เซียนคีย์บอร์ด [陆地键仙] - บทที่ 826 จักรพรรดิผู้โดดเดี่ยว

บทที่ 826 จักรพรรดิผู้โดดเดี่ยว

เสียงตะโกนด้วยความตื่นตระหนกขัดจังหวะซูอัน “ฝ่าบาท! พระองค์จะทำเช่นนี้ไม่ได้นะพะย่ะค่ะ!” ชายชราผมหงอกรีบเข้ามาหาเขา รายล้อมไปด้วยกลุ่มคน

ปี่กัน?

ซูอันขมวดคิ้วเมื่อเขาหันกลับมาและเห็นชายคนนี้ ความทรงจำที่เขาได้รับจากร่างกายนี้บอกเขาว่านี่คือพระปิตุลา (ลุง) ของเขาที่ชื่อปี่กัน

ปี่กันคือรัฐบุรุษที่เป็นที่นับหน้าถือตา เป็นขุนนางที่ซื่อสัตย์ซึ่งมักอยู่ในซีรีส์หลายเรื่องที่ชายหนุ่มเคยดูในโลกก่อนหน้านี้

“ทำไมจะไม่ได้?” ซูอันกล่าวโดยไม่ปิดบังความไม่พอใจ ดูเหมือนเขาและชายชราผู้นี้จะเข้ากันได้ยาก

ปี่กันสอดแทรกตัวเองระหว่างซูอันกับจีชาง และพูดอย่างกังวลว่า “นี่คือผู้ปกครองดินแดนตะวันตก เขาจะถูกประหารชีวิตโดยไม่มีเหตุผลได้อย่างไรฝ่าบาท? เมืองขึ้นอื่น ๆ จะกระด้างกระเดื่องและแคลงใจอย่างแน่นอนว่าเหตุใดความภักดีจึงถูกตอบแทนเช่นนี้!”

“ไม่มีเหตุผล?” ซูอันเย้ย “เขาเป็นคนที่ฆ่า…ป้าน้อยของข้า ซานไฉ่! นั่นเป็นเหตุผลที่ดีไม่พอหรอกหรืออย่างไร?! ฆาตกรควรชดใช้ด้วยชีวิต! ถูกต้องและเหมาะสม!”

ปี่กันตกตะลึง เขาไม่คิดว่าจะเจออะไรแบบนี้ เพ่ยเหมียนหมานให้ข้อมูลสรุปคร่าว ๆ เกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับซานไฉ่ นางรู้ว่าพระปิตุลาปี่กันได้รับเกียรติพิเศษในราชสำนัก หากสามารถทำให้ปี่กันเข้าข้างพวกเขาได้ เรื่องนี้จะจัดการได้ง่ายขึ้นมาก

ปี่กันรู้ว่าใครคือซานไฉ่และการได้ยินว่าเกิดอะไรขึ้นกับนางทำให้ร่องลึกปรากฏขึ้นระหว่างคิ้วของเขาเช่นกัน

เขายังกล่าวต่อไปว่า “ฝ่าบาท เรื่องที่เกิดขึ้นมันเป็นอดีตไปแล้ว พระนางซานไฉ่จะไม่ฟื้นคืนชีพแม้ว่าเราจะประหารผู้ปกครองดินแดนตะวันตก! เราจัดให้มีการแต่งงานของซานไฉ่เพื่อบรรเทาความตึงเครียดระหว่างสองฝ่าย ถ้าเราสังหารผู้ปกครองดินแดนตะวันตกนั่นจะทำให้การตายของพระนางซานไฉ่ไม่ไร้ความหมายอย่างนั้นหรือ? นอกจากนี้ กระหม่อมขอเรียนตามตรง ซานไฉ่ฆ่าตัวตายเอง ดังนั้นผู้ปกครองดินแดนตะวันตกจึงไม่ใช่คนที่ฆ่านาง!”

ซูอันหัวเราะด้วยโทสะเมื่อได้ยินคำพูดอีกฝ่าย “ท่านลุง เหตุใดคำพูดของท่านมันคล้ายกับว่าท่านกำลังไม่ยี่หระความตายของท่านป้าน้อยซานไฉ่ของข้า อีกทั้งยังดูเหมือนว่าท่านโทษนางที่ทำให้เรื่องราววุ่นวายอีกต่างหากเช่นนี้?”

ปี่กันตอบว่า “นั่นไม่ใช่สิ่งที่ข้าหมายถึงฝ่าบาท ข้าเพียงแค่ขอให้ท่านคิดถึงภาพรวมและอย่าให้อารมณ์ของพระองค์ส่งผลต่อการตัดสินใจของพระองค์เอง!”

ซูอันเย้ย “ท่านเอาแต่พูดถึงภาพรวม แต่ท่านก็รู้อยู่เต็มอกว่าระหว่างเราและโจวตะวันตกต่างเต็มไปด้วยความเกลียดชัง แม้ว่าเราจะปล่อยจีชางไป ท่านคิดว่าเขาจะคิดดีกับเรากว่านี้อย่างนั้นหรือ? เขาจะวางแผนแก้แค้นราชวงศ์ซาง เรากำลังปล่อยเสือเข้าป่า! พระปิตุลา ท่านเป็นคนใจกว้างเกินไป!”

เขาไม่โต้เถียงกับปี่กันอีกต่อไป และดำเนินการทันที “เพชฌฆาตอยู่ที่ไหน? ถ้ามันไม่ทำหน้าที่ของมันก็เปลี่ยนมันให้เป็นเนื้อสับไปพร้อมกับไอ้จีชางผู้นี้!”

ในขณะนี้เขาโกรธมาก และไม่สนใจว่าเขาจะไปเปลี่ยนประวัติศาสตร์เพราะเหตุนี้ สิ่งเดียวที่อยู่ในหัวของเขาคือการแก้แค้นให้ซานไฉ่

ผู้คุมกระโดดเข้ามาและรีบพาจีชางไปประหารชีวิต

ปี่กันตื่นตระหนก “ฝ่าบาท พระองค์ทำเช่นนี้ไม่ได้! พระองค์จะนำหายนะครั้งใหญ่มาสู่ตัวเองและราชวงศ์ซางของเรา!”

ซูอันแสดงความรำคาญออกมา “ท่านเป็นลุงของจักรพรรดิแห่งราชวงศ์ซางที่ยิ่งใหญ่ของเราหรือเป็นลุงของผู้ปกครองแห่งโจวตะวันตก? ท่านดูเหมือนกระตือรือร้นที่จะช่วยเหลือเขาอยู่ตลอดเวลา!” จากนั้นเขากับเพ่ยเหมียนหมานก็เดินออกจากคุกด้วยกัน

“นี่…นี่…” ปี่กันโกรธจนตัวสั่นไปทั้งตัวไม่สามารถแม้แต่จะเรียบเรียงประโยคที่เหมาะสมได้

—

ท่านยั่วยุปี่กันสำเร็จ

ได้รับคะแนนความโกรธแค้น +733…733…733…

—

ในท้ายที่สุด จีชางก็ถูกประหารชีวิต วันรุ่งขึ้นสภาขุนนางเต็มไปด้วยความโกลาหล ขุนนางจำนวนนับไม่ถ้วนได้เขียนจดหมายร้องทุกข์ถึงซูอัน

จีชางปฏิบัติตัวเหมาะสมเสมอมา ทั้งยังมีบุคคลคล้ายนักปราชญ์ซึ่งดูน่านับถือ และรักษาความสัมพันธ์อันดีกับขุนนางหลายคนของราชวงศ์ซาง

ซูอันให้ความสนใจอย่างใกล้ชิดกับการดำเนินการของสภาขุนนาง เขาสังเกตเห็นว่ากลุ่มเสนาบดีที่นำโดยพระปิตุลาปี่กันกำลังร่วมมือกับอีกกลุ่มหนึ่งที่นำโดยพระญาตินักปราชญ์จี้จื่อ การรวมกลุ่มของทั้งสองนี้มันกลายเป็นการยากยิ่งขึ้นที่ซูอันจะทำลายพวกเขาลง

กลุ่มที่สามถูกควบคุมโดยเหวยจื่อ พี่ชายของพระเจ้าตี้ซินเอง เหวยจื่อคนนี้ช่างโชคร้าย แม้พวกเขาจะมีพ่อแม่เดียวกัน แต่เนื่องจากตอนที่เหวยจื่อถือกำเนิด แม่ของพวกเขายังไม่ได้รับแต่งตั้งให้เป็นจักรพรรดินี ดังนั้นเมื่อนางให้กำเนิดเหวยจื่อ ตามขนบธรรมเนียมเหวยจื่อจึงถูกมองว่าเป็นเพียงลูกของนางสนม

แต่ในทางกลับกัน ตี้ซินผู้เป็นน้องชายที่เกิดตามมาในภายหลังนั้นเกิดหลังจากที่แม่ของพวกเขาได้ก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งจักรพรรดินีแล้ว ดังนั้นตี้ซินหรือก็คือตัวตนที่ซูอันสวมบทบาทซึ่งเป็นน้องชายกลับได้ขึ้นครองบัลลังก์แทนในท้ายที่สุด

ซูอันรู้ว่าเขากับเหวยจื่อย่อมไม่ถูกกันเป็นธรรมดา แน่นอนว่าอีกฝ่ายต้องต่อต้านเขาพร้อมกับปี่กันและจี้จื่อ

เสนาบดีซ่างหรงและขุนนางอาวุโสซิ่นเจียร่วมกันถวายฎีการ้องทุกข์เช่นกัน

ยังมีอีกกลุ่มหนึ่งนำโดยรัชทายาทอู่เกิง ซูอันรู้สึกปวดหัวเมื่อรับรู้ว่าในการทดสอบนี้ตนเองหรือตี้ซินได้มีลูกชายที่โตแล้วเรียบร้อย

แน่นอนว่าเขาไม่มีความรักความผูกพันธ์กับลูกชายคนนี้แม้แต่น้อย แต่โชคดีที่ลูกชายคนนี้ยังค่อนข้างกตัญญูและบางครั้งก็พูดแทนเขา

อู่เกิงถือกำเนิดโดยพระนางเจียง ซูอันเคยเห็นนางมาก่อนในวัง นางเป็นผู้หญิงอารมณ์ดี แต่ซูอันไม่มีอารมณ์ที่จะเล่นตลกด้วย ความสนใจทั้งหมดของเขามุ่งไปที่การแก้แค้นแทนซานไฉ่ให้สำเร็จ เช่นเดียวกับการทำการทดสอบกับเพ่ยเหมียนหมานให้เสร็จสิ้น

เมื่อเขาเห็นว่าเสนาบดีส่วนใหญ่และเหล่าแม่ทัพคัดค้าน ซูอันอดไม่ได้ที่จะมองตัวตนของตี้ซินด้วยความดูถูก จักรพรรดิองค์นี้ล้มเหลวจริง ๆ! ไม่มีใครเข้าข้างแม้แต่คนเดียว ดูเหมือนว่าเขาจะต้องหาคนสนิทที่ใช้งานได้มาเคียงข้าง!

หลังจากเสียเวลาทั้งวันไปกับความขัดแย้งและการโต้แย้ง ในที่สุดสภาขุนนางก็เปลี่ยนเป้าหมายเป็นการวางแผนรับมือกับการตอบโต้จากโจวตะวันตกในอนาคต

หลังจากที่ทั้งจีชางและลูกชายของเขาถูกแปรรูปเป็นเนื้อสับ นี่เป็นความผิดร้ายแรงที่ย่อมทำลายความสัมพันธ์กับชาวโจวตะวันตกอย่างแน่นอน

เมื่อแน่ใจว่าไม่อาจหลีกเลี่ยงสงครามได้ ซูอันและเพ่ยเหมียนหมานเริ่มจัดระเบียบกองทัพใหม่และรอให้โจวตะวันตกเคลื่อนไหว

น่าเสียดายที่แม้หลังจากรอเป็นเวลาหลายเดือน กองทัพของโจวตะวันตกกลับไม่เคยเคลื่อนไหว ในขณะที่ซูอันรู้สึกสับสน ทันใดนั้นก็มีข่าวมาจากทางตะวันตกเฉียงเหนือ กองกำลังโจวตะวันตกยึดเมืองหลี่ในเทือกเขาไท่หาง

เมืองหลี่เป็นปราการทางตะวันตกเฉียงเหนือของอาณาจักรซาง และมีความสัมพันธ์อันดีกับราชวงศ์ซางมาโดยตลอด แต่ตอนนี้พวกเขาถูกกำจัดโดยโจวตะวันตก

ซูอันโกรธมาก เขาไม่ได้รับข่าวใด ๆ เกี่ยวกับเรื่องนี้เลย