรูที่กำลังโกรธมากจนควันแทบจะออกหู เผยอรอยยิ้มขบขันออกมาทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของซูอัน นางมักจะรู้สึกว่าปากของไอ้เด็กนี่มันอัปรีย์เกินไป แต่วันนี้ดูเหมือนว่าปากของอีกฝ่ายจะไม่เลวเหมือนกัน!

“แก ไอ้ปากหมา! รู้ไหมว่าพวกเราเป็นใคร!?” อันธพาลโกรธเกรี้ยวสี่คนโน้มตัวเข้าหาพวกเขาทั้งสองอย่างเกลียดชัง

“ขอได้โปรดให้ความกระจ่างแก่เราด้วย” ฉินหว่านหรูกล่าวอย่างเย็นชา

“พวกเราคือ ประจิมแทะโลม บูรพาลามก ทักษิณหมกมุ่น และ อุดรหื่น!”

แต่ละคนต่างก็โพสต์ท่าทางหลังจากแนะนำตัว ดูจากความช่ำชองในการออกท่าแล้ว พวกเขาต้องใช้เวลามากในการฝึกฝนท่าทางของพวกเขาอย่างแน่นอน

ฉินหว่านหรูถึงกับตกตะลึงพูดไม่ออก แม้แต่ซูอันก็จ้องมองพวกเขาด้วยความงุนงง

เขาไม่คิดเลยว่าโลกนี้จะมีตัวละครที่โง่เง่าแบบนี้ นี่พวกมันคิดว่าตัวเองเป็นกลุ่มขบวนการมนุษย์ห้าสีพาวเวอร์เรนเจอร์หรือไง?!

“ต้องยอมรับว่าชื่อเหล่านี้เหมาะกับเจ้าสี่คนจริง ๆ” ซูอันถอนหายใจด้วยความชื่นชม

“ในเมื่อตอนนี้เจ้ารู้แล้วว่าพวกเราเป็นใคร จงทิ้งผู้หญิงคนนี้ไว้แล้วไปซะ! แม้ว่าใบหน้าของนางจะดูน่าเกลียดเล็กน้อย แต่หุ่นของนางก็เย้ายวนใจพอจะทดแทนได้ ดังนั้นพวกเราพี่น้องจะยอมรับไว้เพื่อเป็นเกียรติแก่พวกเจ้า” จี้อู๋ลี่กล่าว

ฉินหว่านหรูกำลังจะระเบิด นางต้องการจะสับคนเหล่านี้และโยนให้สุนัขกิน!

อย่างไรก็ตาม ซูอันโยนคำถามคืนกลับไปให้พวกเขาซะก่อน “เจ้าทั้งสี่รู้ไหมว่าข้าเป็นใคร?” เขาถามอย่างเย็นชา

กลุ่มอันธพาลตกตะลึงกับน้ำเสียงที่จริงจังอย่างกะทันหันของเขา “พวกเราไม่รู้ ว่าแต่เจ้าคือใคร?”

“ในเมื่อพวกเจ้าไม่รู้จักข้า งั้นข้าก็คงไม่ต้องกังวลอะไรอีกแล้ว…” ซูอันลงมือก่อนที่เขาจะจบประโยค เขาแยกร่างออกเป็นสี่แล้วตบหน้าทั้งสี่อันธพาลพร้อม ๆ กัน

หลังจากการดัดแปลงวิชาของหมี่ลี่ วิชาก้าวร่างทานตะวันของเขาก็ยอดเยี่ยมมากขึ้น ตอนนี้ชายหนุ่มสามารถเคลื่อนที่ได้เร็วกว่าเก่า

คนธรรมดาจะมีปฏิกิริยาอย่างไรในเวลาแบบนี้? สิ่งที่พวกเขาเห็นมากที่สุดก็คือภาพเบลอ แล้วพวกเขาก็เจ็บที่ปาก ทั้งสี่ลอยขึ้นไปบนอากาศจากแรงตบก่อนจะตกลงกระแทกพื้น

ดวงตาของฉินหว่านหรูเบิกกว้าง นางมองไม่เห็นด้วยซ้ำว่าซูอันทำสิ่งนี้ในเสี้ยววินาทีได้อย่างไร?!

นางไม่คิดว่าเขาจะสามารถเคลื่อนไหวได้เร็วขนาดนี้ ว่าแต่ ก่อนที่จะเข้ามา ไอ้เด็กนี่มันเพิ่งบอกข้าไม่ใช่เหรอว่าต้องทำตัวธรรมดาไม่ให้เป็นจุดเด่นเพื่อหลีกเลี่ยงการดึงดูดความสนใจ?

ทั้งสี่คนตะลึงงัน หัวสมองอื้ออึงจากแรงตบ พวกเขาแต่ละคนถ่มฟันของตัวเองที่หลุดคาปากออกมาก่อนจะตวาดขึ้น

“เจ้า…เจ้า…กล้าที่จะยั่วยุเราสี่พี่น้องงั้นเหรอ? เจ้าไม่กลัวเราจะตามล้างแค้นหรือไง!?”

ทั้งสี่คนชี้หน้าซูอันและก่นด่าสาปแช่ง พวกเขาพยายามจะลุกขึ้นจากพื้น แต่ก็ยังรู้สึกวิงเวียนเล็กน้อยจากการถูกตบ

ซูอันหัวเราะเสียงดัง “พวกเจ้าไม่รู้ด้วยซ้ำว่าข้าเป็นใคร! พวกเจ้าจะล้างแค้นข้าได้ยังไงล่ะจริงไหม?” เขาคว้ามือฉินหว่านหรูและสาวเท้าเข้าไปข้างใน

ทั้งสี่คนถูกทิ้งให้นอนอยู่บนพื้น ตั้งคำถามถึงความหมายของชีวิต ผู้ชายคนนี้พูดจามีเหตุผล! ไม่มีใครปฏิเสธเขาได้จริง ๆ

แต่แน่นอนว่าสิ่งนี้ยิ่งกระตุ้นให้พวกเขาโกรธแค้นมากขึ้นกว่าเดิม

ฉินหว่านหรูตามซูอันเข้าไปข้างใน พวกเขารีบหาที่นั่งในฝูงชนอย่างรวดเร็ว นางอดไม่ได้ที่จะถามว่า “เจ้าเคยบอกว่าเราควรทำตัวธรรมดา ไม่ก่อปัญหาใด ๆ ไม่ใช่เหรอ?”

ซูอันถอนหายใจ “ข้าจะแค่ยืนเฉย ๆ แล้วปล่อยให้พวกมันรังแกท่านได้เหรอ?”

ฉินหว่านหรูตกตะลึง นางคิดถึงช่วงเวลาวัยสาวที่ผ่านมา ฉู่จงเทียนก็เคยปกป้องนางเช่นนี้เช่นกัน

หลังจากที่นางได้เป็นชายาของอ๋องแล้ว นางก็ไม่เคยเผชิญเรื่องน่าตื่นเต้นแบบนี้อีก นางไม่เคยได้รับการปกป้องเช่นนี้มาหลายปีแล้ว

อย่างไรก็ตาม นางปรับอารมณ์ให้คงที่ได้อย่างรวดเร็ว ก่อนจะถามต่อ “นี่จะไม่ดึงความสนใจมาที่เราเหรอ?”

ซูอันกล่าวว่า “ไม่ต้องห่วง เมื่อครู่นี้มีคนสนใจเราไม่มากนัก และเราก็ผละจากคนเหล่านั้นมาได้อย่างรวดเร็ว ข้าจึงไม่คิดว่าเราจะได้รับความสนใจมากเกินไป”

ฉินหว่านหรูถอนหายใจด้วยความโล่งอก

แขกจำนวนมากขึ้นเริ่มเข้าสู่ห้องประมูล และอันธพาลทั้งสี่ก็ติดตามเข้ามา จากนั้นพวกเขาต่างก็เดินสอดส่ายสายตามองหาไปรอบ ๆ บริเวณ

อย่างไรก็ตาม นี่เป็นการประมูลพิเศษ ดังนั้นผู้จัดงานจึงมีนโยบายให้ความเป็นส่วนตัวกับแขกทุกคน ฉะนั้นการกระทำของทั้งสี่จึงดึงดูดความสนใจของผู้คุ้มกันการประมูลอย่างรวดเร็ว เหล่าผู้คุ้มกันงานประมูลต่างก้าวมาขวางเพื่อยับยั้งพวกเขาสี่คนไว้และพาออกไปจากห้องประมูลในทันที

หลังจากนั้นไม่นาน สาวสวยร่างบอบบางคนหนึ่งก็เดินขึ้นไปบนเวทีเพื่อประกาศเริ่มการประมูล หลายคนผิวปากเมื่อเห็นนาง

ซูอันแทบจะไม่ได้กะพริบตา ชีวิตเขานี่เจอแต่ผู้หญิงสวย ๆ จริง ๆ แต่ว่าถึงแม้ผู้หญิงคนนี้จะดูไม่เลว แต่นางก็ยังดูหน้าจืดไปหน่อยเมื่อเปรียบเทียบกับผู้หญิงสวย ๆ ที่เขาคุ้นเคย

แม้แต่รูปร่างของนางก็ไม่สามารถเทียบได้กับฉินหว่านหรู

ฮะ? นี่ข้าคิดอะไรแปลก ๆ…

การประมูลเริ่มขึ้นและมีการนำสินค้าจำนวนมากถูกนำออกมาแสดง ฝูงชนเริ่มเร่าร้อนขึ้นเมื่อพวกเขาเสนอราคาแข่งกัน แม้แต่ซูอันก็รู้สึกอยากประมูลสินค้าบางชิ้น อย่างไรก็ตาม เขาบังคับตัวเองให้จดจ่ออยู่กับเหตุผลว่าทำไมพวกเขาถึงมาที่นี่แต่แรก

ในที่สุดสิ่งที่พวกเขารอคอยก็ปรากฏขึ้น เมื่อฝูงชนรู้ว่าเป็นใบอนุญาตค้าเกลือจำนวนมาก เสียงหอบหายใจก็ดังมาจากทุกทิศทุกทาง

ฝูงชนตระหนักดีว่าการครอบครองใบอนุญาตค้าเกลือเหล่านี้จะต้องเผชิญหน้ากับตระกูลฉู่อย่างแน่นอน!

อย่างไรก็ตาม ผู้ที่ได้รับเชิญให้เข้าร่วมการประมูลทั้งหมดล้วนเป็นผู้มีอิทธิพลเช่นกัน บางคนถึงกับได้รับแจ้งล่วงหน้ามาก่อนแล้วว่าใบอนุญาตค้าเกลือเหล่านี้จะถูกนำมาประมูล

ไม่กี่อึดใจต่อมา การประมูลก็เริ่มขึ้น

ในยุคนี้เกลือเป็นตัวแทนของเงิน ด้วยใบอนุญาตค้าเกลือเหล่านี้ ใครก็ตามที่มีเกลือ ก็สามารถขายได้โดยไม่เสียค่าใช้จ่ายมากนัก!

ราคาค่อย ๆ ไต่สูงขึ้นและสูงขึ้น

แม้แต่ฉินหว่านหรูเองก็อดทนกับความอยากที่จะเสนอราคาไม่ได้ เพราะการซื้อใบอนุญาตค้าเกลือกลับย่อมถูกกว่าการจ่ายเงินจำนวนสิบหกล้านตำลึงอย่างแน่นอน นางอ้าปากจะตะโกน

ซูอันหยุดนาง “ใบอนุญาตพวกนี้เป็นของเราตั้งแต่แรก เราจะเสียเงินซื้อมันทำไม? ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวจะมีคนเอามาให้เราเอง”

ทันทีที่สิ้นเสียงคำพูดของซูอัน ซ่างเชียนและชายฉกรรจ์กลุ่มใหญ่ก็บุกเข้ามาจากด้านนอก เขามองไปรอบ ๆ ตัวและพูดด้วยเสียงที่ดังและชัดเจน “ข้าได้รับรายงานว่ามีการค้าขายที่ผิดกฎหมายที่นี่ ข้ามาเพื่อยึดสินค้าผิดกฎหมายทั้งหมด ผู้ที่ไม่เกี่ยวข้องโปรดหลีกทางด้วย!”