เซียนคีย์บอร์ด [陆地键仙] - บทที่ 685 ฆ่ามันให้ข้า

บทที่ 685 ฆ่ามันให้ข้า

อวิ๋นอวี้ชิงโยนหนังสือเล่มเล็กให้เขา “นี่คือสิ่งที่ท่านต้องการ!” นางพูดอย่างเย็นชา

อ๋องอู๋รับมาและเริ่มเปิดดูทันที เขาสามารถบอกได้ว่ามันเป็นวิชาที่ลึกล้ำอย่างยิ่งหลังจากอ่านไปเพียงไม่กี่บรรทัด อย่างไรก็ตาม เขาไม่อาจขจัดความกังวลทั้งหมดออกไปได้ “ซูอันให้เจ้ามาง่ายขนาดนี้ เขายอมรับข้อเสนอของเรางั้นเหรอ?”

“ท่านคิดว่าไงล่ะ?” อวิ๋นอวี้ชิงกล่าวอย่างไม่ใส่ใจ

อ๋องอู๋รู้สึกว่าหัวใจของเขาเต้นผิดจังหวะ “นี่เจ้า…จริง ๆ เหรอ…”

“นี่คือสิ่งที่ท่านหวังไว้ไม่ใช่หรือไง?” ดวงตาที่เหมือนอัญมณีของอวิ๋นอวี้ชิงเป็นประกายด้วยหยาดน้ำตาขณะที่นางระลึกถึงความรักในอดีต ทุกคนต่างกล่าวว่านางและอ๋องอู๋เป็นคู่สวรรค์สร้าง จนแม้แต่นางเองก็ยังรู้สึกว่ามันเป็นเรื่องจริง อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงสองวันที่ผ่านมาทำให้ทุกอย่างดูเหมือนเป็นเพียงเรื่องลวงโลก

หัวใจของอ๋องอู๋แตกสลายเมื่อเห็นท่าทีของภรรยา ภรรยาของเขามีอะไรกับผู้ชายอีกคนหนึ่ง…ด้วยคำขอของตัวเขาเอง เขาเอื้อมมือไปจับนาง “อวี้ชิง ข้าทำผิดต่อเจ้า”

“อย่ามาแตะต้องตัวข้า!” อวิ๋นอวี้ชิงถอยห่างออกไป นางมองเขาราวกับคนแปลกหน้า

อ๋องอู๋ไม่รู้จะปลอบโยนนางอย่างไร ความเงียบปกคลุมทั่วทั้งห้อง

อย่างไรก็ตาม เขายังจำสิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับตัวเองได้ “วิชาวัฏจักรหงส์อมตะนี้เป็นของจริงหรือของปลอม? เจ้าได้ตรวจสอบมันตามที่ข้าบอกหรือไม่?”

“แน่นอน” อวิ๋นอวี้ชิงจำได้ถึงความแปลกประหลาดภายในร่างกายของซูอัน นางไม่สามารถสัมผัสได้ถึงกระแสการไหลเวียนของพลังชี่ในตัวเขา ทว่านางไม่ได้บอกสามีเกี่ยวกับเรื่องนี้

อ๋องอู๋รู้สึกราวกับว่าหัวใจของตัวเองถูกควักออกจากอก เนื่องจากมีเพียงวิธีเดียวที่ภรรยาของเขาจะยืนยันเรื่องนี้ได้ แต่ในเวลาเดียวกัน เขาก็รู้สึกโล่งใจอย่างลึกลับ “วิชานี้ซับซ้อนมาก เจ้าเฝ้าจับโกหกทุกลมหายใจที่เขาเอ่ยมันออกมาหรือเปล่า?”

เรื่องนี้สำคัญเกินไป เขาต้องใช้ความระมัดระวังเป็นอย่างมาก มันคงเป็นเรื่องตลกถ้าหากลงเอยด้วยการฝึกฝนวิชาลับฉบับปลอม

“แน่นอน ข้าใช้เวลาทั้งคืนในการยืนยัน!” ใบหน้าของอวิ๋นอวี้ชิงแดงก่ำเมื่อนึกถึงทุกสิ่งที่เกิดขึ้น นางมองไปที่สามีของนางด้วยความแค้นเคือง “อะไร? ท่านต้องการให้ข้าบอกรายละเอียดทั้งหมดทีละนิดหรือไม่? ข้าควรอธิบายให้ท่านฟังไหมว่าผู้ชายคนอื่นเล่นกับภรรยาของท่านยังไง?”

“ทั้งคืน!?” อ๋องอู๋เกือบล้มลง ตอนแรกเขาเชื่อว่าทั้งสองคนใช้เวลาส่วนใหญ่ในการเจรจาต่อรอง อย่างไรก็ตาม จากน้ำเสียงของภรรยาของเขา ดูเหมือนว่าความจริงจะแตกต่างไปอย่างสิ้นเชิง

ซูอันยังเป็นมนุษย์อยู่หรือเปล่า?

เขารู้สึกคอแห้งเมื่อนึกถึงการที่ภรรยาของเขาถูกทรมานตลอดทั้งคืน พูดตามตรง เขาต้องการฟังอย่างละเอียดจริง ๆ แต่ไม่มีทางที่เขาจะพูดสิ่งที่เขาต้องการออกมาดัง ๆ ได้ เขามีความสุขกับสถานะที่สูงส่งของตัวเองมาหลายปีแล้ว และเขาก็ภูมิใจเกินกว่าจะเผยด้านน่าละอายของตัวเองได้ เขาทำได้เพียงหัวเราะอย่างขมขื่นว่า “ไม่…ไม่จำเป็น นั่นน่าจะเพียงพอแล้วที่จะทำให้เจ้าตั้งครรภ์”

อวิ๋นอวี้ชิงลูบท้องของนางโดยไม่รู้ตัว พลางยิ้มนิด ๆ อย่างอ่อนโยน

การแสดงออกของนางไม่ได้หลุดพ้นจากการสังเกตของอ๋องอู๋ เขาอดไม่ได้ที่จะพูดอย่างเย็นชา “เจ้าไม่ได้ตกหลุมรักผู้ชายคนนั้นหรืออะไรใช่ไหม?”

“ตกหลุมรักเขาเหรอ” อวิ๋นอวี้ชิงพูดไม่ออก นี่นางสามารถตกหลุมรักคนอื่นได้อย่างรวดเร็วขนาดนี้เลยหรือไง? แต่ว่าชายผู้นั้นมีเสน่ห์ที่แปลกประหลาดจริง ๆ…

นางส่ายหน้า โยนความคิดทั้งหมดนี้ออกจากหัวของนาง “ข้าไม่รู้ว่าข้าตกหลุมรักเขาหรือเปล่า แต่เขาดูสมเป็นผู้ชายมากกว่าท่านแน่นอน!”

หากเป็นตามปกตินางคงจะบอกเขาว่าซูอันเป็นคนนอก ไม่มีทางที่นางจะรักซูอันได้เหมือนสามีนาง แต่สามีของนางเป็นคนที่บังคับให้นางนอนกับผู้ชายคนอื่นตั้งแต่แรก

นางหันหลังเดินจากไปหลังจากพูด นางเหนื่อยล้าทั้งร่างกายและจิตใจ สิ่งที่นางต้องการคือการพักผ่อนให้เพียงพอ

อย่างไรก็ตาม คำพูดเหล่านั้นมีความหมายอย่างอื่นต่อหูของอ๋องอู๋โดยสิ้นเชิง เขาคิดว่านางกำลังเยาะเย้ยที่นกเขาของเขาไม่ขัน

—

ท่านยั่วยุจ้าวเหยียนสำเร็จ

ได้รับคะแนนความโกรธแค้น + 999…999…999…

—

เมื่อมองดูเงาของภรรยาค่อย ๆ หายไป ความเกลียดชังก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของอ๋องอู๋

เมื่ออวิ๋นอวี้ชิงออกไป เขาเรียกชุนปู้ฉีและเฉิงหงซึ่งเป็นผู้ช่วยที่ไว้วางใจได้มาทันที “เตรียมแผนฆ่าซูอันซะ ข้าไม่อยากมองหน้ามันอีกต่อไปแล้ว”

เขาได้วิชาวัฏจักรหงส์อมตะแล้ว ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องปล่อยให้ซูอันมีชีวิตอยู่อีกต่อไป มีเขาคนเดียวที่ได้มีชีวิตนิรันดร์ก็เพียงพอแล้ว ไม่จำเป็นต้องมีคนอื่นอีก และแน่นอนว่าเขาไม่ต้องการให้พ่อผู้มีอำนาจของเขามีชีวิตอยู่ไปตลอดกาลเช่นกัน!

ยิ่งไปกว่านั้น มีความรู้สึกบางอย่างที่ผลักดันให้เขาอยากฆ่าซูอันมากกว่าเดิม แม้ว่าอวิ๋นอวี้ชิงจะพยายามซ่อนมันอย่างดีที่สุด แต่เขาก็ยังสามารถสังเกตเห็นรอยช้ำที่คออันเรียวระหงของนางได้ เขาเห็นได้ชัดว่ารอยช้ำนั้นเข้มข้นแค่ไหน!

อีกทั้งน้ำเสียงของภรรยาของเขายังมีร่องรอยของความอ่อนโยน ราวกับว่านางได้พัฒนาความรักที่มีต่อชายหนุ่มคนนั้นในระดับหนึ่งแล้ว

นี่ทำให้เขาอิจฉาอย่างไม่น่าเชื่อ เขาสามารถทนต่อชายอีกคนที่ล่วงเกินร่างกายของอวิ๋นอวี้ชิงได้ แต่เขาไม่สามารถทนต่อชายคนเดียวกันที่เข้าไปในหัวใจของนางได้

ชุนปู้ฉีและเฉิงหงต่างก็ตกใจ พวกเขารีบเสนอคำแนะนำทันที “ท่านอ๋องของข้าโปรดทบทวนด้วย! การฆ่าซูอันนั้นเหมือนกับการสร้างพระพิโรธจากจักรพรรดิ! พวกเราไม่มีทางรอดแน่!”

อ๋องอู๋พ่นลมหายใจ “ข้าไม่ได้โง่พอที่จะลงมือเอง ไปหาวิธีติดต่อกองทัพกบฏหลู่ซานหยวนในหุบเขาก่าน บอกพวกเขาเกี่ยวกับวิชาวัฏจักรหงส์อมตะและมอบแผนการเดินทางของกองทหารราชองครักษ์ไป พวกเขาจะต้องพยายามโจมตีขบวนรถขนนักโทษอย่างแน่นอน!”

“กองทัพกบฏหลู่ซานหยวน?” เฉิงหงหน้าซีดเล็กน้อย “พวกเขาเป็นปัญหาใหญ่สำหรับราชสำนักมาโดยตลอด การติดต่อกับพวกเขาจะไม่เป็นการเสี่ยงมากไปเหรอท่านอ๋อง?”

เมื่อราชวงศ์โจวได้รวมโลกไว้เป็นหนึ่งเดียวภายใต้การปกครองและเอาชนะชนต่างเผ่า ยุคแห่งสันติภาพก็บังเกิดขึ้น อย่างไรก็ตาม ภายในอาณจักรก็หาใช่ว่าจะสงบสุขอยู่ตลอด เกิดกบฏขึ้นบ้างเป็นครั้งคราวเนื่องจากการกดขี่และความอยุติธรรมอื่น ๆ ในบรรดากลุ่มกบฏทั้งหลาย กองทัพหลู่ซานหยวนแห่งมณฑลหลู่ซุ่ย เป็นกองทัพกบฏที่ใหญ่ที่สุด กองทัพที่ราชสำนักส่งไปปราบปรามพวกเขาได้รับความพ่ายแพ้มาหลายครั้งแล้ว หลู่ซานหยวนถือเป็นภัยคุกคามต่อสังคมทุกระดับชั้น

ชุนปู้ฉีเสนอคำแนะนำในลักษณะเดียวกัน “ท่านอ๋องของข้า! นี่เป็นความเสี่ยงที่มากเกินไป! หากเราถูกจับได้ ผลร้ายที่ตามมาจะยิ่งใหญ่จนเราไม่อาจรับไหว!”

อ๋องอู๋แสดงสีหน้าแน่วแน่ “ไม่มีใครสามารถจัดการกับกองทหารราชองครักษ์ของอ๋องเหลียงได้ นอกจากกองทัพกบฏหลู่ซานหยวน!”