เซียนคีย์บอร์ด [陆地键仙] - บทที่ 811 การทดสอบหัวใจ

บทที่ 811 การทดสอบหัวใจ

เสี่ยวถู่วตกใจอย่างแท้จริง นางคิดเสมอว่านางไม่ได้เป็นอะไรมากไปกว่าของเล่นสำหรับเขา

นางได้เข้าวังด้วยเจตนาแอบแฝงตั้งแต่แรก และยอมรับชะตากรรมของนางแล้วว่าหลังจากนี้นางคงจบไม่สวย

แต่ตอนนี้อีกฝ่ายกลับยอมรับนางเป็นผู้หญิงของเขาอย่างเป็นทางการ ในอนาคตจะไม่มีใครกล้าปฏิบัติต่อนางเหมือนตอนที่นางเป็นเพียงนางกำนัลตัวเล็ก ๆ อีกต่อไป ทุกคนต้องทักทายนางด้วยความเคารพและเรียกนางว่า ‘พระสนมถู่ว’!

แม้ว่านางจะไม่มีอำนาจมากเท่ากับจักรพรรดินี แต่ความแตกต่างก็ไม่มีอะไรมากนัก

จู่ ๆ มีความคิดหนึ่งผุดขึ้นในหัวของนาง หากเหลียนสำเร็จแผนการชิงบัลลังก์จริง ๆ อย่างมากที่สุดนางก็คงเป็นได้แค่สนมเช่นนี้

นางไม่ใช่ผู้หญิงที่โง่เขลาขนาดนั้น นางรู้ดีว่าการที่รับใช้อู่ติงเช่นนี้ หากเหลียนสำเร็จแผนการได้เป็นจักรพรรดิ นางก็คงไม่มีวันได้เป็นจักรพรรดินีคู่กับเขา ไม่มีขุนนางคนใดยินยอมที่จะให้นางได้เป็นแน่ แม้ว่าเหลียนจะไม่สนใจก็ตาม

การเป็นนางสนมคนหนึ่งของเหลียนนั้นดีที่สุดแล้วที่นางคาดหวังได้ แต่จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเหลียนถือสาเรื่องพรหมจรรย์ของนางในตอนท้าย?

นางโตมากับเหลียน และเข้าใจอารมณ์ของเขาเป็นอย่างดี นางเพียงแค่เลือกที่จะไม่คิดถึงเรื่องนี้อย่างลึกซึ้งเกินไป

เมื่อได้ฟังการวิเคราะห์ของซูอันในคืนก่อน นางก็รู้ว่าเขาพูดถูก ไม่มีสิ่งดี ๆ รอนางอยู่หากเหลียนทำสำเร็จ

ตอนนี้เหลียนไม่มีโอกาสประสบความสำเร็จอีกต่อไป ทั้งชีวิตครอบครัวและผู้คนในแคว้นถู่วต่างก็ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของนาง

นางเห็นซูอันกลับมาที่ห้องบรรทมชั้นใน และการแสดงออกของนางก็ซับซ้อนขึ้น “ฝ่าบาท เสี่ยวถู่วไม่สมควรได้รับเกียรติเช่นนี้ ข้ารู้สึกละอายเกินกว่าจะยอมรับได้ ได้โปรดยกเลิกคำสั่งแต่งตั้งสนมเถอะเพคะ!” นางพูดอย่างจริงจัง

จักรพรรดิปฏิบัติต่อนางอย่างดีด้วยใจจริง แต่ยิ่งเขาทำเช่นนี้ นางก็ยิ่งรู้สึกผิดมากขึ้นเท่านั้น

ซูอันหัวเราะอย่างเต็มที่ “จักรพรรดิไม่อาจคืนคำได้ง่ายดาย เนื่องจากข้าได้มอบตำแหน่งให้เจ้าแล้ว สิ่งที่เจ้าต้องทำคือยอมรับมัน แน่นอนว่าถ้าเจ้ารู้สึกว่าเจ้ายังทำได้ไม่ดีพอ มีบางอย่างที่เจ้าสามารถช่วยข้าได้”

“พระองค์ต้องการให้ข้าทำสิ่งใดอย่างนั้นหรือ?” เสี่ยวถู่วรู้สึกสับสน นางคิดไม่ออกว่าอะไรที่จักรพรรดิทรงทำเองไม่ได้แต่ต้องพึ่งพานาง

ซูอันยื่นใบไผ่ให้นาง “ส่งนี่ไปให้เหลียน”

เสี่ยวถู่วตกใจมาก นางสามารถอ่านเจตนาของเขาได้โดยไม่ต้องดูเนื้อหา “ไม่ ข้าไม่สามารถทำร้ายเขาได้! ฝ่าบาท ข้าจะรับใช้พระองค์ด้วยทุกสิ่งที่มี แต่ได้โปรดอย่าบังคับให้ข้าทำอะไรที่โหดร้ายเช่นนี้เลย!”

แม้ว่าก่อนหน้านี้นางจะให้ข้อมูลเท็จแก่เหลียนไป แต่ขณะนั้นนางทำไปด้วยความไม่รู้เท่านั้น ตอนนี้นางรู้ว่านี่เป็นข้อมูลเท็จและเป็นอันตราย แล้วนางจะหลอกล่อเหลียนได้อย่างไร?

ซูอันยิ้มและพูดว่า “เป็นอะไร? ยังลืมเขาไม่ได้เหรอ?”

เสี่ยวถู่วยังคงเงียบ นางจะลืมคนรักในวัยเด็กของนางไปอย่างง่ายดายได้อย่างไร?

ซูอันกล่าวอย่างเย็นชาว่า “เสี่ยวถู่ว มีบางครั้งที่เราต้องทำสิ่งที่เราไม่ต้องการ ถ้าเจ้าไม่ทำเช่นนี้ ข้าจะเชื่อใจเจ้าเต็มที่ได้อย่างไร?”

เสี่ยวถู่วกัดริมฝีปาก นางคุกเข่าต่อหน้าซูอันและขอการให้อภัยโทษ “ข้ารู้ว่าไม่มีทางที่จะได้รับความไว้วางใจจากฝ่าบาท แต่ข้าเองก็ไม่สามารถทำอะไรเพื่อทรยศพี่ใหญ่เหลียนได้เช่นกัน! ฝ่าบาทโปรดมอบความตายให้แก่ข้าเถอะ”

“เจ้าไม่สามารถทรยศเหลียนได้?” ซูอันหัวเราะ “ไม่ใช่ว่าเมื่อคืนเจ้าทำอย่างนั้นหลายครั้งแล้วหรอกเหรอ?”

เสี่ยวถู่วหน้าแดงทันที นางเคยนอนกับซูอันมาก่อนเพื่อเห็นแก่ภารกิจของนาง เหลียนก็รู้เรื่องนี้เช่นกัน ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมนางจึงสามารถรักษามโนธรรมของนางให้สะอาดได้

แต่สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้มันแตกต่างไป นางละทิ้งเป้าหมายทั้งหมดและกลายเป็นผู้รับใช้ของซูอันอย่างเต็มใจ นางได้ทรยศต่อเหลียนในระดับหนึ่งแล้ว

ซูอันกล่าวต่อ “เอาแบบนี้เป็นไง? เรามาเดิมพันกัน ส่งข้อมูลนี้ไปให้เหลียน ถ้าเขาเชื่อใจเจ้าและวางแผนเล่นงานข้าตามข้อมูลชิ้นนี้ ข้าจะไม่บังคับให้เจ้าทำอะไรอีก ข้าจะยอมปล่อยเจ้าออกจากวังเพื่อให้กลับไปอยู่เคียงข้างเขา”

“จริงเหรอเพคะ?” เสี่ยวถู่วรู้สึกตื่นเต้นในตอนแรกเมื่อนางได้ยินเรื่องนี้ แต่เมื่อนางตระหนักว่านี่หมายความว่านางจะต้องแยกจากซูอันไปตลอดกาล นางก็เริ่มลังเล

“ข้ายังพูดไม่จบ” น้ำเสียงของซูอันเปลี่ยนไป “ถ้าเขาไม่เชื่อใจเจ้า และไม่ทำตามข้อมูลนี้ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เจ้าจะต้องลืมอดีตและอุทิศตัวเองให้กับข้าอย่างเต็มที่ เจ้าตกลงไหม?”

ปากของเสี่ยวถู่วเปิดออก นางมีหลายล้านสิ่งที่อยากจะพูดในขณะนี้ แต่มีเพียงคำเดียวที่ออกมา

“เพคะ!”

นางอยากรู้เหมือนกันว่าในที่สุดเหลียนจะเลือกอะไร?

ซูอันยิ้ม เมื่อเห็นเสี่ยวถู่วกำลังประมวลผลความเป็นไปได้ เขาไม่เคยคิดว่าเสี่ยวถู่วจะละทิ้งเหลียนไปโดยสิ้นเชิง

ถ้านางตกลงโดยไม่ลังเล ซูอันคงไม่พอใจ ท้ายที่สุดแล้วเขาจะเชื่อใจผู้หญิงที่ทรยศต่อคนรักในวัยเด็กของนางได้อย่างง่ายดายได้อย่างไร?

อย่างไรก็ตาม การปล่อยให้ในใจของนางยังคงมีภาพของคนรักในวัยเด็กก็ไม่ใช่เรื่องที่เหมาะสมเช่นกัน อันที่จริง มันจะทำให้ยากขึ้นที่จะไว้ใจนาง

ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจใช้วิธีนี้ในการจัดการกับนาง แม้ว่าเสี่ยวถู่วจะเต็มไปด้วยความหวัง แต่เขาก็รู้ว่ามีเพียงข้อสรุปเดียวที่เป็นไปได้…

…

เสี่ยวถู่วส่งข้อมูลตามแผนที่วางไว้ นางไม่เคยกังวลเกี่ยวกับอนาคตของนางเช่นนี้มาก่อนเลย

น่าเสียดาย ไม่ว่านางจะปรารถนาสิ่งใด ผลลัพธ์ของการทดสอบก็ชัดเจน

ความหึงหวงทำให้เหลียนสูญเสียเหตุผลส่วนใหญ่ไปแล้ว และเมื่อข้อมูลที่เขาได้รับจากนางลดลงในช่วงระยะหลัง เขาก็อดไม่ได้ที่จะสงสัยในตัวเสี่ยวถู่ว

จากนั้นเมื่อมีข่าวจากวังว่าเสี่ยวถู่วจะได้รับสถานะพระสนม มันก็ยิ่งทำให้เขาสงสัยในตัวนางอย่างยิ่งยวด

เขารู้ดีว่าถึงแม้จะขึ้นครองบัลลังก์ ตำแหน่งนั้นก็เป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่เขาจะสามารถมอบให้นางได้

ตอนนี้เสี่ยวถู่วได้เลือกเวลานี้เพื่อส่งข้อมูลใหม่มาให้เขา ดังนั้นเขาจะกล้าเชื่อใจนางได้อย่างไร? เขาจัดการเผาใบไผ่ทิ้งในตะเกียง

เสี่ยวถู่วรออย่างใจจดใจจ่อเป็นเวลาสามวัน แต่ไม่มีข้อความตอบกลับจากเหลียนเลย

ความหวังทั้งหมดของนางค่อย ๆ จมลงไปในเหว ทว่าในขณะเดียวกันนางกลับรู้สึกโล่งใจขึ้น

ถ้าเหลียนทำตามข้อมูลที่นางให้มาจริง ๆ นางคงไม่รู้ว่าจะเผชิญหน้าเขาอย่างไร

แน่นอนว่าความคิดทั้งหมดที่เกิดขึ้นขณะนี้เกิดจากจิตใต้สำนึกแท้จริงของนางล้วน ๆ ซึ่งนางแทบไม่รู้ตัวเองด้วยซ้ำ อารมณ์และความรู้สึกของนางเริ่มเทไปทางซูอันซะเป็นส่วนใหญ่

ในทางกลับกัน ซูอันรู้อยู่แล้วว่าผลลัพธ์จะออกมาเป็นแบบนี้อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ในความเป็นจริง ชายหนุ่มได้ทำลายการป้องกันภายในใจของนางไประยะหนึ่งแล้ว และภารกิจที่เขามอบให้นางครั้งนี้มันเป็นเพียงเพื่อให้นางยอมรับความจริงได้ง่ายขึ้น และให้เหตุผลกับนางในการโน้มน้าวตนเองถึงความจริง

ซูอันหยุดอยู่ข้างหลังนางและโอบแขนของเขาไว้รอบ ๆ ร่างกายที่อ่อนนุ่มเบา ๆ “มันเลยเวลาที่ตกลงกันไว้แล้ว ตอนนี้เจ้ามั่นใจแล้วหรือยัง?”

———————–