เซียนคีย์บอร์ด [陆地键仙] - บทที่ 763 พลาดคือตาย!

———-

บทที่ 763 พลาดคือตาย!

ซูอันมองขึ้นไปที่สัตว์ประหลาดตัวร้ายข้างหน้าเขาพลางกลืนน้ำลาย ขนเล็ก ๆ ที่แขนของตัวเองถึงกับลุกซู่

ชายหนุ่มพยายามอย่างเต็มที่เพื่อจะให้กำลังใจกับตัวเอง โดยกลัวว่าเขาจะสูญเสียความตั้งใจที่จะต่อสู้

ไอ้ตัวนี้มันดูน่ากลัวแค่ภายนอกเท่านั้นล่ะน่า แม้ว่าตำนานของมันจะค่อนข้างโด่งดัง แต่ลองดูที่ขนาดของมันสิ! ขนาดของมันก็แค่น้อง ๆ ไทรันโนซอรัสเร็กซ์ก็เท่านั้นเอง!

เขาคงไม่มีโอกาสต่อกรกับมันได้แน่นอนหากเขาเป็นแค่มนุษย์ธรรมดาแบบที่เคยเป็นเมื่อชีวิตที่แล้ว ไม่ว่าเขาจะมีชีวิตอีกกี่ชีวิตก็ตาม แต่ตอนนี้สิ่งต่าง ๆ ไม่เหมือนเดิม

ขณะนี้เขาคือผู้บ่มเพาะ ความแข็งแกร่งและความเร็วของตัวเองมันก็น่าจะพอ ๆ กับลูกหลานของซุปเปอร์แมน ดังนั้นโอกาสที่จะกำชัยชนะยังคงไม่เป็นศูนย์!

เมื่อความคิดเหล่านี้หลั่งไหลเข้าสู่จิตใจของซูอัน ชายหนุ่มก็สงบลงอย่างมาก “มา! เข้ามาเลยไอ้ตัวอัปลักษณ์!” เขาตะโกน

เทาเที่ยดูเหมือนจะเข้าใจการยั่วยุของเขา มันกรีดร้องแล้ววิ่งเข้าหาเขาอย่างมาดร้าย

เสียงคร่ำครวญของเด็กทารกที่มาจากร่างใหญ่นั้นฟังดูน่าขำ

แต่ซูอันไม่รู้สึกอยากจะหัวเราะ เทาเที่ยเหวี่ยงขาหน้าของมันเข้าหาซูอัน แต่ในช่วงวินาทีที่กำลังจะถึงเป้าหมายที่มันหมายตา มันกลับชักขาหน้ากลับอย่างกะทันหันเพื่อหลบการตอบโต้จากกระบี่ของซูอันได้อย่างหวุดหวิด

เนื่องจากแท่งพิษใช้ไม่ได้ผล ดังนั้นซูอันจึงเปลี่ยนไปใช้กระบี่ไท่เอ๋อร์แทน

ในตอนแรกซูอันมองโลกในแง่ดี เพราะเขาเห็นเทาเที่ยเหวี่ยงขาหน้าของมันเข้ามาทางกระบี่ไท่เอ๋อร์อย่างโง่เง่า สัตว์ประหลาดตัวนี้ยังคงมีเลือดเนื้อ กระบี่ไท่เอ๋อร์นั้นคมพอที่จะตัดโลหะที่แกร่งที่สุด ดังนั้นกระบี่ไท่เอ๋อร์ก็น่าจะตัดขาของเทาเที่ยได้ไม่ยากราวกับตัดเต้าหู้

ขณะที่กระบี่ของเขากำลังจะฟันเข้าใส่ขาของเทาเที่ย กรงเล็บอันแหลมคมจากขาหน้าของเทาเที่ยกลับหลบการโจมตีอย่างฉับพลันและเปลี่ยนทิศทางอัดเข้าใส่กระบี่ไท่เอ๋อร์จากด้านแนวแบนของใบกระบี่แทน

เมื่อถูกโจมตีจากอีกทิศทางอย่างไม่ได้เตรียมตัว แรงกระแทกอันมหาศาลทำให้ซูอันไม่สามารถยึดกระบี่เอาไว้ได้ กระบี่ไท่เอ๋อร์กระเด็นหลุดเขาลอยขึ้นไปบนอากาศก่อนจะตกลงไปปักเข้ากับกองกระดูกกองหนึ่งที่อยู่ไกลออกไป

ซูอันตื่นตระหนกในทันที

ไอ้นี่ไม่ใช่สัตว์ประหลาดธรรมดา! มันแข็งแกร่งกว่าที่เห็น! มันไม่ใช่แค่ไทรันโนซอรัสเร็กซ์แบบในหนังที่กระหายเลือดแบบโง่ ๆ อย่างเดียว มันฉลาดและแข็งแกร่งกว่านั้นมาก!

ซูอันไม่กล้ามองว่าสัตว์ประหลาดตัวนี้มีไอคิวต่ำอีกต่อไป ปฏิกิริยาที่รวดเร็วของสัตว์ประหลาดตัวนี้ในการปะทะฝีมือกับเขาเมื่อครู่ทำให้เขาคิดว่า จริง ๆ แล้วเทาเที่ยอาจสังเกตเห็นเขาและเพ่ยเหมียนหมานตั้งแต่แรก แต่แสร้งทำเป็นไม่เห็น และเมื่อพวกเขาทั้งสองลดความระวังตัวแล้วจึงเข้าโจมตี

ความคิดนี้ผุดขึ้นมาในหัวของชายหนุ่ม ขณะที่วิ่งไปทางกระบี่ไท่เอ๋อร์ เขาต้องเอามันกลับมาเพื่อใช้ต่อสู้ต่อไป!

ซูอันไม่มั่นใจที่จะเอาชนะเทาเที่ยด้วยมือเปล่า

แน่นอนว่าเทาเที่ยก็ไม่ยอมปล่อยให้เขาทำอย่างนั้น มันคำรามและกระโดดเข้ามาคั่นระหว่างเขากับกระบี่ไท่เอ๋อร์

ซูอันไม่คิดว่ามันจะสามารถเคลื่อนไหวได้เร็วขนาดนี้ ตั้งแต่ตอนแรกที่ชายหนุ่มเห็นมัน มันก็เคลื่อนที่ด้วยก้าวที่หนักหน่วงและไม่เร็วนักอยู่เสมอ

เขาถูกโจมตีโดยไม่ทันตั้งตัวอีกครั้ง และเทาเที่ยก็ทำให้ชายหนุ่มล้มลงไปที่พื้นก่อนจะใช้ร่างของมันกดทับเขาไว้เพื่อตรึงให้ร่างของเขาอยู่นิ่ง

ซูอันอยากจะร้องไห้ แต่ไม่มีน้ำตาออกมา

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาถูกจับกดกับพื้น! แต่มันไม่ใช่หญิงงามที่ทำกับเขา แต่เป็นสัตว์ประหลาดบัดซบที่น่าเกลียดสุด ๆ!

ทว่าหลังจากมีความคิดเช่นนี้ผุดขึ้นในหัว ซูอันก็เริ่มสงสัยในตัวเองว่าเขาพิการทางจิตหรือเปล่า ทำไมเขาถึงยังสามารถคิดเกี่ยวกับเรื่องอย่างว่าได้ทั้ง ๆ ที่ตอนนี้เขากำลังอยู่ในสถานการณ์แห่งความเป็นความตาย?

เทาเที่ยไม่แสดงความเมตตา มันอ้าปากกว้างที่เต็มไปด้วยเลือดของเหล่างูและน้ำลายเหนียวข้นก่อนจะพุ่งเข้างับหัวของซูอัน

ซูอันรีบใช้มือทั้งสองของตัวเองคว้าขากรรไกรบนและล่างของมันและกดให้ปากของเทาเที่ยปิดสนิทก่อนที่จะมาถึงตัวเอง ทว่าตอนนี้จมูกของเขากลลับเต็มไปด้วยกลิ่นเหม็นหืนอันน่าสะอิดสะเอียนจากกลิ่นปากของเทาเที่ยจนแทบอยากจะอาเจียน

เขาได้เรียนรู้จากการดูสารคดีเมื่อชีวิตที่แล้วว่าสิ่งมีชีวิตนักล่าแทบทั้งหมดมีแรงกัดขย้ำอย่างมหาศาล แต่การเปิดกรามเป็นเรื่องที่แตกต่างไป

ตัวอย่างเช่น แรงกัดจากกรามของจระเข้อาจกัดน่องขาของควายหรือม้าที่โตเต็มวัยให้ขาดได้ภายในการกัดครั้งเดียว นับประสาอะไรกับเนื้อมนุษย์ อย่างไรก็ตาม หากปากของมันยังไม่ได้อ้าหรือกัด แค่พละกำลังของชายชราเพียงคนเดียวก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้มันไม่อาจอ้าปากได้หากชายชราผู้นั้นกดทับปากของมันได้อย่างถูกต้อง

ซูอันได้อนุมานจากการปะทะฝีมือก่อนหน้านี้ว่า แม้สัตว์ร้ายตัวนี้จะแข็งแกร่งกว่าเขา แต่ความแตกต่างของความแข็งแกร่งก็ไม่ได้มากขนาดนั้น นี่คือเหตุผลที่เขากล้าจับขากรรไกรของมันในช่วงเวลาแห่งความเป็นความตายและลองเสี่ยงดวงใช้พละกำลังปิดปากบนและล่างของมันเข้าหากันอย่างบ้าบิ่น

เทาเที่ยตกตะลึงเช่นกัน นี่เป็นครั้งแรกที่มันเจอเหยื่อแบบนี้ มันพยายามอ้าปากตามสัญชาตญาณ แต่พบว่ามันไม่อาจขยับกรามได้เลย มันส่ายหัวไปมาอย่างบ้าคลั่ง

นี่เป็นเรื่องของความเป็นและความตาย ดังนั้นไม่มีทางที่ซูอันจะยอมปล่อยมือ

เมื่อเห็นว่ามันไม่ประสบความสำเร็จในการขับซูอันออกไป เทาเที่ยก็ยกหางที่แหลมคมขึ้นและใช้ปลายหางแทงไปที่หัวของเขา

“ระวัง!” เพ่ยเหมียนหมานเฝ้าดูการต่อสู้นี้อยู่ตลอดเวลา นางร้องออกมาเพื่อพยายามเตือนเขา นางเจ็บปวดมากจนเหงื่อท่วมตัว แต่นางไม่สนใจ นางจ้องมองซูอันอย่างกระวนกระวาย

เมื่อนางเห็นหางที่แหลมคมแทงเฉียดหัวของซูอันซึ่งหลบทันอย่างหวุดหวิดไปแบบเส้นยาแดงผ่าแปด เพ่ยเหมียนหมานก็รู้สึกราวกับหัวใจของนางแทบจะกระดอนออกจากอก

เสียงของซูอันดังขึ้นทันทีหลังจากหลบได้สำเร็จ “เจ้าตัวประหลาดโง่ เจ้าคิดว่าข้าไม่เคยเห็นมุกนี้ของ ‘เอเลี่ยน’ มาก่อนเหรอ!”

เพ่ยเหมียนหมานดีใจมากที่ยังได้ยินเสียงของเขาซึ่งยังคงชัดถ้อย แต่อาการบาดเจ็บของนางรุนแรงเกินไปจนทำให้นางไม่สามารถพูดอะไรออกไปได้

ซูอันหันศีรษะและเห็นว่าหางของเทาเที่ยฝังลึกลงไปในพื้น เขาถอนหายใจด้วยความโล่งอก เขาให้ความสนใจกับหางที่ยาวและแหลมคมของมันตั้งแต่เริ่มการต่อสู้ และรู้ว่าเทาเที่ยน่าจะใช้หางโจมตีเขาแน่นอนหากมีโอกาส และเมื่อเขาเห็นหางของมันม้วนขึ้นราวกับแมงป่องเขาก็เตรียมรอหลบอยู่แล้ว

เทาเที่ยโกรธมาก หางของมันสั่น มันดึงหางตัวเองออกจากพื้นแล้วแทงอีกครั้ง

ซูอันหลบการโจมตี เทาเที่ยแทงพลาดอีกครั้ง มันดึงหางออกแล้วแทงที่ซูอันอีกครั้ง ซูอันโยกตัวหลบสลับซ้ายขวาไปมาราวกับกำลังเล่นเกม

แน่นอนว่านี่อาจเป็นแค่เกมสำหรับเทาเที่ยแต่หากซูอันฟุ้งซ่านเพียงครั้งเดียว มันจะส่งผลให้เขาตายอย่างน่าอนาถแน่นอน

ซูอันรู้ว่าเขาทำได้เพียงชะลอความพ่ายแพ้ หากเขาเอาแต่หลบหลีกแบบนี้ นี่ไม่ใช่วิธีแก้ปัญหา

แต่ด้วยระดับความแข็งแกร่งของเขาในตอนนี้ สิ่งเดียวที่ทำได้ก็แค่ปิดปากของเทาเที่ยเอาไว้ ไม่มีทางที่ชายหนุ่มจะผลักร่างอันหนักอึ้งของมันออกจากตัวเขาได้

หางของเทาเที่ยพุ่งลงมาอีกครั้ง แต่คราวนี้ซูอันจงใจเลือกที่จะไม่หลบ โดยปล่อยให้หางแทงลึกเข้าไปในไหล่ของเขา

เลือดพุ่งออกมาเป็นน้ำพุ ดวงตาของซูอันแดงก่ำ

ซูอันต้องการที่จะได้รับบาดเจ็บมากขึ้นเพื่ออาศัยการเสริมความแข็งแกร่งของวิชาวัฏจักรหงส์อมตะ เมื่อชายหนุ่มได้รับบาดเจ็บแล้ว และอาการบาดเจ็บใหม่ที่น่าสยดสยองนี้ส่งผลให้เขามีความแข็งแกร่งมากขึ้นกว่าเดิมอย่างไม่ต้องสงสัย!