เซียนคีย์บอร์ด [陆地键仙] - บทที่ 579 ตรวจค้น

บทที่ 579 ตรวจค้น

“ท่านควรเปิดเผยแผนการของสองคนนั้นต่อหน้าทุกคน” จี้เสี่ยวซีแนะนำซูอันด้วยสีหน้าวิตก “ข้างนอกมีทหารมากมาย ไม่มีทางที่พวกเขาทั้งหมดจะเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดใช่ไหม?”

ซูอันส่ายหัว “เสี่ยวซี เจ้าไร้เดียงสาเกินไป เจ้าไม่รู้หรอกว่าคนเหล่านี้ชั่วช้าแค่ไหน หากพวกเขากล้าที่จะนำคนเหล่านี้มา มันก็แสดงว่าพวกเขามั่นใจอย่างเต็มเปี่ยมว่าสามารถควบคุมคนเหล่านี้ได้ นอกจากนี้ ตอนนี้แม่ยายของข้ากำลังหมดสติอยู่ ข้ามั่นใจว่าสองคนนี้จะไม่ยอมรับอะไรที่ข้ากล่าวออกไปทั้งนั้น ไม่ว่าข้าจะพูดอะไรก็ตาม”

“แล้วเราจะทำอย่างไรดี? จริงสิ ท่านควรพาฮูหยินฉู่ไปหาที่ซ่อนก่อน!” จี้เสี่ยวซีกล่าวอย่างร้อนรน

ซูอันพยักหน้า เขาวิ่งไปช้อนฉินหว่านหรูขึ้นมาอุ้ม แต่แล้วเขาก็พบปัญหาในทันที “ข้าจะไปซ่อนที่ไหนได้?”

จี้เสี่ยวซีเองก็จนปัญญาเช่นกัน อย่างไรก็ตาม เสียงข้างนอกที่ดังขึ้นเรื่อย ๆ จนเหมือนจะบุกเข้ามาได้ทุกเมื่อ ทำให้นางไม่มีเวลาคิดได้นาน นางชี้ไปที่ห้องของนางแล้วพูดว่า “ไปซ่อนในเตียงของข้า!”

ซูอันตกตะลึง เขาไม่รู้ว่าทำไมนางถึงแนะนำอย่างนี้ แต่สถานการณ์คับขันเกินกว่าเขาจะมีเวลาถาม จึงรีบสาวเท้าของเขาไปในทิศทางนั้นโดยไม่รู้ตัว

เป็นช่วงเวลาพอดีที่เขาอุ้มฉินหว่านหรูเข้าไปในห้อง ขณะที่ประตูหน้าถูกพังเข้ามา

“พวกเจ้าทำอะไรกัน! ทำไมไม่มีใครมาเปิดประตู ทั้ง ๆ เราเคาะอยู่นานสองนาน!” หนึ่งในทหารของตระกูลฉู่ส่งสายตาดุร้ายให้จี้เสี่ยวซี

จี้เสี่ยวซีก้าวถอยหลังด้วยความกลัว อย่างไรก็ตาม ซูอันและฮูหยินฉู่ต้องการการปกป้องของนางในตอนนี้ นางจึงก้าวกลับมาข้างหน้าอีกครั้งและยืดอก “เจ้าเรียกว่าการเคาะได้ยังไง? ข้าคิดว่าพวกเจ้าทั้งหมดเป็นโจรที่พยายามจะปล้นข้าตอนกลางดึกต่างหาก!”

แม้ว่านางจะพยายามพูดให้ดุที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่ด้วยรูปร่างหน้าตาที่น่ารักน่าเอ็นดูและเสียงเล็ก ๆ ของนาง ทำให้ผู้ฟังไม่รู้สึกกลัวเลยแม้แต่นิด

ทันใดนั้นฉู่เทียนเซิงก็ก้าวออกมา “แม่นางจี้โปรดยกโทษให้เรา เรากำลังตามล่าไอ้เดรัจฉานที่ทรยศตระกูลฉู่!”

จี้เสี่ยวซีโกรธที่พวกเขาเรียกซูอันว่า ‘เดรัจฉาน’ แต่นี่ไม่ใช่เวลาที่จะปล่อยให้อารมณ์ส่งผลต่อการตัดสินใจ

นางไม่ได้ตำหนิพวกเขา แต่โต้แย้งกลับแทน “พวกท่านบอกว่ากำลังมองหาคนทรยศของตระกูลฉู่ ว่าแต่…พวกท่านมาทำอะไรที่เรือนตระกูลจี้ของเรา?”

ฉู่เทียนเซิงรู้สึกว่าลมหายใจของตัวเองติดขัดและหมดคำพูดไปชั่วขณะ

สาวน้อยคนนี้มีเหตุผล ไม่มีทางที่เขาจะโต้แย้งได้เลย!

อย่างไรก็ตาม เขาคือผู้ผ่านประสบการณ์ทางโลกมามากมาย และเคยชินกับการประชันฝีปากกับสุนัขจิ้งจอกเฒ่าทุกรูปแบบ สมองของเขาแล่นหาคำพูดที่เหมาะสมได้อย่างรวดเร็ว “มีบางอย่างที่เจ้าอาจไม่รู้ คนทรยศของเราคือซูอัน เขาเป็นคนที่น่ารังเกียจถึงขนาดวางยาพี่สะใภ้ของข้า โชคดีที่มีคนพบเห็นเข้าก่อน เขาจึงหนีไปทั้ง ๆ ที่ได้รับบาดเจ็บ

“เราสงสัยว่าเขาอาจจะมาที่นี่เพื่อมาขอให้เจ้าช่วย เพราะเจ้าสองคนเป็นเพื่อนนักศึกษากัน”

ซูอันตกตะลึง เขาเคยสงสัยว่าคนเหล่านี้จะใช้เหตุผลอะไรในการจับกุมเขา แต่สิ่งสุดท้ายที่เขาคิดคือการใส่ร้ายด้วยข้อหาที่รุนแรงถึงตาย

โดยปกติข่าวอื้อฉาวทางเพศจะแพร่กระจายอย่างรวดเร็วอยู่แล้ว อีกไม่นานคนทั้งเมืองก็จะได้รับรู้มัน และยิ่งข่าวถูกส่งต่อไปมากเท่าไหร่ ความจริงของสารก็ยิ่งเริ่มบิดเบือนมากขึ้น เรื่องราวอาจจะฟังดูแย่ลงไปอีก

ถ้าเป็นเช่นนั้น แม้ว่าฉินหว่านหรูจะฟื้นขึ้นมาบอกความจริงกับทุกคน มันก็ยังจะมีบางคนที่สงสัยว่านางจงใจปกป้อง ‘ผู้ร่วมประเวณี’ อยู่ดี คนเหล่านี้ต้องการฆ่านกสองตัวด้วยหินก้อนเดียว! นี่เป็นอุบายที่ชั่วร้ายจริง ๆ!

จี้เสี่ยวซีประหลาดใจที่ฉู่เทียนเซิงบิดเบือนความจริง เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นคนที่วางยาฉินหว่านหรู แต่เขาก็สามารถโยนความผิดทั้งหมดไปที่ ซูอันได้ “เขาไม่ได้มาที่นี่ พวกท่านไปที่อื่นเถอะ”

หลังจากที่นางพูดเช่นนี้ นางก็เอื้อมมือจะปิดประตู

ฉู่เทียนเซิงคว้าประตูไว้ การแสดงออกของจี้เสี่ยวซีเริ่มเย็นชา “ท่านกำลังพยายามทำอะไร?”

ฉู่เทียนเซิงลังเลเล็กน้อย เขาสงสัยว่าซูอันอยู่ข้างใน แต่ก็ไม่ต้องการที่จะล่วงเกินจี้เสี่ยวซีมากเกินควรเช่นกัน

ทุกคนในเมืองจันทร์กระจ่างรู้ว่าจี้เสี่ยวซีเป็นแก้วตาดวงใจของจี้เติ้งถู ไม่มีใครในโลกที่ต้องการรุกรานหมอเทวะผู้ยิ่งใหญ่คนนี้ เพราะไม่มีใครรู้ว่าสักวันหนึ่งพวกเขาจะต้องการการรักษาจากเขาหรือไม่

นอกจากนี้ มีข่าวลือว่าหมอเทวะจี้มีระดับการบ่มเพาะที่ล้ำลึกยิ่งนัก

ขณะที่เขากำลังชั่งน้ำหนักทางเลือก หงจงก็พูดขึ้น “แม่นางจี้ ทำไมพ่อของเจ้ายังไม่ออกมาอีก?”

จี้เสี่ยวซีตอบว่า “พ่อของข้าออกไปเดินเล่นนอกเมือง แต่เดี๋ยวเขาก็กลับมา”

ซูอันซ่อนตัวอยู่ในห้องของจี้เสี่ยวซี เขาจดจ่อกับการฟังทุกสิ่งที่เกิดขึ้นภายนอก เมื่อได้ยินคำรับของจี้เสี่ยวซี เขาไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี

ผู้หญิงคนนี้ได้โปรดอย่าเป็นคนตรงไปตรงมาตลอดเวลาได้ไหม? เจ้าควรจะตอบไปว่าพ่อของเจ้ากำลังปรุงยา ดื่ม หรือแม้แต่อ่านหนังสือโป๊…ทำไมเจ้าต้องบอกความจริงกับพวกเขาด้วย?

แน่นอนว่าหงจงและฉู่เทียนเซิงต่างก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อได้ยินว่าจี้เติ้งถูไม่ได้อยู่ในบ้าน

ทุกคนรู้ว่าจี้เติ้งถูจะเดินทางออกไปเก็บสมุนไพรเป็นระยะ ๆ การเดินทางเหล่านี้มักจะใช้เวลาหนึ่งสัปดาห์ถึงหนึ่งเดือน

ฉู่เทียนเซิงหัวเราะและพูดว่า “แม่นางจี้ ข้ารู้ว่าเจ้าเป็นคนมีจิตใจดี และสนิทสนมกับซูอัน อย่างไรก็ตาม เจ้าต้องไม่ปล่อยให้เขาหลอกเอาได้ เจ้าคิดไม่ถึงหรอกว่าเขาเลวแค่ไหน”

“พอ! ข้าตัดสินใจเองได้ว่าจะรู้สึกอะไรยังไงกับใคร ไม่ต้องมาสั่งสอนข้า!” จี้เสี่ยวซีหมดความอดทน

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ฉู่เทียนเซิงก็เริ่มมั่นใจมากขึ้นเรื่อย ๆ ว่าซูอันซ่อนตัวอยู่ข้างใน เขาหันไปพยักหน้าให้ทหารรอบตัวเขา

เหล่าทหารพยักหน้ากลับ ก่อนจะพากันเดินขบวนเข้าไปข้างใน

ร่างของจี้เสี่ยวซีนั้นเล็กและบอบบาง นางจะหยุดเหล่าทหารตระกูลฉู่ที่มีร่างกำยำเหล่านี้ได้อย่างไร?

จี้เสี่ยวซีทั้งกังวลทั้งโกรธ “พวกท่านทำอะไร!? พวกท่านปลุกข้าตอนที่ข้าหลับ และตอนนี้ก็กำลังบุกรุกเรือนของคนอื่น! เมืองจันทร์กระจ่าง กลายเป็นสถานที่ที่ทำผิดกฎหมายได้อย่างหน้าตาเฉยตั้งแต่เมื่อไหร่? พ่อของข้าไม่มีวันปล่อยพวกท่านแน่ ๆ!”

เมื่อพวกเขาได้ยินนางอ้างชื่อบิดาเพื่อข่มขู่ พวกเขาก็เริ่มวิตก เพราะจี้เติ้งถูไม่ได้แค่เก่งในการรักษาโรคเท่านั้น

แม้แต่ฉู่เทียนเซิงก็ยังขมวดคิ้ว

หงจงส่งเสียงขู่ ฉู่เทียนเซิงมักจะระมัดระวังตัวมากเกินไป และไม่กล้าที่จะตัดสินใจเรื่องสำคัญใด ๆ เขาจึงต้องทำตัวเป็นผู้นำ “แม่นางจี้ยังไร้เดียงสา และถูกคนอื่นหลอกได้ง่าย ไม่เพียงแต่ซูอันจะวางยานายหญิงเท่านั้น เขายังฆ่าสาวใช้ของเราไปหลายคนด้วย การกระทำของเขาโหดเหี้ยมผิดมนุษย์ ตอนนี้แม่นางจี้อยู่คนเดียว ถ้าฆาตกรนั่นซุ่มอยู่แถวนี้ เจ้าอาจตกอยู่ในอันตรายร้ายแรง ไม่มีอะไรรับประกันได้ว่าเขาจะฆ่าเจ้าอีกคนหรือไม่

“ข้าเชื่อว่าหมอเทวะจี้จะเห็นชอบกับการค้นหาของเราอย่างแน่นอน เพราะทั้งหมดทำไปเพื่อความปลอดภัยของเจ้า”

ฉู่เทียนเซิงประทับใจในตัวพ่อบ้านเฒ่าจอมเจ้าเล่ห์คนนี้ยิ่งนัก ต่อไปแม้ว่าจี้เติ้งถูจะรู้เรื่องนี้ ก็ไม่สามารถตำหนิพวกเขาได้ ยิ่งไปกว่านั้น อาจจะเดินทางไปขอบคุณพวกเขาทุกคนในตระกูลด้วยซ้ำ!